" Επάνω σ' ένα ακοίμητο αερόστατο
ατενίζουμε το καθάριο χρώμα τ' ουρανού,
τις ανθισμένες κοιλάδες του μυαλού,
την ανεξίτηλη θαλασσινή δροσιά,
τους ορεινούς στυλοβάτες της απεραντοσύνης...
Οι ψυχές μας γίνονται συνοδοιπόροι..."

Σας καλωσορίζω στο ιστολόγιό μου ελπίζοντας να κάνουμε πολλά ταξίδια - ονειρικά και μακρινά - στο χώρο του πνεύματος, της τέχνης και της δημιουργίας...

Σάββατο 25 Απριλίου 2015


Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ «Θερμοπύλες»


1. Σε ποια κατηγορία ανήκει το συγκεκριμένο ποίημα (φιλοσοφικό - διδακτικό, ιστορικό ή αισθησιακό) και γιατί;

2. Γιατί το ύφος του ποιήματος θυμίζει αρχαίο επίγραμμα;


3. Να    προσδιορίσετε    την    έννοια    του    «χρέους». Πρόκειται για μια προσωπική επιλογή ή για μια αναγκαιότητα που πηγάζει από άλλους;

4. Στους δύο πρώτους στίχους ο ποιητής καθορίζει τα ποιητικά υποκείμεναΠοιοι άνθρωποι τα εκπροσωπούν και πώς πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε;

Αποτέλεσμα εικόνας για εικονες θερμοπυλες + καβαφης

5. Να  υπογραμμίσετε  στο ποίημα και  να  καταγράψετε τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που έχουν την αίσθηση του χρέους:

6. Οι ήρωες  του Καβάφη  παραμένουν  πιστοί  στα ιδανικά τους όταν διαφαίνεται πιθανή αποτυχία ή εγκαταλείπουν τον αγώνα;


7. Γιατί  το ύφος του ποιήματος θεωρείται  υψηλό  και  διδακτικό και παράλληλα τραγικό

8. Να παρουσιάσετε τα βασικά χαρακτηριστικά της γλώσσας του Καβάφη: 


9. Να αποκωδικοποιήσετε το συμβολισμό των λέξεων  Θερμοπύλες, Μήδοι και Εφιάλτης

10. Να προχωρήσετε σε συγκριτική θεώρηση των δύο ποιημάτων του Καβάφη:

Υπέρ της Aχαϊκής Συμπολιτεία πολεμήσαντες  (Καβάφης Κ. Π.)

Aνδρείοι σεις που πολεμήσατε και πέσατ’ ευκλεώς·
τους πανταχού νικήσαντας μη φοβηθέντες.
Άμωμοι σεις, αν έπταισαν ο Δίαιος κι ο Κριτόλαος.
Όταν θα θέλουν οι  Έλληνες να καυχηθούν,
«Τέτοιους βγάζει το έθνος μας» θα λένε
για σας.  Έτσι θαυμάσιος θάναι ο έπαινός σας.—
Εγράφη εν Aλεξανδρεία υπό Aχαιού·
έβδομον έτος Πτολεμαίου, Λαθύρου.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)


 



Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

      
Αντίδοτο ζωής

 

Η φύση σε μαγεύει.
Πουλιά τιτιβίζουν και ερωτοτροπούν,
συνταξιδεύουν στο μονοπάτι της ζωής.
Μέλισσες ζουζουνίζουν
και χορεύουν ακατάπαυστα.
Τα βουνά τριγύρω απεμπόλησαν το γκρίζο χρώμα τους,
έχουν φορέσει το χιτώνα των χρωμάτων και των αρωμάτων.
Το χαρούμενο χώμα αγγίζεις
και νιώθεις σαν άγγελος φωτοστεφανωμένος.
Μυρίζεις μια ανοιξιάτικη πασχαλιά
και κατακτάς την ηδονή της ζωής.
Τον καταγάλανο ουρανό αντικρίζεις
που φιλοξενεί ταξιδιάρικα σύννεφα.
Αφουγκράζεσαι την ηχώ των χελιδονιών
που διοργανώνουν αγώνες πτήσης στο κενό.
Τα δώρα της ζωής γεύεσαι,
μια γλυκιά όξινη γεύση
στην αχανή χοάνη του τέλους.
Πόσο μαγεύει η Άνοιξη;
Πόσο μαγεύει η Ζωή;
Μαγεύει, 
ενδυναμώνει,
 ολοκληρώνει,
 ενεργοποιεί,
 απελευθερώνει…


