Ευλογημένη οπτασία

Ήσουν πάντοτε σιμά

όταν σε χρειαζόμουν.

Ένα νεύμα σου με γαλήνευε

σαν ένα απαλό χάδι δροσιάς

μέσα στο καλοκαιρινό λιοπύρι.

Μια λέξη σου βάλσαμο

στα δαιδαλώδη όνειρά μου

σαν σημαδούρα

στην αφρισμένη θάλασσα.

Μια αγκαλιά σου ζέσταινε

την ανήσυχη φύση μου,

με οδηγούσε

 σε αέρινα μονοπάτια ηρεμίας.

Ένα φιλί, καθάριο κι αμόλυντο,

γέφυρα στον άβατο ουρανό.

Χωρίς εσένα δεν θα υπήρχε

ο δρόμος, η άνοιξη, το όνειρο!

... στην πολυαγαπημένη μου μητέρα