H μοντέρνα ανατροφή των παιδιών δυσχεραίνει τη συναισθηματική τους ανάπτυξη

Ας δούμε μερικά ιδιόμορφα (και ενοχλητικά) γεγονότα για την κοινωνία μας:

• Τα παιδιά είναι περισσότερο υπέρβαρα από κάθε άλλη φορά στην ιστορία.

• Παίζουν περισσότερα βιντεοπαιχνίδια και βλέπουν περισσότερη τηλεόραση από ποτέ.

• Βρίσκονται σε υπερδιέγερση από τα αναψυκτικά και τα κινούμενα σχέδια και, στη συνέχεια, τα γεμίζουμε με φάρμακα, όταν δεν μπορούν να εστιάσουν τη προσοχή τους μέσα στη τάξη.

• Οι γονείς παίρνουν διαζύγιο σε υψηλότερο ποσοστό από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία, γεγονός το οποίο επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την αίσθηση της αξίας ενός παιδιού και την προσωπική ανάπτυξη.

Και για να μην ξεχάσουμε, υπάρχει μια ολόκληρη σειρά από ψευδείς γονεϊκές και πολιτισμικές πεποιθήσεις που έχουν αποδειχθεί να προκαλούν πνευματικά και συναισθηματικά προβλήματα υγείας στα παιδιά:

«Απερίσκεπτες πρακτικές και πεποιθήσεις έχουν γίνει κοινότοπες στον πολιτισμό μας, όπως η χρήση παρασκευασμάτων για βρέφη, η απομόνωση των βρεφών στα δωμάτιά τους ή η πεποίθηση ότι η πολύ γρήγορη ανταπόκριση στο κλάμα ενός μωρού θα ‘το κακομάθει’», λέει η Ντάρσια Ναρβάεζ, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Notre Dame αναφερόμενη σε μια πρόσφατη μελέτη.

Πόσο βαθιά πάνε οι επιπτώσεις της κακής ανατροφής;

Εκτός από τις προφανείς μορφές της κακοποίησης των παιδιών, υπάρχουν κάποιες πιο βαθιές και λεπτές μορφές κακοποίησης που βρίσκονται στο επίκεντρο της κατάθλιψης και των αισθημάτων ανεπάρκειας: όταν λένε στα έφηβα αγόρια να “μεγαλώσουν” και ότι οι άνδρες δεν κλαίνε και στα κορίτσια ότι πρέπει να φαίνονται και να ενεργούν με έναν ορισμένο τρόπο, σαν “κυρίες”.

Ο ορισμός του «άνδρα» και της «γυναίκας» είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου κοινωνικά κατασκευασμένες έννοιες που ενισχύονται σε πολύ νεαρή ηλικία. Με άλλα λόγια, διδασκόμαστε ότι ο πυρήνας της φυσικής έκφρασης και της συμπεριφοράς μας είναι εσφαλμένος και ότι υπάρχει κάτι ελαττωματικό σε εμάς λόγω του τρόπου που τα συναισθήματα παρουσιάζονται μέσα μας. Έχετε ακούσει ποτέ τη μαμά ή τον μπαμπά σας να σας λένε γίνε «άντρας» ή άρχισε να συμπεριφέρεσαι σαν μια «κυρία»; Τι σημαίνει αυτό άραγε για την αίσθηση της επάρκειας και της ικανότητας σας και τί ρόλο παίζει στην ανάπτυξη της συνείδησής σας;

Είναι δυνατόν να υπάρχουν και άλλα βαθιά ριζωμένα συστήματα πεποίθησης μέσα σε παλαιότερες γενιές που έχουν επηρεάσει αρνητικά την συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη των νέων;

Τα παιδιά διδάσκονται ότι κλαίγοντας πολύ στους γονείς τους, σημαίνει ότι είναι ανώριμα ή αδύναμα και ότι η ανάγκη να είναι γύρω από τη μαμά και το μπαμπά, τους κάνει να φαίνονται περισσότερο σαν ένα «μεγάλο παιδί» ή ένα «μεγάλο κορίτσι». Το «αγόρι της Μαμάς» είναι το παιδί που γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας και εμπαιγμού από τα υπόλοιπα παιδιά ως ένα σημάδι αδυναμίας και η ανάγκη να το αγκαλιάζουν συνεχώς ή να του δείχνουν την αγάπη τους οι δύο γονείς, είναι ένα σημάδι αδύναμης θέλησης ή αδύναμης ανάγκης. Στην πραγματικότητα όμως, η κοινωνία είναι που το σκέφτεται λάθος:

«Ο θηλασμός των βρεφών, η ανταπόκριση στο κλάμα, η σχεδόν συνεχής επαφή και η υπάρξη πολλαπλών ενήλικων φροντιστών είναι μερικές από τις πατροπαράδοτες πρακτικές ανατροφής των παιδιών που έχουν αποδειχθεί να επηρεάζουν θετικά την ανάπτυξη του εγκεφάλου, η οποία διαμορφώνει όχι μόνο την προσωπικότητα, αλλά βοηθά επίσης τη σωματική υγεία και την ηθική ανάπτυξη», λέει η Ναρβάεζ.

Οι γονείς όμως επιλέγουν το σύντομο δρόμο

Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι η ανταπόκριση στις συναισθηματικές ανάγκες των βρεφών όταν κλαίνε, συμβάλλει στην ικανότητά τους να συμπάσχουν με τους άλλους ανθρώπους και έχει ακόμη συσχετιστεί με υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης. Αλλά τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, όταν ένα μωρό ή ένα μικρό παιδί, αρχίζει να κλαίει;

Λοιπόν για να ξεκινήσουμε, τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο από ποτέ στα καρεκλάκια, στα καθίσματα αυτοκινήτου και στα καροτσάκια βρεφών. Και όταν τα παιδιά αρχίζουν να κλαίνε ή να τα πιάνει υστερία, οι γονείς τους δίνουν ηλεκτρονικά και τους δείχνουν περιοδικά με κόμικ στα πρόσωπά τους για να τα απασχολήσουν και να τους παρέχουν μια ψευδή αίσθηση ανακούφισης.

Σήμερα, υπάρχει λιγότερη άμεση επαφή, λιγότερος θηλασμός (ειδικά όταν τα μωρά είναι σε δημόσιο χώρο) και λιγότερη συναισθηματική υπομονή από ό,τι χρειάζονται εκείνη τη στιγμή στη ζωή τους. Τα παιδιά δεν χρειάζεται να παρακολουθούν 4 ώρες τηλεόραση την ημέρα. Θα πρέπει να περνούν τον χρόνο με τους τους γονείς τους και να αναπτύσουν το αριστερό και δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου τους με την υποστήριξή τους.

Τι κάνει αυτή η ανατροφή στην ψυχολογία ενός παιδιού;

Διδάσκει στα παιδιά ότι τα συναισθήματά τους δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μια ενόχληση για τους μεγαλύτερους, ότι υπάρχει κάτι λάθος στις συναισθηματικές αντιδράσεις τους, ότι η διασκέδαση είναι προτιμότερη από τη συναισθηματική διαθεσιμότητα και ότι οι ανησυχίες τους δεν αξίζουν αρκετά για να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους γονείς τους (πράγμα που τα κάνει να αισθάνονται αντιπαθή ή σαν κάτι να μην πηγαίνει καλά με αυτά).

Αυτό μπορεί να συνοψιστεί στα εξής δύο σημεία: Ο πήχυς στη σωστή ανατροφή των παιδιών έχει πέσει και οι γονείς επιλέγουν όλο και περισσότερες εκπτώσεις στην ανατροφή των παιδιών τους. Έχετε ακούσει ποτέ τους γονείς να καυχιούνται για το πώς αγνοούν τα παιδιά τους όταν κλαίνε, πώς τα χτυπάνε ή πώς τα κάνουν να κλείνουν το στόμα τους βάζοντας μία ταινία στην τηλεόραση; Γιατί αυτές οι μορφές ανατροφής είναι ακόμα αποδεκτές;

Η σωστή ανατροφή των παιδιών γελοιοποιείται

Οι μητέρες και οι πατέρες που φροντίζουν περισσότερο τα παιδιά τους συνήθως εμπαίζονται από τους άλλους γονείς επειδή είναι υπερβολικά μαλακοί ή κακομαθαίνουν πάρα πολύ το παιδί τους. Αν δεν τους φωνάζουν αρκετά, τα αντιμετωπίζουν πάρα πολύ χαλαρά. Αν δεν τα χτυπούν, τα αντιμετωπίζουν πάρα πολύ χαλαρά. Ακόμη και να ξοδεύουν πολύ χρόνο με τα παιδιά τους γελοιοποιούνται από άλλους γονείς σαν να μην δίνουν στα παιδιά αρκετό χώρο ή να μην τους επιτρέπουν χώρο για να αναπτυχθούν και να εξερευνήσουν τη ζωή μόνα τους. «Δεν θα μεγαλώσουν για να γίνουν άντρες. Δεν θα μεγαλώσουν για να γίνουν ανεξάρτητοι».