Πέμπτη 23 Απριλίου 2015


ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΕΝΟΤΗΤΑ 15η
ΟΜΟΙΟΠΤΩΤΟΙ ΟΝΟΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ



ΑΣΚΗΣΗ ΕΜΠΕΔΩΣΗΣ

Να χαρακτηρίσετε τους παρακάτω υπογραμμισμένους ομοιόπτωτους προσδιορισμούς:

1. Αριστείδης ἦν δίκαιος ἀνήρ.

2. Αθηναῖος ἐστί Δημοσθένης ὁ ρήτωρ.

3. Κοινός γιατρός θεραπεύσει σε, χρόνος.

4. Περί χρημάτων λαλεῖς, ἀβεβαίου πράγματος.

5. Διά μέσης τῆς πόλεως ρεῖ ποταμός.

6. Βουλόμενος δὲ Κῦρος ἐπιδεῖξαι τῇ Ἐπυάξῃ τὸ στράτευμα, ἐξέτασιν ποιεῖται τοῦ
στρατοῦ τε ἑλληνικοῦ καὶ τοῦ βαρβαρικοῦ.

7. Τό σύμβολο τοῦτο ἐφάνη ἐν μέσῳ ουρανῷ.

8.  Άπας (= όλη) ὁ τοῦ ἀνθρώπου βίος (=η ζωή) κινδύνων γέμει (=είναι γεμάτη).

9.  Ο δειλός ἀνήρ προδότης ἐστί τῆς πατρίδος.

10. Τῆς ἐμῆς γυναικός ἀδελφοί, Χαιρέλεως καί Μακάρτατος.

11. Ήφαιστος ἔτεμε (= έκοψε) Διός κεφαλήν ὀξεῖ (= με αιχμηρό) τῷ πελέκει (= το τσεκούρι).

12. Οἱ πολῖται οἴονται (= νομίζουν) τά ξύλινα τείχη σωτηρίαν είναι τῇ πόλει.

13. Τελαμῶνι δείξει μητρί, Ἐριβαίᾳ λέγω.

14. Μνηστήρ μοι ἦν ποταμός, Ἀχελῶον λέγω.

15. Καταλαμβάνει Φυλήν, χωρίον ἰσχυρόν.

16. Τοῦτον δὲ διαβάντες ἐπορεύθημεν διὰ φιλίας τῆς Φρυγίας εἰς Κολοσσούς, πόλιν
 οἰκουμένην, εὐδαίμονα καὶ μεγάλην.

17. Φινεύς, ὁ μάντις, ἐμήνυσε τόν πλοῦν τοῖς Ἀργοναύταις.

18. Ἐν μέσῃ τῇ στρατιᾷ τῶν βαρβάρων ἦν Κῦρος.

19.Ἀθηναῖος νομοθέτης, ὁ Σόλων, τήν σεισάχθειαν ἐποίησε.

20. Ὁ Ξέρξης, ὁ βασιλεύς, ἐστρατεύσατο κατά τῆς Ἑλλάδος.

21. Ἐνταῦθα ἀφικνεῖται Ἐπύαξα η Συεννέσιος γυνὴ τοῦ Κιλίκων βασιλέως παρὰ Κῦρον καὶ ἔδωκε Κύρῳ χρήματα πολλά.

22. Παρ’ Ὁμήρῳ θαυμάζομεν τούς ἥρωας, Ὁδυσσέα καί Ἀχιλλέα.

23. Κλεόκριτος, τῶν μυστῶν κήρυξ, κατασιωπησάμενος ἔλεξεν.

24. Μόνοι ὑπέρ ἁπάσης τῆς Ἑλλάδος πρός πολλάς μυριάδας τῶν βαρβάρων διεκνδύνευσαν.

25. Ἐντεῦθεν ἐξελαύνομεν σταθμοὺς τρεῖς εἰς Ἰκόνιον τῆς Φρυγίας πόλιν ἐσχάτη.


