" Επάνω σ' ένα ακοίμητο αερόστατο
ατενίζουμε το καθάριο χρώμα τ' ουρανού,
τις ανθισμένες κοιλάδες του μυαλού,
την ανεξίτηλη θαλασσινή δροσιά,
τους ορεινούς στυλοβάτες της απεραντοσύνης...
Οι ψυχές μας γίνονται συνοδοιπόροι..."

Σας καλωσορίζω στο ιστολόγιό μου ελπίζοντας να κάνουμε πολλά ταξίδια - ονειρικά και μακρινά - στο χώρο του πνεύματος, της τέχνης και της δημιουργίας...

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Διάβασμα: τα 5 μεγαλύτερα οφέλη για την υγεία μας

Διάβασμα: τα 5 μεγαλύτερα οφέλη για την υγεία μας

Αυτή την περίοδο ίσως είναι πιο εύκολο για τους περισσότερους να βρουν χρόνο για διάβασμα.
Ακόμη όμως και αν το πρόγραμμά είναι φορτωμένο αξίζει τον κόπο να ξεκλέψετε λίγο χρόνο για αυτόν το σκοπό. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι έχετε τουλάχιστον 5 καλούς λόγους για να το πράξετε."
1. Εκπαιδεύει τον εγκέφαλο μας
Ένα από τα οφέλη της ανάγνωσης βιβλίων είναι ότι βοηθάει τον εγκέφαλό μας να λειτουργεί σωστά. Το διάβασμα αποτελεί μια καλή άσκηση για το μυαλό και το νου μας. Μπορεί να βοηθήσει τον εγκέφαλο μας να εκτελεί όλες τις λειτουργίες του πάντα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Όταν διαβάζουμε, αναγκάζουμε το μυαλό μας να σκέφτεται περισσότερο και αυτό μπορεί να μας κάνει πιο οξυδερκείς. Αλλά για να εξασκήσετε τον εγκέφαλό σας με το διάβασμα, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι πρέπει να διαβάζετε βιβλία σε τακτική βάση.
2. Προσφέρει ανακούφιση από το στρες
Το άγχος αποτελεί ένα παράγοντα κινδύνου που προδιαθέτει σε διάφορες επικίνδυνες καταστάσεις, όπως οι καρδιακές παθήσεις. Το διάβασμα όμως μας δίνει την ευκαιρία να ηρεμήσουμε και να περιορίσουμε το άγχος.
Ειδικά η ανάγνωση βιβλίων φαντασίας πριν τον ύπνο, σύμφωνα με τους ειδικούς, αποτελεί μια δραστηριότητα που μας χαλαρώνει και μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε ο,τι μας στρεσάρει. Η μέθοδος αυτή μάλιστα θεωρείται πολύ αποτελεσματική στην αντιμετώπιση του άγχους.
3. Βοηθάει στην πρόληψη της άνοιας
Σύμφωνα με τους ειδικούς το διάβασμα μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου του Αλτσχάιμερ. Με το ουσιαστικό και προσεκτικό διάβασμα ενός εντύπου ή βιβλίου,  βελτιώνεται αμέσως η ποιότητα του εγκεφαλικού ιστού. Κατά την ανάγνωση, ο εγκέφαλος τονώνεται και διεγείρεται.
Η διέγερση αυτή που προκαλείται στον εγκέφαλό μας από τη μελέτη, αν συμβαίνει τακτικά, μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη εγκεφαλικών διαταραχών συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Αλτσχάιμερ.
4. Καταπολεμά την αϋπνία
Το διάβασμα μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε την αϋπνία και να υιοθετήσουμε υγιείς συνήθειες ύπνου. Αν έχετε συνηθίσει να διαβάζετε βιβλία πριν κοιμηθείτε, τότε η συνήθεια αυτή συμβάλλει στη ρύθμιση του βιολογικού ρολογιού του σώματος σας και στέλνει το σήμα στον εγκέφαλο ότι ήρθε η ώρα να κοιμηθεί.
Το διάβασμα λοιπόν μπορεί να σας βοηθήσει με αυτόν τον τρόπο να κοιμηθείτε ήσυχα και να ξυπνήσετε ανανεωμένοι το πρωί.
5. Βοηθάει στη συγκέντρωση
Οι άνθρωποι που αγαπούν να διαβάζουν εκπαιδεύουν το μυαλό τους να συγκεντρώνεται και να εστιάζει πιο εύκολα.  Ο τακτικός αναγνώστης βιβλίων αποκτά σταδιακά την ικανότητα να έχει πλήρη προσοχή σε ο,τι κάνει, αλλά και να σκέφτεται πρακτικά, με αποτελεσματικό και αντικειμενικό τρόπο. Αναπτύσσει επίσης την ικανότητα λήψης αποφάσεων και επίλυσης προβλημάτων.

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Επτά πράγματα που μου έμαθε ο Καβάφης για τη ζωή...

