Εγώ Φταίω!

Νομίζεις πως είναι κάπου μακριά και δεν ακούν.

Νομίζεις πως είναι απασχολημένα  και δεν σε βλέπουν.

Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν…

Η μαμά γύρισε αργά από τη δουλειά. Είναι κουρασμένη.

Κάνει δουλειές και είναι θυμωμένη.

Εγώ φταίω αν  είχα μαζέψει τα παιχνίδια μου, δεν θα χρειαζόταν να κουραστεί για να τα μαζέψει εκείνη…

Η αλήθεια είναι πως είναι εκεί. Κρυμμένα ή απλά αόρατα.

Μέσα στον μικρό χρωματιστό τους κόσμο, εκεί που εσύ είσαι πελώριος.

Ο γονιός, ο τροφός, ο δάσκαλος, ο αρχηγός…

Ο Πελώριος!

Η μαμά ξέχασε το φαγητό. Το φαγητό κάηκε κι η μαμά είναι λυπημένη γιατί πρέπει να κάνει άλλο.

Εγώ φταίω. Αν είχα κάνει μόνος τα μαθήματα μου δεν θα χρειαζόταν η μαμά να με βοηθήσει  και δεν θα καιγόταν το φαγητό…

Ακούν, νιώθουν, οσφραίνονται την αγωνία, το φόβο, το θυμό, την κούραση, την ένταση…

Τα νιώθουν χωρίς να το θέλουν.

Θυμωμένη μαμά, παιδάκι που κλαίει. Γιώργος

Ο μπαμπάς φτιάχνει τη βρύση που χάλασε και εγώ παίζω με τα κατσαβίδια του…Έσπασε όμως ο σωλήνας και πλημμύρισε η κουζίνα με νερά. Είναι θυμωμένος και φωνάζει και η μαμά μαλώνει μαζί του. Εγώ φταίω, αν δεν ήμουν μέσα στα πόδια του όλη την ώρα δεν θα είχε γίνει αυτό!

Χωρίς να το επιδιώκουν, τα κάνουν όλα «δικά τους».

Φταίνε αυτά…

Για όλα.

Για τα πάντα.

Για τα αδύνατα.

Για τα αδιανόητα.

Φταίνε αυτά!

Η μαμά μάλωσε με τον μπαμπά. Φωνάζουν κι είναι πολύ θυμωμένοι. Εγώ φταίω, αν είχα πάει πιο νωρίς για ύπνο, δεν θα ήταν τόσο κουρασμένοι και δεν θα θύμωναν, τόσο πολύ!

Οι μικροί, άγουροι άνθρωποι. Νέοι σε έναν κόσμο παλιό κι ακατανόητο.

Κι αν όλα αυτά πια είναι για εσένα απλά. Κι αν είσαι ο μόνιμα κουρασμένος ενήλικας, με τις μεγάλες ευθύνες και τη δύσκολη καθημερινότητα...

Όταν φοβάμαι. Άγγελος

Θυμήσου…

Θυμήσου εσένα κρυμμένο στις σκιές.

Να ακούς, να νιώθεις, να παλεύεις, με τα «θηρία» και να νομίζεις , να πιστεύεις, για κάποιο ανεξήγητο λόγο πως είναι δικά σου… Κι εσύ να πρέπει να αλλάξεις! Εσύ να βρεις τη λύση στα δικά τους προβλήματα…

Ο μπαμπάς μετράει τα λεφτά και δεν φτάνουν. Είναι λίγα. Θύμωσε και είναι νευριασμένος. Εγώ φταίω αν δεν του είχα ζητήσει να μου πάρει κρουασάν... Δεν θα ξαναζητήσω να μου πάρουν τίποτα…

Θυμήσου πως είναι να νιώθεις ότι πρέπει να αλλάξεις χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να ξέρεις το πώς…

Πώς;

Θυμήσου πως είναι να νιώθεις συνέχεια πως είσαι «το λάθος»… πως «εσύ φταις».

