Γλωσσικές ασκήσεις Β΄ Γυμνασίου 

Α. Να αντικαταστήσετε στις παρακάτω λέξεις την υπογραμμισμένη λέξη από την αντίστοιχη ελληνική:

1) Όταν το παιδί δε μεγαλώσει σ’ ένα σωστό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον, είναι δυνατόν να εμφανίσει αργότερα κάποια κόμπλεξ κατωτερότητας που θα το εμποδίζουν να ζήσει φυσιολογικά.

2) Μπαράζ αυξήσεων σημειώθηκε στη αγορά.

3) Ο πρόεδρος αποφάσισε ν’ ασκήσει βέτο και να μην εγκρίνει το νομοσχέδιο.

4) Έρευνες που έχουν γίνει επανειλημμένα στο χώρο της κοινωνικής ψυχολογίας, αποδεικνύουν ότι η παροχή πριμ παραγωγικότητας στους εργαζομένους, αυξάνει κατά πολύ την παραγωγή.

5) Πολλές βιομηχανίες και εταιρίες γίνονται σπόνσορες κάποιων εκπομπών στην τηλεόραση ή πολιτιστικών εκδηλώσεων.

6) Το ελληνικό λόμπι στην Αμερική είναι ένα από τα πιο ισχυρά και γι’ αυτό όλες οι αμερικανικές κυβερνήσεις προσπαθούν να έχουν την υποστήριξή του.

7) Μια επίσκεψη στο γκέτο των μαύρων πιστοποιεί ότι η ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους βρίσκεται ακόμα σε θεωρητικό επίπεδο.

8) Σε όλα τα επαγγέλματα πλέον η χρήση των κομπιούτερ έχει γίνει απαραίτητη.

9) Η παράσταση του αρχαίου δράματος «Οιδίπους επί Κολωνώ» ήταν και το ρέκβιεμ του μεγάλου μας ηθοποιού, Αλέξη Μινωτή.

10) Η συνέχιση της καταπάτησης των δικαιωμάτων της μειονότητας θα αποτελέσει casus belli, σύμφωνα με τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού.

 Β. Να συμπληρώσετε τα κενά των προτάσεων με τις λέξεις που προτείνονται μέσα στην παρένθεση. (ΠΡΟΣΟΧΗ: κάποιες λέξεις περισσεύουν) (υπόνοια, προβολή, ουτοπία, πενία, ανάμειξη, αποψίλωση, θνησιμότητα, πρότυπο, εγκύκλιος, αποπλάνηση, υποκουλτούρα, ευθιξία, ψευδαίσθηση, δίλημμα, ασυλία, ίνδαλμα)

1) Η ……………………………………………….. του δάσους θα ξεκινήσει σταδιακά από την επόμενη χρονιά.

2) Η ………………………………………………… ανηλίκου είναι αδίκημα και τιμωρείται ποινικά.

3) Όταν οι Έλληνες έφτασαν στην Προύσα, αντιμετώπισαν το ……………………………………… να μείνουν και να προστατεύσουν τις εκεί περιοχές ή να προχωρήσουν στο εσωτερικό της Μ. Ασίας.

4) Κατά καιρούς στέλνονται στα σχολεία ………………………………………………… με σκοπό να ρυθμίσουν θέματα οργάνωσης και λειτουργίας του σχολείου.

5) Ο τύπος της γυναίκας που προβάλλεται μέσα στις διαφημίσεις αποτελεί το ……………………………………. πολλών γυναικών.

6) Μετά τις ………………………………………………….. που καλλιεργήθηκαν από τα έντυπα μέσα ενημέρωσης για ………………………………………………………. του υπουργού οικονομικών σε τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο, ο εν λόγω υπουργός είχε την …………………………………………………. να παραιτηθεί από το αξίωμά του, μέχρι να διερευνηθεί η υπόθεση χωρίς να κρυφτεί πίσω από τη βουλευτική του ……………………………………………………..

7) Στις χώρες του τρίτου κόσμου τα ποσοστά ………………………………………… είναι υψηλά.

8) Είναι ιδιαίτερα ανησυχητική η γλωσσική …………………………………………. που παρατηρείται στους νέους.

9) Αρκετοί άνθρωποι έχουν την ………………………………………. ότι ψυχαγωγούνται σωστά με πλήθος προϊόντων ……………………………………………………….

 10) Θα ήταν …………………………………………………. αν ελπίζαμε ότι θα απαγορευτεί η χρήση πυρηνικής ενέργειας σ’ όλο τον κόσμο.

Γ. Να προσεγγίσετε την έννοια των παρακάτω λέξεων και στη συνέχεια να τοποθετήσετε την κατάλληλη στα κενά των προτάσεων που ακολουθούν:

ανίερος:

ανιαρός:

Στο τέλος η συζήτηση έγινε ………………………………………. 
Τότε πήρε το λόγο ο Παύλος κι όσα ξεστόμισε χαρακτηρίστηκαν από όλους …………………………………………………

εξάρτυση:

εξάρτηση:

Ο λοχίας ζήτησε από τους στρατιώτες να ετοιμάσουν την ………………………………………… τους και να παρουσιαστούν για να πάρουν όπλα. 
Θα πρέπει να μας προβληματίζει η …………………………………………… τόσων νέων από το κάπνισμα.

λογοκλόπος:

λογοκόπος:

Τον κατηγόρησαν ως ……………………………………………. γιατί τα περισσότερα απ’ όσα έγραφε στο βιβλίο του ήταν σκέψεις άλλων που τις οικειοποιήθηκε. 
Τους ανθρώπους που φλυαρούν, τους ονομάζουμε ………………………………………………

σορός:

σωρός:

Ο ……………………………………………………… των σκουπιδιών μέρα με τη μέρα αυξάνονταν. 
Η ………………………………………………………. του μεταφέρθηκε με αεροπλάνο για να ταφεί στη γενέτειρά του.

