Γιατί οι έφηβοι ανησυχούν πολύ για το σώμα τους;

Πώς σχηματίζει ένας έφηβος την εικόνα που έχει για το σώμα του; Γιατί οι έφηβοι ασχολούνται τόσο πολύ με την εικόνα αυτή και αναρωτιούνται συνέχεια για το αν είναι φυσιολογικοί; Πότε και με ποιους τρόπους προσπαθούν να ξεχωρίσουν και να διαφοροποιηθούν χρησιμοποιώντας το σώμα τους; Τι σημαίνουν οι ενδυματολογικές τους υπερβολές; Οι διατροφικές διαταραχές και η άρνηση της απόλαυσης μέσα από την τροφή; Γιατί οι έφηβοι πολλές φορές γίνονται νάρκισσοι; Και τι δηλώνει αυτός ο ναρκισσισμός;

Γράφει η  Eπίκουρη Καθηγήτρια Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κυρία Ελένη Λαζαράτου. 

Η εικόνα σώματος αναφέρεται στο συμβολικό επίπεδο. Εξαρτάται από τις συναισθηματικές αλλά και επιθετικές επενδύσεις και έχει την αρχή της στη πρώιμη σχέση με την μητέρα.

Η κατασκευή της εικόνας σώματος είναι προοδευτική και προϋποθέτει την αναγνώριση ενός ορίου που έχει τη λειτουργία σταθεροποιητή και προστατευτικού περιτυλίγματος. Η έννοια του Εγώ – Δέρμα αναφέρεται σ’ αυτό το όριο που διαχωρίζει το μέσα από το έξω και αποτελεί το σύνορο του εαυτού με τον έξω κόσμο. Προστατεύει επίσης το σώμα που με κάθε θυσία πρέπει να διατηρηθεί άθικτο. Στην εφηβεία τα όρια αποκτούν ιδιαίτερη επικαιρότητα και το σώμα βρίσκεται στο επίκεντρο των προβληματισμών του εφήβου. Οι συχνές αμφιβολίες που αφορούν την εικόνα σώματος εκφράζεται με δυσμορφοφοβίες και υποχονδριακό παραλήρημα. Η οριστική δόμηση της εικόνας του σώματος γίνεται στην εφηβεία.

Πώς σχηματίζει ο έφηβος την εικόνα για το σώμα του; 

Η μορφολογική αλλαγή λόγω της ήβης και η ξαφνική εισβολή της σεξουαλικής ωριμότητας βάζουν σε επερώτηση την εικόνα σώματος που το παιδί είχε κτίσει για τον εαυτό του. Η νέα εικόνα δομείται κατά μεγάλο μέρος μέσα από το «βλέμμα του άλλου» που αποδεικνύεται καθοριστικό κατά  την διάρκεια της εφηβείας.

Ο έφηβος ανακαλύπτει το σώμα του μέσα από τα βιώματα, τις συγκινήσεις, τα αισθητηριακά ερεθίσματα και κυρίως τις λιβιδινικές επενδύσεις των άλλων. Η εικόνα σώματος δεν είναι καθηλωμένη ούτε απομονωμένη. Το σώμα βρίσκεται στο επίκεντρο των συναισθηματικών ανταλλαγών με τους άλλους και  η σημασία των κοινωνικών επιταγών παίρνει δραματικές διαστάσεις σ’ αυτή την περίοδο της ζωής.

Είμαι φυσιολογικός; 

Στην εφηβεία οι φυσιολογικές αποκλίσεις των σωματικών χαρακτηριστικών (ύψος, εμφάνιση δευτερογενών χαρακτηριστικών του φύλου, εμφάνιση περιόδου) είναι μεγάλες. Ταυτόχρονα οι οικογενειακές και κοινωνικές νόρμες είναι ιδιαίτερα πιεστικές. Αυτό κάνει τον έφηβο να αναρωτιέται συνέχεια αν είναι φυσιολογικός. Χρησιμοποιεί το σώμα του για να διαφοροποιηθεί από τους άλλους κυρίως στην πυραμίδα των γενεών και των ηλικιών και ταυτόχρονα για να αναζητήσει μια καθησυχαστική ομοιότητα με τους συνομηλίκους του (μόδα, τατουάζ, κόμμωση).

Ο έφηβος χρησιμοποιεί το σώμα του ως μέσο πίεσης; 

Χαρακτηριστικά της εφηβεία είναι η χρησιμοποίηση του σώματος σαν μέσου έκφρασης των δυσκολιών αλλά επίσης σαν αναζήτηση ενός τρόπου έμμεσης πίεσης στο περιβάλλον.