Τετάρτη 22 Απριλίου 2015


Μαρία Πολυδούρη «Γιατί μ’ αγάπησες»


1. Το συγκεκριμένο ποίημα είναι ένα από τις πιο αντιπροσωπευτικές δημιουργίες της Μαρίας Πολυδούρη, ανήκει στο είδος της ερωτικής ποίησης και επηρεάζεται από το ρεύμα του νεοσυμβολισμού της δεκαετίας του ’20. Να καταγράψετε τα κύρια χαρακτηριστικά του.

2. Το ποίημα εκφράζει και υμνεί την απόλυτη εξιδανίκευση του έρωτα ενώ παράλληλα διαπνέεται από έναν ελεγειακό-θερμό τόνο, πηγαίο λυρισμό και απροσποίητη ευαισθησία. Να δικαιολογήσετε την πιο πάνω θέση αντλώντας συγκεκριμένες αναφορές από το ποίημα.

3. Ποια είναι τα δύο βασικά θεματικά μοτίβα της ποιήτριας; Αποτελούν, κατά τη γνώμη σας, ρομαντικές επιδράσεις ή θεωρούνται βιωμένη εμπειρία


4. Ποια εικόνα του ποιήματος αντικατοπτρίζει την απόλυτη και εξιδανικευμένη παρουσία του έρωτα; Να την αναλύσετε.

5. Τι δημιουργούν από τη μια η επανάληψη των αιτιολογικών συνδέσμων «γιατί» κι από την άλλη η επαναφορά των επιρρημάτων «μόνο» και «μονάχα»;

6. Πιστεύετε πως η χρήση του δεύτερου ενικού προσώπου δίνει στο ποίημα τη μορφή ενός ανοιχτού ερωτικού γράμματος;



7. Να περιγράψετε το ύφος, τη γλώσσα και τη στιχουργική οργάνωση του ποιήματος.

8. Να συγκρίνετε τον τρόπο που εκδηλώνουν ο ερωτικό τους συναίσθημα οι δύο ποιήτριες.

Έρωτας τάχα να ’ν’ αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου, 
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;

Έρωτας να ’ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω, μου το κλει
σφιχτά το στόμα, 
που κι όταν μείνω μοναχή, 
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;

Έρωτας να ’ναι ή συμφορά, 
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει, 
κι έρχετ’ ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;

Μα ό,τι και να ’ναι, το ποθώ, 
και καλώς νά ’ρθει το κακό
που είν’ από σένα·
θα γίνει υπέρτατο αγαθό, 
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ’ αγαπημένα.

Μυρτιώτισσα, «Έρωτας τάχα», Τα δώρα της αγάπης (1932)


Ο Κώστας Καρυωτάκης και η Μαρία Πολυδούρη ήταν δύο ποιητές της γενιάς του 1920, που ερωτεύθηκαν και αγαπήθηκαν πολύ, αλλά δεν κατάφεραν να βρουν την ευτυχία μέσα από τον έρωτά τους. Βρήκαν και οι δύο τραγικό θάνατο σε νεαρή ηλικία. 
Γνωρίστηκαν τον Δεκέμβριο του 1921 στη Νομαρχία Αθηνών, όπου εργάζονταν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Ανάμεσά τους αναπτύχθηκε ένα έντονο ερωτικό συναίσθημα. Ο Καρυωτάκης ήταν ένας μελαγχολικός νέος, που δεν εκτιμούσε ιδιαίτερα τον εαυτό του και είχε πολλές ανασφάλειες. Ζούσε ήσυχα και παράλληλα με το επάγγελμά του, έγραφε ποιήματα. 
Αντίθετα, η Πολυδούρη ήταν μια χειραφετημένη νεαρή, με φεμινιστικές ιδέες, που ζούσε μια προκλητική ζωή για την εποχή. Έκανε παρέα με άντρες, πράγμα απαράδεκτο για μια κοπέλα της γενιάς της και συμμετείχε στις συζητήσεις τους σαν ίση. 
Η σκέψη και η ποίηση του Καρυωτάκη γοήτευσε τη νεαρή ποιήτρια, ενώ εκείνος από την πλευρά του, ερωτεύτηκε την όμορφη κοπέλα με τα μαύρα μάτια και το εντυπωσιακό κορμί. Η σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ τους ήταν πολύ έντονη, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. 
Ο συνεσταλμένος νέος δεν μπορούσε να δεχτεί τον «προκλητικό» χαρακτήρα της αγαπημένης του. Η μποέμικη ζωή της Πολυδούρη κινδύνευε να στιγματίσει τον ποιητή στα μάτια του κόσμου. Η απελευθερωμένη κοπέλα, έφτασε σε σημείο να κάνει ακόμα και πρόταση γάμου στον Καρυωτάκη, πράγμα αδιανόητο για τα ήθη της τότε κοινωνίας. Ο ποιητής, αν και όπως φάνηκε από ποιήματά του, που είδαν αργότερα το φως της δημοσιότητας, αγαπούσε την Πολυδούρη, αρνήθηκε τον έρωτά της. Αρχικά χρησιμοποίησε σαν πρόσχημα την καχεκτική του εμφάνιση και όταν δέχτηκε την επίσημη πρόταση από την αγαπημένη του, δεν τόλμησε να την παντρευτεί, γιατί όπως της είπε, έπασχε από αφροδίσιο νόσημα. Η Πολυδούρη δεν τον πίστεψε και θεώρησε ότι ήταν μια δικαιολογία για να χωρίσουν. 
Το ποίημα του «Ωχρά Σπειροχαίτη» (το όνομα του μικροβίου που προκαλεί τη σύφιλη), είναι σύμφωνα με τους μελετητές του έργου του, η απόδειξη ότι ο ποιητής έπασχε από την ασθένεια. Παρά την αρνητική του απάντηση, ο Καρυωτάκης πρότεινε στην Πολυδούρη να συνεχίσουν τη φιλία τους. Εκείνη δέχτηκε, αλλά οι συναντήσεις τους μετά τον χωρισμό άρχισαν να αραιώνουν. 
Η κοπέλα πληγώθηκε πολύ και ένιωσε προδομένη και ταπεινωμένη. Αργότερα έφυγε για το Παρίσι, όπου συνέχισε την αντισυμβατική ζωή. Γυρνούσε στο σπίτι τα ξημερώματα και συναναστρεφόταν αντρικές παρέες. Ένα βράδυ τη βρήκαν πεσμένη σε ένα σοκάκι του Παρισιού. Διαγνώστηκε με φυματίωση και λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στην Ελλάδα, στο τότε σανατόριο Σωτηρία. Τον Ιούλιο του 1928, η Πολυδούρη πληροφορήθηκε ένα τραγικό γεγονός. Ο αγαπημένος της Κώστας Καρυωτάκης είχε αυτοκτονήσει. Ο ποιητής είχε μετατεθεί στην Πρέβεζα, αλλά δεν είχε καταφέρει να βρει τη γαλήνη. Αυτοκτόνησε με πιστόλι σε μια παραλία του Αμβρακικού, αφήνοντας μόνο ένα σημείωμα. 
Στην τελευταία του εξομολόγηση ανέφερε ότι πριν δοκιμάσει το πιστόλι, είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει στη θάλασσα, αλλά δεν τα κατάφερε, γιατί ήξερε καλό κολύμπι. Αν είχε παντρευτεί την αγαπημένη του, ίσως εκείνη κατάφερνε να διώξει το «κοράκι», αλλά αυτό δεν είναι παρά μια υπόθεση εργασίας. Όταν η Πολυδούρη έμαθε πως ο αγαπημένος της αυτοκτόνησε, κλονίσθηκε και η ήδη άσχημη κατάσταση της υγείας της, επιδεινώθηκε. Η άλλοτε δυναμική γυναίκα κατέρρευσε. Ο χρόνος και για εκείνη μέτραγε πια αντίστροφα. 
Στις 29 Απριλίου του 1930, έφυγε από τη ζωή, με ενέσεις μορφίνης, που της προμήθευσε στο «Σωτηρία» ένας φίλος της. Οι δυο νέοι άφησαν την τελευταία τους πνοή σε μικρή ηλικία. Η κλονισμένη τους υγεία θεωρήθηκε αποτέλεσμα του ανεκπλήρωτου έρωτά τους, κάτι που δεν αποδείχτηκε ποτέ. 
Μένουν μόνο τα ποιήματά τους, για να θυμίζουν τη μεγάλη τους αγάπη. 

