1    

                    Ερπετό Θανάτου

Σέρνεσαι επάνω στο υγρό χώμα,

απομακρύνεις τα πράσινα φύλλα,

ευθυτενής και γρήγορος αναζητάς το στόχο,

γυαλιστερά μάτια,

ανάσα γεμάτη προσμονή.

Και ξάφνου εντοπίζεις ένα τόσο δα σπουργιτάκι…

Πόσο μικρή είναι η ζωή;

Το θύμα αμέριμνο γεύεται το ημερήσιο φως,

απολαμβάνει τις ανεπαίσθητες χαρές της φύσης.

Ο θύτης, εσύ, παραμονεύεις σιμά σ’ ένα γκρίζο βράχο…

Πραγματοποιείς την επέλασή σου,

κατακερματίζεις μια ζωή.

Ικανοποίηση διαπερνά το κορμί σου.

Σε λίγο συνεχίζεις την πορεία σου στο έδαφος

ιχνηλατώντας για το επόμενο θήραμα.

Δεν αρέσκεσαι να πετάς

αλλά να σέρνεσαι…

Δε δημιουργήθηκες να ζεις

αλλά να πεθαίνεις…