" Επάνω σ' ένα ακοίμητο αερόστατο
ατενίζουμε το καθάριο χρώμα τ' ουρανού,
τις ανθισμένες κοιλάδες του μυαλού,
την ανεξίτηλη θαλασσινή δροσιά,
τους ορεινούς στυλοβάτες της απεραντοσύνης...
Οι ψυχές μας γίνονται συνοδοιπόροι..."

Σας καλωσορίζω στο ιστολόγιό μου ελπίζοντας να κάνουμε πολλά ταξίδια - ονειρικά και μακρινά - στο χώρο του πνεύματος, της τέχνης και της δημιουργίας...

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015


Το υπερκινητικό παιδί στη σχολική τάξη

Σε κάθε σχολική τάξη υπάρχουν ένα ή περισσότερα  που έχουν σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής/ υπερκινητικότητας.Ο μαθητής με ΔΕΠ/Υ (το γράφω έτσι για συντομία) παρουσιάζει κάποιες συμπεριφορές διαφορετικές από το σύνολο, που μπορεί να είναι συνδυασμοί από τα παρακάτω:

-Ο μαθητής είναι ή μοιάζει αφηρημένος, δεν συμμετέχει στο μάθημα και πιθανότατα να μην ακούει τίποτα από ότι γίνεται στην τάξη.

-Σηκώνεται συχνά από την καρέκλα του, σπρώχνει το διπλανό του, σπρώχνει το θρανίο ή την καρέκλα και γενικά δυσκολεύεται να μείνει στη θέση του όλη την ώρα του μαθήματος. Φαίνεται νευρικός, κουνάει τα χέρια και τα πόδια.

-Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε μια δραστηριότητα, συχνά ξεχνά τους κανόνες και τις οδηγίες ή τι πρέπει να κάνει.

-Βιάζεται να απαντήσει, απαντά πριν καν ολοκληρωθεί η ερώτηση, με αποτέλεσμα να κάνει λάθος!

-Κάνει λάθη απροσεξίας όταν γράφει, ακόμα και στην αντιγραφή, μπορεί να παραλείψει από μια λέξη μέχρι και ολόκληρη παράγραφο.

- Όταν διαβάζει, χάνει "την γραμμή"και δεν ξέρει από που πρέπει να συνεχίσει. Σε αυτό βοηθά η χρήση μολυβιού.

-Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες, ειδικά αν οι οδηγίες είναι πιο πολύπλοκες. Έτσι συχνά χαζεύει αντί να προχωρά στην εργασία του, γιατί απλά δεν θυμάται ή δεν έχει καταλάβει τις οδηγίες που δόθηκαν!

- Ξεκινά μια δραστηριότητα, την παρατά στην μέση και πάει στην επόμενη. Συχνό φαινόμενο οι μισοτελειωμένες ασκήσεις.

-Χάνει πολύ συχνά τα πράγματά του, ξεχνά βιβλία και τετράδια στο σχολείο ή στο σπίτι.

Τρόποι για καλύτερη λειτουργία της σχολικής τάξης που έχει παιδιά με ΔΕΠ/Υ

- Καθημερινό πρόγραμμα
Τα παιδιά με ΔΕΠ/Υ λειτουργούν καλύτερα όταν το καθημερινό σχολικό πρόγραμμα τηρείται ή όταν ενημερώνονται έγκαιρα για τυχόν αλλαγές.

- Απλοί και κατανοητοί κανόνες
Για παράδειγμα γράψτε τα βήματα μιας εργασίας στον πίνακα π.χ. ένα σχεδιάγραμμα έκθεσης ή κάποιου μαθήματος.


-Βάλτε τα παιδιά με διακριτικό τρόπο να συμμετέχουν στο μάθημα.
π.χ. ένα βλέμμα, ένα απαλό άγγιγμα στην πλάτη ή ακόμα και ένα χαμόγελο επαναφέρουν το αφηρημένο παιδί. Ποτέ μην κάνετε αρνητικούς χαρακτηρισμούς! Βρείτε ένα θετικό τρόπο επικοινωνίας με το συγκεκριμένο μαθητή σας.