7 πράγματα που μου έμαθε ο Καβάφης για τη ζωή
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ να πούνε.
Αν σήμερα θεωρούμε την ποιητική αξία του Κωνσταντίνου Καβάφη κάτι το δεδομένο, αυτό δεν ίσχυε πάντα. Τον κατέκριναν, τον χλεύασαν σε μεγάλο βαθμό, τον παρώδησαν και πολλοί προσπάθησαν να αποδείξουν πως όσα έγραφε «δεν συνιστούσαν ποίηση». Και αυτό συνέβαινε όχι μόνο όσο ζούσε αλλά και μετά το θάνατό του.
Δεν έχει υπάρξει και ελπίζω να μην υπάρξει πιο «κακοποιημένος» από τους αναγνώστες και κάποιους εκπαιδευτικούς - εξεταστές ποιητής από τον Κωνσταντίνο Καβάφη. Είναι ο ποιητής που έχει διαβαστεί αποσπασματικά όσο κανένας άλλος, που έχει αναλυθεί κατά λέξη όσο κανένας άλλος- σε τέτοιο βαθμό που χάνεται ολότελα το νόημά του, σε τέτοιο βαθμό που οτιδήποτε ζωντανό μέσα του ασφυκτιά και πεθαίνει. Είναι αυτός που όλοι έχουμε διαβάσει δίστιχά του χωρίς να γνωρίζουμε το συγκείμενο (το context) και –όπως είναι μαθηματικά λογικό και αναμενόμενο- βγάλαμε βεβιασμένα συμπεράσματα. Το «τι θέλει να πει ο ποιητής», κυρίες και κύριοι, δεν είναι ποτέ ο αυτοσκοπός και –ευτυχώς- δεν υπάρχει σωστή απάντηση.
Πρώτον, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θέλει να πει ο ποιητής γιατί δεν τον έχεις μπροστά σου να τον ρωτήσεις και να σου απαντήσει. Το να μαντεύει ο καθένας τι μπορεί να είχε στο μυαλό του ο Καβάφης και να θέτει την εικασία του ως δεδομένο και απαράβατο κανόνα, είναι ακριβώς το αντίθετο από τον ίδιο τον σκοπό της Ποίησης. Το να ζητείται από τον κάθε μαθητή- σπουδαστή- φοιτητή να μάθει απ’έξω την προσωπική θεωρία του οποιουδήποτε - κατά τ’άλλα πολυδιαβασμένου και μορφωμένου ερευνητή - και να είναι σε θέση να την αναπαράγει κατά λέξη, είναι, για μένα, έγκλημα.
Επίσης, ένα ποίημα είναι –ευτυχώς και πάλι- κάτι πολύ προσωπικό και εξατομικευμένο και λέει άλλα πράγματα στον καθένα ανάλογα με την ηλικία του, το χαρακτήρα του, τα βιώματά του, τα όνειρά του, τους εφιάλτες του, τις εμμονές του, το βλέμμα του, τον τρόπο που αγγίζει, τον τρόπο που μυρίζει. Ένα ποίημα μού λέει άλλα πράγματα από αυτά που λέει σε σένα και λέει άλλα πράγματα σε μένα στα 20 και άλλα στα 30 μου. Ακριβώς εκεί έγκειται και η ομορφιά του.
Ας μάθουμε επιτέλους στους ανθρώπους να σκέφτονται και όχι τι να σκέφτονται.
1. Τον φόβο σου μόνο εσύ μπορείς να τον θρέψεις και μόνο εσύ μπορείς να τον καταστρέψεις. Τα τέρατα ζουν μέσα σου και στο χέρι σου είναι μόνο αν θα τα αφήσεις να μεγαλώσουν ή όχι. Ή, όπως λέει και ο Καβάφης, «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου».
2. Οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου να είναι λίγοι και καλοί. Μην αναλώνεσαι με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα, που σε μειώνουν, που δεν θέλουν το καλό σου, που δεν ξέρουν να δίνουν. Μην εξαντλείσαι «μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου».
3. Αυτά που δεν λες, αυτά που δεν ζεις, αυτά που δεν θες να παραδεχθείς ούτε στον εαυτό σου, τα απωθημένα και τα καταπιεσμένα σου ένστικτα είναι αυτά που θα έρθουν μια μέρα και θα σε εκδικηθούν, θα σε πνίξουν. Μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, μην δημιουργείς αδιέξοδα εκεί που δεν υπάρχουν. Ζήσε.
4. Πόθος. Έρωτας. Σεξ. Αγάπη. Οι μεγαλύτερες κινητήριες δυνάμεις. Απόλαυσέ τες.
5. Δεν έχουν σημασία μόνο αυτά που ζήσαμε. Ίσως μεγαλύτερη σημασία έχουν αυτά που δεν ζήσαμε. Οι έρωτες οι ανεκπλήρωτοι, όλα τα «σ' αγαπώ» που τσιγκουνευτήκαμε, όλα τα σώματα που αγγίξαμε μόνο νοητά, όλα τα χείλη που ονειρευτήκαμε αλλά φοβηθήκαμε να φιλήσουμε. Ίσως τα «όχι» μας μας έκαναν αυτό που είμαστε, όχι τα «ναι» μας. Ίσως.
6. Ό,τι αρχίζει, θα τελειώσει. Ό,τι δεν αρχίσει δεν θα τελειώσει και ποτέ. Έρωτας δεν είναι μόνο ό,τι εκπληρώθηκε- είναι και ό,τι πόθησες. Ίσως γι’ αυτό μας τρώνε για πάντα οι ανεκπλήρωτοι έρωτες. Δεν πεθαίνουν γιατί δεν κατάφεραν να γεννηθούν.
7. Το να παραδεχθούμε ότι κάτι πέθανε, ότι έκανε τον κύκλο του, ότι δεν είναι πια ό,τι ήταν, ότι το χάσαμε για πάντα, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η μόνη λύση είναι, όμως, να αποχαιρετήσεις αυτό που φεύγει «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος». Τουλάχιστον «σαν». Μέχρι να γίνεις θαρραλέος...

Πηγή athensvoice.gr ,
κείμενο Λουκία Μητσάκου 
Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Κυριακή 22 Μαΐου 2016