Απλά θυμήσου…

Πως φαίνεσαι στα μάτια μου, όταν θυμώνεις. Άγγελος

Η αδερφή μου έχασε το αρκουδάκι της και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κλαίει κι η μαμά κι ο μπαμπάς την μαλώνουν που όλο το χάνει. Εγώ φταίω αν δεν είχα μπει στο δωμάτιο της να παίξω, σίγουρα δεν θα είχαν ανακατευτεί τα παιχνίδια και θα έβρισκαν το αρκουδάκι της!

Θυμήσου: Τα λόγια που σε πλήγωσαν για να μην τα ξαναπείς.

Ο μπαμπάς δεν έχει καθόλου χρόνο για να με βοηθήσει στα Μαθηματικά. Η μαμά είναι στη δουλειά και πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του.

Κλαίω στο δωμάτιο μου γιατί δεν καταλαβαίνω και με μαλώνει.

Εγώ φταίω, αν ήμουν καλή κι άκουγα την δασκάλα στο σχολείο θα καταλάβαινα τα μαθηματικά μου…Ο μπαμπάς μου λέει ότι είμαι ανόητη και χαζή…Είμαι χαζή!

Όταν είμαι χαρούμενος. Αγγελος

Θυμήσου: Τις πράξεις που σε πόνεσαν για να μην τις ξανακάνεις.

Στο σχολείο έχασα την κασετίνα μου. Δεν μπορώ να την βρω πουθενά. Φοβάμαι να το πω γιατί θα με μαλώσουν. Εγώ φταίω…είμαι απρόσεχτος, αν πρόσεχα τα πράγματα μου δεν θα έχανα την κασετίνα. Τώρα μπορεί να μου τραβήξουν το αυτί ή τα μαλλιά και θα μπω τιμωρία στο δωμάτιο μου. Φοβάμαι.

Κι ύστερα θυμήσου τον ήχο του παιδικού σου γέλιου και σκέψου ποιοι ήταν οι λόγοι που εκείνο το γέλιο έπαψε!

Παίζουμε και χτυπάμε τα παιχνίδια μας στο πάτωμα και γελάμε. Η μαμά και ο μπαμπάς μας λένε να σταματήσουμε. Δεν κάνουμε τίποτα μόνο γελάμε. Μας φωνάζουν να σταματήσουμε να κάνουμε βλακείες και να κάνουμε επιτέλους ησυχία…γελάμε κρυφά και μετά εκείνοι θυμώνουν γιατί τους κοροϊδεύουμε. Μας έπιασαν δυνατά  από το χέρι και μας έκλεισαν στα δωμάτια μας. Μόνους…

Εμείς φταίμε γιατί γελούσαμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε!! 

Ευτυχισμένο παιδάκι. Γιώργος

Χιλιάδες λόγοι.

Σε ένα πελώριο στα μάτια του κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να φταίει. Σε μια ζωή της οποίας δεν έχει τον έλεγχο.

Δίπλα σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα.

Υπάρχουν εκατοντάδες παράλογες στιγμές στις οποίες φταίει.

Δεκάδες παράλογα λάθη τα οποία δεν έκανε, δεν προέβλεψε, δεν γνώριζε και για τα οποία φταίει…

Αυτός ο μικρός άνθρωπος με τα λεπτά χέρια και τα πελώρια μάτια.

Φταίει για όλα και ζει την καθημερινή αγωνία…για όλα αυτά για τα οποία θα φταίει μέχρι το τέλος της ημέρας…

Προσπαθεί σκληρά να ελαχιστοποιήσει τα λάθη μα είναι αδύνατον να γίνει αυτό.

Άλλωστε πώς να σταματήσεις να φταις για κάτι που δεν φταις;

Σε κάθε φωνή, σε κάθε ένταση, μια σκιά είναι πίσω.