- Δώστε ευκαιρίες για κίνηση
Τα υπερκινητικά παιδιά πραγματικά δυσκολεύονται πολύ να καθίσουν σχετικά ακούνητα. Συχνά κάνουν φασαρία με την καρέκλα ή το θρανίο, ενοχλούν τους υπόλοιπους, σηκώνονται, κουνιούνται, και όλα αυτά ΄χωρίς να το θέλουν! Καλό είναι να δίνεται ευκαιρίες εκτόνωσης σε αυτούς τους μαθητές π.χ. να σβήσουν τον πίνακα, να αδειάσουν το καλάθι, να φέρουν ένα βιβλίο, να πάνε για φωτοτυπίες κ.λ.π

- Οπτικοακουστικό υλικό στη διδασκαλία
Φροντίστε να δίνετε οπτικο-ακουστικά ερεθίσματα στους μαθητές όπου είναι εφικτό π.χ. μουσική, τραγούδι, χρωματιστές κιμωλίες, εικόνες, βίντεο, χειροτεχνίες.

- Προσωπικές οδηγίες
Βεβαιωθείτε ότι το παιδί με ΔΕΠ/Υ έχει κατανοήσει τις οδηγίες που δώσατε στην τάξη.

- Ήσυχο και οργανωμένο περιβάλλον
Απομακρύνετε το παιδί με ΔΕΠ/Υ από θέση κοντά στο παράθυρο ή στην πόρτα, ώστε να έχει λιγότερα εξωτερικά ερεθίσματα. Τα θρανία να είναι καθαρά και με καλή τοποθέτηση στο χώρο. Δώστε περισσότερο χώρο στους μαθητές με ΔΕΠ/Υ, οπότε κι αν σπρώχνουν το θρανίο ή την καρέκλα να μην ενοχλούν τους άλλους.

- Υπενθύμιση χρόνου
Οι μαθητές με διάσπαση προσοχής δεν έχουν σωστή αίσθηση του χρόνου. Είναι σημαντικό να υπενθυμίζετε σε τακτά διαστήματα πόσο χρόνο έχουν για μια άσκηση ή στο διαγώνισμα.

- Σχεδιάγραμμα μαθήματος
Κάντε σχεδιάγραμμα του μαθήματος στον πίνακα ή σε φωτοτυπία και δώστε το στους μαθητές. Βοηθά πάρα πολύ!

- Επιβράβευση
Επιβραβεύστε την σωστή συμπεριφορά, την προσπάθεια και όχι μόνο το αποτέλεσμα!

Αυτά είναι ενδεικτικά κάποια πράγματα που συμβάλουν στην καλή λειτουργία της σχολικής τάξης. Ο κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να προσθέσει και άλλα, με βάση τους μαθητές του και τις μαθησιακές δυσκολίες του κάθε παιδιού, αρκεί να υπάρχει θέληση και προσπάθεια!


Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015



Ο χρόνος που έχασες


Βασικό χαρακτηριστικό του χρόνου, είναι πως δεν γυρίζει πίσω.
Ο χρόνος είναι κάτι σχετικό όπως όλοι μας ξέρουμε κι όπως υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας κάθε φορά που τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Είναι, επίσης, χρήμα κι αυτό επίτρεψέ μου να σου πω ότι υπογραμμίζει με φωσφοριζέ stabilo τη σχετικότητά του.
Από μικρό παιδί θυμάσαι να σου λένε να κάνεις γρήγορα κι εσύ ν´ ακολουθείς. Φράσεις όπως “Είναι αργά και πρέπει να χορτάσεις ύπνο!” σε γαλούχησαν, πολλές φορές μάλιστα τις αναπολείς σα γλυκό κομμάτι της οικογενειακής θαλπωρής.
Μεγαλώνοντας, αυτή η υστερία της σωστής διαχείρισης χρόνου συνέχισε ακάθεκτη την πορεία της. Στο πανεπιστήμιο, στην καλύτερη έληγε κάποιο deadline κάποιας εργασίας και στη χειρότερη έπρεπε να βιαστείς να πάρεις πτυχίο για να βρεις μια δουλειά και να μπει το νερό στ´ αυλάκι.
Όσο για τώρα που μπήκε, μάλλον για νεροτσουλήθρα πρόκειται, γιατί η ταχύτητα αποτελεί καταλύτη του sucess story της καθημερινότητάς σου.
Αναρωτιέμαι, όμως, λιγάκι. Σου μίλησε ποτέ, κανείς για τον χρόνο που έχασες; Με τη λέξη χρόνο, καθότι σχετικός και το είπαμε, θα ορίσω τον πραγματικό, ουσιαστικό χρόνο που κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη για να εξελίξει εκείνα που τον ενδιαφέρουν και πραγματικά απολαμβάνει να κάνει.
Μιλάω για τα πράγματα που τα γουστάρεις και μάλλον είσαι καλός σ’ αυτά, τις ενδεχόμενες δεξιότητες και ταλέντα που έχεις και ίσως πότε δεν ανέπτυξες.
Είτε επειδή απλώς δεν προλάβαινες, είτε γιατί δε το κυνήγησες, είτε στην τελική επειδή δεν τα είχες καν συνειδητοποιήσει μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα υποχρεώσεων και προτύπων της καθημερινότητάς σου.
Ναι, λέω για ‘κείνη τη μανία που έχεις να γράφεις τις νύχτες και ποτέ δεν της φέρθηκες όπως έπρεπε την ημέρα ή για το ταλέντο σου στη ζωγραφική που το εγκλώβισες σε οπισθόφυλλα άλγεβρας.
Μιλάω για την ικανότητά σου να φτιάχνεις τα πιο μπάνικα γλυκά που τα χαίρονται μονάχα οι φίλοι σου (άντε και το instagram) και για τις κορόνες που βγάζεις στο μπάνιο και κανείς δεν ακούει γιατί τρέχει το νερό.
Ξέρω τι σκέφτεσαι. Ότι δεν υπάρχει δυνατότητα να τα κάνεις όλα και στο κάτω-κάτω εδώ δεν προλαβαίνεις να κοιμηθείς, θα κάνεις σεμινάρια κεραμικής για αρχάριους; Και θα συμφωνήσω μαζί σου.
Είναι αλήθεια ότι δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα, σ’ αυτή τη φρενήρη καθημερινότητα, να αναπτύξει κανείς όλες τις πτυχές του. Ιδιαίτερα όταν σήμερα, περισσότερο από ποτέ, απειλούνται συχνά-πυκνά τα “προς το ζην” σου.
Πάρε μια ανάσα, ωστόσο, και συζήτησε για λίγο σοβαρά με τον εαυτό σου. Μιλάμε για τη ζωή σου. Σκέψου πού χαρίζεις την ενέργειά, το μυαλό και τις ικανότητές σου. Τί σου προσφέρει για αντάλλαγμα αυτό που τα δεσμεύει και τελικά πόσο σε γεμίζει εκείνο που γεμίζει την καθημερινότητά σου.
Μετά ξανασκέψου τί θα γινόταν χωρίς τα παραπάνω, αν όντως αξίζουν την αμέριστη προσοχή και προσπάθειά σου και τί άλλο θα μπορούσες να κάνεις. Αυτό (το άλλο, το ωραίο που σκέφτηκες) για πόσο θα έχεις την ευκαιρία να το διεκδικήσεις ακόμα;
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα νιώσεις ικανοποιημένος με τη ζωή και το επάγγελμά σου αλλά κάπως κουρασμένος από τους μονότονους και  γρήγορους ρυθμούς. Θα αισθανθείς πως θέλεις να βρεις λίγο χρόνο να χαλαρώσεις και πως υπάρχουν δραστηριότητες που πάντα αγαπούσες και όντως θα ήθελες να δοκιμάσεις.