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα 
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη. 
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη 
“μένα η ζωή πληρώθη. 
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα. 
Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες 
έζησα, να πληθαίνω τα ονείρατά σου, 
ωραίε που βασίλεψες 
κι έτσι γλυκά πεθαίνω. 
Μονάχα γιατί τόσο ωραία 
μ’ αγάπησες 

Μαρία Πολυδούρη... 



Τρίτη 21 Απριλίου 2015


Κ.Π.Καβάφης «Όσο μπορείς»

1. Το συγκεκριμένο καβαφικό ποίημα γράφτηκε το 1913 κι ανήκει στην κατηγορία των παραινετικών-διδακτικών ποιημάτων. Να τεκμηριώσετε αυτήν την τοποθέτηση.

2. Ποιος είναι ο διπλός στόχος των παραινέσεων που απευθύνει ο ποιητής;


3. Σε ποιους απευθύνεται ο Καβάφης; Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας. 

4. Πιστεύετε ότι το περιεχόμενο του ποιήματος είναι εξαιρετικά επίκαιρο στην εποχή μας; Μπορείτε να αντιληφθείτε τη διαχρονική σημασία του διλήμματος που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα οι νέοι σχετικά με τις κρίσιμες επιλογές της ζωής και των κοινωνικών συναναστροφών;


5. Η πνευματική καλλιέργεια, η αυτογνωσία και τα ποικίλα προσωπικά ενδιαφέροντα στη ζωή κάθε ατόμου προασπίζουν με τον καλύτερο τρόπο τις ατομικές ελευθερίες, τα κοινωνικά δικαιώματα αλλά και την ψυχική του υγεία, προάγοντας την πνευματική ολοκλήρωση, την αυτοεκτίμηση και την κοινωνικοποίησή του. Ποια όρια θέτει ο ποιητής για μια ευτυχισμένη και ουσιαστική ζωή;

6. Να σχολιάσετε τη γλώσσα, το ύφος  και τη στιχουργική οργάνωση του ποιήματος.


7. Ο άνθρωπος πρέπει να θέτει στόχους και προτεραιότητες στη ζωή του, να καθορίζει την προσωπική του στάση , να επανεξετάζει τις ιδέες του και να αντιδρά μ’ αυτόν τον τρόπο στη μαζική ψυχολογία και τη συμβατικότητα των κοινωνικών εκδηλώσεων σύμφωνα με τον ποιητή;

8. Να δικαιολογήσετε τον τίτλο του ποιήματος.


9. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ανούσιων κι επιφανειακών συναναστροφών;

10.  Οδυσσέας Ελύτης, "Το Παράπονο", Τα ρω του έρωτα (1972), Ποίηση, Ίκαρος 2002, σελ. 298.

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.


Να συγκρίνετε θεματικά κι ιδεολογικά τα δύο ποιήματα. Σε ποια συμπεράσματα καταλήγετε;