ψηλός:

ψιλός: 

Η φωνή της ήταν ιδιαίτερα ……………………………………………………… 
Ο πιο …………………………………………………….. της παρέας ήταν ο Αλέξανδρος.

Γλωσσικές ασκήσεις λογίων εκφράσεων

Α. Να αντιστοιχίσετε τις εκφράσεις της πρώτης στήλης με τις ισοδύναμές τους στη δεύτερη στήλη.

1.   Γη και ύδωρ	· Επιμένουν στα ασήμαντα και αδιαφορούν για τα σπουδαία
2.  Διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον  καταπίνοντες	· Είμαι θυμωμένος
3.  Εις επήκοον	· Από πολύ κοντά
4.  Εκ προοιμίου	· Το να μιλάς με λίγα λόγια είναι γνώρισμα σοφού ανθρώπου
5.  Κομίζω γλαύκα ες Αθήνας	· Σύμβολα υποταγής
6.  Κρανίου τόπος	· Μιλώ για πολύ γνωστά πράγματα σα να ήταν νέα
7.  Πνέω τα μένεα	· Από συνήθεια
8.  Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν	· Πραγματική κόλαση
9.  Καθ’ έξιν	· Εξαρχής
10.   Εκ του συστάδην	· Φανερά

Β. Ακολούθως να δημιουργήσετε από μια πρόταση/περίοδο χρησιμοποιώντας τις παραπάνω λόγιες εκφράσεις.

Γονείς και έφηβοι: Μπορούν να επικοινωνήσουν;

Η εφηβεία, αυτή η περίοδος μετάβασης από την παιδική στην ενήλικη ζωή, γεμάτη αλλαγές, αναταράξεις, μεταπτώσεις, απώλειες αλλά και πολύ σημα-ντικές κατακτήσεις, είναι σίγουρα περίοδος προβληματισμού στις πιο ήπιες περιπτώσεις, εξέγερσης και δυνατής σύγκρουσης στις πιο έντονες. Όπως είναι φυσικό, ο τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των εφήβων και των γονιών τους αλλάζει ριζικά και όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο. Μπορεί, παρ’ όλα αυτά, να διατηρηθεί η επικοινωνία; Μπορούν γονείς και έφηβοι να συνεχίσουν, κάτω από τις καινούργιες συνθήκες, να επικοινωνούν μεταξύ τους;

Εν αναμονή του χάους 

Η εφηβεία είναι, λοιπόν, λόγω αυτών των αλλαγών και των αναταράξεων, η πιο πολυσυζητημένη ίσως ηλικία του ανθρώπου. Για καμιά άλλη ηλικία δεν ανησυχούν τόσο πολύ οι γονείς, οι οποίοι πολύ συχνά, μισοαστεία μισοσοβαρά, εκφράζουν αυτή τους την ανησυχία από την πολύ τρυφερή ηλικία των παιδιών τους: «Αν κάνει έτσι τώρα στα πέντε του, φαντάσου τι μας περιμένει στην εφηβεία!», «Προσπαθώ από τώρα να βάλω κάποιους περιορισμούς, για να αποφύγουμε στην εφηβεία τα χειρότερα… », «Ως τώρα καλά τα πήγαμε, τώρα που έρχεται η εφηβεία να δούμε τι μας περιμένει».

Ανησυχίες και φόβοι, δικαιολογημένοι εν μέρει, άσκοποι όμως από την άλλη μεριά, επειδή, αν κάτι χαρακτηρίζει την εφηβεία, έχει να κάνει με το ότι δεν είναι ούτε προβλέ­ψιμη ούτε γενικεύσιμη. Οι ανατροπές και οι μετα­βολές που συμβαίνουν στον κάθε έφηβο είναι τέτοιες που μπορούν πραγματικά να μετατρέψουν το πιο ήρεμο ­παιδί σε ταύρο μαινόμενο και το πιο ατίθασο σε σιωπηλό και αποτραβηγμένο παρατηρητή. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο κάθε έφηβος αλλάζει: Όχι προς το καλύτερο ή το χειρότερο, αλ­λά ­κατά ένα κομμάτι πιο κοντά προς αυτό που είναι ο εαυτός του και που αρχίζει να φαίνεται καλύτερα όταν η έντονη ­εποχή της εφηβείας έχει πια περάσει. Στο μεταξύ, υπάρχει χάος, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισ­σότερο εμφανές.

Άπραγοι και αμήχανοι παρατηρητές 

Πολλοί είναι, λοιπόν, οι γονείς που φοβούνται τα χειρότε­ρα και προσπαθούν να ανακαλύψουν στα παιδιά τους τα «σημάδια» γι’ αυτό που πρόκειται να συμβεί. Προσπαθούν να μαντέψουν, να προβλέψουν, να προετοιμαστούν, για να αποφύγουν την «αρρώστια». Η εφηβεία, όμως, είναι αλλαγή, δεν είναι αρρώστια, έστω κι αν μερικές φορές μοιάζει σαν τέτοια. Γι’ αυτό και ως γονείς πολλές φορές κατά τη διάρκεια της εφηβείας των παιδιών μας ­νιώθουμε ότι στεκόμαστε άπραγοι, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να απαλύνουμε αυτό που τους συμβαίνει.

Παρ’ όλα αυτά, όμως, ο υπερβολικός φόβος και η «παρατήρηση» προς αναζήτηση ανησυχητικών «σημαδιών» εφηβείας στα παιδιά δεν βοηθά την κατάσταση. Όποιος φοβάται, ξεχνά πολλές φορές να αντιδράσει και όποιος παρατηρεί, ξεχνά να ακούσει και να επικοινωνήσει. Και όποιος περιμένει να ανακαλύψει συγκεκριμένα «σημάδια», μπορεί να βγάζει βιαστικά συμπεράσματα και να βλέπει φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν.

Αναζητώντας διαύλους επικοινωνίας 

Η επικοινωνία, ομολογουμένως δύσκολη και γεμάτη εμπόδια πολλές φορές, είναι αναγκαία (αν και διαφορετικού είδους) κατά την εφηβεία, σχεδόν όσο και κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του παιδιού. Τι μπορούν, όμως, να κάνουν οι γονείς απέναντι σε αυτούς τους συχνά τόσο δυσπρόσιτους εφήβους, που άλλοτε αποτραβιούνται στη σιωπή τους και απομονώνονται και άλλοτε εξεγείρονται με τεράστια ορμή στην παραμικρή παρατήρηση που τους γίνεται; Ας δούμε μία-μία μερικές από τις πιο δύσκολες «στιγμές» της επικοινωνίας με έναν/μία έφηβο/η:

«Και ξαφνικά άρχισε να μου μιλάει άσχημα… » 

Στην προεφηβεία, συνήθως, εκεί γύρω στην ηλικία των 11-12 ετών, αρκετά παιδιά αρχίζουν, διστακτικά στην αρχή και πιο έντονα καθώς μεγαλώνουν, να μιλάνε άσχημα στους γονείς τους, κυρίως βέβαια όταν θυμώσουν, συγκρουστούν, νευριάσουν. Ιδιαίτερα όταν αυτή η συμπεριφορά πρωτοεμφανίζεται, τα παιδιά τρομάζουν και τα ίδια με το θράσος τους, γιατί, όσο θυμωμένα κι αν είναι με τους γονείς τους, δεν παύουν να είναι γι’ αυτά οι πιο σημαντικοί άνθρωποι.

› Πώς το αντιμετωπίζουμε Σε καμία περίπτωση η συμπεριφορά αυτή δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί με χαλαρότητα και να επιτραπεί με το σκεπτικό «Ας κάνουμε ότι δεν ακούμε, δεν το εννοεί». Οι έφηβοι έχουν ανάγκη από όρια και ζητάνε από εμάς να τους δείξουμε ότι περιμένουμε να μας σέβονται όπως τους σεβόμαστε κι εμείς (που είναι επίσης απαραίτητο). Κοφτά και χωρίς ενδοιασμούς, αλλά και χωρίς μακροσκελή κηρύγματα, υπερβολές και δαιμονοποιήσεις, πρέπει να τους δείξουμε ότι δεν ανεχόμαστε αυτή τη συμπεριφορά.

Αντιµετωπίστε τους εφήβους µε σταθερότητα

Η επικοινωνία µε τους εφήβους είναι τόσο δύσκολη, επειδή οι έφηβοι είναι διχασµένοι: Από τη µια νιώθουν ότι θέλουν να στείλουν στο φεγγάρι τους γονείς τους κι από την άλλη έχουν τεράστια ανάγκη από τη σταθερότητα που αυτοί τους παρέχουν, ακριβώς επειδή οι ίδιοι αισθάνονται «τη γη να τρέµει κάτω από τα πόδια τους». Όποιο, λοιπόν, κι αν είναι το παιδαγωγικό µας «ύφος», αυστηρό ή επιεικές, φιλικό ή αυταρχικό, αυτό που έχει σηµασία είναι να είµαστε όσο µπορούµε πιο σταθεροί και σίγουροι απέναντί τους σχετικά µε αυτά που περιµένουµε, που απορρίπτουµε, που επιθυµούµε, που χαιρόµαστε σε αυτούς.

«Ρωτάω και δεν παίρνω απάντηση» 

Ένα δύσκολο παιχνίδι επικοινωνίας με τους εφήβους είναι αυτό της «σωστής απόστασης». Οι έφηβοι έχουν ανάγκη από περισσότερο ιδιωτικό χώρο, ο οποίος μάλιστα έχει μια ιερότητα που δεν υπάρχει σε άλλες ηλικίες. Έτσι, οι ερωτήσεις των γονιών εκλαμβάνονται συχνά σαν ανεπιθύμητες εισβολές στον ιδιωτικό αυτό χώρο.

› Πώς το αντιμετωπίζουμε Οι γονείς πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε πια να ξέρουμε όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή τους με κάθε λεπτομέρεια. Δεν πρέπει, όμως, να αφήσουμε να μας επιβληθεί η σιωπή σαν νόμος. Έστω για πρακτικά θέματα, όπως τι ώρα θα γυρίσει, πού θα βρίσκεται αν αργήσει το βράδυ, δικαιούμαστε να έχουμε απάντηση.

«Δεν τολμάμε να μιλήσουμε πια για θέματα όπως το σχολείο και οι βαθμοί, τα ρούχα, η εμφάνισή τους… » 

Πολλοί έφηβοι, εξαιτίας της ανάγκης τους να ταυτιστούν πλέον περισσότερο με τους συνομηλίκους τους και λιγότερο με την οικογένειά τους, ντύνονται άλλοτε προκλητικά, άλλοτε ατημέλητα, άλλοτε εκκεντρικά.

 ›  Πώς το αντιμετωπίζουμε Φυσικά δεν μπορούμε να περιμένουμε να ντύνεται όπως θα άρεσε σε εμάς τους γονείς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι «απαγορεύεται» να πούμε την άποψή μας για την εμφάνιση του παιδιού μας, ειδικά όταν αυτή είναι κραυγαλέα: Ένα παιδί που κυκλοφορεί σχεδόν μεταμφιεσμένο θα ένιωθε σαν να μην το βλέπουν, αν οι δικοί του δεν έλεγαν τίποτε για την αμφίεσή του. Όσον αφορά το σχολείο και τους βαθμούς, όσο κι αν διαμαρτύρονται, οι έφηβοι έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι οι γονείς τους ενδιαφέρονται, ότι ανησυχούν και συζητούν μαζί τους τυχόν δυσκολίες και ψάχνουν να βρουν τρόπους αντιμετώπισης των δυσκολιών αυτών.