Οι διαταραχές με σωματική έκφραση στην εφηβεία ορίζονται σαν συμπεριφορές όπου οι φυσιολογικές ανάγκες του σώματος (ύπνος – τροφή, υγιεινή, ντύσιμο)  χρησιμοποιούνται σαν μέσω αλληλεπίδρασης με τα εξωτερικά αντικείμενα είτε αυτά είναι πραγματικά (πρόσωπα του περιβάλλοντος)  είτε φαντασιωσικά (γονεϊκές εικόνες).

Σχεδόν όλες οι παθολογίες συμπεριφορές του εφήβου εμπλέκουν το σώμα: το πέρασμα στην πράξη, οι απόπειρες αυτοκτονίας, οι διαταραχές σεξουαλικότητας. Τα σωματικά συμπτώματα είναι ποικίλα: κοιλιακοί πόνοι, πονοκέφαλοι, πόνοι στην πλάτη, στα γόνατα, υποχονδριακές ανησυχίες και κυρίως οι δυσμορφοφοβίες χαρακτηριστικές αυτής της περιόδου της ζωής.

Η ανάγκη κυριαρχίας πάνω στο σώμα και στις ανάγκες του οδηγεί στον «ασκητισμό» των εφήβων. Αισθήματα παντοδυναμίας, πίστη ότι μπορούν να ξεπεραστούν οι βιολογικές  ανάγκες, μάχη ενάντια στις ενορμήσεις μαρτυρούν την φαντασιωσική παντοδυναμία αυτών των εφήβων και αποτελούν το ψυχολογικό υπόβαθρο της κλινικής εικόνας της ψυχογενούς ανορεξίας.

Το ισχνό σώμα ως πρότυπο μίμησης. Το πάχος ως ντροπή. Τι συμβαίνει όταν οι έφηβοι γίνονται νάρκισσοι; 

Η σωματική εμφάνιση μέσα από τους αιώνες εμφανίζεται σαν ένα κοινωνικό ιδεώδες της γυναικείας ομορφιάς. Σήμερα προβάλλεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης η εικόνα του ισχνού σώματος, σαν πρότυπο μίμησης για τις νέες κοπέλες. Η λεπτή σιλουέτα έχει μία απόλυτη αξία που πλησιάζει σε μια ηθική τελειότητα και αποτελεί απόδειξη παντοδυναμίας. Το πάχος είναι μια ανυπόφορη ντροπή. Σύμφωνα με την E. Kensteberg (1972) το Ιδεατό Εγώ προβάλλεται στο επίπεδο του σώματος. Παράλληλα παρατηρείται απέχθεια για τη σεξουαλικότητα και άρνηση των αλλαγών του σώματος, που φυσιολογικά επέρχονται στην εφηβεία.

Ο Brusset (1977) και η Kestenberg (1972) μιλούν για την μεγάλη ναρκισσιστική επένδυση του σώματος. Αυτοί οι έφηβοι δεν μπορούν να έχουν μια ψυχική ταυτότητα διαφορετική από την σωματική ταυτότητα. Το σώμα γίνεται μέρος μιας αμυντικής μεγαλομανιακής ιδανικοποίησης και είναι ιδεατό, άφθαρτο και αγνό. Πρόκειται για μια αφαίρεση που εκφράζει την ανάγκη ελέγχου και κυριαρχίας, την ανάγκη ταυτοποίησης με την παντοδύναμη μητρική εικόνα.

Ο οργασμός του φαγητού. Η ευχαρίστηση του να μην καλύπτεις τις ανάγκες σου.

Οι ανορεξικές βρίσκονται όμως σε μια παράδοξη θέση, το ιδεατό σώμα είναι αντικείμενο επιθυμίας, ενώ το πραγματικό σώμα είναι αντικείμενο μίσους. Σύμφωνα με την Kenstemberg (1975) για την ανορεξική η κατάσταση τής ένδειας είναι σημαντικότερη από την ικανοποίηση. Ο “οργασμός τής πείνας” περιγράφει την ευχαρίστηση που δεν αναζητείται στην άμεση ικανοποίηση αλλά συνδέεται με τον θρίαμβο που δίνει η μη ικανοποίηση των αναγκών.

Ο Ph. Jeammet (1980) συνοψίζει με τρόπο παραστατικό την προβληματική του σώματος στην εφηβεία «η προσφυγή στο σώμα είναι ο κατά προτίμηση τρόπος έκφρασης της εφηβείας». Το σώμα αποτελεί ένα σταθερό σημείο για μια προσωπικότητα που ψάχνεται και που έχει μια εικόνα εαυτού ακόμη ασταθή.

