Μύηση

Βυθίζεσαι στον κυκεώνα των αναμνήσεων,

γίνεσαι έρμαιο ενός αόρατου χάλκινου χεριού,

νιώθεις ανδρείκελο του ονείρου και της νοσταλγίας.

Αγγίζεις τα βοστρυχώδη μαλλιά σου

και ατενίζεις τη μορφή σου.

Ένα γκρίζο δάκρυ κατρακυλά και δροσίζει την παλάμη της καρδιάς…

Λυτρώνεσαι!

Δεν εγκαταλείπεις…

Γλαυκές εικόνες ανεγείρονται εμπρός σου.

Το ηχηρό φως σε ιαίνει.

Οσμίζεσαι το οξυγόνο της προσμονής…

Αναδύεσαι στην επιφάνεια,

μυημένη στην τέχνη του αγωνίζεσθαι!