«Όλα τα κάνω στραβά, δέχομαι κριτική για τα πάντα» 

Κατά την εφηβεία των παιδιών τους, οι γονείς εκθρονίζονται. Αυτοί που ήξεραν και μπορούσαν τα πάντα, που ήταν οι καλύτεροι, οι εξυπνότεροι και οι ομορφότεροι, γίνονται ξαφνικά αντικείμενα αυστηρότατης κριτικής και ανελέητης αμφισβήτησης, κάτι που δεν είναι ούτε ευχάριστο ούτε ανώδυνο γι’ αυτούς.

› Πώς το αντιμετωπίζουμε Εδώ καλούμαστε να δείξου­με αυτοπεποίθηση. Αντί να αμυνόμαστε με οργή ή αντίθετα να προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα για να τους γίνουμε περισσότερο αρεστοί, έχουμε μια ευκαιρία να τους δείξουμε ότι μπορείς να έχεις διαφορετικές απόψεις και εντούτοις να συζητάς και να εκτιμάς τον άλλον.

«Αισθάνεται συνέχεια, ή τουλάχιστον έτσι λέει, ότι δεν τον/την καταλαβαίνουμε… » 

Ένα από τα πράγματα που μοιραία περνά ο κάθε έφηβος και από το οποίο, παρά τις όποιες καλές μας προθέσεις, δεν μπορούμε να τον απαλλάξουμε, είναι η αίσθηση ότι δεν τον καταλαβαίνει κανείς και πολύ λιγότερο οι γονείς του. Ο ίδιος είναι που δεν καταλαβαίνει τον εαυτό του, γιατί όσα αντιλαμβάνεται και όσα νιώθει φάσκουν και αντιφάσκουν.

› Πώς το αντιμετωπίζουμε Ας προσπαθήσουμε να μην παριστάνουμε ότι καταλαβαίνουμε γιατί «έτσι ακριβώς ήμουν κι εγώ». Στην εφηβεία, ένα παιδί θέλει να μοιάζει όσο το δυνατόν λιγότερο στους γονείς του και δεν το καθησυχάζουμε επαναλαμβάνοντάς του πόσο πολύ μας μοιάζει. Αρκεί να του δείχνουμε ότι κάνουμε προσπάθεια να καταλάβουμε τα δικά του συναισθήματα και ότι, δυστυχώς, πολλές φορές δεν μας είναι εύκολο αυτό.

«Είναι σαν να μην υπάρχει στο σπίτι, κλείνεται στο δωμάτιό του/της κι εξαφανίζεται… » 

Ο ιδιωτικός χώρος, η προστατευτική σφαίρα που δημιουρ­γεί γύρω του, συμβολίζει τον καινούργιο κόσμο που φτιάχνει για τον εαυτό του. Η μουσική του, η επικοινωνία με τους φίλους, το κλείσιμο στο δωμάτιο πρέπει να γίνουν σεβαστά από τους γονείς, γιατί ο έφηβος δεν μπορεί να κάνει χωρίς αυτά.

› Πώς το αντιμετωπίζουμε Κάποιες κοινές στιγμές των γονιών με τον έφηβο είναι σημαντικό να συνεχίσουν να υπάρχουν, έστω κι αν εκείνος δυσανασχετεί. Όταν, λόγου χάρη, τρώμε όλοι μαζί, πρέπει να παρίσταται (εκτός από εξαιρέσεις, όταν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος) και μάλιστα χωρίς τα ακουστικά του mp3 στα αυτιά!

«Μπορούμε, εντέλει, να συμβιώσουμε αρμονικά;» 

Όλα τα παραπάνω δεν εγγυώνται μια γαλήνια και αρμονική συμβίωση, ιδιαίτερα με έναν/μία επαναστατημένο/η έφηβο/η. Ούτε εξασφαλίζουν ότι θα είμαστε οι τέλειοι γονείς για τους εφήβους μας. Άλλωστε, αυτό είναι το τελευταίο που έχουν ανάγκη: Εφηβεία και τελειό­τητα είναι έννοιες διαμετρικά αντίθετες. Εξάλλου, αν είμαστε τέλειοι, πώς θα καταφέρουν να αποκοπούν από εμάς; 

› Πώς το αντιμετωπίζουμε Μέσα σε αυτή την ταραγμένη περίοδο που περνά η σχέση μας με τα έφηβα παιδιά μας, θα βοηθούσε σημαντικά να διατηρήσουμε μερικές πόρτες ανοιχτές, οι οποίες να κρατούν ζωντανή την επικοινωνία μεταξύ μας, ακόμη και σε στιγμές κρίσης. Κι αν κάποιες φορές αισθανόμαστε να μην ξέρουμε πια αυτό το απρόσιτο πλάσμα που έχουμε απέναντί μας, που δεν μοιάζει καθόλου με το αγαπημένο μας μικρό παιδί, τότε δεν έχουμε παρά να κάνουμε αυτό που κάναμε συχνά όταν ήταν μωρό: Να πάμε πάνω από το κρεβάτι του το βράδυ και να το κοιτάξουμε καθώς κοιμάται. Δεν έχει ακόμη κάτι από το αγγελικό πρόσωπο που είχε και τότε;

Η κ. Λουίζα Βογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος

http://antikleidi.com/

Χειριστικός γονιός: ένας ασυνείδητος συναισθηματικός εκβιαστικός που βασίζεται σε μια θυσία ζωής

1. Τα χαρακτηριστικά του χειριστικού γονιού και της χειριστικής σχέσης

Χειριστικός μπορεί να θεωρηθεί ένας άνθρωπος, ο οποίος ξέρει πολύ καλά να οδηγεί έτσι τις καταστάσεις, ώστε να επωφεληθεί ο ίδιος.