Σ´ αυτό το σημείο, πάρε την απόφαση να αρχίσεις ένα χόμπι. Προλαβαίνεις. Θα σε ξεκουράσει και θα σε ανανεώσει αμέσως, περισσότερο κι από τον πολυπόθητο ύπνο κάποιες φορές. Επίσης, είναι αρκετά πιθανό να σε οδηγήσει σε μονοπάτια που δε φανταζόσουν, επαγγελματικά και προσωπικά. Είναι απ’ τα λίγα πράγματα που ευνοούν οι καιροί. Θυμήσου πως αν δε το κάνεις τώρα, μάλλον δε θα το κάνεις ποτέ..
Υπάρχει, τώρα, και η περίπτωση να συνειδητοποιήσεις πως σιχαίνεσαι τη ζωή και το επάγγελμά σου, πως καιρό τώρα έχεις αναλάβει ρόλους που δε μπορείς να παίξεις και ότι άλλοι πήραν αποφάσεις για ´σένα όταν εσύ δεν ήξερες τι σου γινόταν.
Να παραδεχτείς επιτέλους πως δεν έχεις όρεξη πια να ξυπνήσεις το πρωί και πως σκέφτεσαι πάνω από 2 φορές το μήνα να πας σε ψυχολόγο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή πάρε τα ρίσκα σου.
Δεν αγαπάς τη ζωή σου εδώ που βρίσκεται τώρα και μια ζωή που δεν την αγαπάς είναι μια ζωή χαμένη. Κι αυτό σου το λέω με βεβαιότητα. Όταν νιώθεις τον περισσότερο καιρό δυστυχισμένος, οι μεγαλύτερες πιθανότητες είναι να είσαι. Είναι άλλο η κούραση και άλλο η δυστυχία.
Κι επειδή αυτά που σε οδήγησαν εκεί, σίγουρα δε θα σε οδηγήσουν ξαφνικά στην ευτυχία, πρέπει να τα αλλάξεις. Μπορείς να διεκδικήσεις να μεταπηδήσεις σε διαφορετικό τομέα στη δουλειά σου ή να έρθεις αντιμέτωπος με αυτούς/αυτά που δε σε αφήνουν να εξελιχθείς στον τομέα που ήδη βρίσκεσαι. Πολλές φορές μία ρήξη προκαλεί αλλαγή για καλό. Στατιστικά, μάλιστα, περισσότερες απ’ ότι η υπομονή.
Επίσης, μπορείς να τολμήσεις να αλλάξεις τελείως επάγγελμα και να ακολουθήσεις το όνειρό σου.  Καταλαβαίνεις τι λέω, με σταθερά βήματα και πλάνο, όχι αρλούμπες. Με την εις άτοπον απαγωγή, τί είχες, τί έχασες. Δυστυχισμένος ήσουν και έδινες και τα λεφτά σου στον ψυχολόγο.
Σκέψου, άλλωστε, πως για κάποιους, αυτό που εσύ νομίζεις ανέφικτο, είναι η καθημερινότητά τους. (Εκείνοι πώς το έκαναν, δηλαδή, καλύτεροι από ‘σένα είναι; που θα ‘λεγε και η μάνα σου).
Επίσης, εσύ έχεις το πλεονέκτημα ότι  έχεις ήδη κάνει εξάσκηση στην αποτυχία και έχεις πάρει και ένα σωρό μαθήματα ζωής τόσα χρόνια χάλια. Το θέλεις πολύ και είσαι πλήρως συνειδητοποιημένος γι αυτό.
Στην αρχή θα φοβηθείς, κάπου στη μέση θα απογοητευτείς, ενδεχομένως μάλιστα να φας και κανά δυο φορές τα μούτρα σου, να μετανιώσεις και να σε/ με βρίζεις. Σίγουρα, όμως, στο τέλος δε θα σου λείψουν οι λόγοι της δυστυχίας σου.
Όταν αρχίσεις να γεμίζεις τη ζωή σου με πράγματα που πραγματικά σε ενδιαφέρουν και με κάποιο αντικείμενο στο οποίο είσαι καλός, έχεις βρει το μυστικό να χτίσεις την αυτοπεποίθησή σου (και την εικόνα που αποζητά ο κάθε υποψήφιος εργοδότης).
Με ανεβασμένη αυτοπεποίθηση, θέληση και προσπάθεια τα όνειρα γίνονται στόχοι. Η μόνη διαφορά στις δύο λέξεις είναι πως τους στόχους προσπαθείς και επίσημα πλέον να τους κατακτήσεις.
Βασικό χαρακτηριστικό του χρόνου, άλλωστε, είναι πως δεν γυρίζει πίσω. Το άφησα στο τέλος γιατί είναι το πιο σημαντικό και θέλω να το θυμάσαι (κι εσύ κι εγώ). Καταλαβαίνεις, επομένως, πως δε μπορείς να τον αφήνεις να περνάει ανεκμετάλλευτος για πολύ ακόμα.
Με λίγα λόγια, μετά θα θες και δε θα μπορείς και ποιός σε σώζει. Λάντζα θα κάνουμε όλοι και μάλλον στις μέρες μας περισσότερη απ´ ότι πρέπει. Έτσι, άλλωστε, καταλήγει το πιάτο στο τραπέζι μας..
Είναι, όμως, άλλο οι συμβιβασμοί, οι απογοητεύσεις και οι δυσκολίες της καθημερινότητας που έχεις επιλέξει και διαφορετικό η επαναλαμβανόμενη αίσθηση πως πρωταγωνιστείς σε λάθος έργο. Το χρυσό βατόμουρο, εξάλλου, δεν θα στο δώσει κανείς. Το όσκαρ, όμως;