Δευτέρα 20 Απριλίου 2015


Καλλιεργώντας το θάρρος στα παιδιά

Το θάρρος έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο θετικά γνωρίσματα των ανθρώπων και ως μια από τις βασικές αρετές της ανθρώπινης φύσης! 
Το θάρρος είναι βασικό συστατικό της ωρίμανσης και είναι αυτό που μας ωθεί να φτάσουμε νέους στόχους, ακόμα και αν η προσπάθεια μοιάζει δύσκολη ή οδυνηρή. Οι ψυχολόγοι Seligman και Peterson, αναφέρουν τη σοφία και τη γνώση, τον ανθρωπισμό, τη δικαιοσύνη, τη μετριοπάθεια, την υπέρβαση και μεταξύ όλων αυτών το θάρρος, ως τις έξι πιο βασικές δυνάμεις και προτερήματα των ανθρώπων! 
Τι είναι το θάρρος; Το θάρρος, είναι η ικανότητα που επιτρέπει σε ένα άτομο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες, τον κίνδυνο, τον πόνο κ.α. χωρίς φόβο, αλλά με γενναιότητα. Επίσης, έχει μια ισχυρή ηθική διάσταση, διότι συνδέεται με το θάρρος της γνώμης και με το να πράττεις το σωστό σύμφωνα με τις πεποιθήσεις σου, ιδίως παρά την κριτική που μπορεί να δεχτείς. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, το θάρρος περιλαμβάνει κάποιες βασικές υποκατηγορίες – τη γενναιότητα, την επιμονή και την ειλικρίνεια. 
Η γενναιότητα, είναι αυτή που συνδέεται πιο συχνά με το θάρρος και ορίζεται ως η ικανότητα του να υποστηρίζεις αυτό που είναι σωστό σε δύσκολες καταστάσεις. Η γενναιότητα μπορεί να πάρει σωματική μορφή – να ενεργείς γενναία παρά τις πιθανές σωματικές βλάβες που μπορεί να υποστείς, και τη μορφή της ηθικής – να ενεργείς με τρόπο που ενισχύει αυτό που πιστεύεις ότι είναι το καλό, παρά την κοινωνική αποδοκιμασία και τις πιθανές αντιδράσεις των άλλων. 
Η επιμονή, εμπίπτει στην ευρύτερη κατηγορία του θάρρους, διότι περιλαμβάνει τη συνέχιση μια διαδρομής ή ενός στόχου, ακόμα και αν έχει προηγηθεί ένα εμπόδιο ή μια αποτυχία. Να μην τα παρατάς στα δύσκολα με άλλα λόγια! 
Η ειλικρίνεια, εντάσσεται στο θάρρος γιατί περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από να λες απλώς της αλήθεια. Η ειλικρίνεια μπορεί και ισοδυναμεί με την ακεραιότητα, και περιλαμβάνει την ικανότητα να λες την αλήθεια στον εαυτό σου και στον κόσμο όποιες και να είναι οι συνθήκες. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στη ζωή όλων μας, όπου για να είσαι ειλικρινής και αυθεντικός απαιτείται μεγάλη αντοχή για να ξεπεραστεί ο φόβος της αποδοκιμασίας. 
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω χαρακτηριστικά, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που το θάρρος έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο βασικά προτερήματα που μπορεί να έχει κάποιος άνθρωπος, και επομένως σίγουρα αξίζει να το διδάξουμε στα παιδιά! 
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να καλλιεργήσουν το θάρρος; 
Έχετε παρατηρήσει ποτέ τον τρόπο που μαθαίνει ένα παιδί να περπατάει; 
Όσες φορές και αν πέσει, όσες φορές και αν αποτύχει και απογοητευτεί, δεν θα τα παρατήσει. Θα ξανασηκωθεί και θα προσπαθήσει έως ότου τα καταφέρει! Τα παιδιά έχουν ένα φυσικό ένστικτο που τα οδηγεί να δοκιμάζουν νέες δεξιότητες αγνοώντας το φόβο του να μην πληγωθούν και μια εσωτερική δύναμη που τα οδηγεί να πράττουν με θάρρος! Καθώς όμως μεγαλώνουν, η γνωστική τους αντίληψη αυξάνει και μαζί με αυτήν οι φοβίες τους. Εκεί είναι που θα χρειαστούν τη βοήθεια των γονιών για να ανακτήσουν το θάρρος τους! 
