Πηνελόπη Δέλτα «Πρώτες ενθυμήσεις»

 

1. Το απόσπασμα που διαβάσατε προέρχεται από ένα αυτοβιογραφικό κείμενο. Μπορείτε να σημειώσετε τις συμβάσεις-αρχές του αυτοβιογραφικού λόγου γενικότερα;

2. Σύμφωνα με την εύστοχη διατύπωση του Παν. Μουλλά, αυτοβιογραφούμαι σημαίνει «υπακούω στο παιδί που ζει μέσα μου και που δε λέει να μεγαλώσει». Συμφωνείτε μ’ αυτήν την άποψη; Ναι ή όχι και γιατί;

3. Η εικόνα του πατέρα της αφηγήτριας ποιες δύο αντιθετικές όψεις περικλείει; Η αυτοβιογραφική αφήγηση επιλέγει τελικά μία από τις δύο όψεις ως επικρατέστερη;

4. Ο αυτοβιογραφικός μονόλογος της Δέλτα προβάλλει τελικά την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του πατέρα της ή φανερώνει περισσότερα για το δικό της τραυματισμένο ψυχισμό; Να δικαιολογήσετε την απάντησή σας.

5. Το περιστατικό με τα στρείδια δείχνει τη σημασία που έχει μια καθημερινή λεπτομέρεια στα μάτια ενός παιδιού; Μπορεί μελλοντικά  κάτι τέτοιο να αποτελέσει ένα κομβικό σημείο στη ζωή του ως ενήλικας;

6. Να σχολιάσετε τη γλώσσα και το ύφος του κειμένου.

7. Μπορείτε να εντοπίσετε τις τεχνικές αφήγησης που χρησιμοποιεί η Πηνελόπη Δέλτα;

8. Να περιγράψετε τις σχέσεις της αφηγήτριας με τον πατέρα και τη μητέρα της. Γενικότερα πώς διαφαίνονται οι σχέσεις γονιών και παιδιών της εποχής των παιδικών χρόνων της Πηνελόπης Δέλτα;

9. Να αντιστοιχίσετε τα δεδομένα της Στήλης Α’ με τα ορθά σχήματα λόγου της Στήλης Β’:

Στήλη Α’	Στήλη Β’
«Τον τρέμαμε»	1. Παρομοίωση
«… μ’ ένα χαμόγελο που πήγαινε ως τ’ αυτιά του…»	2. Ασύνδετο σχήμα
«Θυμούμαι… ένας στρειδάς άνοιγε στρείδια…»	3. Μεταφορά
«Και λάτρεψα τον πατέρα μου σαν κάτι ανώτερο.»	4. Επανάληψη
«Ο πατέρας μου ήταν βίαιος, θυμώδης, αυθαίρετος, κοτζαμπάσης.»	5. Προσωποποίηση
«Θυμούμαι το θαυμασμό … και συνάμα τη βία…»	6.Οπτικοακουστική εικόνα
«Οι μπάτσοι στο πρόσωπο ήταν συχνοί…»	7. Αντίθεση

 

Το σπίτι της Πηνελόπης Δέλτα στην Κηφισιά

Παραδοσιακή και νεότερη ποίηση

Τα ποιητικά έργα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας εντάσσονται σε δύο βασικές κατηγορίες: την παραδοσιακή και τη νεότερη ποίηση.

Παραδοσιακή ποίηση (αρχές της – 1930)

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της διακρίνονται σε εξωτερικά και εσωτερικά. Συγκεκριμένα:

Εξωτερικά - μορφικά στοιχεία

· Αυστηρή στιχουργική μορφή, δηλ. στροφές με προκαθορισμένο κάθε φορά αριθμό στίχων

· Στίχοι με προκαθορισμένο αριθμό συλλαβών

· Αυστηρά μετρικά σχήματα (π.χ. μέτρο ιαμβικό, τροχαϊκό, αναπαιστικό, δακτυλικό, μεσοτονικό)

· Ομοιοκαταληξία (ζευγαρωτή ααββ/ πλεχτή αβαβ/ σταυρωτή αββα/ ζευγαροπλεχτή ααβγγβ/ μικτή)

· Ρυθμός δηλ. ακουστικό αίσθημα που δημιουργεί και κάποιο αντίστοιχο ευχάριστο συναίσθημα

Εσωτερικά γνωρίσματα

· Καθαρότητα των νοημάτων

· Έλλογη και λυρική διατύπωσή τους, δηλ. υπάρχει λογική αλληλουχία των νοημάτων

· Είδη ποιημάτων που καλλιεργήθηκαν: μπαλάντα, ύμνος, λυρικό τραγούδι, σονέτο, ποιήμα γνωμικό, αφηγηματικό, αλληγορικό…

Νεότερη ποίηση (1930 κ.ε.)