Γράφει η Marita Alimissi 
Πηγή: savoirville.gr



Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015


Ποιες συνήθειες έχουν οι ήρεμοι άνθρωποι;


Έχουμε δει ανθρώπους που δεν χάνουν την ψυχραιμία τους ό,τι και αν συμβαίνει γύρω τους;
Σαφέστατα και έχουμε δει. Πως τα καταφέρνουν όμως;  
Το άγχος όσο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής είναι, άλλο τόσο αντιπαραγωγικό και ζημιογόνο είναι. Πρόκειται ουσιαστικά για μια συνθήκη στην οποία βάζουμε –μάλλον- ασυναίσθητα τους εαυτούς μας, χωρίς εν τέλει να στοχεύουμε απαραίτητα στην απελευθέρωσή μας από το ζυγό του άγχους και του στρες, παρά στη διαιώνισή του, καθώς αυτό πιστεύουμε θα μας φέρει πιο κοντά στη λύση των προβλημάτων.


Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Michigan και αναφέρεται στον ιστότοπο της Huffington Post, το άγχος, εν αντιθέσει με το φόβο, δεν έχει μια συγκεκριμένη αιτία και πηγή που το προκαλεί, όπως,  για παράδειγμα είναι ο φόβος για τα ύψη. Οι άνθρωποι καταλήγουν να αγχώνονται για το μέλλον και τα κακά που πιθανώς τους συμβούν με μια καταστροφολογική διάθεση, χωρίς εν τέλει απτά αίτια.


Για όσους λοιπόν, αγχώνονται και νιώθουν πως το στρες έχει κατακλύσει τη ζωή τους, υπάρχουν μερικές τεχνικές και τρόποι, που εξασκούνται από όσους έχουν καταφέρει να αποδεσμεύσουν τη ζωή τους από το βάρος του άχρηστου και αχρείαστου άγχους και διαπιστώθηκαν στην εν λόγω έρευνα. Τι ακριβώς κάνουν λοιπόν, όσοι μοιάζουν χαλαροί, όταν οι άλλοι τρέχουν πανικόβλητοι;

1. Εστιάζουν στο παρόν
Η μεγαλύτερη διαφορά όσων αγχώνονται και όσων δεν αγχώνονται είναι η ικανότητα των δεύτερων να εστιάζουν σε όσα συμβαίνουν στην παρούσα στιγμή και να μην αναλώνονται σε όλα τα πιθανά σενάρια του μέλλοντος. Όσοι εν τέλει αγχώνονται, πριν ασχοληθούν με τη λύση ενός προβλήματος, αφήνουν ελεύθερο το μυαλό τους να σχηματίσει όλα τα πιθανά αρνητικά ενδεχόμενα χάνοντας έτσι το ζητούμενο στην κάθε κατάσταση, που είναι η λύση του τρέχοντος προβλήματος, ώστε όντως να αποφευχθούν όλα τα πιθανά σενάρια που εν τέλει θα προκαλέσουν ακόμα περισσότερο άγχος.

2. Εξασκούν το μυαλό τους
Η εστίαση στο παρόν είναι το σημαντικότερο όπλο ενάντια στο άγχος, καθώς κλείνει αποτελεσματικά τα όρια του μυαλού και το εμποδίζει να φτάσει στα χειρότερα. Χρησιμοποιήστε το διαλογισμό, τη γιόγκα, τη συμμετοχή σε θεραπευτικές ομάδες και ανησυχείτε μονάχα για το σήμερα και για το τώρα, και αύριο αγχωθείτε για το …αύριο.

