Ταυτοπροσωπία-Ετεροπροσωπία

Το απαρέμφατο είναι ρηματικός τύπος και γι’ αυτό συντάσσεται, δηλαδή παίρνει και το ίδιο υποκείμενο, αντικείμενο, κατηγορούμενο κ.τ.λ.

Το υποκείμενο του απαρεμφάτου μπορεί να είναι:

α) το ίδιο με το υποκείμενο του ρήματος (το αυτό πρόσωπο)

β) διαφορετικό από το υποκείμενο του ρήματος (έτερο πρόσωπο)

Στην πρώτη περίπτωση έχουμε ταυτοπροσωπία, ενώ στη δεύτερη ετεροπροσωπία.

   1. Οὐδεὶς τῶν πολιτῶν ἤθελεν ἀπειθεῖν.

   2. Δοκοῦμεν τὸν Σωκράτην σοφὸν εἶναι.

   3. Δυνάμεθα σῶσαι τὴν πατρίδα.

   4. Ἐντεῦθεν ἐπειρῶντο ἀποχωρῆσαι.

   5. Οὐκ ἐπίσταμαι κιθαρίζειν

   6. Ἐδίδαξε τοὺς παῖδας τοξεύειν.

   7. Πολλοὶ νομίζουσιν Ὅμηρον εἶναι τυφλόν.

   8. Μένων ἐβούλετο πλουτεῖν.

   9. Οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν τοὺς νόμους.

   10. Σόλων ἐβούλετο πολίτας φυλάττειν τοὺς νόμους.

   11. Νομίζομεν ὑμᾶς πιστοὺς φίλους εἶναι.

   12. Κῦρος παραγγέλλει τῷ Κλεάρχῳ ἥκειν.

   13. Ἔλεγον Κῦρον ἄριστον ἄρχοντα γενέσθαι. 

   14. Ὤμοσαν οἵ τε Ἕλληνες καὶ Ἀριαῖος σύμμαχοι ἔσεσθαι.

   15. Κῦρος ὑπέσχετο δώσειν πέντε μνᾶς.

   16.  Λύσανδρος τούς στρατηγούς ἐκέλευσε πλεῖν τὴν ταχίστην.

   17.  Ὁ πατὴρ καὶ ἡ μήτηρ εὐδαίμονά σε ἐπιθυμοῦσι γενέσθαι.

   18.  Φησὶ (ισχυρίζεται) ὁ κατήγορος οὐ δικαίως με λαμβάνειν τὸ ἀργύριον.  

   19.  Ταύτην τὴν πολιτείαν ἀριστοκρατίαν ἐνόμιζε εἶναι.

   20.  Πάντας ὑμᾶς οἴομαι (= νομίζω) γιγνώσκειν τοῦτο.