Υδάτινη ευλογία

Έχει περάσει χρόνος πολύς (;)

αν μετριέται η εναλλαγή στιγμών

που ήμουν ένας άλλος άνθρωπος,

των παραισθήσεων και των ψευδαισθήσεων

με χαρακιές και γέλια

το ποτάμι κύλησε σαν κλεψύδρα

άδειασε το πράσινο χώμα

έπλευσε με εσένα χορηγό 

σε ένα ατέρμονο κι ατελεύτητο ταξίδι,

ταξίδι μοναχικό

το Δέλτα άγγιξε τη Μεσόγειο

καυτή αλμύρα πότισε το κορμί

- το τυραννισμένο -

η θάλασσα πιο βαθιά 

πιο κοντά στην κάθαρση

τα ρείθρα κυλούν

τη μνήμη εξαϋλώνουν

το πρόσωπο φωτίζουν

τις ψυχές θεραπεύουν

όλοι εμείς, μαζί και χωριστά!