Ποια γλώσσα μιλούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες 

YaunaTakabaraΦίλιπποςΑλέξανδρος

Τα ευρήματα των τελευταίων 10ετιών δίνουν σαφή και κατηγορηματική απάντηση για την απάντηση για την ελληνικότητα της γλώσσας τους. Κατά την αρχαιότητα ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα της Μακεδονίας. 
Οι αρχαίοι συγγραφείς συνδέουν γενεαλογικά τους Μακεδόνες με τους Δωριείς ή τους Αιολείς, δηλαδή άλλες ελληνικές φυλές νοτιότερα. Η ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων προκύπτει από τις ιστορικές πηγές, τα γλωσσολογικά δεδομένα και επιβεβαιώνεται με τα πιο πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα. Ολα αποδεικνύουν τη σύνδεση του μακεδονικού χώρου με τον ελλαδικό ήδη από τη μυκηναϊκή εποχή. Οι εγκυρότεροι Ελληνες και ξένοι μελετητές τεκμηριώνουν το γεγονός και δεν αφήνουν περιθώρια για σοβαρές αμφισβητήσεις. 
Κατά την αρχαιότητα, όπως δεν αμφισβητούνταν η ελληνικότητα των Μακεδόνων, έτσι δεν υπήρχε αμφισβήτηση και για το ελληνόφωνο των κατοίκων της. Διαφωνίες για το θέμα διατυπώθηκαν για πολλούς λόγους, επιστημονικούς και μη, σε πολύ νεότερες εποχές. Από τον 19ο αιώνα ορισμένοι ερευνητές, υπερτονίζοντας υπαρκτά ζητήματα και παραβλέποντας την πληθώρα των στοιχείων περί ελληνικότητας του φύλου και της γλώσσας των Μακεδόνων, ανέπτυξαν διάφορες υποθέσεις. Υποστηρίχτηκε ότι πρόκειται: Για μια γλώσσα μεικτή με βάση την ελληνική και επιδράσεις θρακο-ιλλυρικές. Είτε και αντιστρόφως, δηλαδή, για θρακο-ιλλυρική με ελληνικές επιδράσεις. Για ιδιαίτερη ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, που ήταν διαφορετική, όμως, από τις σύγχρονες ελληνικές διαλέκτους. Τη επιστημονική διαφωνία συντηρούσε, μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η απουσία γραπτών μακεδονικών πηγών. 
Οι γνωστές μακεδονικές επιγραφές, χρονολογημένες από τις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα, ήταν γραμμένες στην Αττική Κοινή, η οποία είχε εξαπλωθεί. Μέχρι τότε οι σχετικές συζητήσεις-επιστημονικές ή πολιτικο-ιστορικές- στηρίζονταν στις 150 περίπου «γλώσσες» (διαλεκτικές λέξεις), που παρέδωσαν αρχαίοι συγγραφείς και λεξικογράφοι ως μακεδονικές. Όπως, επίσης, στον μεγάλο αριθμό μακεδονικών ονομάτων. 
Η ανασκαφική, όμως, έρευνα τις τελευταίες δεκαετίες, με την αποκάλυψη κειμένων στη Μακεδονική, δεν αφήνει περιθώρια για επιστημονικές διαφωνίες περί της ελληνικότητας ή όχι της γλώσσας των Μακεδόνων. Η απάντηση, λοιπόν, σήμερα στο ερώτημα ποια γλώσσα μιλούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες είναι κατηγορηματική. Μιλούσαν μια ελληνική διάλεκτο. Αιολική με δωρικά στοιχεία. Η γλώσσα τους, όπως δέχονται σήμερα οι περισσότεροι ειδικοί, ήταν αιολική, ανάμεικτη με δωρικά στοιχεία και προφανώς με άλλες επιδράσεις. 
Για τη Μακεδονική, εκτός από ορισμένους αρχαϊκούς τύπους, γνωρίζουμε ότι μετέτρεπε συχνά το «φ» σε «β» και μερικές άλλες τέτοιες μεταβολές. Έτσι έλεγαν κεβαλή αντί κεφαλή, Βίλιππος αντί Φίλιππος, Βαλλήνη αντί Παλλήνη κ.λπ. Γενικώς, η φωνητική διαφορά που διακρίνει την αρχαία Μακεδονική από τις άλλες σύγχρονες ελληνικές διαλέκτους («β» αντί «φ», «δ» αντί «θ» και «γ» αντί «χ» ) είναι ένα γλωσσικό φαινόμενο απολύτως εξηγήσιμο στο πλαίσιο της ελληνικής διαλεκτολογίας. Αυτό το εξηγήσιμο εξακολουθούν ν’ αρνούνται ερευνητές και φορείς στα Σκόπια, υπό το πρίσμα των γνωστών σκοπιμοτήτων. Ανήκε, λένε, η μακεδονική σε άλλη γλωσσική οικογένεια, αφού τα ινδοευρωπαϊκά «μέσα δασέα» bh, dh, gh στην ελληνική αντιπροσωπεύονται με τα φ, χ, θ και στη μακεδονική με τα β, δ, γ. 
Τα άλλα επιχειρήματα περί βαρβάρων αλλόγλωσσων Μακεδόνων, που στηρίζονται σε παραποιήσεις αρχαίων αποσπασματικών κειμένων, δεν αντέχουν σε κριτική… Οι περισσότεροι γλωσσολόγοι που έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα, ερμηνεύουν και εξηγούν τις διαφορές ως εξής: Ο μακεδονικός κορμός διαχωρίστηκε από τον ιωνικό, αιολικό-αχαϊκό και δωρικό πριν η πρωτοελληνική γλώσσα διαμορφώσει από τους αντίστοιχους ινδοευρωπαϊκούς φθόγγους τα φ, θ, χ και ακολούθησε δική του εξέλιξη. Οι αρχαίοι Μακεδόνες, αφομοιώνοντας Θρακο-Ιλλυριούς πληθυσμούς, δέχτηκαν την επίδρασή τους ως προς τα συγκεκριμένα φθογγικά στοιχεία. Αλλες ερμηνείες, όπως η «σκοπιανή», έχουν το φολκλορικό στοιχείο τους, αλλά όχι το επιστημονικό. Το ομηρικό μακεδνός Η ονομασία της Μακεδονίας σχετίζεται άμεσα με το ομηρικό μακεδνός, που σημαίνει ψηλός, μεγαλόσωμος. Ο όρος «Μακεδονίς γη» χρησιμοποιήθηκε μια φορά από τον Ηρόδοτο για να ορίσει τη γεωγραφική κοιτίδα των αρχαίων Μακεδόνων. Ολες οι αρχαίες πηγές, μηδέ εξαιρουμένου του Ηροδότου, χρησιμοποιούν τον όρο Μακεδονία για να δηλώσουν το συγκροτημένο μακεδονικό βασίλειο, που ιδρύθηκε γύρω στα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα στις βόρειες παρυφές των Πιερίων. Με ορμητήριο την πρωτεύουσα Αιγές τα περιορισμένα όρια του βασιλείου στην Κ. Μακεδονία θα επεκταθούν δυτικά και ανατολικά… 
