Θύμησις

Να θυμάσαι να χαμογελάς

το πρωινό που αναδύεται

μέσα από τα νέφη.

Την αγάπη να θυμάσαι…

Ξετρυπώνει μέσα στους κεραμιδί λίθους,

τις ανεμώνες αγκαλιάζει,

ερωτοτροπεί  μ’ ένα χελιδόνι.

Το ταξίδι να θυμάσαι το μακρινό…

Είναι σύντομο και ατελεύτητο,

την ελευθερία κομίζει των χεριών.

Μα πιο πολύ να θυμάσαι το τέλος…

Χαίρεσαι τον γκρίζο ουρανό,

καταδύεσαι στη στοά των ψυχών,

αέρα αναπνέεις αέναο.

Τη ζωή να θυμάσαι…