Πορεία ζωής



Τα χρόνια διαβαίνουν,
πλάθονται οι άνθρωποι...
Μεταμορφώνονται σε οζώδεις μορφές 
που κρατούν αμείλικτες ράβδους,
ραπίζουν τα μέλη τους, 
επελαύνουν εναντίον του εχθρού.
Η χρυσοστόλιστη τρυφερή οπτασία του παρελθόντος σβήνει
ένα λιωμένο κερί στη μέση του Ωκεανού.
Ακόμη κι εσύ ο ίδιος δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου
βαθιά κρυμμένα μυστικά,
μειλίχια ρόδινα λόγια,
ενδόμυχες επίπλαστες σκέψεις.
Ένα ψηφιδωτό στεναγμών, στοχασμών σε αιχμαλωτίζει
μια θηλιά περιστρέφεται γύρω από τη φωνή σου.
Οι κραυγές δεν ακούγονται
προσπαθείς, ψελλίζεις αλλά μάταια...
Εν τέλει τα πάντα ρέουν προς μια πορεία,
μια πορεία προδιαγεγραμμένη κι ανερμήνευτη.
Κατακερματισμένος και μοναχικός στη διάβα σου.

Αναβίωση γεύσεως

Μετέωρη σ΄ ένα νέφος γήινων χαρτιών,

δακρύζω βλέποντας την πτώση

μια πορεία από την αρχή καθοδική.

Πενιχρά τα χαμόγελα,

οι ελπίδες και τα όνειρα υποτονικά.

Όμως το αόρατο χέρι με ωθεί ξανά στην προσφορά

αγνοώ το γιατί,

είναι η δύναμη του σύμπαντος που με παροτρύνει.

Το ταμείο συναισθημάτων απομένει άδειο, νεκρό.

Με συμπαρασύρει στην άβυσσο...

Μια άβυσσο δέους, άλγους, εσωστρέφειας, άρνησης.

Όμως, γιατί πάντοτε υπάρχει ένα όμως!

Δεν επανέρχεται η κανονικότητα,

ανασύσταται η γεύση, η επιθυμία, η έξοδος...

Αδημονία έλευσης



Μια ζωή συμβατική χωρίς τριγμούς, χωρίς τρικυμίες...
Η ανεμελιά της νιότης βλέπεις!
Του αδηφάγου πολέμου η άγνοια.
Μια πανοπλία πολύπαθη το κορμί μου.
Μόνο η σκέψη αμύνεται, όμως κι αυτή ασθενής και δειλή.
Σιγά-σιγά ξεπροβάλλουν οι αστείρευτες δυνάμεις του εχθρού.
Μας χωρίζει ξανά και ξανά μια απόσταση.
Στη φαρέτρα μας η υπομονή.
Αναζητώ συμμάχους στο λιμάνι των παθών.
Απύθμενο σκότος παντού...
Τα λάφυρα σκορπισμένα στο πάτωμα, όπως και οι καρδιές μας.
Μόνο το σώμα μας στενάζει περιμένοντας την έλευση των φτερωτών αγγέλων.
Μια ανυπομονησία κυριεύει το δάσος,
κατακερματίζει τις υγρές αναμνήσεις.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει...

Αθέατος ορισμός

Η αγάπη είναι συναίνεση

μια ευλογία, μια ηρεμία...

Η αιώρηση δονεί τα νέφη

Μια φυσαλίδα στο κορμί 

Η ανησυχία τρυπά τα φύλλα της αμυγδαλιάς

Μια θλίψη είναι διάχυτη

Η συγχώρεση μάλλον ατονεί

Μια κάθαρση επελαύνει...

Όλα γένους θηλυκού!

Νεφελώδης εισβολέας



Ήλθες αναπάντεχα...
Γιατί;
Μια τεθλασμένη γραμμή
όλα μικρά τετραγωνάκια γεμάτα κι αραδιασμένα προσεκτικά,
μια εικόνα ανέπαφη κι αδρανής.
Ήταν τόσο απρόσμενο το σύννεφο.
Ένα μικρό τόσο δα μικρό συννεφάκι
που μόλις άγγιζε τον ουρανό.
Έφυγε ο μπάτης,
ένας άνεμος δυνατός έδωσε στο νέφος φτερά, πνοή.
Ένα σύννεφο που στροβίλισε τη θημωνιά,
που γκρέμισε την επίπλαστη ηρεμία.
Μια καταιγίδα ορμητική κι απροσπέλαστη.
Ένας αριθμός η εικόνα σου.
Μια αράδα λέξεις η γέφυρά μας.
Ένα φως ιλαρό, γλυκόπικρο η αναπνοή μου.
Ένας διάτρητος ανδριάντας το κορμί σου.

Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΠΟΙΙΑ-ΕΠΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

 

α. Αγώνες με τους Άραβες

· Η αντεπίθεση των Αράβων αρχίζει στα χρόνια βασιλείας του Ρωμανού Λακαπηνού.  Ο  στρατηγός Ιωάννης Κουρκούας καταλαμβάνει την Έδεσσα της Συρίας. Έτσι προετοιμάζονται οι νίκες των επόμενων στρατηγών-αυτοκρατόρων...

