Παράξενοι  λογισμοί

Σε νοιάζομαι, σε σκέφτομαι,

όμως δεν μπορώ να είμαι κοντά σου.

Οι αποφάσεις  της καρδιάς νίκησαν το νεανικό νου.

Μου λείπει το καθάριο βλέμμα, το ευθυτενές κορμί,

η μεστή καρδιά, η αμόλυντη ψυχή…

Μου χαμογελούσες

κι ανέτειλε ο πορφυρός ήλιος

γεμάτος με κάθε λογής μπαχαρικά.

Με αγκάλιαζες

και οι υγροί τρόμοι στέγνωναν μονομιάς.

Δεν πρόλαβες να μου πεις μια λέξη…

Ίσως να άλλαζε η ροή του ποταμού.

Έλα κοντά, πλησίασε…

Ίσως να υπάρχει μια μικρή ελπίδα.

Έχω αλλάξει, δε βιάζομαι, απλά ζω.

Ζω για να ζω, ν’ αναπνέω, ν’ ευχαριστώ, να μάχομαι…