«Η υγρή Συμφωνία»

Έντονη επιθυμία σε κατέλαβε απόψε

να βρεθείς μέσα στα σμαραγδένια μπράτσα,

τα κρυστάλλινα ακροδάχτυλα,

τα δαντελωτά μαλλιά,

τα κυματοειδή μάτια
 που απλώνονται στην άβυσσο τ’ ουρανού.

Το διάφανο χρώμα της θάλασσας ασκεί μία παράξενη γοητεία…

Άλλοτε αφρισμένη και ορμητική…

Άλλοτε φιλόξενη κι ερωτική…

Πετάς με δύναμη τα βότσαλα

και νιώθεις τον παφλασμό της ζωής.

Ταξιδεύεις σε ανεξερεύνητους, υγρούς κολπίσκους

κι αισθάνεσαι καθάριος
 από κάθε ενοχή και αμαρτία.

Αγγίζεις τις αμμώδεις χορδές του πιάνου

και έχεις την ιδέα πως αεροβατείς.

Η θάλασσα αλλάζει ξανά…

Σε παρασύρει ακόμη πιο βαθιά στο βυθό

των λέξεων, των ονείρων, των παθών…