Είναι ένα σημείο συνάντησης του μέσα και του έξω  σημειώνοντας τα όρια. Το σώμα είναι μια παρουσία την ίδια στιγμή οικεία και ξένη: είναι κάτι που σου ανήκει και ταυτόχρονα αναπαριστά κάποιον άλλον, κυρίως τους γονείς. Εν τέλει το σώμα είναι ένα μήνυμα που απευθύνεται στους άλλους. Μέσα από την μόδα, επιβεβαιώνει το να ανήκεις κάπου. 

http://www.boro.gr

Μύηση

Βυθίζεσαι στον κυκεώνα των αναμνήσεων,

γίνεσαι έρμαιο ενός αόρατου χάλκινου χεριού,

νιώθεις ανδρείκελο του ονείρου και της νοσταλγίας.

Αγγίζεις τα βοστρυχώδη μαλλιά σου

και ατενίζεις τη μορφή σου.

Ένα γκρίζο δάκρυ κατρακυλά και δροσίζει την παλάμη της καρδιάς…

Λυτρώνεσαι!

Δεν εγκαταλείπεις…

Γλαυκές εικόνες ανεγείρονται εμπρός σου.

Το ηχηρό φως σε ιαίνει.

Οσμίζεσαι το οξυγόνο της προσμονής…

Αναδύεσαι στην επιφάνεια,

μυημένη στην τέχνη του αγωνίζεσθαι!

Αθλητισμός, Παιδί και Εφηβεία

Ο ρόλος του αθλητισμού στην παιδική και εφηβική ηλικία.

 Η άθληση συμβάλλει στην καλύτερη ποιότητα ζωής, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, προλαμβάνει την παχυσαρκία, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, καταπολεμά το άγχος και την κατάθλιψη στην ενήλικη ζωή. Επίσης επιδρά θετικά στην προσωπικότητα του παιδιού, αφού του διδάσκει την αυτοπειθαρχία, την ομαδικότητα, τον θεμιτό ανταγωνισμό και αλτρουισμό, του ενισχύει το αίσθημα της άμιλλας και της συνεργασίας.

 Βοηθά το παιδί να αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο την ήττα και τη νίκη, να αναγνωρίσει το προσωπικό του λάθος, να δημιουργήσει θετική εικόνα εαυτού. Ένα άλλο σημαντικό όφελος που προσφέρει η άθληση στη ζωή του παιδιού είναι ότι του δίνεται η ευκαιρία να εκτονώσει την ενεργητικότητά του από το επιβαρημένο σχολικό πρόγραμμα. Αυτές οι ελάχιστες ώρες εβδομαδιαίως αποτελούν στιγμές χαλάρωσης, χαράς και διασκέδασης για το παιδί. 

Ταυτόχρονα, ο αθλητισμός εμπνέει στα παιδιά και στους εφήβους υγιή πρότυπα συμπεριφοράς. Πρότυπα που αγαπούν και σέβονται την προσωπικότητά τους και το σώμα τους χωρίς υπερβολές. Αυτού του είδους τα πρότυπα απομακρύνουν τα παιδιά από τις διάφορες καταχρήσεις που μαστίζουν την κοινωνία μας, όπως η κατανάλωση αλκοόλ και καπνού καθώς και άλλων ουσιών, καθώς και από την υπερβολική και άσκοπη χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή και του Internet.

Ο αθλητισμός όταν χάσει την πρωταρχική του αξία της χαράς και της ευεξίας και μετατραπεί σε κυνήγι δόξας, πρωταθλητισμού, κοινωνικής καταξίωσης και οικονομικού κέρδους, οδηγεί σε σωματική και ψυχική καταπόνηση του οργανισμού. Όταν συμβεί αυτό, το παιδί ή ο έφηβος αποκτά ένα μόνιμο άγχος επίδοσης και απόδοσης, το οποίο συνοδεύεται και από φόβο αποτυχίας. Αυτό το χρόνιο άγχος έχει επιπτώσεις στη σωματική και στην ψυχική υγεία του παιδιού. 

Οι έφηβοι συχνά, για να μπορέσουν να αυξήσουν τις σωματικές του επιδόσεις και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των προπονητών ή των γονιών, μπορεί να χρησιμοποιήσουν κάποιες απαγορευμένες ουσίες προκειμένου να επιτύχουν τον προσδοκώμενο στόχο. 