Η Ταύτιση με Δωριείς Οι αρχαίοι συγγραφείς σπάνια αναφέρονται στη γλώσσα των Μακεδόνων. Οι ιστορικοί Τίτος Λίβιος και Στράβων, όπως περιγράφουν τη γλώσσα τους (ίδια με Αιτωλών, Ακαρνάνων και Ηπειρωτών), την κατατάσσουν στη δωρική. Ετσι, συνεχίζουν την παράδοση του Ηροδότου, που ταυτίζει Μακεδόνες και Δωριείς, όπως άλλωστε ο Θουκυδίδης κι άλλες μεταγενέστερες πηγές. Τα επιγραφικά ευρήματα έως τώρα επιβεβαιώνουν τη σύνδεση. Αντίθετα, η άλλη μυθολογική παράδοση, που κρατά από τον ιστορικό Ελλάνικο και θέλει τους Μακεδόνες (επομένως και τη γλώσσα τους) να είναι συγγενείς με τους Αιολείς, δεν ενισχύεται… «Διαλεκτικά» προβλήματα 
Σήμερα οι ερευνητές που τεκμηριώνουν ή δέχονται την ελληνικότητα της μακεδονικής διαλέκτου, δεν συμφωνούν σε πολλά ζητήματα. Δίνοντας ο καθένας έμφαση σε άλλα σημεία άλλοτε υποστηρίζεται ότι ανήκει στον αιολικό κλάδο κι άλλοτε στον δωρικό. Οτι έχει ανάμεικτα στοιχεία από τις δύο ή και από άλλες διαλέκτους. Ακόμη ότι υπήρχαν δύο «εσωμακεδονικοί » διάλεκτοι. Μια συγγενική με την αιολική και άλλη με τη δωρική, που μιλούνταν στην Ανω Μακεδονία. Η μελέτη και η ανάλυση της μακεδονικής διαλέκτου έχουν δρόμο ακόμη να διανύσουν… «Άρωμα» από το αρχαίο μακεδονικό λεξιλόγιο ΟΙ ΜΗΝΕΣ Περίτιος (Ιανουάριος), Δύστρος (Φεβρουάριος), Ξανδικός (Μάρτιος), Αρτεμίσιος (Απρίλιος), Δαίσιος (Μάιος), Πάναμος (Ιούνιος), Λώος (Ιούλιος), Γορπιαίος (Αύγουστος), Υπερβερεταίος (Σεπτέμβριος ), Δίος (Οκτώβριος), Απελαίος (Νοέμβριος), Αυδυναίος είτε Αυδναίος (Δεκέμβριος). ΑΝΘΡΩΠΩΝΥΜΙΑ Αδυμος (από το ηδύς), Αδίστα (Ηδίστη), Αρχέλαος, Δρύκαλος (δρυς +κάλλον =ξύλο), Θετίμας (Θεοτίμης), Κατάνικος, Κοπρία, Λανίκα, Λαοδίκα, Νικάνωρ, Περδίκκας (από το πέρδιξ=πέρδικα), Πτολεμαίος, Σέλευκος, Φίλιππος ( Βίλιππος), Φιλώτας… «ΓΛΩΣΣΕΣ» Αγημα, αγκαλίς (δρεπάνι), αργίπους (αετός), δράμις (είδος ψωμιού), ζέρεθρον (βάραθρο), ινδέα (μεσημέρι), καρπαία (είδος χορού), καυσία (καπέλο), κοράσιον, πέλλα (λιθάρι), ταγόναγα (ταγός, αρχή), τελεσιάς (είδος χορού), χάρων (λιοντάρι), κεβαλή (κεφαλή)… 
Η επιβεβαίωση ήρθε από τις επιγραφές. Η μακεδονική διάλεκτος για πολλούς και διάφορους λόγους δεν φαίνεται να έγινε ποτέ φιλολογικό και λογοτεχνικό όργανο. Γνωρίζουμε μόλις δύο στίχους από την κωμωδία «Μακεδόνες» του Στράτιδος. Στο απόσπασμα γίνεται κάποιος διάλογος: Α. Η σφύραινα δ’ έστι τις; Β. Κέστραν μεν ύμμες ωττικοί κικλήσκετε (Α. Και ποια είναι η σφύραινα; Β. Το ψάρι που εσείς οι Αττικοί κέστρα ονομάζετε) Οι αρχαίοι συγγραφείς όταν έγραφαν για τους Μακεδόνες ότι μιλούσαν «μακεδονιστί» αναφέρονταν σε μια διάλεκτο της Ελληνικής κι όχι σε μια μη Ελληνική γλώσσα. Η διάλεκτος ήταν, βεβαίως, αρκετά διαφοροποιημένη από την καθιερωμένη και τη γενικευμένη κοινή ελληνική, που απλώθηκε από τα τέλη του 5ου – αρχές 4ου π.Χ. αιώνα σε όλες τις ελληνόφωνες περιοχές (συμπεριλαμβανόμενης και της Μακεδονίας). Προφανώς η μακεδονική διάλεκτος θα εξακολουθούσε να μιλιέται παράλληλα με την κοινή ελληνική. Μέχρι το 1986 αυτό ήταν μια υπόθεση. Τότε αποκαλύφτηκε και απόσπασμα επιγραφής στην Πέλλα σε μακεδονική διάλεκτο (χρονολογείται γύρω στο 380 π.Χ.). Πρόκειται για κατάδεσμο (μαγικό κείμενο), χαραγμένο σε μολύβδινο έλασμα για να αποτραπεί ο γάμος του αγαπημένου της γυναίκας, που έκανε τα «μάγια» με άλλη γυναίκα. Η επιγραφή, όπως κι άλλες που έχουν στο μεταξύ αποκαλυφθεί, επιβεβαιώνουν πανηγυρικά την ελληνικότητα της μακεδονικής διαλέκτου. Πρώτος παραλογισμός: Θέλουν να γεφυρώσουν χάσμα 13-14 αιώνων Έχουμε συνηθίσει, με την εμφάνιση του «Σκοπιανού» στο βαλκανικό προσκήνιο, να επισημαίνουμε τον παραλογισμό των γειτόνων μας να αναζητούν ρίζες εκεί όπου δεν υπάρχουν. 
Η κατασκευή, βεβαίως, εθνικού παρελθόντος από τότε που εμφανίστηκαν τα κράτη-έθνη, είναι μια πολύ γνωστή και συνηθισμένη διαδικασία. Αυτό που είναι μάλλον πρωτοφανές στην κατασκευή μιας ενιαίας «μακεδονικής εθνότητα», η οποία έλκει δήθεν την καταγωγή της από την αρχαία Μακεδονία, είναι ανοησία. Τα στοιχεία, που προσκομίζονται για την ύπαρξη μακεδονικού λαού και έθνους, καλούνται να γεφυρώσουν ένα ιστορικό χάσμα 13-14 αιώνων. Τόσοι μεσολαβούν μεταξύ των πρώτων εγκαταστάσεων σλαβικών φύλων στα Βαλκάνια (6ος- 7ος μ.Χ. αιώνα) και της εμφάνισης του πρώτου συγκροτημένου αρχαίου μακεδονικού κράτους (7ος π.Χ. αιώνας). 