3. Λειτουργούν διαφορετικά σε συνθήκες πίεσης
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι εκείνοι που παρασύρονται από το άγχος, παρουσιάζουν διαφορετικές εγκεφαλικές λειτουργίες, όταν βρεθούν υπό καθεστώς πίεσης, από εκείνους που το διαχειρίζονται καλύτερα. Σχετική έρευνα σε επιστημονικό περιοδικό ψυχολογίας, αφού διαχώρισε τους ερωτηθέντες σε όσους έχουν μια θετική διάθεση απέναντι στα πράγματα και σε όσους είναι μάλλον απαισιόδοξοι, μελέτησε τις αντιδράσεις του εγκεφάλου τους στη θέα μιας αρνητικά φορτισμένης εικόνας, διαπιστώνοντας πως το μυαλό των απαισιόδοξων ήταν περισσότερο ενεργό.
Στην περίπτωση μάλιστα που τους ζητήθηκε να δουν πιο θετικά την υποθετική πρόταση, αντέδρασαν ακόμα πιο αρνητικά, δείχνοντας πως ο εγκέφαλός τους ήταν εξαρχής προδιατεθειμένος στις αρνητικές σκέψεις…

4. Είναι πιο ανοιχτοί στις προκλήσεις
Όσοι δεν αγχώνονται, δεν χάνουν χρόνο αναλογιζόμενοι, μελετώτας όλα τα πιθανά σενάρια και ψάχνοντας τρόπους να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις πιθανότητες. Είναι πιο γρήγοροι στη λήψη των αποφάσεων και πιο δεκτικοί να αλλάξουν τα πλάνα τους, ανάλογα με το πως έχουν εξελιχθεί.

5. Αποστασιοποιούνται από τις καταστάσεις
Έχουν την ικανότητα να αποστασιοποιηθούν από μια κατάσταση και να την κρίνουν σαν εξωτερικοί παρατηρητές, ενώ το πρώτο πράγμα που κάνουν όσοι αγχώνονται είναι να φαντάζονται a priori το χειρότερο δυνατό σενάριο. Μια άσκηση για να καταφέρνετε και να παίρνετε απόσταση από όσα σας αγχώνουν είναι να μην χρησιμοποιείτε το «εγώ» όταν αναφέρεστε στα συναισθήματά σας, αλλά το ίδιο το όνομά σας και έτσι θα αντιληφθείτε καλύτερα το παράλογο των σκέψεών σας και το αναίτιο του άγχους σας.

6. Βρίσκουν τη ρίζα του προβλήματος
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όσων αγχώνονται είναι ότι το μυαλό τους και η φαντασία τους, σχηματίζει τόσα πιθανά μελλοντικά σενάρια που στο τέλος, χάνεται η πραγματική ουσία και αρχική αιτία του προβλήματος. Το θέμα είναι είναι εντοπίσουμε που ακριβώς έγκειται το πρόβλημα και να βρεθεί εκεί η λύση. Το να ανησυχούμε για όσα «θα» συμβούν δεν βοηθάει σε τίποτα. Το θέμα είναι να αντιμετωπίσουμε όσα συμβαίνουν «τώρα».

7. Ανησυχούν σε προκαθορισμένο χρόνο

Η διαχείριση του άγχους έχει και αυτή τον τρόπο της και ένας από αυτούς είναι να γλιτώσετε  τον εαυτό σας από το διαρκές  και 24ωρο στρες, αλλά να ορίσετε μια συγκεκριμένη στιγμή της ημέρας, που θα κάθεστε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σπιτιού και θα αντιμετωπίζετε, όλα όσα σας αγχώνουν, ψάχνοντας λύσεις και τρόπους να τα βγάλετε από τη ζωή σας.
Η οριοθέτηση χώρου και χρόνου βάζει σε τάξη τις σκέψεις σας, ώστε να μην σας πλημμυρίζουν μέσα στη μέρα, και ακόμα όταν συμβαίνει αυτό, να τις απωθείτε, αφού δεν είναι ακόμα εκείνη η ώρα για να τις διαχειριστείτε.