Οι υψηλές προσδοκίες που έχουν οι γονείς ή οι προπονητές από το παιδί έχουν αντίκτυπο στην ψυχική υγεία του. Το παιδί ενηλικιώνεται γρήγορα, αφού δεν χαίρεται μικρές και σημαντικές στιγμές της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας, συχνά μειώνει τις κοινωνικές του συναναστροφές, αφού ο ελεύθερος χρόνος του καταναλώνεται στις προπονήσεις, με αποτέλεσμα να μετατρέπεται σ' ένα μοναχικό παιδί, και αποκτά ένα μόνιμο άγχος επίδοσης, το οποίο θα επηρεάσει και την ενήλικη ζωή του.

 Εν κατακλείδι, ο ρόλος του αθλητισμού στη ζωή του παιδιού και του εφήβου είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Προκείμενου να μη χάσει την αξία του, οι γονείς και οι προπονητές θα χρειαστεί να περιορίσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους και να επιτρέψουν στο παιδί να ξεδιπλώσει τα δικά του μοναδικά χαρίσματα. Συμβουλές για τους γονείς:

 Να επιτρέψουν στο παιδί τους να επιλέξει το ίδιο το άθλημα που επιθυμεί, ανάλογα με τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά του. 

Να μην πιέζουν το παιδί να αποδώσει περισσότερο απ' ό,τι το ίδιο μπορεί.

Να στηρίξουν το παιδί τους σε πιθανές αποτυχίες και να το επιβραβεύουν στις επιτυχίες του, χωρίς υπερβολές.