Να θυμάστε, ότι η γενιά των γονέων που γελοιοποιεί τη σωστή ανατροφή των παιδιών ενθαρρύνει επίσης να γεμίζει το μυαλό των παιδιών τους με αντιπερισπασμούς και ηλεκτρονικά gadgets, να δίνει φαρμάκα στα παιδιά τους όταν δεν μπορούν να εστιάσουν στο σχολείο, να αστειεύεται για το ό,τι χτυπούν τα παιδιά τους και να περνά περισσότερο χρόνο καταγράφοντας τις σχολικές παραστάσεις των παιδιών με τα iPads τους από ό,τι πραγματικά χρειάζονται, δηλαδή το χειροκρότημα και την επευφημία εκείνων που τα αγαπούν περισσότερο.

Το αποτέλεσμα; Συναισθηματική παραμέληση, με συνέπεια το υψηλότερο ποσοστό των αυτοκτονιών των νέων στο Δυτικό κόσμο, η οποία αυτοκτονία είναι η τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτου σε άτομα μεταξύ των ηλικιών 15 και 24 ετών. Αλλά υπάρχει κάποια ελπίδα εδώ. Η καθηγήτρια Ναρβάεζ υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση και την αναστροφή των αποτελέσματων της συναισθηματικά αμελούς ανατροφής:

«Το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου, το οποίο ρυθμίζει ένα μεγάλο μέρος της αυτορρύθμισης, της δημιουργικότητας και της ενσυναίσθηση μας, μπορεί να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου αναπτύσσεται αν η εμπειρία αφορά όλο το σώμα όπως τα σκληρά παιχνίδια, ο χορός ή η ελεύθερη καλλιτεχνική δημιουργία. Έτσι, οποιοδήποτε χρονική στιγμή ο γονέας μπορεί να αναλάβει μια δημιουργική δραστηριότητα με ένα παιδί και μπορούν να αναπτυχθούν μαζί».

Ο γονέας φτάνει τελικά στο σημείο να γνωρίζει ότι υποστηρίζει και μεγαλώνει το παιδί του με τον τρόπο που θα ήθελε να ανατραφεί όταν θα ήταν ακόμη εκείνος παιδί. Ο κοινωνικός αυτοματισμός έχει κάνει τους γονείς πιο ανεύθυνους και υπάκουους, κάτι που εμποδίζει τη σωστή ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, αλλά με το κατάλληλο αφυπνιστικό ερέθισμα και ένα χρονικό διάστημα επούλωσης μαζί με τα παιδιά τους, οι γονείς μπορούν να αρχίσουν να ανταποκρίνονται στις συναισθηματικές ανάγκες τους, πριν αυτές εξελιχθούν σε μορφές κατάθλιψης ή εθισμών.

psychologynow.gr

Πηγή: thespiritscience

Συγγραφέας: Steven Bancarz

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ...

Γράφει η Ιωάννα Αναστάση

Η ειδικότητα του δασκάλου και του κάθε εκπαιδευτικού δεν πρέπει να θεωρείται επάγγελμα αλλά λειτούργημα. Εάν κάποιος θέλει να λέγεται δάσκαλος πρέπει να έχει μεράκι γι’ αυτό που κάνει. Είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει καλά το αντικείμενο διδασκαλίας του και να μη διστάζει να παραδέχεται την άγνοιά του και με ειλικρίνεια να την αναφέρει. Κανένας από όλους εμάς τους εκπαιδευτικούς δεν μπορεί να θεωρηθεί παντογνώστης και αν κάποιος το οικειοποιηθεί αυτό θεωρείται φίλαυτος με την εγωιστική έννοια.

Δεν είναι σωστό να καλείται κάποιος “καλός δάσκαλος” εάν δεν αγαπά και αν δεν σέβεται τους μαθητές του. Η ειρωνεία προς τους μαθητές πρέπει να είναι απούσα ενώ παρούσα επί καθημερινής βάσεως πρέπει να είναι η χρήση παραδειγμάτων σύμφωνα με τη Νέα Αγωγή. Ο δάσκαλος δεν είναι αυθεντία αλλά ειδήμων ο οποίος οφείλει να επιμορφώνεται, να διαβάζει συνεχώς και να ασχολείται και με διαφορετικές της ειδικότητάς του εξελίξεις όπως ορίζει και η διαθεματική διδασκαλία. Ο ίδιος ο εκπαιδευτικός μέσω της ενσυναίσθησης πρέπει να κατανοεί το εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς του μαθητή και να γίνεται και ο ίδιος μαθητής όταν κρίνεται απαραίτητο.