Ένα προσωπάκι σιωπηλό, χλωμό, παρακολουθεί με αγωνία και δεν προσπαθεί πια να καταλάβει…Το έχει πάρει απόφαση πως φταίει!!!

Όχι. Στόχος δεν είναι η ενοχή. Στόχος είναι η ευθύνη.



Συναισθηματικό θερμόμετρο: Πως νιώθω όταν η μαμά κι ο μπαμπάς είναι πολύ θυμωμένοι, λιγότερο θυμωμένοι, χαρούμενοι. Γιώργος

Πως γίνεται αυτό με εμένα;…

Αλλάζω και προσπαθώ να αλλάξω όχι από τη στιγμή που έγινα γονιός αλλά, από τη στιγμή που το συνειδητοποιώ.

Από τη στιγμή που νιώθω την ανάγκη να κάνω χαρούμενο, όχι μόνο το παιδί μου αλλά να ξανακάνω χαρούμενο το παιδί εκείνο. 

Το μικρό μπερδεμένο ανθρωπάκι που νόμιζε πως φταίει για όλα…

Εμένα!Εσένα!

Πριν θυμώσεις, πριν μιλήσεις, πριν σηκώσεις τη φωνή σου ή το χέρι σου, στάσου λίγο και σκέψου...Σκέψου την δύναμη που έχεις. Εσύ ο πελώριος γονιός. Σκέψου την εξουσία! Την εξουσία σου πάνω του...Τον έλεγχο σε έναν άλλο άνθρωπο.

"Θα σε πάρω αγκαλιά και θα σε σφίξω όπως σου αξίζει."

Μην φοβάσαι μικρέ άνθρωπε. Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και σήμερα θα σου πω μια μεγάλη και δύσκολη για εμένα αλήθεια…

Να θυμάσαι λοιπόν, δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!

...Σε όλους τους μικρούς μας ανθρώπους. Σε αυτούς που μεγαλώνουμε και σε αυτούς που ζουν ακόμη μέσα μας...Σε εσάς αγαπημένοι...

                                                                                                       Κατερίνα

πηγή: http://kapaworld.blogspot.gr

Ηράκλειο 1907-1908

Δυσγραφία: Συμπτώματα και Αντιμετώπιση

Πότε ένα παιδί χρειάζεται εργοθεραπευτική αξιολόγηση

Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Σύλλογο Εργοθεραπευτών η Εργοθεραπευτική Αξιολόγηση και η Θεραπευτική Αντιμετώπιση είναι απαραίτητη όταν το παιδί έχει γενική δυσκολία σε μια κατηγορία, ή εμφανίζει πολλές ενδείξεις σε τρείς ή περισσότερες κατηγορίες από τις παρακάτω.

 ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΑΔΡΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

1.— Εμφανίζει αδυναμία ή κουράζεται πιο εύκολα από τους συνομήλικους του

2.— Σε σύγκριση με παιδιά της ηλικίας του, έχει εμφανείς δυσκολίες στο να χοροπηδάει ή να τρέχει

3.— Οι κινήσεις του είναι αδέξιες και σκοντάφτει

4.— Συχνά μπερδεύει την δεξιά με την αριστερή πλευρά του σώματός του

5.— Είναι επιφυλακτικό στον παιδότοπο, αποφεύγει τις κούνιες και είναι διστακτικό στις κινητικές δραστηριότητες

ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΛΕΠΤΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

1.— Δυσκολεύεται στην ζωγραφική, στο να χρωματίζει, να αντιγράφει και να κόβει με ψαλίδι

2.— Εμφανίζει ελλείμματα στη σύλληψη του μολυβιού, κρατάει σφιχτά το μολύβι και κουράζεται εύκολα ενώ γράφει

3.— Δεν έχει καθοριστεί το επικρατέστερο χέρι (μετά τα έξι χρόνια)