Όταν το χαρακτηριστικό αυτό αποδίδεται σε ένα γονέα είναι αρκετά οξύμωρο, καθώς ο γονικός ρόλος προϋποθέτει την υπέρβαση του εαυτού και της ατομικότητας. Πώς λοιπόν γίνεται ένας γονιός να είναι χειριστικός; Να χειρίζεται καταστάσεις που αφορούν το παιδί του – ανήλικο ή ενήλικο –προς δικός του όφελος;

Όλα ξεκινούν όταν στη βάση της σχέσης υπάρχει η θυσία. Ένας άνθρωπος, ο οποίος θεωρεί ότι θυσιάζει στοιχεία του εαυτού του ή της ζωής του, κάποια στιγμή θα το ζητήσει πίσω. Στην περίπτωση λοιπόν ενός χειριστικού γονιού, υπάρχει η αίσθηση του «χρέους» ή της «υποχρέωσης» ή της «οφειλής» από το παιδί προς το γονιό, στο όνομα της θυσίας που ταυτίζεται με την αγάπη. Ως αποτέλεσμα, το παιδί οφείλει στο γονιό του να ζήσει μια ζωή όπως ο γονιός τη φαντάζεται για το ίδιο. Οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό το σενάριο θα καταγραφεί ως αχαριστία, ως λάθος, ως αδιαφορία.

Αυτό συμβαίνει, όταν οι γονείς βιώνουν απουσία χαράς από το γάμο τους. Έτσι, ασυνείδητα ζητούν από τα παιδιά τους να τους φροντίσουν συναισθηματικά και να έχουν για πάντα κυρίαρχο ρόλο στη ζωή τους: με το να φροντίζουν το εγγόνι όχι ως παππούδες αλλά ως γονείς, να έχουν λόγο στο γάμο τους παιδιού τους, να εμπλέκονται στη δουλειά, τις επιλογές, τις αποφάσεις του. Κι αν το παιδί δυσανασχετήσει, ο γονιός θυμώνει παιδιάστικα, δίνει διπλά μηνύματα «εσύ να είσαι καλά και άσε με εμένα» και φέρεται σαν να νοιώθει προδομένος και εγκαταλελειμμένος.

2. Τι κακό μπορεί να κάνει ένας χειριστικός γονιός στο παιδί του;

Για να μπορέσει να υπάρξει μια τέτοιου είδους σχέσης που ζητάει ο γονιός αυτός, σημαίνει ότι το παιδί δεν έχει αυτονομηθεί. Και αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει το παιδί ως ενήλικας: δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του και αναρωτιέται συνεχώς για τα λάθος επιλογές που κάνει.

Ένας γονιός που ζητά φροντίδα από το παιδί του και θέλει να έχει ενεργό ρόλο στην ενήλικη πια ζωή του, στην πραγματικότητα του ζητά να μην μπορέσει να αυτονομηθεί, να διαφοροποιηθεί, να ενηλικιωθεί, να ζήσει με ευθύνη ζωής. Κι ενώ το παιδί – ενήλικας θα καταγραφεί ως ανεπαρκής, στην πραγματικότητα η ανεπάρκεια του γονιού είναι που δεν επιτρέπει στο παιδί να ωριμάσει.

Η κατάσταση αυτή δεν γίνεται αμέσως αντιληπτή, καθώς το κύριο χαρακτηριστικό ενός χειριστικό γονιού είναι η συνεχής παροχή και η φροντίδα με τη μορφή εξυπηρέτησης. Και αυτό ακριβώς είναι που δημιουργεί τύψεις στο παιδί – ενήλικα. «πώς γίνεται να δυσανασχετώ και να θυμώνω με τον άνθρωπο που μου προσφέρει τόσα;» Η παγίδα είναι πως αυτή η εξυπηρέτηση βολεύει και το παιδί – ενήλικας στερεί τον εαυτό του από το παράγει άλλες λύσεις και προτιμά την έτοιμη παροχή.

3. Πώς να διαχειριστείτε τον χειριστικό γονιό

Αυτό που δεν συνειδητοποιεί ο χειριστικός γονιός είναι πως η ενοχοποίηση που δημιουργεί ασυνείδητα στο παιδί του, ώστε να μείνει για πάντα κοντά του έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Το παιδί – ενήλικας αν και φαινομενικά θα είναι κοντά, αυτό που εύχεται είναι να ξεφορτωθεί αυτό το βάρος που νοιώθει. Και για αυτό ακριβώς μένει εκεί: οι ενοχές τελικά δεν είναι αυτές που έχει δημιουργήσει ο γονιός, αλλά αυτές που έχει δημιουργήσει ο ίδιος στον εαυτό του τη στιγμή που εύχεται να τον ξεφορτωθεί για να μπορέσει τελικά να νοιώσει ελεύθερος.

Για να αρχίσει να αλλάζει αυτή η κατάσταση δύο πράγματα είναι σημαντικά: το ξεβόλεμα, που αντιστοιχεί στο τέλος της εξυπηρέτησης και των έτοιμων παροχών που προσφέρονται από το γονιό και δεύτερον το από καρδιάς «ευχαριστώ», για ότι έχει προσφερθεί μέχρι τώρα.

4. Πώς να μην γίνετε χειριστικός γονιός

Όλη αυτή η σχέση παιδιού – γονιού ξεκινά από τη ματαίωση προσδοκιών από το σύζυγο, από την απουσία χαράς στο γάμο, από την έλλειψη καλής κοντινότητας μεταξύ των συζύγων που οδηγεί στην παραπάνω κοντινότητα παιδιού – γονιού.