Ο δάσκαλος φρόνιμο είναι να δέχεται ερωτήσεις, κριτική κι αξιολόγηση με σκοπό την αυτοβελτίωση κι όχι καθαυτό την κριτική. Ο καλός ο δάσκαλος επιζητεί το διάλογο, καλλιεργεί την κρίση των μαθητών, θέτει ερωτήματα στους τελευταίους και δεν προωθεί την αποστήθιση. Δεν υπάρχει λόγος ο μαθητής να αποστηθίσει κάποιο κείμενο εάν δεν το καταλάβει έχοντας μοναδικό σκοπό την είσπραξη  ικανοποιητικών βαθμών από τους κριτές - αξιολογητές.

Όπως υποστηρίζει και ο κος Αστέριος Παντοκράτορας (Καθηγητής Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης), ο δάσκαλος πρέπει να υπομένει την αμφισβήτηση και την επιθετικότητα από τα παιδιά και να είναι δεκτικός στα προσωπικά τους προβλήματα. Για να επιτευχθεί αυτό, ο δάσκαλος θα πρέπει να έχει αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τους μαθητές του θέτοντας όρια σε αυτές διαχωρίζοντας τη σχέση και τη θέση του καθενός. Ο μαθητής πρέπει να αντιμετωπίζεται πρώτα απ’ όλα ως άνθρωπος με δικαιώματα κι υποχρεώσεις κι έπειτα ως μαθητής. Είμαστε υποχρεωμένοι να του μάθουμε τα απαραίτητα για τη ζωή ώστε αργότερα να μπορεί να σταθεί στα πόδια του ως ανεξάρτητο ον που συνυπάρχει στο κοινωνικό σύνολο με τους άλλους.

Η στοχοθεσία του καθηγητή θα τοποθετεί τον μαθητή στην πρώτη θέση ενώ η μισθοδοσία, οι προβληματισμοί του και όλα τα υπόλοιπα θα έπονται. Θεωρούμε όμως όλους τους μαθητές μας ίσους, τους μαθαίνουμε να θέτουν στόχους στη ζωή και τους ενδυναμώνουμε ψυχικά ώστε να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Πολλές φορές οι δάσκαλοι αποτελούν τα πρότυπα των παιδιών και σε πολλούς τομείς τους μιμούνται οι μαθητές. Θεωρούν τους πρώτους ως στυλοβάτες και στηρίγματα που αποτελούν το έναυσμα για την απόκτηση γερών θεμελίων και βάσεων για τη ζωή.

Ο καλός ο δάσκαλος έχει φλόγα στα μάτια, αγάπη στην καρδιά, πάθος κι όρεξη για μάθημα κι εκτός από τις γνώσεις μεταδίδει και την αγάπη για τη γνώση αλλά και τους τρόπους και τα μέσα για να ανακαλύπτει μόνο του τη γνώση. Όταν πραγματοποιούνται εργασίες και ο μαθητής γίνεται ένας μικρός εξερευνητής αναζητώντας πληροφορίες, τότε δεν θα τρέχει όταν ακούει το κουδούνι για διάλειμμα νιώθοντας "πνιγμένο" σα να θέλει να εισπνεύσει "καθαρό αέρα".

Επιβραβεύουμε την προσπάθεια του καλού μαθητή ώστε να συνεχίσει να προσπαθεί αλλά ταυτόχρονα επιβραβεύουμε και την προσπάθεια του λιγότερο καλού μαθητή ώστε να έχει αυτοπεποίθηση και να προσπαθήσει ξανά. Οι μαθητές φεύγοντας από το σχολείο πρέπει να έχουν ως αποσκευές καλές αναμνήσεις που θα τους ταξιδεύουν σε παρελθοντικά στιγμιότυπα κι ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στο ενήλικο πια πρόσωπό τους. Όπως διατείνεται και ο κος Σαραντάκος Ι. Καργάκος «στο παιδί δεν απλώνουμε το χέρι αλλά του δίνουμε το χέρι για να ταξιδέψουμε μαζί στον κόσμο της γνώσης».