· Οι στρατηγοί αυτοκράτορες  Νικηφόρος Φωκάς, Ιωάννης Τζιμισκής και Βασίλειος Β’ ανακατέλαβαν την Κρήτη (961), την Κύπρο (965), τις πόλεις της Κιλικίας και τμήματα της Συρίας και Παλαιστίνης.

·  Σκοπός των εκστρατειών αυτών ήταν η ανάκτηση όλων των παλαιών ρωμαϊκών εδαφών της Εγγύς Ανατολής.

 

β. Αγώνες με τους Βουλγάρους

· Η άνοδος του ελληνομαθούς νέου φιλόδοξου ηγεμόνα των Βουλγάρων Συμεών στο θρόνο διακόπτει την περίοδο φιλικών σχέσεων Βυζαντίου-Βουλγαρίας.

· Ο Συμεών αυτοαποκαλείται Βασιλεύς Βουλγάρων και Ρωμαίων.

· Πολιορκεί την Κωνσταντινούπολη αλλά πεθαίνει χωρίς να πραγματοποιήσει το όνειρό του.

· Ο διάδοχός του Πέτρος συνάπτει ειρήνη με το Βυζάντιο και νυμφεύεται την ανηψιά του αυτοκράτορα Ρωμανού Λακαπηνού.

· Ο τσάρος Σαμουήλ ιδρύει νέο Βουλγαρικό κράτος με πρωτεύουσα την Αχρίδα.

· Μετά από πολύχρονους σκληρούς αγώνες, ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ συντρίβει τους Βουλγάρους στη μάχη του Σπερχειού (997) και του Κλειδίου (1014).

· Η Βουλγαρία υποτάσσεται πλήρως στους Βυζαντινούς το 1018 και διαιρείται σε δυο θέματα. Έτσι τα σύνορα του Βυζαντίου φθάνουν και πάλι ως το Δούναβη.

 

γ. Οικονομικές συνέπειες των πολέμων

·  Με την επέκταση των Βυζαντινών προστίθενται στο κράτος:

1. νέα εδάφη

2. νέο παραγωγικό δυναμικό

3. νέα έσοδα

· Ο τερματισμός των εχθρικών επιδρομών επέτρεψε την άνθηση της  γεωργίας και την καλλιέργεια γης χωρίς εντάσεις και πολέμους.

· Ο πλούτος που συγκεντρώθηκε:

1. έφερε ευμάρεια

2. ενίσχυσε τις δυνατότητες της αυτοκρατορίας και το κύρος της

3. γέννησε αισθήματα αυτοπεποίθησης και υπερηφάνειας στους κατοίκους

Η ΙΔΡΥΣΗ, Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ Ο ΕΚΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 

α. Η διαμόρφωση του έθνους των Ρώσων

· Οι Βάραγγοι, τους οποίους οι ανατολικοί Σλάβοι ονόμαζαν Ρως (οι Δυτικοί τους αποκαλούσαν Βίκιγκς ή Νορμανδούς) ήταν σκανδιναβικά φύλα που εμφανίστηκαν στην ιστορία τον 9^ο αιώνα, ζούσαν από εμπορικές και πειρατικές δραστηριότητες στην περιοχή της σημερινής Ρωσίας και αναμείχθηκαν με τους ανατολικούς Σλάβους δημιουργώντας ένα νέο λαό.                         

· Στο λαό αυτό οι Ρως δίνουν το όνομα και την κρατική οργάνωση και οι  Σλάβοι τη γλώσσα και τη λαϊκή βάση.

 

β. Ίδρυση κράτους – Σχέσεις με το Βυζάντιο

· Πρώτο Ρωσικό Κράτος ήταν η Ηγεμονία του Κιέβου.                    

· Είχε εμπορικές σχέσεις με το Βυζάντιο και με το Χαλιφάτο.        

· Μετά από δυο αποτυχημένες εκστρατείες κατά της Κωνσταντινούπολης κατά το 10^ο αιώνα υπέγραψαν εμπορικές συνθήκες με το Βυζάντιο (911 και 944), με το οποίο ανέπτυξαν επίσης πολιτιστικές σχέσεις.

γ. Εκχριστιανισμός των Ρώσων

· Ο Ρώσος ηγεμόνας  Βλαδίμηρος  βοήθησε το Βασίλειο Β’ στη συντριβή της μικρασιατικής αριστοκρατίας (δυνατοί).

· Βαφτίστηκε χριστιανός και παντρεύτηκε την αδελφή του αυτοκράτορα Άννα.

· Οι Ρώσοι βαπτίστηκαν ομαδικά στο Δνείπερο ποταμό το 989.

Αποτελέσματα εκχριστιανισμού Ρώσων

· Οι Ρώσοι εντάχθηκαν θρησκευτικά και πολιτισμικά στο Βυζάντιο

· Ο πνευματικός και υλικός πολιτισμός των Ρώσων επηρεάστηκε καθοριστικά

· Αυξήθηκαν οι εμπορικές συναλλαγές

· Πολλαπλασιάστηκαν οι Ρώσοι μισθοφόροι στο Βυζάντιο.