4.— Δυσκολία με το ντύσιμο / απόδυση, τα κουμπιά, το φερμουάρ, τα κορδόνια των παπουτσιών

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ

Δυσκολίες στους τομείς που ακολουθούν:

• Ανάγνωση
• Μαθηματικά
• Ορθογραφία
• Υπερκινητικότητα
• Διάσπαση και ελάχιστη διάρκεια προσοχής
• Αργός στην γραφή
• Οργάνωση και τελείωμα εργασιών
• Να ακολουθεί οδηγίες
• Να θυμάται πληροφορίες

ΑΦΗ

1.— Φαίνεται να υπεραντιδρά στο άγγιγμα και δεν του αρέσουν οι αγκαλιές, εκτός όταν ο ίδιος το επιδιώκει

2.— Δεν του αρέσουν συγκεκριμένες υφές των υλικών ή των ρούχων του

3.— Αποφεύγει τις δραστηριότητες που μπορεί να λερωθεί (δακτυλομπογιές, πηλός, κόλλα)

ΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ

1.— Δυσκολεύεται να ονομάσει (με ανάλογο συνδυασμό) τα χρώματα, τα σχήματα και τα μεγέθη

2.— Δυσκολεύεται με την ολοκλήρωση διαφόρων παζλ

3.— Αντιστρέφει λέξεις ή γράμματα ακόμα και μετά την πρώτη τάξη

4.— Δυσκολεύεται στην ομαλή οπτική παρακολούθηση (να παρακολουθεί ένα σημείο με τα μάτια του, να μη χάνει το σημείο που διαβάζει, να αντιγράφει από τον πίνακα)

ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

1.— Είναι υπερευαίσθητος στους δυνατούς ήχους

2.— Εμφανίζει δυσκολίες στην κατανόηση ή στην προσοχή όταν του μιλάνε

3.— Πολύ εύκολα διασπάται η προσοχή του από ήχους

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

1.— Δεν δέχεται εύκολα αλλαγές στο πρόγραμμά του

2.— Απογοητεύεται εύκολα

3.— Παρουσιάζει δυσκολίες στην συναναστροφή του με άλλα παιδιά

4.— Έχει τάσεις να είναι παρορμητικός, ανυπάκουος και συχνά έχει ατυχήματα

5.— Παρουσιάζει έντονες αλλαγές διάθεσης και εκρήξεις θυμού

6.— Αποφεύγει τα ομαδικά παιχνίδια και προτιμάει να παίζει μόνος

Γεράσιμος Ρούσσος, Εργοθεραπευτής-Εμψυχωτής, Επιστημονικός  Διευθυντής του Κέντρου Ειδικής Αγωγής «Ανάπτυξη»

Μικροί, χρήσιμοι ορθογραφικοί κανόνες

Τα θηλυκά ουσιαστικά σε –ια, -εια γράφονται με «ει» όταν προέρχονται από ρήμα, αλλά γράφονται με «ι» όταν προέρχονται από ουσιαστικό. Π.χ. ειδωλολατρία, πρωτοπορία κλπ. (και όχι σε -εία), διότι προέρχονται από ουσιαστικά (ειδωλολάτρης, πρωτοπόρος) και όχι από ρήματα. Λατρεία, αλλά αρχαιολατρία, ειδωλολατρία, τυπολατρία Πορεία, αλλά αεροπορία, πεζοπορία, πρωτοπορία Καπηλεία, αλλά αρχαιοκαπηλία, πατριδοκαπηλία Ανδρεία, αλλά ανανδρία Θρησκεία, αλλά ανεξιθρησκία Η καθιερωμένη -και σωστή- ορθογραφία για εταιρεία και πειρατεία είναι με -εία (λόγω αρχ. προέλευσης) Οι προπαροξύτονες λέξεις γράφονται με -εια (ευγένεια, ενέργεια, ακρίβεια) με κάποιες εξαιρέσεις (ομόνοια, πρόνοια) Υπάρχει η άποψη ότι και οι λέξεις κατασκοπεία, συνοδεία θα πρέπει να γράφονται με -ια (προερχόμενες αντίστοιχα από τα κατάσκοπος, συνοδός και όχι από τα κατασκοπεύω, συνοδεύω). Έχει καθιερωθεί όμως ο τύπος σε -εια, και αυτό πρέπει να θεωρείται το σωστό.