Πηγή: http://www.nomika-epilekta.gr/

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Τ’ αγνάντεμα»»

1) Να διακρίνετε το διήγημα σε έξι (6) νοηματικές ενότητες και να γράψετε έναν πλαγιότιτλο για την καθεμιά. 

2) Να παρακολουθήσετε τις χαρακτηριστικές όψεις της Σκιάθου του Παπαδιαμάντη: τον κύκλο ζωής της φύσης καθώς και τη στενή εξάρτηση των ανθρώπων απ’ αυτήν (εργασία, κοινωνικές δραστηριότητες, συναισθηματική διάθεση, ήθος).

3) Το κείμενο που διαβάσατε είναι διήγημα και συγκεντρώνει πολλά ηθογραφικά γνωρίσματα (χωροχρόνος, λογοτεχνικοί ήρωες και λειτουργίες, ιδεολογικά χαρακτηριστικά). Να τα εντοπίσετε μέσα στο κείμενο.

4) Το διήγημα αυτό αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής του Παπαδιαμάντη, καθώς συνδυάζει τη γλαφυρή ανθρωπογεωγραφία του με βασικά γνωρίσματα της αφηγηματικής του τεχνικής (διάρθρωση και αφηγηματικά μέρη, κυκλική αφήγηση, παντογνώστης αφηγητής, χαρακτηρολογική περιγραφή, ελεύθερος πλάγιος λόγος, μίμηση, παράδειγμα, παραμυθιακή διήγηση). Επιχειρήστε να τα καταγράψετε αντλώντας τα κατάλληλα χωρία μέσα απ’ το κείμενο.

5) Να προβάλλετε την οπτική γωνία του αφηγητή: πώς καταγράφει τη συλλογική ψυχολογία των ναυτικών την ημέρα της αναχώρησης και πώς ερμηνεύει την εθιμοτυπία, τα αισθήματα και τις σκέψεις των γυναικών;

6) Γιατί οι γυναίκες συγκεντρώνονται συχνά στο ξωκλήσι της Παναγίας της Κατευοδώτρας; Ποιος ο διπλός σκοπός της παρουσίας τους;

7) Γιατί ο Παπαδιαμάντης χρησιμοποιεί στη διήγησή του τη γριά καπετάνισσα Συρραχίνα;

8) Ποια η σκοπιμότητα της ενδιάμεσης αφήγησης της ιστορίας της Φλανδρώς;

9) Πώς προβάλλεται ο Θεός - από τα αρχαία έως τα χριστιανικά και νεότερα χρόνια – απέναντι στους ανθρώπους και τα αισθήματά τους;

10) Ν’ αναλύσετε τα χαρακτηριστικά της γλώσσας και του ύφους του Παπαδιαμάντη.

11) Ν’ αντιστοιχίσετε τις ακόλουθες προτάσεις με τα κατάλληλα σχήματα λόγου:

«ωσάν λαμπάδα του Επιταφίου»	προσωποποίηση
«τα μάτια της εστέγνωσαν»	παρήχηση του «κ»
«…κατέβαινεν  από το ύψος του βραχώδους βουνού…»	οπτική εικόνα
«και τα κύματα επικράθηκαν… εθέριεψαν»	μεταφορά
«Στο καλό, πουλί μου, στο καλό!»	ασύνδετο σχήμα
«εσκάρωσε καινούργιο καράβι»	παρομοίωση
«το εξωκκλήσι της Παναγίας της Κατευοδώτρας»	κινητική εικόνα
«με τας ράχεις, με τας κορυφάς, με τας εσοχάς…»	επανάληψη

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αν επιθυμείτε να εντρυφήσετε στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και το έργο του, μπορείτε  να μελετήσετε την Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών (http://papadiamantis.net/)

Ο ύπνος βελτιώνει τη μνήμη!

Θέλετε να βελτιώσετε τη μνήμη σας; Κοιμηθείτε! Σύμφωνα με πρόσφατη ιατρική έρευνα, είναι πολύ πιο εύκολο να θυμηθείτε καινούργια πρόσωπα και ονόματα ύστερα από 8 ώρες ύπνου.

Όλοι γνωρίζουμε ότι είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία και την καλή φυσική μας κατάσταση να κοιμόμαστε αρκετά και μάλιστα το 8ωρο ύπνου, κάθε βράδυ, θεωρείται ο ιδανικός χρόνος ξεκούρασης. 