http://www.pame.gr

Νίκου Καζαντζάκη, «Ήτον» (αποσπάσματα) Ωραία καλοκαιριάτικη μέρα, γυρίζω στα χαριτωμένα στενά δρομάκια του Ήτον, μπαίνω στην κοσμοξάκουστη σχολή, όπου σπουδάζει, από το Δημοτικό ως το Γυμνάσιο, η αριστοκρατία της Αγγλίας. [...] Τέτοια συμπύκνωση πεθυμιάς και νοσταλγίας νιώθεις αναπνέοντας τον αγέρα τούτο του Ήτον. Όλοι σχεδόν οι αρχηγοί του εγγλέζικου έθνους τους τελευταίους αιώνες πέρασαν εδώ μέσα, στους τοίχους τούτους και τις πρασινάδες, την παιδική κι εφηβική τους ηλικία, και τούτες οι κλειστές αυλές κι οι τριζοκοπούσες παμπάλαιες σκάλες και το γιασεμί τούτο που ανθίζει στις δοξαρωτές πόρτες θα ’μειναν σε όλη τους τη ζωή η μεγάλη τους αγιάτρευτη νοσταλγία. […] Νιώθεις πως εδώ, στη μικρή τούτη φημισμένη πολιτεία όπου αναθρέφεται η εγγλέζικη αριστοκρατία, το ελληνικό πνέμα, φωτεινό, τολμηρό κι ισορροπημένο, συνεχίζει εξόριστο στην υπερβόρεια ομίχλη το εξαίσιο έργο του. Περνώ ένα μικρό γιοφυράκι ποταμού, φτάνω στον ανοιχτό χώρο, όπου οι μεγάλοι μαθητές με τα ουρανιά και τ’ άσπρα κασκέτα, παίζουν γκολφ. Ωραία λιγνά κορμιά, χάρη και δύναμη, πειθαρχημένη ορμή, χαρά στο μάτι να βλέπει και στο νου να συλλογιέται πως με την άσκηση τα κορμιά τούτα γίνουνται καλοί αγωγοί για να περνάει το πνέμα. Κάποτε ένας Ανατολίτης σοφός είδε μερικούς σκοινοβάτες να πραγματοποιούν με τα κορμιά τους τις πιο επικίντυνες τόλμες· και ξέσπασε στα κλάματα. «Γιατί κλαις;» τον ρώτησαν. «Γιατί συλλογιέμαι», αποκρίθηκε ο σοφός, «πως αν, όπως γυμνάζουμε έτσι τα σώματά μας, γυμνάζαμε και την ψυχή μας, τι θάματα θα μπορούσαμε να κάμουμε!» Εδώ όμως, στο Ήτον, ο θεατής δεν μπορεί να ξεσπάσει σε κλάματα. Γιατί μήτε καταπληχτικούς σκοινοβατικούς άθλους θα δει, μήτε κι η ψυχή μένει, μέσα σε τέτοια ευλύγιστα κορμιά, ακαλλιέργητη. Υπάρχει μέτρο, ισορροπία, παράλληλη καλλιέργεια σάρκας και νου σε ανθρώπινη κλίμακα. Ελληνική αρμονία. Τα σπορτ κι οι κλασικές σπουδές είναι στο Ήτον οι δυο παράλληλοι αδερφωμένοι δρόμοι της αγωγής. Όχι όμως σπορτ ατομικά –ακόντιο, πήδημα, δίσκος– παρά σπορτ ομαδικά: λεμβοδρομίες, κρίκετ, τένις, φουτμπόλ. Τα ομαδικά παιχνίδια υπηρετούν μεγάλο ηθικό σκοπό: σε συνηθίζουν να υποτάξεις την ατομικότητά σου σε μια γενική ενέργεια. Να μη νιώθεις πως είσαι άτομο ανεξάρτητο, παρά μέλος μιας ομάδας. Να υπερασπίζεσαι όχι μονάχα την ατομική σου τιμή παρά ολόκληρη την τιμή της ομάδας όπου ανήκεις: σχολή, Πανεπιστήμιο, πόλη, έθνος. Έτσι, από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι, το παιχνίδι μπορεί να σε ανεβάσει στις πιο αψηλές κι αφιλόκερδες κορυφές της ενέργειας. […] Στα σπορτ δε γυμνάζεις το σώμα σου μονάχα· γυμνάζεις, πάνω απ’ όλα, την ψυχή σου. «Στα τερραίν του Ήτον», είπε πολύ σωστά ο Ουέλλιγκτων, «κερδήθηκε η μάχη του Βατερλώ.» Στα ομαδικά αυτά σπορτ μαθαίνεις να' σαι έτοιμος, να συγκρατιέσαι, να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή, να θυσιάζεις τις ατομικές χαρές ή προτίμησες για τα συφέροντα της ομάδας. Μαθαίνεις να προσαρμόζεις τις ιδιότητές σου στις ανάγκες του συνόλου, να εκμεταλλεύεσαι, όσο μπορείς, για τη νίκη τα ελαττώματα και τα προτερήματά σου. Με τη μέθοδο αυτή μονάχα μπορείς ν' ασκηθείς για το μεγάλο παιχνίδι, αργότερα, της δημόσιας ζωής. Για να φτάσεις στο υψηλό αυτό κορύφωμα της άσκησης, πρέπει καλά να ξέρεις τον εαυτό σου, να ξέρεις το διπλανό σου, να ξέρεις κι αλάκερη την ομάδα, όπου ανήκεις. Κι όχι μονάχα αυτό· να ξέρεις και την αντίπαλή σου ομάδα. Να μην την περιφρονάς, να τη σπουδάζεις με αμεροληψία και σέβας, να ξέρεις καλά τις αρετές και τις δυνάμες της, για να οργανώσεις ανάλογα και συ τις αρετές και τις δυνάμες και να μη χάσεις το παιχνίδι. Κι ακόμα τούτο το σημαντικότατο, που αποτελεί το πιο κρυφό, το πιο πανανθρώπινο τέρμα του παιχνιδιού: να ξέρεις πως κι η αντίθετη ομάδα στο βάθος δεν είναι αντίμαχη, συνεργάζεται μαζί σου, γιατί χωρίς αυτή δε θα υπήρχε παιχνίδι. Ό,τι αγνότατα ηθικό μπορεί να μας μάθει το παιχνίδι είναι τούτο: Ο ανώτατος σκοπός του παιχνιδιού δεν είναι η νίκη παρά πώς, από ποιους δρόμους, με ποιαν προπόνηση, με τι πειθαρχία, ακολουθώντας αυστηρά τους νόμους του παιχνιδιού, να μάχεσαι για τη νίκη. [...] Το παιχνίδι έχει νόμους· όποιος θέλει να παίζει, οφείλει να ξέρει τους νόμους αυτούς και να τους σέβεται. Αν δεν ξέρει τους νόμους ή αν δε θέλει να τους σέβεται, δεν είναι άξιος να λάβει μέρος στο παιχνίδι. Μέσα στον κύκλο που χαράζουν οι νόμοι είναι απόλυτα λεύτερος· κανένας, μήτε ο βασιλιάς, δεν έχει δικαίωμα να επέμβει. Μπορεί οι νόμοι αυτοί να' ναι παλιωμένοι ή στραβοί ή αυθαίρετοι· δεν έχει σημασία· το σπουδαίο είναι, κι αυτό γυμνάζει την ψυχή του ανθρώπου, να τους υπακούς. Δεν πρέπει να ντρέπεσαι πως νικήθηκες· πρέπει να ντρέπεσαι μονάχα όταν έπαιξες κακά και γι' αυτό νικήθηκες· ή —κι αυτό είναι το χειρότερο— πρέπει να ντρέπεσαι όταν νίκησες παίζοντας κακά ή άτιμα. Το fair-play, νά το ανώτατο χρέος. Να παίζεις καλά το παιχνίδι, είτε φουτμπόλ είναι είτε πόλεμος είτε ολόκληρη ζωή, αυτή είναι η πρώτη αυστηρότατη εντολή στον εγγλέζικο δεκάλογο. «Να 'σαι δυνατός και να παίζεις τον άντρα!» Κάνε το χρέος σου αυτό και μη σε μέλει για τίποτα άλλο. Αν πετύχεις, αν αποτύχεις, αυτό έχει μονάχα πραχτική, όχι ψυχική αξία· έκαμες το χρέος σου, τι άλλη αμοιβή θες; [...] Μια Εγγλέζα μητέρα, που ο γιος της σκοτώθηκε καλά πολεμώντας στον περασμένο πόλεμο, έγραψε στον τάφο του γιου της τούτον τον απλούστατο εγγλέζικο επιτάφιο ύμνο: «Έπαιξε καλά το παιχνίδι.» [...] [πηγή: Νίκος Καζαντζάκης, Ταξιδεύοντας. Αγγλία, Εκδόσεις Καζαντζάκη, Αθήνα 52000, σ. 136-141]