Αυτός ο προσδιορισμός των αντίστοιχων χρονολογικών περιόδων, με κάποιες μικρές παραλλαγές που δεν αλλάζουν την ουσία, είναι αποδεκτός απ όλους. Είναι δυνατόν, ανεξαρτήτως των όσων ακολούθησαν στην περιοχή από τότε μέχρι τη σύγχρονη εποχή, να γεφυρωθεί αυτό το… χάος; Είναι και ιδού πώς: – Οι παλιότεροι κάτοικοι της αρχαίας Μακεδονίας ήταν αυτόχθονες, αρχαία φύλα (ιλλυρικά και θρακικά). Δεν ήταν Ελληνες… – Τα ελληνικά στοιχεία στην περιοχή ήταν εισαγόμενα από τις νοτιότερες ελληνικές πόλεις – κράτη, από τις αποικίες τους στη Χαλκιδική και τα μακεδονικά παράλια, όπου κυριαρχούσαν Ελληνες. – Οταν οι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν από τις περιοχές βορείως του ποταμού Δνείπερου στα Βαλκάνια αναμείχτηκαν με τους παλιότερους κατοίκους. – Από την πρόσμειξη προέκυψε στη διαδρομή των βυζαντινών πρώτα και των οθωμανικών ύστερα αιώνων ένα νέο έθνος, το σλαβο-μακεδονικό. Με δική του γλώσσα, πολιτισμό, συνείδηση και ούτω καθεξής… Μέσα σ’ αυτό το μυθικο-ιστορικό πλαίσιο οι αρχαίοι Μακεδόνες «ανήκουν» στα Σκόπια! Το προαπαιτούμενο για την οικοδόμηση αυτής της σλαβομακεδονικής εκδοχής της ιστορίας είναι ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Ελληνες. Για την εδραίωση του ισχυρισμού αυτού επικαλούνται επιλεκτικά και αποσπασματικές κάποιες αρχαίες πηγές με τις οποίες «αποδεικνύεται» ότι οι Μακεδόνες ήταν βάρβαροι και όχι Ελληνες… Παρά την αντι-ιστορική αυτή εξήγηση πάλι, όμως, το σλαβομακεδονικό σχήμα δεν έχει κάποια ορθολογική βάση. 
Διότι, έστω και αν γίνουν δεκτοί οι αναπόδεικτοι ισχυρισμοί ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ανήκαν στα ελληνικά φύλα της εποχής, ούτε μιλούσαν μια ελληνική διάλεκτο, πώς γίνεται να είναι πρόγονοι των σλαβικών φύλων; Αλλά αυτός δεν είναι ο μοναδικός κύκλος του παράλογου… Δεύτερος παραλογισμός: Περί τριχοτόμησης και… κληρονομιάς Μετά τον πρώτο παραλογικό κύκλο ανοίγει αναπόφευκτα και δεύτερος. Επειδή αν δεχτεί κάποιος, κάνοντας άλμα 13-14 αιώνων, ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες είναι με ορισμένους τρόπους «πρόγονοι» των Σλάβων στην περιοχή, πώς γίνεται η κληρονομιά αυτή να ανήκει αποκλειστικά στους Σλαβομακεδόνες των Σκοπίων και όχι στους «ομοεθνείς» τους που βρέθηκαν στη Βουλγαρία; Είτε ακόμη και σε κείνους της Ελλάδας, που είναι και οι περισσότεροι; Το «κενό» έρχεται να καλύψει ένα άλλο σχήμα περί, νεότερης τριχοτόμησης του χώρου της αρχαίας Μακεδονίας, (σε Σερβία, Ελλάδα, Βουλγαρία) μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. 
Κρατική οντότητα και ανεξάρτητη, όμως, είναι, μόνο η πρώην γιουγκοσλαβική Μακεδονία, επομένως αυτή είναι ο συνεχιστής και κληρονόμος. Αναλόγως των εποχών και των διαφορετικών εθνικών και πολιτικών σκοπιμοτήτων, η «άλλη» Μακεδονία, πέραν της πρώην γιουγκοσλαβικής, είτε είναι υπόδουλη (σε Έλληνες και Βούλγαρους) είτε ανήκει μεν σε αυτές τις χώρες, όπου όμως υπάρχουν «μακεδονικές μειονότητες»… Αλλά υπάρχουν κι άλλες παραλλαγές της θεωρίας, που έρχονται επικουρικά να καλύψουν τις συναφείς ανακολουθίες που προκύπτουν. Ετσι, για παράδειγμα, ένας από τους βασικούς Σλαβομακεδόνες θεωρητικούς εξηγεί πως από τα μέσα του 19ου αιώνα οι Σλάβοι της Μακεδονίας άρχισαν να συγκρούονται με τους Ελληνες στη διεκδίκηση του ιστορικού δικαιώματος να εμφανίζονται ως απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων. Επειδή, όμως, αντιλαμβάνεται όπως κάθε κοινός νους ότι είναι αστείο να ονομαστούν οι Μακεδόνες ως Σλάβοι και οι Σλάβοι των Σκοπίων ως Μακεδόνες, ο γόρδιος δεσμός λύνεται ως εξής: «Δεν ήταν δυνατόν (οι Σλαβομακεδόνες) να παραμείνουν αδιάφοροι και να μην αισθάνονται αγάπη για την πατρίδα τους και την ιστορία τους… Το ότι ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος δεν ήταν Σλάβοι, αλλά θεωρούνταν ως Σλάβοι, από έναν σλαβικό λαό που αποζητούσε όνομα και εθνική ταυτότητα, δεν είναι ουσιώδες. Οπως κάθε εθνικός ρομαντισμός, έτσι και ο μακεδονικός επέμεινε να τηρήσει μια συνέχεια με την προηγούμενη εθνότητα…» (Ντράγκαν Τασκόφσκι «Σχετικά με την εθνογένεση του Μακεδονικού Λαού»). Το απόσπασμα είναι το κλειδί για κάθε «κατανόηση» των ιστορικών παραδοξολογιών των περισσότερων εθνικών ιστορικών της FYROM και της επίσημης «εθνογένεσης»…   