Είναι πολύ σημαντικό το ζευγάρι να κάνει όρκους ζωής μεταξύ του. Να μην μείνουν στο να είναι μόνο γονείς, αλλά να χαίρεται ο ένας τον άλλον στα εύκολα και τα δύσκολα. Γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουν να αυτό-καταργούνται ως γονείς καθώς το παιδί του θα μεγαλώνει. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να δίνουν αυτή τη φροντίδα στο παιδί τους, που θα τα οδηγήσει στην αυτονόμηση. Όχι αυτή τη φροντίδα, που θα οδηγήσει το παιδί να τους έχουν για πάντα ανάγκη. Το κινεζικό γνωμικά: “καλύτερα να μάθεις κάποιον να ψαρεύει, παρά να του προσφέρεις ψάρια για να χορτάσει την πείνα του”, παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη διεργασία.

kepsy.gr

Φράσεις αφιερωμένες στους πραγματικούς φίλους, που είναι ελάχιστοι...

Μια λέξη τόσο μικρή, αλλά και τόσο δυνατή, που το άκουσμά της και μόνο σε κάνει να χαμογελάς. Ίσως η φιλία μοιάζει με τον κεραυνοβόλο έρωτα, που σε χτυπάει κατακέφαλα και αμέσως καταλαβαίνεις πως κάποιος σου ταιριάζει. Πολλοί ήταν αυτοί που θέλησαν να μιλήσουν για τη φιλία, και σήμερα πια τα λόγια τους έχουν γίνει αποφθέγματα. 

1. Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη. μτφρ: Η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα. Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος 

2. Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό: να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους. Αισχύλος, 525-456 π.Χ., αρχαίος τραγικός ποιητής 

3. Φίλος είναι κάποιος που σου δίνει πλήρη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου. Τζιμ Μόρισον, 1943-1971, Αμερικανός τραγουδιστής 

4. Ο έρωτας ξεγυμνώνει τα σώματα. Η φιλία ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες. Κλάιβ Στέιπλς Λιούις, 1898-1963, Ιρλανδός συγγραφέας 

5. Οι σιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων. Αυτό που μετράει δεν είναι να μιλάς, αλλά να μη χρειάζεται να μιλήσεις. Margaret Lee Runbeck, 1905-1956, Αμερικανίδα συγγραφέας 

6. Αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου. Doug Larson, 1926-, Αμερικανός αρθρογράφος 

7. Εκτιμώ τον φίλο που βρίσκει χρόνο για μένα στην ατζέντα του, αλλά βασίζομαι στον φίλο που για μένα δεν συμβουλεύεται την ατζέντα του. Robert Brault, σύγχρονος Αμερικανός γνωμικογράφος 

8. Το να περπατάς με έναν φίλο στο σκοτάδι είναι καλύτερο από το να περπατάς μόνος στο φως. Έλεν Κέλερ, 1880-1968, Αμερικανίδα συγγραφέας 

9. Οι φίλοι είναι ο τρόπος του Θεού να ζητήσει συγγνώμη για τους συγγενείς που μας έδωσε. Ανώνυμος 

10. Πάντα ένιωθα ότι το μεγάλο προνόμιο, η ανακούφιση και η παρηγοριά της φιλίας είναι ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα. Κάθριν Μάνσφιλντ – Νεοζηλανδή συγγραφέας 

11. H μεγάλη διαφορά μεταξύ αγάπης και φιλίας είναι ότι δεν μπορείς να έχεις φιλία χωρίς ανταπόδοση. Μισέλ Τουρνιέ, 1924-, Γάλλος συγγραφέας 

12. Ο καλός φίλος θα σε βγάλει από τη φυλακή. Ένας πραγματικός φίλος όμως θα στέκεται δίπλα σου λέγοντας «τουλάχιστον είχε πλάκα»! Ανώνυμος 

13. Είναι φίλος μου όποιος μιλάει καλά για μένα πίσω από την πλάτη μου. Thomas Fuller, 1608-1661, Άγγλος στοχαστής 

14. Αν θες να μάθεις ποιοι είναι οι φίλοι σου, επιδίωξε να καταδικαστείς σε φυλάκιση. Τσαρλς Μπουκόφσκι, 1920-1994, Αμερικανός συγγραφέας 

15. Πραγματικός φίλος είναι αυτός που έρχεται κοντά, όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος απομακρύνεται. Walter Winchell, 1897-1972, Αμερικανός δημοσιογράφος 

16. Ένα μοναδικό τριαντάφυλλο μπορεί να είναι ο κήπος μου… Ένας μοναδικός φίλος, ο κόσμος μου. Λέο Μπουσκάλια, 1924-1998, Αμερικανός συγγραφέας βιβλίων αυτοβοήθειας 

17. Η απώλεια ενός φίλου είναι σαν την απώλεια ενός μέλους του σώματος: ο χρόνος μπορεί να απαλύνει τον πόνο της πληγής, αλλά η απώλεια δεν μπορεί να αποκατασταθεί. Robert Southey, 1774-1843, Άγγλος ποιητής 

18. Η φιλία δεν είναι κάτι που σου μαθαίνουν στο σχολείο. Αλλά αν δεν έχεις μάθει το νόημα της φιλίας, στην πραγματικότητα δεν έχεις μάθει τίποτα. Μοχάμεντ Άλι 

19. Όλοι ακούνε αυτά που λες. Οι φίλοι ακούνε με προσοχή αυτά που λες. Οι καλοί φίλοι ακούνε αυτά που δεν λες. Ανώνυμος 

