ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΒΑΣΙΚΟΙ ΟΡΟΙ

     ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ: αναφορά σε γεγονότα προγενέστερα από το σημείο της ιστορίας, όπου βρίσκεται ο αφηγητής

    ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ-ΤΕΧΝΙΚΕΣ: οι τρόποι με τους οποίους γίνεται η αφήγηση:

  Διήγηση: ο πεζογράφος αφηγείται σε γ’ πρόσωπο χωρίς να μετέχει στα γεγονότα ενώ τα λόγια των ηρώων τα αναφέρει σε πλάγιο λόγο κι όχι αυτολεξεί

  Μίμηση: αφηγείται ένα από τα πρόσωπα του έργου ή ο ίδιος ο συγγραφέας, που παρουσιάζεται να μετέχει στα γεγονότα σε α’ πρόσωπο-χωρίς να αποκλείεται και το γ’ πρόσωπο

  Μικτός τρόπος: συνδυασμός αφήγησης και διαλόγου. Έχουμε δηλ. διήγηση ή μίμηση με την παρεμβολή των ηρώων του έργου , τα οποία διαλέγονται μεταξύ τους. Είναι ο πιο συχνός αφηγηματικός τρόπος.

    Περιγραφή

    Διάλογος

    Μονόλογος

    Σχόλιο, παράδειγμα, αλληγορία

 Εναλλαγή αφηγητών, συνεντεύξεις, επιστολές, ημερολόγια

    ΑΦΗΓΗΤΗΣ:

  Είναι αμέτοχος στην ιστορία. Δεν ταυτίζεται με το συγγραφέα αλλά είναι πρόσωπο πλαστό και έχει το ρόλο του διαμεσολαβητή ανάμεσα στο συγγραφέα και τον αναγνώστη.

   Είναι ο «παντογνώστης» παρατηρητής και βλέπει μέσα απ’ όλα τα πρόσωπα ή μέσα από το βασικό ή από ένα δευτερεύον πρόσωπο

    Είναι ο αντικειμενικός παρατηρητής, αποστασιοποιημένος από την ιστορία που αφήνει να μιλήσουν τα ίδια τα γεγονότα και οι πράξεις των προσώπων.

  Είναι δραματοποιημένος βλέποντας από την οπτική γωνία ενός προσώπου, συμμετέχει στα δρώμενα και αφηγείται σε α’ πρόσωπο

  ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ: ο αφηγητής παρουσιάζει τα γεγονότα από την αρχή ως το τέλος της ιστορίας με τη σειρά με την οποία διαδραματίστηκαν.

   ΔΙΗΓΗΜΑ: πεζό λογοτεχνικό έργο με μικρή (σχετική με το μυθιστόρημα) έκταση και με ολοκληρωμένη υπόθεση, που είναι πλαστή ή εμπνευσμένη από την πραγματικότητα. Στο διήγημα υπάρχουν ενότητα υπόθεσης + τόπου + χρόνου, ένα κύριο γεγονός κι ένας βασικός ήρωας.

   ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ: πεζό λογοτεχνικό αφηγηματικό έργο με πολύ μεγάλη έκταση και με υπόθεση πλαστή ή εμπνευσμένη από την πραγματικότητα. Γίνεται αναφορά σε πολλά πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις με έναν ή περισσότερους ήρωες και πολλές παρεκβάσεις (=αναφορές σε θέματα πέρα από την κύρια υπόθεση)

 ΕΓΚΙΒΩΤΙΣΜΟΣ: η παρεμβολή μιας αφήγησης στο εσωτερικό άλλης, ευρύτερης. Διακόπτεται δηλ. η αφήγηση, παρεμβάλλεται μια άλλη και μετά την ολοκλήρωσή της συνεχίζεται αυτή που έχει διακοπεί.

   ΕΙΚΟΝΕΣ: παραστάσεις-πραγματικές ή φανταστικές- που προβάλλει ο λογοτέχνης και μπορεί να είναι: οπτικές, ηχητικές, κινητικές, οσφρητικές και μικτές.