ΠΗΓΗ: Η ΛΙΣΤΑ


Πηγή EnallaxNews : https://www.enallaxnews.gr/2016/04/10/poia-glwssa-milousan-oi-arxaioi-makedones/

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Δέκα ρήσεις του Σωκράτη, που θα αλλάξουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε...

10 ρήσεις του Σωκράτη, που θα αλλάξουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε

Αν υπάρχει ένα πράγμα που έχω μάθει από το Σωκράτη είναι ότι δεν μπορείς να διδάξεις σε κανέναν τίποτα.
Δεν έχει σημασία πόσο σκληρά προσπαθείς, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι τους ανθρώπους να σκεφτούν. Να τους βοηθήσεις να ανοίξουν τα μάτια τους και να συνειδητοποιήσουν για όλα αυτά που είναι ικανοί.
Ακολουθούν 10 από τις καλύτερες ρήσεις, μαθήματα ζωής, που μπορούμε να πάρουμε από τον Σωκράτη.
1. Θα πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Μην προσποιείσαι.
«Ο καλύτερος τρόπος για να ζήσεις με την τιμή στον κόσμο, είναι να είσαι στην πραγματικότητα αυτό που φαίνεσαι και εάν παρατηρήσεις, θα δεις ότι όλες οι ανθρώπινες αρετές αυξάνουν και να ενισχύονται με την πρακτική».
2. Η αρετή δεν προέρχεται από τα χρήματα.
«Δεν κάνω τίποτα, αλλά θα προσπαθήσω να σας πείσω, νέους ή ηλικιωμένους, να μην σκέφτεστε αυτά που κατέχετε, αλλά και κυρίως να φροντίσετε για μεγαλύτερη βελτίωση της ψυχής. Η αρετή δεν φτιάχνεται από τα χρήματα, αλλά ότι από την αρετή έρχονται τα χρήματα.
Αυτή είναι η διδασκαλία μου, και αν αυτό είναι δόγμα που διαφθείρει τη νεολαία, είμαι ένας κακός άνθρωπος».
3. Διάβασε τα γραπτά άλλων ανδρών και γυναικών να βελτιώσεις τον εαυτό σου.
«Βελτίωσε τον εαυτό σου διαβάζοντας τα γραπτά άλλων ανδρών, έτσι ώστε να κερδίσεις εύκολα αυτό που οι άλλοι έχουν κοπιάσει σκληρά».
4. Σοφία είναι να γνωρίζεις πόσα λίγα ξέρεις.
«Είμαι ο σοφότερος ζωντανός άνθρωπος, γιατί γνωρίζω ένα πράγμα, και αυτό είναι ότι δεν γνωρίζω τίποτα».
«Είμαι κάπως σοφότερος κατά τούτο μόνο: πως εγώ τουλάχιστον δε νομίζω ότι ξέρω εκείνα που δεν ξέρω».
«Η αληθινή σοφία έρχεται στον καθένα μας όταν συνειδητοποιήσουμε πόσο λίγα γνωρίζουμε για τη ζωή, τους εαυτούς μας και τον κόσμο γύρω μας».
5. Εάν θες να αλλάξεις τον κόσμο, να αλλάξεις πρώτα τον εαυτό σου.
«Εκείνος που θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο, ας ταρακουνήσει πρώτα τον εαυτό του». «Να θυμάσαι ότι δεν υπάρχει τίποτα σταθερό στις ανθρώπινες καταστάσεις. Ως εκ τούτου, απόφυγε τον αδικαιολόγητο ενθουσιασμό στην ευημερία, ή την αδικαιολόγητη στεναχώρια στις αντιξοότητες».
6. Θα είσαι πλούσιος όταν συνειδητοποιήσεις ότι έχεις αρκετά.
«Είναι πλουσιότερος αυτός που είναι ικανοποιημένος με το λιγότερο. Η ικανοποίηση είναι ο φυσικός πλούτος, η πολυτέλεια είναι τεχνητή φτώχεια».
7. Να τρως υγιεινά για να ζήσεις καλά.
«Άνθρωποι χωρίς αξία ζουν μόνο για να τρώνε και να πίνουν. Οι άνθρωποι με αξία, τρώνε και πίνουν μόνο για να ζήσουν».
8. Εξερεύνησε ολόκληρο τον κόσμο.
«Δεν είμαι Αθηναίος ή Έλληνας, αλλά ένας πολίτης του κόσμου».
9. Επίλεξε τα λόγια σου με σύνεση.
«Οι λάθος λέξεις δεν είναι μόνο βλαβερές, αλλά μολύνουν και με κακία και την ψυχή σου.»
10. Μην καταπνίξεις ποτέ την περιέργειά σου!
«Η αναζήτηση είναι η αρχή της σοφίας».
Ζήσε με Πάθος!

Μανώλης Ισχάκης
Thessaloniki Arts and Culturehttp://www.thessalonikiartsandculture.gr

