Νέα Παραλία - Θεσσαλονίκη

Έκρηξη ηφαιστείου!!!

Μονεμβασιά...

Τολέδο - Ισπανία

ΟΜΗΡΟΥ «ΟΔΥΣΣΕΙΑ»ΡΑΨΩΔΙΑ α΄ (στίχ. 1-25)

Ασκήσεις Εμπέδωσης

Να συμπληρώσετε τα κενά που ακολουθούν:

• Ο ποιητής επικαλείται τη μούσα, για να ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...............
• Ο ποιητής επικαλείται ειδικά τη μούσα Καλλιόπη, επειδή ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...............
• Από τη φράση « αφού της Τροίας πάτησε το κάστρο το ιερό» πληροφορούμαστε  ότι ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...............
• Οι σύντροφοι του Οδυσσέα χάθηκαν, επειδή ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...............
•   Η Καλυψώ κρατάει κοντά της τον Οδυσσέα, διότι ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..............
• Οι περισσότεροι θεοί συμπαθούσαν τον Οδυσσέα εκτός ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..............
• Ο Οδυσσέας χαρακτηρίζεται θεϊκός για δύο λόγους:    1………………………………………………………………………………….2………………...........................................................................     
• Η Οδύσσεια αρχίζει από το σημείο όπου ο Οδυσσέας βρίσκεται ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………........................
• Κυκλικό σχήμα παρατηρείται στο προοίμιο της Οδύσσειας στους στίχους  ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………........................
• In Media Res είναι η αφηγηματική τεχνική σύμφωνα με την οποία  ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………........................
• Το κεντρικό θέμα της Οδύσσειας είναι ο νόστος, δηλαδή ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...........................

ΟΜΗΡΟΥ «ΙΛΙΑΔΑ»

ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ – ΟΡΟΙ –ΤΕΧΝΙΚΗ

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: η αναφορά σε γεγονότα ή καταστάσεις που θα συμβούν σ’ επόμενες σκηνές ή ραψωδίες.

ΠΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: η τακτοποίηση και παρουσίαση των γεγονότων με τέτοιο τρόπο ώστε αφενός ο αναγνώστης να προετοιμαστεί κατάλληλα και αφετέρου τα μελλοντικά συμβάντα να έλθουν με φυσικό τρόπο.

ΑΝΑΔΡΟΜΗ: η αφήγηση γεγονότων του παρελθόντος.

ΕΓΚΙΒΩΤΙΣΜΟΣ: η παρεμβολή μιας αναδρομικής αφήγησης μέσα στην κανονική πορεία των γεγονότων, μια παρένθεση δηλ. μέσα στην κύρια αφήγηση. Με αυτό τον τρόπο το ποιητικό παρελθόν διακόπτει προσωρινά το ποιητικό παρόν.

ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΙΣΜΟΣ: οι θεοί έχουν ανθρώπινη μορφή και διακρίνονται από πάθη, συναισθήματα, επιθυμίες και φυσικές ανάγκες.

ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ: η εμφάνιση των θεών στους ανθρώπους όχι με τη θεϊκή τους μορφή αλλά ως άνθρωποι χωρίς να γίνεται αντιληπτή η θεϊκή ιδιότητά τους.

ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ: η εμφάνιση ενός θεού στους ανθρώπους με τη θεϊκή μορφή του.

ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΧΡΟΝΟΥ: η παρουσίαση μιας μακράς χρονικής περιόδου μέσα σε σύντομο αφηγηματικό χρόνο (π.χ. οι εννέα ημέρες του λοιμού που στέλνει ο Απόλλωνας στους Αχαιούς περιγράφονται μόνο σ’ ένα στίχο, ραψωδία Α, στίχ. 54)

ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΣΗ ΧΡΟΝΟΥ: η παρουσίαση μιας σύντομης χρονικής περιόδου σε εκτενή αφηγηματικό χρόνο (π.χ. η 22^η ημέρα της Ιλιάδας εκτείνεται σε έξι ραψωδίες, τη Β, Γ,Δ,Ε,Ζ και Η).

ΑΤΗ – ΥΒΡΗ – ΝΕΜΕΣΗ - ΤΙΣΗ:

1.ΑΤΗ: η τύφλωση του ανθρώπινου νου

2.ΥΒΡΗ: η αλαζονική και ασεβής ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στους θεούς και τους θεϊκούς νόμους

3.ΝΕΜΕΣΗ: η θεϊκή οργή για την ανθρώπινη ύβρη

4.ΤΙΣΗ: η τιμωρία του ανθρώπου για την ύβρη που διέπραξε.

ΕΠΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ: ένα πρόσωπο του έπους αγνοεί ορισμένα σημαντικά γεγονότα τα οποία γνωρίζουν κάποιο ή κάποια άλλα πρόσωπα του έπους ή οι ακροατές – αναγνώστες.

ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ: η αντίληψη πως η καλή φήμη συνοδεύει έναν άνθρωπο και μετά το θάνατό του.