Τώρα, όμως, ομάδα ερευνητών από τη Βρετανία μάς δίνει ακόμη περισσότερους λόγους για να απολαμβάνουμε τον ύπνο. Όσοι, λοιπόν, καταφέρνουν να κοιμούνται 8 ώρες κάθε βράδυ έχουν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να θυμούνται πρόσωπα και ονόματα, όπως αποκαλύπτει η έρευνα που διεξήγαγαν νευρολόγοι σε νοσοκομείο της Βοστόνης, καθώς ο ύπνος βελτιώνει πολλά και διαφορετικά είδη μνήμης.

Ενώ έως σήμερα πολλές έρευνες είχαν εστιάσει στο κατά πόσον επηρεάζει ένας «υπνάκος» την ικανότητά μας να γνωρίζουμε καινούρια πρόσωπα και να μαθαίνουμε πράγματα, καμιά δεν είχε επικεντρωθεί στην επίδραση που έχει ο βραδινός ύπνος στην αφομοίωση της γνώσης.

Ειδικότερα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι όσοι συμμετείχαν στην έρευνα και είχαν συμπληρώσει 8 ώρες ύπνου ήταν περισσότερο ικανοί να αναγνωρίσουν και να συσχετίσουν σωστά τα ονόματα με τα πρόσωπα και επιπλέον η εμπιστοσύνη στις απαντήσεις τους ήταν βελτιωμένη.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη υποβλήθηκαν σε τεστ κατά την παραμονή τους στο νοσοκομείο όπου διεξαγόταν η έρευνα.

Συγκεκριμένα, οι γιατροί τούς έδειξαν 20 φωτογραφίες με πρόσωπα που αντιστοιχούσαν σε συγκεκριμένα ονόματα από μια βάση δεδομένων που περιλάμβανε περισσότερες από 600 έγχρωμες φωτογραφίες ενηλίκων, και τους ζήτησαν να τα απομνημονεύσουν δύο φορές. Μία φορά μετά τον ύπνο και μία φορά μετά τις συνηθισμένες καθημερινές δραστηριότητες.

Ύστερα από 12 ώρες, τους έδειξαν ξανά τις φωτογραφίες και με κάποιο σωστό και με κάποιο λάθος όνομα.

Επιπλέον, πριν απαντήσουν αν είναι σωστό ή λάθος το όνομα του προσώπου στη φωτογραφία, ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να αξιολογήσουν και να βαθμολογήσουν τη βεβαιότητά τους χρησιμοποιώντας μια κλίμακα από το 1 ως το 10.

Κάθε εθελοντής συμπλήρωσε το τεστ 2 φορές. Μια φορά ύστερα από 8 ώρες ύπνου και μία κατά τη διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων. Όσοι από αυτούς είχαν κοιμηθεί τουλάχιστον 8 ώρες συνδύασαν σωστά τα πρόσωπα με τα ονόματα σε ποσοστό μεγαλύτερο κατά 12%.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η διάρκεια και το στάδιο -η φάση- του ύπνου δεν επηρέασε την ικανότητα των εθελοντών να αναγνωρίσουν σωστά τόσο τα πρόσωπα όσο και τα ονόματα.

«Χρειάζονται, όμως, περισσότερες και πιο εκτεταμένες έρευνες για να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα για το κατά πόσο καθοριστικοί είναι αυτοί οι παράγοντες» τονίζουν οι νευρολόγοι.

Ωστόσο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, ο ύπνος μετά τη διαδικασία μάθησης νέων πληροφοριών μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της μνήμης. Καθώς η έρευνα που διεξήχθη αφορούσε υγιείς νέους ανθρώπους γύρω στα 20, η ομάδα των ερευνητών θέλησε να εξακριβώσει τι συμβαίνει σε ανθρώπους άλλων ηλικιών, και κυρίως μεγαλύτερων.

«Ο ύπνος είναι σημαντικός στη διαδικασία μάθησης και αφομοίωσης νέων πληροφοριών» είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι γιατροί που διεξήγαγαν την έρευνα.

Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, συνήθως αναπτύσσουν διαταραχές ύπνου που ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα στην ικανότητά τους να απομνημονεύουν και να αφομοιώνουν.

Έτσι, λοιπόν, η ομάδα των ιατρών οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα ύπνου μπορούμε να επηρεάσουμε την ικανότητα των ανθρώπων να μαθαίνουν σε όλες τις ηλικίες.

Τα επιστημονικά συμπεράσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο  επιστημονικό περιοδικό «Neurobiology of Learning and Memory».

(Πηγή: ert.gr)