Εξωτερικά – μορφικά γνωρίσματα:

· Ο ελεύθερος στίχος, δεν υπάρχουν δηλ. στροφές με προκαθορισμένο αριθμό στίχων ούτε στίχοι με προκαθορισμένο αριθμό συλλαβών

· Πεζολογική ποιητική μορφή, δηλ. δεν υπάρχει μέτρο ούτε ομοιοκαταληξία

· Αν υπάρχει διάκριση σε στροφικές ενότητες, συνήθως είναι άνισες μεταξύ τους σε έκταση

· Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις ποιημάτων της νεότερης ποίησης που έχουν και μέτρο και ομοιοκαταληξία και στροφές

Εσωτερικά γνωρίσματα

· Συνειρμική εκδίπλωση (=ξετύλιγμα) νοημάτων και συναισθημάτων

· Σκοτεινή διατύπωση

· Ελλειπτικότητα

· Πύκνωση (=οικονομία) του λόγου

Ο ΗΛΙΟΣ (Οδυσσέας Ελύτης)

Τι να σας πω γυναίκες τι να μη σας πω

παρηγοριά κι αλήθεια που να μην ντραπώ.

Μόνο να σας ακούω πότε θλίβομαι

πιάνω τα σκοτεινά στα νέφη κρύβομαι.

Πότε μα το Θεό περηφανεύομαι

βάζω τα κόκκινά μου και πορεύομαι.

[Στα χώματα όπου η ρίζα μ' αφουγκράστηκε

γύρισε τ' άνθος κι από μένα πιάστηκε.

Με το φαρμάκι δένει κόμπο στα κρυφά

το γιατρικό που σώζει κι όλ' η ομορφιά.

Το φως οπού σηκώνω και τον έρωτα

έννοια σας μήτ' εγώ δεν τα 'χω απλέρωτα.

Μέσα μου ρίχνει ο χρόνος ασταμάτητα

του κόσμου όλα τα βρώμικα και τ' άπλυτα.

Κι όσον καιρό κρεμιέμαι πάνω απ' τα νερά

κι όσον περνώ στα μακρινά τα Τάρταρα]

Τυράγνιες ζηλοφθόνιες φόνους παιδεμούς

τ' αλέθω για τους χρόνους τους μελλούμενους.

Τ' αλέθω τα γυρίζω και τα πάω στη γη

που 'δωσε το σκοτάδι φως για να το πιει.

Η συγκλονιστική ζωή και το τραγικό τέλος της Πηνελόπης Δέλτα

Είναι η συγγραφέας που μας κράτησε από το χέρι και μας οδήγησε στη μαγεία στα παιδικά μας χρόνια: Παραμύθι χωρίς όνομα, Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου, Τα μυστικά του Βάλτου. Ομως η Πηνελόπη Δέλτα, αδελφή του Αντώνη Μπενάκη και προγιαγιά του πρώην πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, είχε μια ζωή γοητευτική και δεμένη με την ιστορία του τόπου.

Βαθιά πατριώτισσα έβαλε τέλος στη ζωή της στις 2 Μαίου του 1941, μια μέρα μετά την εισβολή των Γερμανών στην Αθήνα. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1874. Εκεί έζησε μέχρι και την εφηβεία, αν και ταξίδευε συχνά με την οικογένειά της στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σύμφωνα με την καταγραφή της ζωής της στο Ιστορικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη:

«Το μεγαλοαστικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε της παρείχε κάθε δυνατότητα για παιδεία και πνευματική καλλιέργεια, ενώ η αυταρχική ανατροφή, κυρίως της μητέρας της, διαμόρφωσε μία εύθραυστη προσωπικότητα που αρκετές φορές θεωρούσε ως μόνη διέξοδο το θάνατο.

Ο γάμος της με τον επιχειρηματία Στέφανο Δέλτα το 1895 ήταν η λύτρωση από το οικογενειακό περιβάλλον και ταυτόχρονα ο δρόμος για την πνευματική της ανάπτυξη και ωριμότητα. Από το γάμο αυτό απέκτησε τρεις κόρες, τη Σοφία, τη Βιργινία και την Αλεξάνδρα, τις οποίες ανέθρεψε υποδειγματικά.