Η καλλιέργεια του θάρρους, περιλαμβάνει την ενθάρρυνση των παιδιών να δοκιμάζουν νέες εμπειρίες ακόμα και όταν αρχίζουν να νιώθουν φοβισμένα (εξαιρούνται φυσικά οι επικίνδυνες καταστάσεις). Οι γονείς είναι σημαντικό να εξηγήσουν στα παιδιά τη διαφορά του θάρρους από την κοινή λογική όταν εμπλέκονται σε κάτι επικίνδυνο. Όταν τα παιδιά αρχίζουν και αποκτούν φοβίες όπως για παράδειγμα τα φαντάσματα ή το σκοτάδι, αυτό είναι σημάδι ότι οι γνωστικές τους ικανότητες αρχίζουν και αναπτύσσονται! Σε αυτό το σημείο η ώθηση του θάρρους χρειάζεται μια μικρή ενίσχυση. 
Οι γονείς μπορούν να συζητήσουν με το παιδί την αντικειμενική πλευρά του φόβου και να το βοηθήσουν να χρησιμοποιεί λέξεις για να τον εκφράζει αντί να παραλύει από αυτόν! 
Επίσης σημαντικό για τα παιδιά, είναι να μάθουν να αντιμετωπίζουν με θάρρος το άγνωστο και το απροσδόκητο. Για παράδειγμα, όταν θα μπουν σε μια καινούρια σχολική τάξη, θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν μεγάλο αριθμό από αγνώστους και μια σειρά από πολλά ερωτήματα – Θα είναι καλός ο δάσκαλος; Θα κάνω φίλους; Θα είναι δύσκολο το σχολείο; Για να μάθει το παιδί να διαχειρίζεται αυτούς τους φόβους και τις αγωνίες, θα πρέπει να οπλιστεί με θάρρος! Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί, προετοιμάζοντάς το για το επερχόμενο γεγονός έτσι ώστε να εξοικειωθεί με τις νέες προκλήσεις. Η ανοιχτή επικοινωνία και η συζήτηση με το παιδί για αυτά που πρέπει να περιμένει, καθώς και οι τρόποι για να χειριστεί πιθανές καταστάσεις, θα το βοηθήσουν να αντιμετωπίζει με περισσότερο θάρρος το άγνωστο! 
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, αρχίζουν και αποκτούν επίγνωση και μια αίσθηση του σωστού και του λάθους. Αρχίζουν δηλαδή και χτίζουν τα θεμέλια του ηθικού θάρρους! Το θάρρος στην ηθική του μορφή, επιτρέπει στα παιδιά να κάνουν το σωστό, παρά το φόβο των αρνητικών συνεπειών. Οι γονείς για να καλλιεργήσουν και να βοηθήσουν το παιδί να αναπτύξει το θάρρος της ηθικής, είναι σημαντικό να ενθαρρύνουν και να επαινούν το παιδί όταν πράττει το σωστό ακόμα και όταν αυτό το κάνει αντιδημοφιλή σε μερικές ομάδες παιδιών. 
Επίσης, η εξάσκηση πιθανών αντιδράσεων για το τι θα πρέπει να κάνει όταν βλέπει κάποιον να αδικείται ή να εκφοβίζεται, ή όταν το ίδιο πιέζεται να κάνει κάτι το οποίο θεωρεί λάθος, είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην επίδειξη του θάρρους. Το πώς συμπεριφέρονται και διαχειρίζονται οι γονείς τα εμπόδια ή μια δύσκολη κατάσταση επηρεάζει ιδιαίτερα τον τρόπο που αντιμετωπίζει και το ίδιο το παιδί τα πράγματα. 
Οι γονείς είναι καλό να προσπαθούν ακόμα και στα δύσκολα να μην χάνουν την ψυχραιμία τους. Αντίθετα, η ηρεμία της σκέψης και η συζήτηση είναι αυτές που θα βοηθήσουν να λυθεί το πρόβλημα. Όταν χρειαστεί να πάρουν θέση για το τι είναι σωστό (ακόμα και αν η θέση τους είναι κόντρα στο ρεύμα), δίνουν ένα ισχυρό παράδειγμα στα παιδιά που σίγουρα θα το θυμούνται! 
Όταν χάνεις το θάρρος σου, χάνεις τα πάντα, έλεγε ο Γκαίτε. Οι δυσκολίες, οι λύπες και τα αναπάντεχα τις ζωής θέλουν θάρρος για να αντιμετωπιστούν. Αν καταφέρουμε να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με περισσότερη γενναιότητα, θα καταφέρουμε να πετύχουμε πολλά που τα θεωρούμε ακατόρθωτα! 
Ακόμα και αν η αποτυχία φέρνει απογοήτευση, το θάρρος είναι αυτό που θα ανακτήσει την ελπίδα και την προσπάθεια! Ακόμα και όταν τα πράγματα φαίνεται να έχουν πάρει λάθος δρόμο και πορεία, το θάρρος είναι αυτό που θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε έναν πιο δίκαιο και όμορφο κόσμο, και αυτό είναι που πρέπει να διδάξουμε εμείς οι μεγάλοι στα παιδιά! 

Parentshelp.gr