   ΕΛΛΕΙΨΗ: στην αφήγηση υπάρχει «αφηγηματικό κενό», δηλ. ο αφηγητής παραλείπει ένα τμήμα της ιστορίας.

 ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΣΗ: η καθυστέρηση της εξέλιξης της υπόθεσης, που έχει σκοπό να επιτείνει την αγωνία του αναγνώστη.

  IN MEDIA RES: η αφήγηση ξεκινάει όχι από την αρχή αλλά από τη «μέση» της υπόθεσης (η περίπτωση της ομηρικής Οδύσσειας)

  ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ: μια σειρά από ενέργειες των προσώπων, από καταστάσεις ή γεγονότα παρουσιάζονται με βαθμιαία ένταση («κλιμακωτά») με αποτέλεσμα να αυξάνει και η ένταση του ενδιαφέροντος του αναγνώστη.

  ΛΥΡΙΣΜΟΣ: η εξωτερίκευση του εσωτερικού κόσμου του λογοτέχνη, ιδιαίτερα του ποιητή (σκέψεις, απόψεις, βιώματα, συναισθήματα) χρησιμοποιώντας πλούσια κι εντυπωσιακά εκφραστικά μέσα (εικόνες, σχήματα λόγου κ.α.)

  ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι ενότητες ενός λογοτεχνικού έργου ώστε να οδηγούν λογικά και αβίαστα στη λύση του έργου.

  ΠΑΡΕΚΒΑΣΗ: η προσωρινή μετακίνηση του συγγραφέα σε θέμα άσχετο με την υπόθεση του έργου.

 ΠΛΟΚΗ: ο τρόπος που επινοεί ο συγγραφέας για να παρουσιάσει μια σειρά από γεγονότα, που συνθέτουν την υπόθεση ώστε να είναι πιο ενδιαφέρουσα η αφήγηση.

  ΠΡΟΔΡΟΜΗ ΑΦΗΓΗΣΗ: πρόωρη αφήγηση σε γεγονότα που θα συμβούν μελλοντικά

  ΠΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ο συγγραφέας σε κάποιο σημείο της αφήγησης δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε εκείνα που θα ακολουθήσουν να φαίνονται φυσικά και λογικά επακόλουθα όσων έχουν συμβεί.

   ΠΡΟΣΗΜΑΝΣΗ (ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ-  
   ΠΡΟΙΔΕΑΣΜΟΣ): ο αφηγητής κάνει κάποιο υπαινιγμό για όσα θα ακολουθήσουν στην αφήγηση.

  ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ: ο ήρωας αγνοεί την τραγική θέση στην οποία βρίσκεται ή προς την οποία οδεύει, με αποτέλεσμα να ενεργεί με τρόπο αρνητικό για τον εαυτό του, ενώ ο αναγνώστης γνωρίζει την αλήθεια και αγωνιά για την εξέλιξη της πλοκής.

  ΥΦΟΣ: ο ιδιαίτερος εξατομικευμένος τρόπος με τον οποίο ο λογοτέχνης εκφράζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του.

...στις αθώες ψυχές που θυσιάζονται στη Γάζα κι όχι μόνο...

Παντού συντρίμμια, κατακερματισμένα παιχνίδια, 

ανήμεροι άνθρωποι.

Τόσα αθώα μάτια, τόσες άφθαρτες ψυχές κείτονται 

στο βωμό ενός ανελέητου διωγμού, 

μιας παράφορης αμαρτίας, 

ενός κατατρεγμένου κόσμου...

Γιατί οι άνθρωποι βλοσυροί μάχονται μεταξύ τους;

Γιατί οι άντρες γίνονται ελεύθεροι σκοπευτές ζωών;

Γιατί οι μανάδες θρηνούν τα βλαστάριά τους;

Γιατί τα παιδιά λησμονούν το μέλλον τους;

Γιατί;

Ένα πελώριο κι απύθμενο "Γιατί" αιωρείται 

στην ατμόσφαιρα ολόκληρου του πλανήτη...

Το λευκό περιστέρι βιγλίζει από μακριά...

