Τάδε έφη εφηβεία...

 

Ανέμελα χρόνια,

χωρίς βαθύπεδα κι ωκεανούς.

Είσαι εκναυλωτής ιστιοφόρων

που πλέουν στον αστερόεντα ουρανό.

Το πρόσωπο ευπροσήγορο, συγκαταβατικό…

Συσσωρεύεις κοχύλια κι όστρακα.

Γίνεσαι οδοποιός,

ανοίγεις ορίζοντες οραμάτων,

ανιχνεύεις υγρά σπήλαια,

οι σταλαγμίτες σε καθοδηγούν.

Άλλοτε μαύρες σκιές σε περιβάλλουν…

Ασφυκτιάς, πονάς, γελάς.

Μεταμορφώνεσαι σε έφηβο.

Έτοιμος για να παλέψεις,

να αμφισβητήσεις,

να συγκρουστείς,

να πετάξεις.