" Επάνω σ' ένα ακοίμητο αερόστατο
ατενίζουμε το καθάριο χρώμα τ' ουρανού,
τις ανθισμένες κοιλάδες του μυαλού,
την ανεξίτηλη θαλασσινή δροσιά,
τους ορεινούς στυλοβάτες της απεραντοσύνης...
Οι ψυχές μας γίνονται συνοδοιπόροι..."

Σας καλωσορίζω στο ιστολόγιό μου ελπίζοντας να κάνουμε πολλά ταξίδια - ονειρικά και μακρινά - στο χώρο του πνεύματος, της τέχνης και της δημιουργίας...

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

     
Ημέρα αντιφάσεων

 

Ξημέρωσαν Χριστούγεννα…
Μια ημέρα γεμάτη νόημα, γεμάτη ελπίδα.
Χαίρονται τη σχολική ανάπαυλα
χαρούμενα παιδικά προσωπάκια,
αδημονούν για τα δώρα που κοντοζυγώνουν.
Στις εκκλησιές οι άνθρωποι συρρέουν,
παρακαλούν το νεογέννητο Χριστό
για το δικό τους θαύμα…
Το γιορτινό τραπέζι, τα πλούσια εδέσματα,
τα φανταχτερά ρούχα, οι αγκαλιές, οι ευχές.
Όλα φαίνονται τόσο μακάρια…
Δεν είναι όμως για όλους.
Πεινασμένοι άνθρωποι ονειρεύονται ένα πιάτο φαγητό φτωχικό.
Στον ψυχρό θάλαμο ενός νοσοκομείου η αγωνία κυριαρχεί.
Στο γειτονικό οίκο ευγηρίας ένας ρυτιδιασμένος παππούς
χαζεύει νοσταλγικά μια παλιά φθαρμένη φωτογραφία.
Στα πολύχρωμα φανάρια
ένα παιδάκι αδύναμο επαιτεί για λίγο φως.
Πού κρύβεται το Φως των Χριστουγέννων;
Γιατί δεν αγγίζει όλους τους ανθρώπους;
Πώς θα επιστρέψει η ελπίδα στην ψυχή;
Μονάχα μια λέξη μπορεί ν’ αλλάξει τη ροή…
Αγάπη, αγάπη, αγάπη…
… Όχι για σένα και τους δικούς σου ανθρώπους.
Αγάπη του άλλου, του ξένου, του μοναχικού, του πονεμένου…    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου