1       

           Μονήρης ζωή

Υπάρχουν κάποιες νύχτες που στοχάζεσαι πολύ.

Πετάς  στην εστία της ψυχής σου,

αναζητάς  πυγολαμπίδες.

Ξάφνου, εμφανίζονται εμπρός σου

λησμονημένοι έρωτες,

απόκοσμοι άνθρωποι,

φίλοι εχθρών.

Συνδαιτυμόνες του παρελθόντος καθρεφτίζουν τη δική τους αναφορά.

Λίγο πιο πέρα ξαποσταίνουν άνθρωποι χαρούμενοι,

θιασώτες μιας πρόσκαιρης κωμωδίας.

Ένα τειχύδριο τους χωρίζει από άλλους

που ντύνονται με το μαύρο πέπλο της θλίψης.

Δεν κοιτά ο ένας τον άλλον,

μια αέναη εσωστρέφεια τους πνίγει.

Όμως, ένα μικρό αστέρι που πέφτει γιατρεύει τις πληγές,

βάλσαμο στον πόνο της χαρμολύπης.

Άραγε ποιος το έστειλε;

Κάποιος Θεός,

ένα αόρατο χέρι,

η Τύχη,

η δύναμη της Ζωής;

Ίσως τίποτε απ’ όλα αυτά…

Εκεί που φτάνεις στην άκρη του γκρεμού,

νιώθεις τη ζέση της ενέργειας,

μάχεσαι για να νικήσεις το Τέρας.

Ανάμεσα σε όλους αυτούς κι Εσύ,

ασυγκράτητος στοχαστής των λαθών, των νικών, των παθών…