Κυριακή 15 Μαΐου 2016

40 αποφθέγματα σοφίας από τον Μαχάτμα Γκάντι

Γκάντι
Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (2 Οκτωβρίου 1869 – 30 Ιανουαρίου 1948) ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε η κεντρική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών.
Η διδασκαλία του επηρέασε το διεθνές κίνημα για την ειρήνη και μαζί με τον ασκητικό βίο του συνέτειναν στο να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο και ορόσημο της φιλοσοφικής και κοινωνικοπολιτικής διανόησης του 20ού αιώνα. Έγινε ευρύτερα γνωστός με την προσωνυμία Μαχάτμα, που φέρεται να του απέδωσε στα 1915 ο Ινδός νομπελίστας ποιητής και φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και στα σανσκριτικά σημαίνει Μεγάλη Ψυχή.
  1. Μ’ αρέσει ο Χριστός σας. Δεν μ’ αρέσουν οι χριστιανοί σας. Οι χριστιανοί σας είναι τόσο διαφορετικοί από τον Χριστό.
  2. Πρέπει να ζούμε σαν να πρόκειται να πεθάνουμε αύριο και να μελετάμε σαν να πρόκειται να ζήσουμε για πάντα.
  3. Ο Θεός δεν έχει θρησκεία.
  4. Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει.
  5. Ένας δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων.
  6. Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη.
  7. Η ικανότητα να συγχωρείς είναι προσόν του δυνατού. Οι αδύναμοι ποτέ δεν συγχωρούν.
  8. Κανείς δεν μπορεί να με πληγώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μου.
  9. Ένας άνθρωπος είναι το σύνολο των πράξεών του. Τι έχει κάνει, τι μπορεί να κάνει. Τίποτε άλλο.
  10. Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» είναι ότι θα καταλήξει να κάνει όλον τον κόσμο τυφλό.
  11. Ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος και στο κλουβί της φυλακής του.
  12. Ένα «όχι» που βγήκε από μια βαθιά πεποίθηση, είναι πολύ καλύτερο -και πιο μεγαλειώδες- από ένα «ναι» που ειπώθηκε για να ευχαριστήσει ή, χειρότερα, για να αποφύγει φασαρίες.
  13. Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία.
  14. Σχεδόν ό,τι κάνεις είναι ασήμαντο, αλλά είναι σημαντικό να το κάνεις.
  15. Ο φόβος έχει κάποια χρησιμότητα, η δειλία όμως δεν έχει καμία.
  16. Είναι καλύτερα να στέκεσαι όρθιος με σπασμένο και μπανταρισμένο κεφάλι, από το να σέρνεσαι με την κοιλιά για να γλιτώσεις το κεφάλι σου.
  17. Είναι λάθος να παίρνεις υποχρεωτικά για λάθος εκείνο που δεν καταλαβαίνεις
  18. Αυτοί που λένε πως η θρησκεία δεν έχει σχέση με την πολιτική, δεν ξέρουν τι είναι η θρησκεία.
  19. Μια θρησκεία που δεν λαμβάνει υπόψη της πρακτικά ζητήματα και δεν βοηθάει στη λύση τους, δεν είναι θρησκεία.
  20. Η γη παράγει αρκετά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες όλων των ανθρώπων, αλλά όχι την πλεονεξία όλων των ανθρώπων.
  21. Η μη-βία προϋποθέτει διπλή πίστη: πίστη στο Θεό και πίστη στον άνθρωπο.
  22. Είμαι έτοιμος να πεθάνω, αλλά δεν υπάρχει σκοπός για τον οποίο να είμαι έτοιμος να σκοτώσω.
  23. Η δράση δηλώνει τις προτεραιότητες.
  24. Η χειρότερη μορφή βίας είναι η φτώχεια.
  25. Μπορεί να μην ξέρεις ποτέ τα αποτελέσματα όπου οδηγούν οι πράξεις σου. Αλλά αν δεν κάνεις τίποτα, δεν πρόκειται να υπάρχει κανένα αποτέλεσμα.
  26. Η αλήθεια ποτέ δεν βλάπτει έναν σκοπό που είναι δίκαιος.
  27. Είναι καλύτερα να είμαστε βίαιοι, αν έχουμε βία μέσα μας, παρά να φοράμε το μανδύα της μη-βίας για να καλύψει την ανικανότητά μας.
  28. Η χρήση βίας μπορεί να φαίνεται καμιά φορά ότι κάνει καλό, το καλό αυτό όμως είναι προσωρινό, ενώ το κακό που προξενεί είναι μόνιμο.
  29. Τι γνώμη έχω για το Δυτικό πολιτισμό; Νομίζω πως θα ήταν καλή ιδέα.
  30. Ο θυμός και η έλλειψη ανοχής είναι εχθροί της ορθής κρίσης.
  31. Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει να χάνεις τη μάχη.
  32. Δικαιώματα που δεν προκύπτουν από ένα καθήκον που επιτελέσαμε καλά, δεν αξίζουμε να τα έχουμε.
  33. Ένας αδύναμος άνθρωπος είναι δίκαιος μόνο κατά τύχη. Ένας δυνατός, μη-βίαιος άνθρωπος είναι άδικος μόνο κατά τύχη.
  34. Οι υπερβολικοί έπαινοι προσβάλλουν. Είσαι αναγκασμένος να πεις πως δεν τους αξίζεις.
  35. Αυτοί που ξέρουν πώς να σκέφτονται δεν χρειάζονται δασκάλους.
  36. Η υγιής δυσαρέσκεια είναι προάγγελος της προόδου.
  37. Ο μόνος τύραννος που δέχομαι είναι η σκληρή φωνή μέσα μου.
  38. Η ελευθερία δεν αξίζει τίποτα αν δεν συμπεριλαμβάνει την ελευθερία να κάνεις λάθη.
  39. Τα εφτά που δεν πρέπει να έχεις: Πλούτο χωρίς μόχθο, Γνώση χωρίς χαρακτήρα, Πολιτική χωρίς αρχές, Απόλαυση χωρίς συναίσθημα, Εμπόριο χωρίς ήθος, Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, Αγάπη χωρίς θυσία.
  40. Ένα λάθος δεν γίνεται αλήθεια επειδή είναι ευρέως διαδεδομένο, ούτε η αλήθεια γίνεται λάθος επειδή δεν τη βλέπει κανείς.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Η δύναμη του εθισμού στο αλκοόλ, πού οφείλεται και πώς μπορεί να ξεπεραστεί - βασικές ψυχολογικες αναζητήσεις


Σύμφωνα με την ψυχολογια η συχνή κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να φτάσει σε σημείο εθισμού και αυτό συνήθως οφείλεται σε ψυχογενή αίτια. Όπως μας λέει η ψυχολογια ο εθισμός στο αλκοόλ αυξάνεται επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια και τους κληρονομικούς παράγοντες επιβαρύνουν οι δυσμενείς οικονομικές, επαγγελματικές και κατ' επέκταση συναισθηματικές συνθήκες. Βέβαια, σχεδόν σε κάθε κανόνα στην ψυχολογια υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά το πρόβλημα σύμφωνα με την ψυχολογία έγκειται στο ίδιο το γεγονός και όχι στην αιτία του, που πρέπει τώρα να κατευθύνουμε την προσοχή σας. Ο άνθρωπος που στην αρχή νιώθει ικανοποιημένος σύμφωνα με την ψυχολογία με ένα ποτήρι κρασί κατά το δείπνο, διαπιστώνει μετά από λίγο, ότι ζητά λίγο παραπάνω και αμέσως μετά κι άλλο, κι άλλο. 

Στην ψυχολογία, η αύξηση της επιθυμίας μπορεί να είναι πολύ αργή, αλλά αυτό συνεχίζεται σίγουρα μέχρι που στο τέλος, ένα μπουκάλι δεν είναι τίποτα μπροστά στα πολλά, για να καλύψει τις νέες του ανάγκες. Είναι η ίδια ακριβώς περίπτωση όπως με τη χρήση κάθε άλλης μορφής αλκοολούχου ποτού ή άλλης εξαρτησιογόνου ουσίας. 

Μα όλοι οι άνθρωποι έχουν την τάση αυτή του αλκοολισμού;Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι τόσο συγκροτημένοι που είναι ικανοί να ελέγχουν αυτήν την όρεξη μέσα σε ορισμένα πλαίσια αυτοσυγκράτησης για μακρά σειρά ετών, ή ακόμη και για μια ολόκληρη ζωή. Που είναι ικανοί να πουν: "Μέχρι εδώ και μη παρέκει." 