ΙΚΕΣΙΑ: η θερμή παράκληση για παροχή προστασίας ή βοήθειας

ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ: σχήμα λόγου με το οποίο συσχετίζεται η ιδιότητα ενός προσώπου ή ζώου ή πράγματος ή αφηρημένης έννοιας με την έννοια κάποιου άλλου προσώπου ή ζώου κλπ. Στα έπη του Ομήρου οι παρομοιώσεις είναι πολύστιχες και παρεμβάλλονται συχνά - ανάμεσα στην κύρια διήγηση - ως ξεχωριστές ιστορίες. Διακρίνεται σε δύο μέρη:

· το αναφορικό μέρος (εικόνα) που εισάγεται με τις λέξεις «σαν, πως, όπως, καθώς…»

· το δεικτικό μέρος (αφήγηση) που εισάγεται με τις λέξεις «έτσι, παρόμοια, το ίδιο…»

·τον κοινό όρο μεταξύ εικόνας και αφήγησης.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: οι αξίες, οι αντιλήψεις, οι κανόνες ηθικής, οι θρησκευτικές απόψεις, οι λατρευτικές συνήθειες (π.χ. θυσίες)

ΥΛΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ: οι πρώτες ύλες και η χρησιμοποίησή τους

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ: ο τρόπος οργάνωσης και διακυβέρνησης (στην Ιλιάδα οι βασιλείς είναι η κυρίαρχη κοινωνική ομάδα, διαθέτουν ευγενική καταγωγή και θεωρούνται ως οι βασικοί ήρωες– πολεμιστές.) 

ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΙΛΙΑΔΑΣ

ΔΙΗΓΗΣΗ: ο αφηγητής διηγείται σε τρίτο πρόσωπο τα γεγονότα χωρίς να συμμετέχει σ’ αυτά.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ: δύο ή περισσότερα πρόσωπα παίρνουν το λόγο και μιλούν σε πρώτο πρόσωπο.

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ: ένα πρόσωπο παίρνει το λόγο και μιλάει μόνο του σε πρώτο πρόσωπο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: ο αφηγητής σταματά προσωρινά τη χρονική έκθεση των γεγονότων για να μας δώσει την εικόνα ενός χώρου, ενός αντικειμένου ή ενός προσώπου.

ΣΧΟΛΙΟ: ο αφηγητής εκφράζει την προσωπική του άποψη για τα πρόσωπα ή τα γεγονότα που αφηγείται.

ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ: ο αφηγητής απευθύνεται σε κάποιον από τους πρωταγωνιστές του έπους (π.χ. τον Πάτροκλο), σαν να συμμετέχει κι ο ίδιος στα γεγονότα.

Άσκηση Εμπέδωσης στα Ουσιαστικά

Να καταγράψετε στον πίνακα που ακολουθεί τους ζητούμενους τύπους των παρακάτω ουσιαστικών:

ὁ ἐργάτης	Κλητική ενικού
ὁ γέρων	Γενική πληθυντικού
ἡ ἀσπίς	Δοτική πληθυντικού
τό πρᾶγμα	Κλητική ενικού
ἡ δελφίς	Δοτική ενικού
ἡ χάρις	Αιτιατική ενικού
ἡ ἔρις	Κλητική ενικού
ὁ Δωριεύς	Αιτιατική πληθυντικού
ἡ πειθώ	Δοτική ενικού
ὁ στάχυς	Γενική ενικού
ἡ ποίησις	Κλητική ενικού
ὁ ἔρως	Δοτική ενικού
ἡ ἰσχύς	Αιτιατική πληθυντικού
τό ἂντρον	Κλητική ενικού
ἡ κάμινος	Δοτική πληθυντικού
ὁ γύψ	Γενική ενικού
ὁ γραφεύς	Δοτική πληθυντικού
ἡ ἃμιλλα	Δοτική ενικού
ἡ κλίνη (ῑ)	Κλητική πληθυντικού
ὁ ἐργάτης	Κλητική ενικού
ἡ βασιλεία	Δοτική ενικού
ὁ πίναξ	Δοτική πληθυντικού
ὁ τραυματίας	Γενική ενικού
ἡ χείρ	Αιτιατική πληθυντικού
ὁ ξενών	Γενική ενικού
ὁ μήν	Δοτική ενικού
ὁ μῦθος	Ονομαστική πληθυντικού
ὁ πρεσβύτης (ῡ)	Ονομαστική πληθυντικού
ὁ κρατήρ	Δοτική πληθυντικού
ὁ κίων	Γενική ενικού
ἡ μήτηρ	Κλητική ενικού
ὁ λιμήν	Γενική πληθυντικού
ὁ Ἀριστοτέλης	Δοτική ενικού
ὁ Σοφοκλῆς	Κλητική ενικού
τό βάρος	Ονομαστική πληθυντικού
ἡ ἀγωνία	Δοτική ενικού
ὁ κρατήρ	Δοτική πληθυντικού
τό πῦρ	Γενική πληθυντικού
ἡ νύξ	Γενική ενικού
ὁ Ζεύς	Γενική ενικού
ἡ γέφυρα	Δοτική ενικού
ὁ σταυρός	Κλητική ενικού
τό ὅραμα	Αιτιατική πληθυντικού
ὁ μάρτυς	Δοτική ενικού
ὁ λιμήν	Αιτιατική πληθυντικού
ὁ ἂρχων	Ονομαστική πληθυντικού
ὁ ἀγών	Γενική πληθυντικού
ἡ μάστιξ	Δοτική ενικού
ὁ παῖς	Κλητική ενικού
ἡ κεφαλή	Κλητική πληθυντικού
ὁ ἀνήρ	Δοτική πληθυντικού
τό  ὅριον	Ονομαστική πληθυντικού
ὁ ἀγωγεύς	Γενική ενικού
ἡ θάλαττα	Γενική ενικού
ὁ σωτήρ	Κλητική ενικού
ὁ γίγας	Δοτική πληθυντικού
ὁ τρόπος	Δοτική πληθυντικού
ὁ βήξ	Αιτιατική πληθυντικού
ὁ χάλυψ	Ονομαστική πληθυντικού