Ακόμη κι αν…

Ακόμη κι αν τα πάντα γύρω σου ατροφούν,

το αίμα κάνοντας διαλειμματικά να ρέει,

μη σταματάς.

Ακόμη κι αν ο ουρανός θλιμμένος σ’ αγκαλιάζει,

σαν ξερά φύλλα τα σύννεφα σε ποδοπατούν,

μην πληγώνεσαι.

Ακόμη κι αν το ολόγιομο φεγγάρι λιώνει,

μέσα απ’ το παράθυρο κρύβεται

χορεύουν τρελό χορό τα φαντάσματα του παρόντος,

μην απελπίζεσαι.

Ακόμη κι αν χιλιάδες φωνές ακούγονται

τη μοναξιά σου δήθεν σκεπάζουν με τις σπασμένες φτερούγες, 
σπασμωδικές κινήσεις του μυαλού που χάνεται,

μην αργοσβήνεις.

Ακόμη κι αν πορεύεσαι το άφατο τέλος,

της καρδιάς σου οι χτύποι τραγουδούν αδιάπτωτα,

πολεμούν το άρμα του πόνου,

αγγίζουν το ψυχρό ξίφος του νεκρού ηνίοχου,

λαμβάνουν ζωή, ανασταίνονται, δυναμώνουν.

Μη λιποψυχείς, μη φθείρεσαι…

Ανύψωσε το ευθυτενές παράστημά σου,

κοίταξε ψηλά τον ουρανό,

άπλωσε το χέρι στο δικό σου άγγελο…