Χάσμα Γενεών: Το πρόβλημα που απασχολεί μικρούς και μεγάλους!

Αρθρογράφος: Άγγελος Παντελάκης

Ένα από τα προβλήματα που απασχολεί σήμερα την κοινωνία μας είναι η απόσταση που φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα στους μεγαλύτερους και τους μικρότερους.

Αυτό το λεγόμενο  χάσμα γενεών οφείλεται κυρίως στο αδιέξοδο που οδηγούνται οι σχέσεις μεταξύ νέων και μεγάλων, αυτό το κενό  οδηγεί στον πλήρη αφανισμό της επικοινωνίας και της ανταλλαγής απόψεων όπως και στην αντιπαλότητα και πολλές φορές την λεκτική βία.

Αν ψάξουμε να βρούμε τις αίτιες που υπάρχει αυτό το φαινόμενο θα δούμε ότι είναι αρκετές: από πλευράς των νέων η κακή χρήση της γλώσσας, η έλλειψη σεβασμού, η έλλειψη αξιών και ηθών, ο χλευασμός σε έθιμα, η απώλεια του διαλόγου, αλλά  και η ύπαρξη ατόμων χωρίς πρότυπα, στόχους και όρεξη για να προσφέρουν, άτομα που το μόνο που έχουν στο κεφάλι τους είναι πως θα φαίνονται ωραίοι και τι είναι στην μόδα σήμερα. Φυσικά από εδώ δεν θα μπορούσε να λείπει η απειρία που οδηγεί πολλές φορές στην αλαζονεία και σε μια τάση για παντογνωστισμό (πολλές φορές το παραδέχομαι πέφτω και εγώ σε αυτήν την παγίδα).

Από την άλλη πλευρά για τους μεγαλύτερους ο συντηρητισμός, η ψεύτικη (ξύλινη όπως την έλεγε ένας καθηγητής μου στο σχολειό) γλώσσα, ο συμβιβασμός, η έλλειψη διαλόγου, η υποκρισία και η καχυποψία είναι μερικές αιτίες που έχουν επιφέρει το χάσμα των γενεών.

Εγώ πιστεύω ότι για τα πάντα που  συμβαίνουν στην ζωή πότε δεν ευθύνεται μόνο η μια πλευρά, ίσως στο συγκεκριμένο θέμα να φταίνε λίγο περισσότερο οι μεγάλοι καθώς υποτίθεται ότι εκείνοι είναι αυτοί που έχουν περάσει  από αυτήν την ηλικία και έπρεπε να καταλαβαίνουν πως νιώθουν οι νέοι και να φροντίζουν για αυτό. Στο συγκεκριμένο θέμα όμως δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και την γοργή ανάπτυξη της τεχνολογίας που σίγουρα έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στις σχέσεις τον νέων με τους μεγαλύτερους καθώς είτε θετικά είτε αρνητικά η τεχνολογία επηρεάζει πολύ τις ζωές των ανθρώπων και κυρίως των νέων.

Τα 20 επαγγέλματα του μέλλοντος

Το Βρετανικό Υπουργείο Επιχειρήσεων, Καινοτομίας και Δεξιοτήτων ζήτησε πρόσφατα από μια ομάδα επιστημόνων που ασχολούνται με τις τεχνολογίες του μέλλοντος να περιγράψουν πώς η τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος θα επηρεάσει τα σημερινά επαγγέλματα.

Τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν από την ομάδα Fast Future Research στην Έκθεση «Shape of Jobs to Come» και ήταν πραγματικά εκπληκτικά. Η μελέτη παρουσίασε 20 επαγγέλματα, που ενδέχεται να θεωρούνται συνηθισμένα το 2020 ή το 2030 σήμερα όμως ακούγονται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Χειρουργοί που θα κάνουν επεμβάσεις για να δίνουν μεγαλύτερη χωρητικότητα μνήμης στους ανθρώπους, ελεγκτές καιρού, κατασκευαστές ζωντανών ανθρώπινων μελών και  «κάθετοι» αγρότες είναι μόνο μερικά από τα μελλοντικά επαγγέλματα που παρουσιάστηκαν.  

Διαβάστε παρακάτω τη λίστα με τα 20 πιο ενδιαφέροντα επαγγέλματα του μέλλοντος: 

1. Κατασκευαστές μελών του ανθρώπινου σώματος. Η τεχνολογία θα προχωρήσει αρκετά ώστε να δημιουργούνται ζωντανά ανθρώπινα μέλη με αποτέλεσμα να υπάρξει ανάγκη κατασκευαστών μελών του σώματος, καταστήματα που θα τα πωλούν και θα τα επισκευάζουν.
2.  Νανο-γιατροί. Πρόοδοι στον τομέα της νανοτεχνολογίας για τη δημιουργία υπο-ατομικών συσκευών και θεραπειών είναι πολύ πιθανόν να φέρουν αλλαγές στην προσωπική περίθαλψη και έτσι θα χρειαστεί μια νέα γενιά νανο-ειδικών ιατρικής που θα διαχειρίζονται τις νέες θεραπείες.
3. Αγρότες γενετικά τροποποιημένων τροφίμων. Οι αγρότες νέας γενιάς θα καλλιεργούν φυτά και θα εκτρέφουν ζώα που θα είναι γενετικά τροποποιημένα έτσι ώστε να παράγουν περισσότερη τροφή και να περιέχουν θρεπτικές πρωτεΐνες.
4. Διαχειριστές/ σύμβουλοι ηλικιωμένων. Θα χρειαζόμαστε ειδικούς οι οποίοι θα διαχειρίζονται την υγεία και τις ανάγκες του πληθυσμού ηλικιωμένων. Θα μπορούν να χρησιμοποιούν μια σειρά από νέες θεραπείες φαρμάκων, ψυχικής υγείας και εκγύμνασης.
5. Χειρούργοι αύξησης της μνήμης. Χειρουργοί θα μπορούν να προσθέσουν επιπλέον μνήμη σε ανθρώπους και να βοηθήσουν αυτούς που είναι υπερβολικά εκτεθειμένοι σε πληροφορίες και χρειάζονται περισσότερη μνήμη για να αποθηκεύουν την ενέργεια.
6. Ηθικιστές της Νέας επιστήμης. Καθώς η επιστημονική πρόοδος επιταχύνεται σε τομείς όπως η κλωνοποίηση, ενδέχεται να χρειαστεί μια νέα γενιά ανθρώπων που θα καταλαβαίνουν την επιστήμη και θα βοηθούν την κοινωνία να κάνει ηθικές επιλογές εξέλιξης. Δεν θα είναι πια ζήτημα το αν μπορούμε να κάνουμε κάτι αλλά το αν πρέπει.
7. Διαστημικοί πιλότοι, τουριστικοί ξεναγοί και αρχιτέκτονες. Με εταιρείες ήδη πολλά υποσχόμενες στον τουριστικό χώρο, θα χρειαστούμε πιλότους και ξεναγούς του διαστήματος καθώς και αρχιτέκτονες που θα σχεδιάζουν που θα ζούμε και θα εργαζόμαστε. Τρέχοντα έργα στο SICSA (Πανεπιστήμιο του Χιούστον) περιλαμβάνουν ένα θερμοκήπιο στον Άρη, σεληνιακά φυλάκια και οχήματα εξερεύνησης του διαστήματος.
8. Κάθετοι αγρότες. Τα κάθετα αγροκτήματα, σε ουρανοξύστες στο κέντρο των πόλεων θα αυξηθούν εντυπωσιακά μέχρι το 2020.
9. Ειδικοί αντιστροφής της κλιματικής αλλαγής. Όσο αυξάνονται οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, θα χρειαστούν μηχανικοί – επιστήμονες για να συμβάλουν στη μείωση ή ανατροπή των αποτελεσμάτων. Το φάσμα των επιστημών και τεχνολογιών που χρησιμοποιούν θα περιλαμβάνει, ενδεχομένως, τη συμπλήρωση των ωκεανών με ρινίσματα σιδήρου και την τοποθέτηση γιγαντιαίων ομπρελών που θα εκτρέπουν τις ακτίνες του ήλιου.
