Νυχτερινό όραμα

Οι αισθήσεις πιο ελεύθερες,

ήρεμα και ζωηρά τα χέρια,

ο νους ονειροβατεί,

καλπάζει το σώμα της δημιουργίας.

Ρανίδες οινοπνεύματος ρέουν 

μέσα στις πορφυρές φλέβες, 

αναμειγνύουν το παρόν με το παρελθόν,

τη λήθη με το όνειρο.

Κάτι τέτοιες ώρες ερωτοτροπεί  η ψυχή,

φαντάζεται τα χρόνια της αθωότητας…

τότε τα απατηλά νέφη βάραιναν τη νεότητα,

τώρα οι ρυτίδες χαρακώνουν την ελπίδα.

Κλείνω τα μάτια

και σε ονειρεύομαι σιμά.

Τα γκρίζα μαλλιά δε με απωθούν,

με έλκει του πνεύματος το μεγαλείο.

Σιγά - σιγά αφυπνίζεται το μυαλό,

αναπηδά.

Το εγερτήριο της σιωπής στέκεται αντίκρυ,

φορώ το ένδυμα της χαράς,

ετοιμάζομαι για μια ακόμη παράσταση.