ΘΕΏΡΗΣΙΣ

Είναι ακόμη νωπά τα λόγια οργής

μια θαλασσόβρεχτη επέλαση

ανοίγω τις κόρες των ματιών

από έκπληξη, από αποτροπιασμό, από πόνο...

Απαράλλαχτες εικόνες

θαμμένες στου ονείρου το ποτήρι

λησμόνησα τα δάκρυα 

το δηλητήριο της προσβολής γεύτηκα.

Είμαστε ψυχές από κατάρα καμωμένες

έρμαια μιας ανείπωτης καταδίκης

βουλιάζουμε στου χρόνου το απάνθισμα

πληγωμένοι από τα παιχνίδια της νιότης μας!

Είναι αργά για όνειρα

είναι αργά για προσδοκίες...

Κοιμήσου...