20. Η φιλία γεννιέται τη στιγμή που ένα άτομο λέει σε ένα άλλο: «Τι! Κι εσύ; Νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ»! Κλάιβ Στέιπλς Λιούις 

21. Ο φίλος σου είναι ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για σένα και, παρ’ όλα αυτά, ακόμα σε συμπαθεί. Έλμπερτ Χάμπαρντ, 1856-1915, Αμερικανός συγγραφέας 

22.  Αυτός που είναι φίλος με όλους δεν είναι φίλος σε κανέναν. Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος 

23. Αν γίνεις φίλος με τον εαυτό σου, δεν θα είσαι ποτέ μόνος. Maxwell Maltz,  1889-1975, διάσημος Αμερικάνος πλαστικός χειρούργος 

24.  Σκέψου αν θα αισθανόσουν άνετα να δώσεις το κλειδί του σπιτιού σου στους δυο καλύτερούς σου φίλους. Αν όχι, βρες άλλους καλύτερους φίλους.  H. Jackson Brown, Jr. Αμερικάνος συγγραφέας 

25.  Ένας πραγματικός φίλος ποτέ δεν μπαίνει στον δρόμο σου εκτός και αν πηγαίνεις προς τα κάτω. Arnold H. Glasow, 1905 – 1998. Αμερικάνος επιχειρηματίας και κωμικός συγγραφέας 

26.  Μην κάνεις φίλους αυτούς που σε κάνουν να αισθάνεσαι άνετα, αλλά αυτούς που θα σε αναγκάσουν να ανεβάσεις το επίπεδό σου. Τόμας Γουότσον, 1874-1956 Επιχειρηματίας 

27.  Διέκοψα τη φιλία μου με δύο ανθρώπους. Με τον ένα γιατί ποτέ δεν μου μίλησε για τον εαυτό του. Και με τον άλλο, επειδή ποτέ δεν μου μίλησε για τον εαυτό μου. Sébastien-Roch Nicolas, 1741 – 1794, Γάλλος συγγραφέας 

28. Μην τρέφεις αυταπάτες ότι η φιλία σου δίνει το δικαίωμα να γίνεσαι δυσάρεστος σ’ αυτούς που είναι κοντά σου. Όσο πιο στενή είναι η σχέση σου με κάποιον, τόσο πιο απαραίτητο είναι να είσαι διακριτικός και ευγενικός. Όλιβερ Γουέντελ Χολμς, 1841 – 1935, Νομικός 

29. Υποθέτω ότι δεν έχεις πολλούς φίλους. Ούτε κι εγώ. Δεν εμπιστεύομαι αυτούς που λένε ότι έχουν πολλούς φίλους. Είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι δεν ξέρουν πραγματικά κανέναν. Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, Μυθιστοριογράφος 

30.  Οι υποψίες είναι ο καρκίνος της φιλίας. Πετράρχης, 1304 – 1374 Ιταλός λόγιος, ποιητής

http://www.tilestwra.com

“Το καλάθι με τα σύκα” – Νίκος Καζαντζάκης

Μια γριούλα πέρασε...

Στάθηκε, ανασήκωσε απ’ το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα...

- Με γνωρίζεις κυρά μου; τη ρώτησα... 

- Όχι παιδί μου, είναι ανάγκη να σε γνωρίζω για να σε φιλέψω;

 - Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν φτάνει;

Γέλασε... ένα δροσερό κοριτσίστικο γέλιο...

Και τράβηξε το δρόμο της κούτσακούτσα κατά το κάστρο.

Έσταζαν τα δυο σύκα μέλι, ποτέ θαρρώ δεν γεύτηκα πιονόστιμα. Τα ‘τρωγα και με δρόσιζαν τα λόγια της γριάς...

«άνθρωπος είσαι,άνθρωπος κι εγώ, φτάνει!»

Ένα όμορφο ταξίδι σε λέξεις και φράσεις για να μιλάμε και να γράφουμε σωστά.

 

αγγελιαφόρος όχι αγγελιοφόρος
ανιψιός (παλιότερα ανηψιός)
αθυρόστομος όχι ανθηρόστομος
αντικρίζω όχι αντικρύζω
αναντικατάστατος όχι αντικατάστατος
αντικαθιστώ όχι αντικαταστώ
δόθηκε όχι δώθηκε
άναρθρος όχι άναρθος
περισυλλέγω (αόρ. περισυνέλεξα) όχι περισυνελλέγω
ανδριάντας όχι αδριάντας

ανεξεταστέος όχι αναξεταστέος
αφότου όχι αφ' ότου
αφ' ενός  αλλά και αφενός,
αντικαθίστανται όχι αντικαθιστώνται
απαντά (π.χ. σε κείμενο) και όχι απαντάται
απεναντίας όχι απ' εναντίας
απαξιώ, απαξιοίς, απαξιοί / (όχι: απαξιείς, απαξιεί) και ομοίως πληρώ, πληροίς, πληροί
εξαιτίας όχι εξ αιτίας
εξαρχής όχι εξ αρχής
απαρχαιωμένος όχι απαρχειωμένος

απεμπολώ όχι απεμπολίζω
απογοητεύω όχι απαγοητεύω
γαρίφαλο (παλιότερα γαρύφαλλο)
διαμιάς όχι διά μιας
γλιτώνω (παλιότερα, γλυτώνω)
ζήλια (ή ζήλεια;)
απευθείας όχι απ' ευθείας
καβγάς οχι καυγάς
αμαυρώνω όχι αμαυρίζω
κατ' αρχήν αλλά και καταρχήν (όμως κατ' αρχάς)

καημένος (όχι καϋμένος)
αφετέρου αλλά και αφ' ετέρου
καμιά (παλιότερα καμμία)
κόκαλο (παλιότερα κόκκαλο)
μαντίλι (παλιότερα μαντήλι)
μολαταύτα όχι μόλα ταύτα
νιώθω όχι νοιώθω
αλίμονο όχι αλλοίμονο
εκτίνω ποινή όχι εκτίω
ξίδι όχι ξύδι