Τα επίθετα σε -ειος / -ιος που προέρχονται από κύρια ονόματα πραγματικών προσώπων γράφονται με -ει- (αριστοτέλειος), ενώ αυτά που προέρχονται από τοπωνύμια με -ι- (μετσόβιο). ΄Οσα προέρχονται από κύρια ονόματα μυθικών προσώπων, μπορούν να γράφονται και με τους δύο τρόπους (απολλώνιος, απολλώνειος).

Τα παράγωγα των ρημάτων σε –λλω γράφονται με ένα -λ: π.χ. αγγέλλω-άγγελος, καταβάλλω-καταβολή.

Τα αριθμητικά που είναι παράγωγα του μισό γράφονται με –μισι, -ήμισι και όχι με κατάληξη –υ. Π.χ. τριάμισι, τρεισήμισι, δυόμισι, πεντέμισι, (το) ενάμισι, εννιάμισι.  Εξαίρεση: το αρσενικό ενάμισης και το θηλυκό μιάμιση, που σε όλες τις πτώσεις έχουν κατάληξη –η.

Οι σύνθετες λέξεις με πρώτο συνθετικό την πρόθεση εκ γράφονται με ένα κ, π.χ. έκρηξη, εκροή, εκτός αν το δεύτερο συνθετικό αρχίζει από κ οπότε η σύνθετη λέξη γράφεται με δύο κ, π.χ. έκκληση, εκκινώ, εκκρίνω, εκκεντρικός.

Γράφονται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα, μεταξύ άλλων, τα ουσιαστικά που δηλώνουν εθνότητα ή καταγωγή: Έλληνας, Κρητικός, Αθηναίος, Γάλλος. Δεν γράφονται με κεφαλαίο επίθετα που προέρχονται από κύρια ονόματα ή εθνικά: ομηρικά έπη, αθηναϊκή δημοκρατία, ελληνική γλώσσα, γαλλική προεδρία, ελλαδικός χώρος. Τα ονόματα ζώων, συλλόγων, καλλιτεχνικών και λογοτεχνικών έργων γράφονται με κεφαλαίο (και επιπλέον μέσα σε εισαγωγικά για να ξεχωρίζουν από τα ονόματα πραγματικών ανθρώπων) Π.χ. "Τα Νέα", "Το Κρυφό Σχολειό", "Ο Πόλεμος των Άστρων", "Η Σταχτομαζώχτρα", "Βουκεφάλας", "Ντορής"

Η κλητική πτώση των θηλυκών είναι ίδια με την ονομαστική. η μητέρα-(κλητ.) μητέρα Προσοχή! Εξαιρούνται κάποια θηλυκά που δηλώνουν επάγγελμα, στα οποία ακολουθείται η ονομαστική των αντίστοιχων αρσενικών οπότε επηρεάζεται και η κλητική :  η πρόεδρος- κυρία πρόεδρε, η γυμνασιάρχης- κυρία γυμνασιάρχη, η εισαγγελέας- κυρία εισαγγελέα, η γιατρός- γιατρέ

Τα θηλυκά σε -ισσα γράφονται με δύο -σσ-, με εξαίρεση τα "Λάρισα", "σάρισα". Παραδείγματα: μαγείρισσα, βασίλισσα, μάγισσα, μέλισσα, συντρόφισσα