"Γιατί" (23/07/2014)

Αισθάνεσαι ελεύθερος, δυνατός, χαρούμενος...
μακριά από δύσβατα βουνά, μαύρα σύννεφα, καταιγίδες.

Θέλεις να πετάξεις και να ταξιδέψεις την αμόλυντη ψυχή σου.

Βλέπεις το ζεστό ήλιο και χαμογελάς...
Οσφραίνεσαι τα αρώματα της γαρδένιας και της θάλασσας...

Αγγίζεις την ομορφιά της ζωής και ατενίζεις το φως...

Γεύεσαι την αλμύρα των πολύχρωμων ονείρων...

Ακούς τους παλμούς των πουλιών που στοχάζονται...

Η Ζωή... Θείο δώρο... Τώρα! Σήμερα! Αύριο! Πάντα...

"Οι αισθήσεις" 22/07/2014

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Διαφήμιση θεωρείται η προβολή των πλεονεκτημάτων ενός ατόμου ή αντικειμένου με σκοπό την τόνωση της φήμης του καθώς και τη δημιουργία ή αύξηση της πελατείας του.

Διαφημιστικά μέσα: εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση, κινηματογράφος, ραδιόφωνο, διαφημιστικά έντυπα 
(ημερολόγια, πανό, επιγραφές σε τοίχους, φωτεινές επιγραφές )

Ιστορική αναδρομή: το αρχαιότερο διαφημιστικό έντυπο ήταν ένας αιγυπτιακός πάπυρος με προσφορά αμοιβής για τη σύλληψη ενός δραπέτη δούλου. Στην αρχαία Ρώμη τοποθετούσαν πινακίδες στην Αγορά με ανακοινώσεις πωλήσεων ή θεατρικών παραστάσεων. Μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας ( 15^ος αι. ) η διαφήμιση έλαβε σταδιακά τη μορφή με την οποία σήμερα μας είναι γνωστή. Η πρώτη έντυπη διαφημιστική αγγελία συντάχθηκε το έτος 1840 με δημιουργό τον Γουίλιαμ Κάξτον.

ΘΕΤΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ

1)Συμβάλλει στην άσκηση σοβαρής επιχειρηματικής δραστηριότητας.

2)Ήλθε ως αποτέλεσμα της Βιομηχανικής Επανάστασης και του εμπορικού ανταγωνισμού, που αναπτύσσεται μέσα στα πλαίσια μιας ελεύθερης οικονομίας.

3)Με την αύξηση των αγοραστών προσφέρει μια διέξοδο στην κρίση της υπερπαραγωγής και συντελεί στην παραπέρα ανάπτυξή της, κάτι που δίδει ζωή και κίνηση σε πολλές επιχειρήσεις.

4)Ωφελείται το καταναλωτικό κοινό διότι μπορεί να έχει πλήρη γνώση της αγοράς και των τιμών και συνεπώς έχει τη δυνατότητα καλύτερης και οικονομικότερης επιλογής.

5)Ο διαφημιστικός ανταγωνισμός και συναγωνισμός συντελεί στη βελτίωση των παραγωγικών μεθόδων καθώς και την αριστοποίηση των προϊόντων.

6)Η παρότρυνση για την αγορά ποικίλων προϊόντων καθιστά τη ζωή ανετότερη για πολλά στρώματα του πληθυσμού.

7)Συμβάλλει στη γνωριμία και σύνδεση του καταναλωτικού κοινού με νέα προϊόντα.

8) Σε εθνικό επίπεδο μια κατάλληλη διαφήμιση μπορεί να βοηθήσει κάθε χώρα να προβάλλει τα προϊόντα και τα αξιοθέατά της στο εξωτερικό με απώτερο σκοπό την αύξηση των εμπορικών συναλλαγών και του ρεύματος των ξένων επισκεπτών.

9)Το σύστημα των διαφημίσεων παρέχει εργασία σ’ ένα πλήθος ατόμων ποικίλων ειδικοτήτων ( οικονομολόγους, ψυχολόγους, καλλιτέχνες, τεχνίτες… απλούς αφισοκολλητές )

.