καταναλωτισμός (ή υπερκατανάλωση) όχι υπερκαταναλωτισμός
επήρεια όχι επίρρεια (αλλά επιρροή)
συμπάθιο (παλιότερα συμπάθειο)
φλιτζάνι (παλιότερα φλυτζάνι)
χρεοκοπία όχι χρεωκοπία
εμβάθυνση όχι εμβάνθυνση
εν τούτοις όχι εντούτοις
εξ ημισείας όχι εξημισείας
παρ'όλα [αυτά] αλλά παρόλο
τέλος πάντων όχι τέλοσπάντων 

εξεπλάγην όχι εκπλάγηκα
συνέβη όχι συνέβηκε ούτε συμβήκε
υπ' όψιν (αλλά και υπόψη)
εξέφρασα όχι έκφρασα
προπετής όχι προπέτης
αποκαθίστανται όχι αποκαθιστώνται //αποκατεστάθη όχι απεκατεστάθη
αποκτώνται όχι αποκτούνται
καταπατούνται όχι καταπατώνται
το απολωλός (πρόβατο) όχι το απολωλόν
εμφορούμαι όχι ευφορούμαι

αποσιωπώμενος όχι αποσιωπούμενος
αποτάθηκα / θα αποταθώ όχι αποτάνθηκα / θα αποτανθώ
ασχολούμαστε, ασχολούμασταν όχι ασχολιόμαστε
επιτίθεμαι / επιτίθενται, προστίθεμαι/προστίθενται
διατίθενται όχι διατίθονται
διηθώ όχι διηθίζω
πηχυαίος όχι πηχαίος
τα χρειώδη όχι τα χρεώδη
άγχος όχι άνχος
γελοίος όχι γελείος

είμαστε, είστε (ενεστώτας) / ήμαστε, ήσαστε (παρατατικός)
εισέπραξα όχι είσπραξα
ελλοχεύω όχι ελογχεύω
περιθάλπω και όχι περιθάλπτω
εντρυφώ, εντρυφάς, εντρυφά όχι εντρυφείς...
εξοκέλλω όχι εξοκείλλω / αόρ.: εξώκειλα
επίμονος όχι επίμων (αλλά πείσμων, επιμένων)
ευφορία (ψυχική) αλλά εφορεία (...)
εποχικός όχι εποχιακός
θα επιστήσω (την προσοχή) όχι θα εφιστήσω

καθαυτό όχι καθ' αυτό
καταχωρίζω (σε φακέλους), καταχώρισα όχι καταχωρώ, καταχώρησα
καταχώριση (σε φακέλους) όχι καταχώρηση
κραδαίνω όχι καρδαίνω
λιποβαρής όχι ελλιποβαρής
μεσοτοιχία όχι μισοτοιχία
ο μυς, οι μύες (όχι  οι μυς), αλλά τους μυς
ορεσίβιος όχι ορεισίβιος
οστεομυελίτιδα όχι οστεομελίτιδα

παρεισφρέω, παρεισέφρησα και όχι παρεισφρύω, παρεισέφρυσα

πνευμονολόγος όχι πνευμονιολόγος
η προβλήτα  όχι ο προβλήτας
προοιωνίζομαι (π.χ. …την καταστροφή) όχι προιωνίζω
προπετής όχι προπέτης
προσδοκώ, προσδοκάς, προσδοκά / όχι προσδοκείς...
σιωπάς, σιωπά, (των) σιωπώντων όχι σιωπείς, σιωπεί, (των) σιωπούντων
ρολό (χαρτιού) όχι ρολός

στενοχωρώ όχι στεναχωρώ
συγγνώμη όχι συγνώμη

συγχρωτίζομαι όχι συχνωτίζομαι
συγχωρώ  όχι συχωρώ ή συνχωρώ
συνέθεσα όχι σύνθεσα αλλά συντίθεμαι (ενεστ.) και συνετέθην (αόρ., παθητ.)
τίθενται όχι τίθονται
συνελήφθη όχι συλλήφθηκε
ο σωλήνας όχι η σωλήνα
υποθάλπω όχι υποθάλπτω

υποθηκοφυλακείο όχι υποθηκοφυλάκιο
Φινλανδία όχι Φιλανδία
χειρουργός όχι χειρούργος αλλά πανούργος (οι λέξεις σε -ουργος, όταν τονίζονται στο -ου- έχουν αρνητική σημασία, ενώ στο -ός έχουν θετική σημασία, π.χ. δημιουργός, αλλά ραδιούργος)
χλοοτάπητας όχι χλωροτάπητας
η ψήφος (οι ψήφοι)  και όχι ο ψήφος / η μέθοδος (οι μέθοδοι και όχι οι μέθοδες)

(να) παραγάγω: υποτ.αορ. του ρ. παράγω, όχι να παράξω (όλος ο αόριστος: παρήγαγα, παρήγαγες, παρήγαγε, παραγάγαμε, παραγάγατε, παρήγαγαν)

οι αρχικοί χρόνοι: Εν.: παράγω, Παρατ.: παρήγα, Εξακολ. Μελ.: θα παράγω, Συνοπτ. Μελ.: θα παραγάγω, Αορ.: παρήγαγα, Παρακ: έχω παραγάγει, Υπερσ.: είχα παραγάγει, Συντ. Μελ: θα έχω παραγάγει. Τα ίδια ισχύουν και για τα υπόλοιπα σύνθετα ρήματα του "άγω": ανάγω, απάγω, διάγω, ενάγω, εξάγω, συνάγω, υπάγω.

http://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/lia-mallidou/glossika-atopimata-kai-mi#.V8XegluLRMy