Σωστή χρήση των προτακτικών: άτονα προτακτικά με χρήση ενωτικού ("-") πριν από το κύριο όνομα: Αϊ-, μπαρμπα-, κυρα-, θεια-, Αγια-, γρια-, γερο-, μαστρο-, παπα- π.χ. Αϊ-Βασίλης, μπαρμπα-Γιώργος, κυρα-Βαρβάρα, Αγια-Σοφιά, μαστρο-Κώστας Τονισμένα προτακτικά που δεν παίρνουν ενωτικό: καπετάν, πατήρ, πάτερ. Σημειωτέον ότι τόσο το "πάτερ" όσο και το "πατήρ" θεωρούνται πλέον σωστά. π.χ. καπετάν Γιώργος, πατήρ Δημήτριος, πάτερ Παύλος άτονο προτακτικό χωρίς χρήση ενωτικού πριν από το κύριο όνομα: κυρ π.χ. Ο κυρ Γιώργος

Λόγιες λέξεις που έχουν σαν πρώτο συνθετικό τη λέξη "καλός" γράφονται συνήθως με δύο -λλ-: καλλιτέχνης, καλλωπίζω, καλλιέργεια, Καλλιρρόη, καλλιμάρμαρο, καλλιστεία, καλλονή, καλλιγραφία. Αλλά καλαίσθητος, καλόκαρδος, καλοκάγαθος, καλημέρα, καληνύχτα

Διπλασιασμός του ρ:  Ένας γενικός κανόνας που φαίνεται ότι έχει επικρατήσει: Γράφονται με δύο -ρρ- οι σύνθετες λέξεις που αποτελούν αρχαία κληρονομιά, καθώς και τα νεότερα λόγια σύνθετα. Αυτός ο κανόνας χρειάζεται περισσότερες διευκρινίσεις. Έτσι: Το -ρ διπλασιάζεται σε -ρρ-: Στις λέξεις που προέρχονται από τα αρχαία ελληνικά και σε γηγενείς λέξεις της λόγιας δημοτικής όταν η τελευταία συλλαβή του πρώτου συνθετικού είναι βραχύχρονη (και στην υποπερίπτωση που προηγείται στερητικό α-). Π.χ. άρρωστος, άρρητος, αμφίρροπος, αντίρρηση, άρρηκτος, διαρρήκτης, απόρριψη, καταρρίπτω, απορρίπτω, απόρροια, ομόρρυθμος, ταχύρρυθμος, απορρυπαντικό, διαρροή, διέρρευσε, επιρροή. Όταν το πρώτο συνθετικό είναι μια από τις προθέσεις εν ή συν: έρρινος, συρρίκνωση, συρραφή, σύρριζα. Στις λέξεις που κληρονομήθηκαν με δύο -ρρ- από τα αρχαία. Π.χ. θάρρος Το -ρ δεν διπλασιάζεται και γράφονται με ένα -ρ-: Στις αρχαίες και λόγιες λέξεις όταν η τελευταία συλλαβή του πρώτου συνθετικού είναι μακρόχρονη: Π.χ. εύρωστος, εύρυθμος, εσώρουχο. Στις λέξεις της δημοτικής που ενώ η τελευταία συλλαβή του πρώτου συνθετικού είναι βραχύχρονη, δεν θεωρούνται λόγιες. Π.χ. ασπρόρουχα, εμποροράφτης, ξεριζώνω, αναρωτιέμαι Στις λέξεις που αν και η τελευταία συλλαβή του πρώτου συνθετικού είναι βραχύχρονη, και μπορούν να θεωρηθούν λόγιες, δεν είναι γηγενείς (δηλαδή δεν αποτελούν σύνθεση αμιγώς ελληνικών λέξεων): Π.χ. ελληνορωμαϊκός, ελληνορωσικός, αφισορύπανση. Τα ρήματα που αρχίζουν από -ρ δεν το διπλασιάζουν στους χρόνους που παίρνουν αύξηση: έριχνα, έραβα, έρεψα. www.gnomikologikon.gr