Υποφέρουν εν τέλει από σωματικές ασθένειες οι οποίες είναι σίγουρα συνέπειες της παρατεταμένης επαφής του αλκοολικού δηλητήριου με τις ευαίσθητες δομές του σώματος, πολλές με οδυνηρό χαρακτήρα, που μειώνουν τη διάρκεια της φυσικής ζωής τους. Αλλά εξακολουθούν να είναι σε θέση να πίνουν χωρίς να έχουν αυξημένη επιθυμία για αλκοόλ, ώστε να φτάσουν έναν ανεξέλεγκτο βαθμό. 

Κανένας άνθρωπος που πίνει δεν είναι ασφαλής
Αλλά κανείς άνθρωπος που ξεκινά τη χρήση του αλκοόλ δεν μπορεί τελικώς να προβλέψει ποιa θα είναι η επίδρασή του στο σώμα ή το μυαλό του. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι όταν γίνουν εξολοκλήρου ασυναίσθητοι από τους κινδύνους της πηγής αυτής κλείνονται σε ετήσιους συναισθηματικούς τάφους μέθης. 

Δεν υπάρχει καμία μέθοδος με την οποία να μπορεί κάποιος να μετρήσει τις λανθάνουσες δυνάμεις του κακού στην κληρονομημένη φύση του. 
Μπορεί να έχει από τους κοντινούς ή μακρινούς προγόνους του, μια μη υγιή ηθική τάση ή σωματική προδιάθεση, στην οποία η παράξενα ανησυχητική επήρεια του αλκοόλ θα έχει ως συνέπεια μια νοσηρή κατάσταση η οποία θα οδηγήσει σε καταστροφή τη ζωή του. 

Το ότι τα εν λόγω αποτελέσματα σχετίζονται με τη χρήση του αλκοόλ σε μεγάλο αριθμό των περιπτώσεων είναι πλέον γνωστό γεγονός στην ιστορία της μέθης. 

Το θέμα του αλκοολισμού, με τα πνευματικά και ηθικά αίτια που οδηγούν σε αυτόν, έχουν προσελκύσει μεγάλη και ένθερμη προσοχή. 
Γιατροί, ψυχολόγοι, επιβλέποντες διευθυντές ασύλων, φύλακες φυλακών, νομοθέτες και φιλάνθρωποι έχουν παρατηρήσει και μελετήσει τις πολυάριθμες λυπητερές και αποκρουστικές φάσεις του, και έχουν καταγράψει πορίσματα και γνωμοδοτήσεις. 

Ενώ καταγράφονται αντικρουόμενες απόψεις σε ορισμένα σημεία, όπως, για παράδειγμα, αν η μέθη είναι μάλλον μια ψυχική ασθένεια η οποία αφού δημιουργηθεί το άτομο παύει να είναι υπεύθυνο και θα πρέπει να υπόκειται στον περιορισμό και τη θεραπεία όπως στις ψυχώσεις ή στον πυρετό, ή μήπως ένα έγκλημα για το οποίο πρέπει να τιμωρηθούν, ή μήπως μια αμαρτία για την οποία πρέπει να μετανοήσει και θεραπευτεί από τον ψυχολόγο. 

Όλοι συμφωνούν ότι υπάρχει μια κληρονομική ή επίκτητη ψυχική και νευρική κατάσταση που καθιστά κάθε χρήση αλκοόλ εξαιρετικά επικίνδυνη. 
Το σημείο που θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί ενδεχομένως να γνωρίζει μέχρις ότου καταναλώσει οινοπνευματώδη ποτά για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, εάν έχει ή δεν έχει αυτήν την κληρονομική ή επίκτητη σωματική ή ψυχική κατάσταση. Και ότι μπορεί να είναι πολύ αργά, τη στιγμή που ανακαλυφθεί μια τέτοια υπάρχουσα κατάσταση. 


Η γνώμη του ειδικού:Ο Δόκτωρ D.G. Dodge, Διευθυντής του Ασύλου Αλκοολικών της Νέας Υόρκης, μιλώντας για τα αίτια που οδηγούν στον αλκοολισμό, αφού τόνισε την πεποίθησή του ότι είναι μια μεταδοτική ασθένεια, όπως η "φυματίωση λεμφαδένων, η αρθρίτιδα ή η βουλιμία», μας λέει: Υπάρχουν άνθρωποι που ο οργανισμός τους θα μπορούσε να ονομαστεί «αλκοολική ιδιοσυγκρασία». Παράλληλα σε ένα τέτοιο οργανισμό αν ικανοποιείται η λανθάνουσα επιθυμία για ποτό σύντομα θα οδηγήσει σε συνήθειες αλκοολισμού, και τελικά σε ένα νοσηρό εθισμό με όλα τα χαρακτηριστικά μιας αρρωστημένης κατάστασης του συστήματος το οποίο ο ασθενής, χωρίς βοήθεια, είναι ανίκανος να ανακουφίσει από την αδυναμία της βούλησης που οδήγησε στην ασθένεια και εμποδίζει την αφαίρεσή του. 

Και πάλι, βρίσκουμε μια άλλη κατηγορία ατόμων αυτούς με υγιείς γονείς που τους έδωσαν υγιή ανατροφή και έχουν συνηθίσει στις καλές κοινωνικές επιρροές, ηθικές και κοινωνικές, αλλά και η ιδιοσυγκρασία και η φυσική κατάσταση των οποίων είναι τέτοια ώστε, όταν μια φορά θα παραδοθούν στη χρήση διεγερτικών ουσιών τις οποίες βρίσκουν ευχάριστες, συνεχίζουν να επιδίδονται συνήθως πάνω από τη μέτρια κατανάλωση στην υπερβολική. Ένας διεφθαρμένος εθισμός καλλιεργείται, και τους οδηγεί αργά, αλλά σταθερά, στην καταστροφή. Εκεί πρέπει το άτομο να αντιληφθεί πρώτα πως έχει πρόβλημα, και αμέσως μετά να ζητήσει τη βοήθεια των ειδικών. Πρέπει να «πιάσει πάτο» για να αντιληφθεί πως χρειάζεται βοήθεια και πρέπει να το πάρει απόφαση και να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο, κόβοντας τις κακές συνήθειες και ειδικότερα τις εξαρτήσεις που δεν το βοηθούν να πάει παρακάτω τη ζωή του.

http://www.anew.gr