Ανεκπλήρωτοι έρωτες

Βάδιζα στο μονοπάτι της ζωής,

σε ακολουθούσα,

σε αναζητούσα ανάμεσα σε ρωμαλέα αρχαία αγάλματα

και σε ναρκίσσους του  σήμερα...

Πάσχιζα να βρω το δικό μου μίτο,

 ο Λαβύρινθος στεκόταν αγέρωχος και σκληρός.

Το τέρας έφραζε το δρόμο.

Αλλά εσύ άγγελέ μου

ήσουν τόσο μακριά 

που δεν μπορούσα να σε διακρίνω.

Έλαμπες, 

γυάλιζες,

ακτινοβολούσες,

όμως στα δικά μου μάτια υπήρχε το σκότος.

Γιατί δε διασταυρώθηκαν τα βήματα;

Γιατί δεν ενώθηκαν τα ακροδάχτυλα;

Γιατί δεν ατενίσαμε το δικό μας φεγγάρι;