Για πόσο...




Ο πληθυντικός αριθμός σε συντροφεύει αρχικά
είναι ελκυστικό να είσαι ευγενής
πόσο μάλλον στην εποχή μας,
εποχή αφορισμού κι εγωπάθειας.
Απλώνεις το δόλωμα
έχει επάνω τη γοητεία των λέξεων
γοργά, ίσως και αίφνης, δείχνεις ποιος είσαι...

Τα λόγια εναλλάσσονται
όπως και οι ύβρεις
μια πληγή διάτρητη στην καρδιά
έχουν όμως οπλισμό
τόσο το μυαλό όσο και η ψυχή.
Το σώμα μονάχα αντιδρά, για πόσο όμως;

Πορεύεσαι ξανά στη θάλασσα της εφήμερης ευδαιμονίας
φιλάρεσκος
μ' ένα σαρδόνιο χαμόγελο
φρονείς ότι για πάντα η νεότητα θα σε συντροφεύει...

Πόσο πλανάσαι, άραγε, ξέρεις;

Μεγάλη Παρασκευή




Μια ημέρα διαφορετική, πολύ σιωπηλή
τα δάκρυα της μητρός δε στεγνώνουν
όπως και τα δάκρυα της ψυχής σου
είναι τόσες πολλές οι μνήμες, οι πράξεις, 
τα μάτια κοιτάς για λιγοστό έλεος
πορεύεσαι το δικό σου ανηφορικό μονοπάτι
προσεγγίζεις τον Γολγοθά...

Αγκαθωτές ταλαντώσεις βασανίζουν το κορμί το πονεμένο
αντηχούν μύριοι θρήνοι τριγύρω
σε πολεμά το ανθρώπινο χέρι.

Κοίταξέ με για λίγο
δώσε μου δύναμη από τη δύναμή σου
φως από τα μάτια σου
λύτρωση από τη θυσία Σου...
Σε παρακαλώ, μην με εγκαταλείπεις...