8. Έχουν την αυτοπεποίθηση ότι θα αντιμετωπίσουν ό,τι και να συμβεί

Όσοι ανησυχούν υπερβολικά για τα πράγματα, έχουν τον βασικότερο φόβο ότι δεν θα τα καταφέρουν, στην περίπτωση που όντως συμβούν όλα τα αρνητικά ενδεχόμενα που φαντάζονται. Το αξιοσημείωτο, ωστόσο σε τέτοιες καταστάσεις, είναι ότι αυτοί που ανησυχούν, έχουν προετοιμαστεί τόσο καλά για το χειρότερο, οπότε είναι νοερά έτοιμοι όταν και αν αυτό έρθει.
Από την άλλη, όσοι δεν αγχώνονται προκαταβολικά, έχουν την  πεποίθηση, πως ό,τι και να συμβεί θα το αντιμετωπίσουν τη στιγμή που θα συμβεί και θα αγχωθούν γι’ αυτό, τότε.

9. Βλέπουν φως στο τούνελ
Ενώ όσοι αγχώνονται υπερβολικά, δεν έχουν την ικανότητα να δουν μαζί με τα αρνητικά σενάρια και τα τυχόν θετικά ενδεχόμενα, αυτό δεν ισχύει με όσους έχουν θετική σκέψη και διάθεση. Ακόμα και αν μια κατάσταση μοιάζει δύσκολο να εξελιχθεί θετικά, πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα και η αποδοχή αυτής της πιθανότητας είναι το στοιχείο που διαχωρίζει όσους αγχώνονται από εκείνους που δεν αγχώνονται.

10. Κάνουν τις σωστές ερωτήσεις
Κάθε φορά που σας παίρνει η κατηφόρα των σκέψεων και αγχώνεστε όλο και περισσότερο, προσπαθήστε να ρωτήσετε τον εαυτό σας αν αξίζει να αγχώνεστε για ό,τι είναι αυτό που σας βασανίζει σε κάθε φάση. Αναρωτηθείτε αν έχετε κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σας για να λύσετε ένα πρόβλημα και αν έχετε προσπαθήσει και το πρόβλημα δεν είναι κάτι επείγον, μην σπαταλάτε την ενέργειά σας άλλο, σε αυτό. Όταν έρθει η ώρα, θα ασχοληθείτε με αυτό και το πιθανότερο είναι τότε να βρείτε και τη λύση.

11. Έχουν πλήρη αντίληψη των αρνητικών τους συναισθημάτων
Όσοι βασανίζονται χρόνια από αγχωτικές σκέψεις, δεν έχουν τελικά ουσιαστική επίγνωση του αρνητισμού τους, ενώ όσοι αντιμετωπίζουν τη ζωή με πιο χαλαρή διάθεση, έχουν αντίληψη των αρνητικών συναισθημάτων που τυχόν αναπτύσσουν και μάλιστα τα χρησιμοποιούν για να βρουν τι είναι αυτό που αρχικά τα έχει προκαλέσει. Το συναίσθημα γι’ αυτούς είναι ένα εργαλείο και όχι ακόμα ένα πρόβλημα προς λύση.


Πηγή: clickatlife.gr



Thessaloniki Arts and Culture,   http://www.thessalonikiartsandculture.gr/

    
  Ατενίζοντας

 

Υγρές σταγόνες αρωματίζουν
τον λιόφυτο κολπίσκο.
Η θάλασσα μετενσαρκώνεται ξανά…
Φορά το αυλακωτό γκρίζο χιτώνα της,
τα πολύχρωμα βότσαλα χαϊδεύει.
Αμμώδη κάστρα περιβάλλουν τα νούφαρα,
που και που γκρίζοι πέτρινοι πολεμιστές ξεφυτρώνουν.
Ευλογημένη βροχή,
ομορφαίνεις τη ζωή,
με δροσοσταλίδες γεμίζεις ένα ξερό, θερμό καλοκαίρι.
Ξεπλένεις του νου τις ακαθαρσίες,
μια καινούρια εποχή ενεργοποιείς…

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

              
   Κατάδυση

Αφήνομαι στην ίαση του υγρού σύννεφου,
απλώνω τα χέρια,
αγκαλιάζω τους αστερίες τ’ ουρανού.
Θωρώ τα ακροδάχτυλα,
σαν αγριολούλουδα μοιάζουν
που ξεφυτρώνουν στις ξερολιθιές.
Πλοκάμια τα μαλλιά,
με θέρμη γύρω από το γυμνό κορμί τυλίγονται.
Κι εκεί ψηλά ένας γαλάζιος ήλιος…
Χαμογελά
και οι ακτίνες στον ορίζοντα καταδύονται.