Ψυχορραγώντας

Σαλπάρουμε στην αγριεμένη θάλασσα…

Ταραχή και θυμός δονούν το άμεμπτο σώμα.

Η ζωή ξεγλιστράει από μέσα μας,

τα όνειρα βουλιάζουν,

οι αισθήσεις ατονούν…

Όλα γύρω φαίνονται πολέμια, επώδυνα, αγκαθωτά.

Μα πιο πολύ πονούν οι ψυχές μας…

Αυτές οι ψυχές που ήλπιζαν σε καλύτερες μέρες.

Αυτές οι ψυχές που ερωτεύτηκαν το θολό ήλιο της ανατολής.

Αυτές οι ψυχές που αναζητούν ένα ήρεμο, μικρό λιμάνι.

Αυτές οι ψυχές…

Ένας βρυχηθμός, μια πνιχτή ανάσα.