1 

       Φωτοπαγίδα

    

Ένα μαύρο πέπλο με αγκαλιάζει,

τα μάτια υγρά και βουρκωμένα,

οι εικόνες μνήμης πυροβάτισσες.

Τα νηπενθή λόγια δε με παρηγορούν,

δε με λυτρώνουν.

Οξύνεται η νέφωση της απουσίας,

η έλλειψη γεννά χυμώδεις διαταραχές στην ψυχή.

Δεν έχω  την ανάγκη να απαγκιστρωθώ από τη θλίψη,

να ανοίξω διάπλατα το διάφανο παράθυρο της ζωής.

Δεν έφυγες,

είσαι κοντά μου,

δίπλα μου,

μέσα μου…

Ο ομφάλιος λώρος θα παραμένει

άρρηκτα ισχυρός…

Καθημερινά θα δηλώνεις την παρουσία σου…

...αφιερωμένο σε μια αγαπημένη συνάδελφο