Το έμφυτο συγγραφικό της ταλέντο εκδηλώθηκε ήδη από την παιδική της ηλικία. Η προσφορά της στην παιδική λογοτεχνία υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη του παιδικού βιβλίου, σε μια εποχή που το είδος του εξέλιπε. Τα έργα της, εμπνευσμένα κυρίως από τα εθνικά ιστορικά γεγονότα, γαλούχησαν πολλές γενιές ελληνοπαίδων και παραμένουν επίκαιρα μέχρι τις μέρες μας. Ανεξίτηλα στις παιδικές μας μνήμες έχουν μείνει τα «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Τον Καιρό του Βουλγαροκτόνου», «Τα Μυστικά του Βάλτου», «Ο Μάγκας», και το πλέον αγαπητό, «Ο Τρελαντώνης», διήγημα για τον αδελφό της, Αντώνη Μπενάκη. Είχε γίνει μέλος σε πολλά επιστημονικά σωματεία και εταιρείες, συμβάλλοντας με κάθε μέσο στην προώθηση των γραμμάτων και του πολιτισμού.

Μεγάλη θεωρείται και η συμβολή της στη συγκέντρωση προφορικών πηγών της σύγχρονης ιστορίας. Ξεκινώντας με τις καταγραφές των απομνημονευμάτων των μακεδονομάχων, οι οποίες αποτελούν σήμερα πολύτιμες ιστορικές πηγές, κατόρθωσε να συλλέξει προφορικές μαρτυρίες και διηγήσεις για τα πιο σημαντικά, πολιτικά και πολεμικά, γεγονότα του καιρού της. Η ευαισθησία της στα εθνικά θέματα και η οικογενειακή της παράδοση δεν την άφηναν αμέτοχη στις δύσκολες στιγμές της χώρας. Το 1918 πήρε μέρος σε δύο αποστολές στην Ανατολική Μακεδονία για να βοηθήσει παλινοστούντες ομήρους από τη Βουλγαρία. Την ίδια ευαισθησία έδειξε κατά τη Μικρασιατική καταστροφή και τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.»

Ο καταδικασμένος έρωτας με τον Ιωνα Δραγούμη

Το 1905 η Πηνελόπη Δέλτα γνώρισε τον Ίωνα Δραγούμη σε μια δεξίωση στην Αλεξάνδρεια και η έλξη μεταξύ τους υπήρξε αστραπιαία. Η Δέλτα ήταν ακόμη παντρεμένη και προσπάθησε να καταπνίξει τον έρωτα της, Δεν ήθελε να δημιουργήσει στην πράξη ένα «δεσμό» προτού χωρίσει με τον σύζυγό της. Αποφασίζοντας να είναι ειλικρινής μαζί του, του εξομολογήθηκε τον έρωτά της για τον Δραγούμη. Η ενέργειά της αυτή δυστυχώς δεν βοήθησε την κατάσταση: δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ένα διαζύγιο και οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Η σκέψη και η απόπειρα της αυτοκτονίας εμφανιζόταν συχνά ως η μόνη λύση. Του έγραφε σε μια επιστολή:

«Μένω ακόμη ένα χρόνο, σου το έγραψα· αν με θέλεις ύστερα, αν δεν αλλάξεις, Ιων μου, αν θέλεις τότε, πάρε με... Και τώρα όμως αν με ήθελες δεν θα μπορούσα να σου πω πια όχι· τώρα δεν ξέρω πια τι θα πει τιμή και λόγος και όρκος· ξέρω πως στον κόσμο κάπου ζεις εσύ, πως μ' αγαπάς ακόμη, πως εσύ μπορείς να γίνεις δικός μου όποταν σε φωνάξω. Ιων μου, δεν σε φωνάζω· μα αν με θελήσεις ποτέ, ξέρεις πού είμαι· σε περιμένω πάντα και σ' αγαπώ σαν Μήδεια, είσαι το μόνο δίλημμα που ζει μέσα μου με φρικτή ένταση· τ' άλλα όλα πέθαναν, η αγάπη σου τα σκότωσε! Μη με φοβηθείς· αγαπώ άγρια, μα αγαπώ με φοβερή tendresse το χλωμό παιδί που με φίλησε στο στόμα εκεί στα πεύκα. Ιων μου, θα πεις πως είμαι τρελή, και το ξέρω, μα όπως εκείνο το βράδυ, που πρώτη φορά με ξανάβλεπες, ύστερα από την πρώτη απόπειρα, ήσουν "τρελός για μένα", έτσι κι εγώ είμαι τρελή για σένα... Και μεθώ και δεν ξέρω πια να λογαριάσω τι θα πει "τιμή" και "λόγος". Ξέρω μόνο πως σ' αγαπώ, τ' ακούς, Ιων; σ' αγαπώ άγρια και θέλω την αγκαλιά σου και το στόμα σου που φιλεί φρικτά, σε θέλω όλον, όλον, δικό μου για πάντα, και πονώ αλύπητα και ανυπόφορα, και μ' έρχεται να φύγω απόψε, πριν από το γράμμα μου, να μη σου μιλήσω πια, να μη σου γράψω "σ' αγαπώ", μόνο να έλθω εκεί, να ορμήσω στο σπίτι σου, να χυθώ στο λαιμό σου, και χωρίς λέξη, να πνίξω την αναπνοή σου, φιλώντας σε στο στόμα, ως που να κλείσεις τα μάτια σου και να πέσει το κεφάλι σου στον ώμο μου, χλωμό και αποκαμωμένο, μισοπεθαμένο από συγκίνηση και πόνο και χαρά που σκοτώνει. Το ξέρω πως είμαι τρελή· μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει...» (27 Ιουλίου 1906).

Φωτογραφίες: Ιστορικό Αρχείο Μουσείο Μπενάκη

http://www.iefimerida.gr/

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Η ιστορία της 8ης Μαρτίου

 Ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα η σημερινή. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Ιστορία της 8ης Μαρτίου

Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.

Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.

Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.

Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας τη Γυναίκας, αποδεικνύουν την ανάγκη προβολής και τίμησης, αν μη τι άλλο, των αγώνων των γυναικών. 

Στην Τεχεράνη στις 4 Μαρτίου 2007, η αστυνομία ξυλοφόρτωσε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που σχεδίαζαν συλλαλητήριο για τον εορτασμό της ημέρας. Οι δεκάδες γυναίκες που συνελήφθησαν κρατήθηκαν για μέρες στην απομόνωση. Οι ακτιβίστριες Shadi Sadr και Mahbubeh Abbasgholizadeh αφέθηκαν ελεύθερες μετά από δεκαπέντε μέρες απεργία πείνας.

http://tvxs.gr/news/san-simera

Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας - 8η Μαρτίου

Υπάρχουν πολλά για να γιορτάσουν οι γυναίκες την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: τα δικαιώματα τους έχουν αυξηθεί στην πολιτική ατζέντα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, πολλές χώρες έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο στην εξάλειψη της ανισότητας των φύλων, ενώ παράλληλα λαμβάνονται αξιόλογες πρωτοβουλίες για την εξασφάλιση τής μεγαλύτερης εκπροσώπησης των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια.

Ο δρόμος για τις γυναίκες και την καθιέρωση των δικαιωμάτων τους είναι ασφαλώς μακρύς – όπως ήταν άλλωστε ο δρόμος από την «κουζίνα στο Διάστημα». Σε κάθε περίπτωση, η 8η Μαρτίου είναι μία ημέρα υπενθύμισης της προόδου αυτής, καθώς επίσης και των αναρίθμητων παραδειγμάτων κουράγιου και θάρρους που στέλνουν καθημερινά απλές γυναίκες στις χώρες τους.

Το μήνυμα του ΟΗΕ για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι «χειραφέτηση των γυναικών – χειραφέτηση της ανθρωπότητας». Το όραμα ενός κόσμου όπου κάθε γυναίκα και κάθε κορίτσι θα μπορεί να κάνει τις επιλογές του, να συμμετέχει στην ενεργό πολιτική δράση, να έχει πρόσβαση σε κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης, να έχει εισόδημα και να ζει σε κοινωνίες χωρίς βίας και διακρίσεις, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΟΗΕ.

Ενόσω εκατοντάδες εκδηλώσεις πραγματοποιούνται την Κυριακή σε όλο τον κόσμο για τη γυναίκα, ιδού 10 γνωστά ή λιγότερο γνωστά αποφθέγματα γι’ αυτήν.