10)Συντηρεί τα Μ.Μ.Ε. ( τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά). 

11) Θετικός είναι και ο ρόλος της κοινωνικής διαφήμισης που δεν έχει εμπορικούς σκοπούς, αλλά αποσκοπεί στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού πάνω σε σοβαρά προβλήματα ή σημαντικούς τομείς της ζωής ( π.χ. διαφημίσεις κατά του καπνίσματος και των ναρκωτικών, για την προστασία του περιβάλλοντος, για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.λ.π. )

ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ

1) Η διαφήμιση είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για το κύμα του     καταναλωτισμού που έχει κατακλύσει τις σύγχρονες κοινωνίες. Συχνά ασκείται συστηματική « πλύση εγκεφάλου ». Ο άνθρωπος δεν καταναλώνει για να ζει αλλά ζει για να καταναλώνει.

2) Γελοιοποιούνται οι ανθρώπινες σχέσεις, αφού η έκφραση της αγάπης, της φιλίας, της στοργής κ.λ.π. συνδέεται με την αγορά κάποιου προϊόντος.

3) Δημιουργούνται πλασματικές ανάγκες και προβάλλονται αρνητικά πρότυπα ζωής.

4) Η διαφήμιση ανεβάζει το κόστος ενός αγαθού κατά ¼ ή κατά ½  της πραγματικής του αξίας οδηγώντας το αγοραστικό κοινό στην οικονομική αφαίμαξη.

5)Η τάση για διαρκώς μεγαλύτερη παραγωγή τείνει να οδηγήσει σ’ εξάντληση τους φυσικούς πόρους της γης καθώς και σε μια αυξανόμενη μόλυνση και καταστροφή του περιβάλλοντος. Παράλληλα παρατηρείται προσβολή του φυσικού τοπίου και καταστροφή της αισθητικής του αρμονίας.

6) Σε ηθικό επίπεδο καθιστά τον άνθρωπο έναν άβουλο και παθητικό δέκτη μηνυμάτων, κατεβάζει τα αισθητικά του κριτήρια, απονευρώνει το πνεύμα του, τον εκμαυλίζει.

7)Η υπερπροβολή διαφημίσεων προκαλεί κορεσμό και σύγχυση στον καταναλωτή.

8) Συχνά καλλιεργεί την τάση για πολυτέλεια και εύκολη ζωή ενώ στη συνέχεια οδηγεί τους ανθρώπους – ιδιαίτερα τους νέους – στην παρανομία και το έγκλημα.

9)Προσβάλλει έντονα την τρυφερή ψυχή κυρίως των μικρών παιδιών.

 10)Η γλώσσα επηρεάζεται αρνητικά : τα γραμματικά και συντακτικά λάθη, οι ανορθογραφίες, η δημιουργία παράξενων λέξεων που παρατηρούνται στις διαφημίσεις εισβάλλουν στην καθημερινή ομιλία αλλοιώνοντας τη γλώσσα μας.

 11)Στο χώρο της πολιτικής παρατηρείται διαστροφή των πολιτικών κριτηρίων και προβολή του λογοκοπικού δημαγωγισμού. 

ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

· Αντίδραση του καταναλωτικού κοινού προκειμένου ν’ αποφύγει να γίνεται άθυρμα της καταναλωτικής μηχανής. Απαιτείται θωράκιση του ατόμου με κριτική σκέψη και αυτοέλεγχο.

· Έλεγχος των διαφημίσεων από τα διάφορα διαφημιστικά γραφεία και τήρηση συγκεκριμένων κανόνων επαγγελματικής δεοντολογίας.

·  Ο κρατικός φορέας και η πολιτεία πρέπει να ελέγχουν και να θεσπίσουν κανόνες δεοντολογίας προκειμένου να περιορίσουν τη διαφήμιση στα όρια της λογικής και της ευπρέπειας. Όταν παρατηρούνται φαινόμενα παραπληροφόρησης και χειραγώγησης, οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να παρεμβαίνουν και να επιβάλλουν κυρώσεις.