1. «Η γυναίκα είναι σαν το φακελάκι με το τσάι. Δεν μπορείς να ξέρεις πόσο δυνατή είναι μέχρι να τη βάλεις στο καυτό νερό» – Ελεάνορ Ρούσβελτ

2. «Οι γυναίκες φτιάχτηκαν για να τις αγαπάμε, όχι για να τις καταλαβαίνουμε» – Οσκαρ Ουάιλντ

3. «Οι γυναίκες ήταν ανέκαθεν οι ισχυροί του κόσμου. Οι άνδρες αναζητούν πάντα από τις γυναίκες λίγο μαξιλάρι να ακουμπήσουν το κεφάλι τους. Πάντα λαχταρούν τη μητέρα που τους κρατούσε ως βρέφη» – Κοκό Σανέλ

4. «Οι γυναίκες δεν θα είναι ποτέ τόσο επιτυχημένες όσο οι άνδρες επειδή δεν έχουν γυναίκες συζύγους να τις συμβουλεύουν» – Ντικ Βαν Ντάικ

5. «Η μέρα θα έρθει όταν οι άνδρες θα αναγνωρίσουν τη γυναίκα ως ομότιμή τους, όχι μόνο στο σπίτι, αλλά και στα συμβούλια του έθνους. Τότε, και όχι έως τότε, θα υπάρχει η τέλεια συντροφικότητα, η ιδανική ένωση μεταξύ των δύο φύλων, που θα έχει ως αποτέλεσμα την υψηλότερη ανάπτυξη της φυλής» – Σούζαν Αντονι, ακτιβίστρια και πρωτοπόρος του Κινήματος για το Δικαίωμα Ψήφου των Γυναικών, στις Ηνωμένες Πολιτείες.

6. «Οι γυναίκες δεν είναι ποτέ ισχυρότερες από ό,τι όταν εξοπλίζονται με τις αδυναμίες τους» – Μαντάμ Μαρί ντι Ντεφάν, αρωγός του Ντιντερό στην έκδοης της «Εγκυκλοπαίδειας»

7. «Πίσω από κάθε ισχυρή γυναίκα, κρύβεται ένας τυραννικός πατέρας» – Ζίγμουντ Φρόιντ

8. «Γυναίκα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι» – Σιμόν ντε Μπουβουάρ

9. «Γυναίκες, σας περιγράφουμε όπως μας αρέσει κι εξοργιζόμαστε που δεν χωράτε στις περιγραφές μας» - Τίτος Πατρίκιος

10. Cherchez la femme

ΠΗΓΗ : ΤΑ ΝΕΑ

 Επιχείρηση αυτογνωσίας από τον Χόρχε Μπουκάι...

O Jorge Bucay, o γνωστός ψυχοθεραπευτής της σχολής Gestalt, συμβουλεύει για το πώς θα βελτιώσει ο καθένας μας την ποιότητα της ζωή του.

Δίνοντας νόημα και βαρύτητα σ' αυτά που έχουν σημασία για εκείνον. Και φυσικά, βρίσκοντας απαντήσεις σε διάφορα υπαρξιακά ζητήματα.

Πριν όμως συνεχίσετε καλό είναι να αποδεχτείτε τα παρακάτω βρίσκοντας τις δικές σας απαντήσεις για τα γιατί που δημιουργούν οι αλήθειες αυτές:

1. Όσο και να σας αγαπάει η μητέρα σας, κάποτε θα σας αφήσει, όπως κι εσείς εκείνη.

2. Δεν θα έχετε ποτέ την αποκλειστικότητα στην αγάπη των γονιών σας.
    
3. Αυτό που σας πλήγωσε δεν θεραπεύεται πάντοτε μ’ ένα φιλί.
    
4. Θα πρέπει να δέχεστε την αγάπη που είναι μπερδεμένη με μίσος, και το καλό που έχει μέσα του κάτι κακό.
    
5. Κάποιες επιλογές σας περιορίζονται από τη σωματική σας διάπλαση.
    
6. Σε όλες τις σχέσεις υπάρχουν προβλήματα και συγκρούσεις.
    
7. Οι επιθυμίες των ανθρώπων που αγαπάτε δεν συμπίπτουν πάντοτε με τις δικές σας, μερικές φορές μάλιστα είναι ασυμβίβαστες μεταξύ τους.
    
8. Δεν έχει καμιά σημασία πόσο έξυπνοι, ή πόσο προσεκτικοί είστε, κάποτε έρχεται η σειρά σας να χάσετε…
    
9. Η ύπαρξη σας σ’ αυτόν τον κόσμο είναι αδυσώπητα εφήμερη.

Πηγή: anapnoes.gr