10. Εφαρμοστές καραντίνας. Εάν ένας θανατηφόρος ιός αρχίσει να εξαπλώνεται ταχέως, λίγες χώρες και λίγοι άνθρωποι θα είναι έτοιμοι. Οι νοσοκόμες δεν θα επαρκούν. Καθώς τα ποσοστά θνησιμότητας αυξάνονται και οι πόλεις θα κλείνουν, κάποιος θα αναλαμβάνει τη φύλαξη των πυλών.
11. Αστυνομία καιρικών μετατροπών. Η κλοπή σύννεφων για να δημιουργηθεί βροχή, είναι κάτι που ήδη συμβαίνει σε κάποιες γωνιές του πλανήτη και στο μέλλον θα χρειάζονται ειδικά σώματα που θα προστατεύουν τα σύννεφα και θα ελέγχουν ποιος έχει δικαίωμα να ψεκάσει με ιωδίδια (τα ιωδίδια με την πάροδο του χρόνου υφίστανται σε περιορισμένη έκταση διάσπαση, κατά την οποία ελευθερώνεται ιώδιο) αργύρου  για να προκαλέσει βροχή από τα περαστικά σύννεφα.
12. Εικονικοί δικηγόροι. Όσο περισσότερο επικοινωνούμε online, τόσο θα αυξάνεται η ανάγκη για ειδικούς δικηγόρους που θα επιλύουν νομικές διαφορές μεταξύ ατόμων που ζουν σε διαφορετικές χώρες με διαφορετικά νομικά συστήματα.
13. Εικονικοί διαχειριστές / ψηφιακοί καθηγητές. Ευφυή είδωλα ή χαρακτήρες υπολογιστών (avatar) ενδέχεται να βοηθούν ή ακόμα και να αντικαταστήσουν τους εκπαιδευτικούς στις τάξεις.
14. Κατασκευαστές εναλλακτικών οχημάτων. Θα χρειαστούμε σχεδιαστές και κατασκευαστές της επόμενης γενιάς μέσων μεταφοράς, χρησιμοποιώντας εναλλακτικά υλικά και καύσιμα..
15. Προσωπικοί παρουσιαστές ειδήσεων. Καθώς το τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και διαδικτυακό περιεχόμενο γίνεται όλο και περισσότερο εξατομικευμένο, θα υπάρχουν θέσεις εργασίας για ανθρώπους που θα εργάζονται με παραγωγούς και διαφημιστές ώστε να δημιουργούν ειδήσεις και θέματα ανάλογα με τα προσωπικά ενδιαφέροντα του καθενός. Η εξατομίκευση θα γίνεται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές ενώ η παρουσίαση των ειδήσεων θα γίνεται από ανθρώπους.
16. Καθαρίστριες δεδομένων. Καθώς αυξάνονται τα ηλεκτρονικά δεδομένα και οι πληροφορίες για τον καθένα μας, θα χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια ειδικές καθαρίστριες - ές που θα ξεφορτώνεται με ασφάλεια ό,τι δεν χρειαζόμαστε.
17. Οικιακή ηλεκτρονική βοηθός. Οι ηλεκτρονικές βοηθοί θα μας βοηθούν να οργανώνουμε την ηλεκτρονική ζωή μας, θα οργανώνουν τα email μας, θα εξασφαλίζουν την σωστή αποθήκευση των προφίλ, των δεδομένων και των passwords μας.
18. Χρηματιστές χρόνου. Ο χρόνος πάντα ήταν χρήμα και υπάρχουν ήδη άνθρωποι που αναλαμβάνουν διαχείριση χρόνου. Στο μέλλον, ενδεχομένως να προκύψουν και αγορές όπου ο χρόνος θα διαπραγματεύεται ως εναλλακτική νομισματική μονάδα.
19. Υπάλληλοι κοινωνικής δικτύωσης. Ενδεχομένως να χρειαστούμε εργαζόμενους που θα αναλάβουν ανθρώπους που έχουν υποστεί τραύματα ή έχουν μπει στο περιθώριο της κοινωνικής δικτύωσης.
20.  Προσωπικοί μάνατζερ. Αυτή η δουλειά θα είναι προέκταση του ρόλου που σήμερα παίζουν οι στυλίστες και οι μάνατζερς των διασημοτήτων. Θα είναι ο υπεύθυνος για την δημιουργία της προσωπικής μας «μάρκας» χρησιμοποιώντας κοινωνική δικτύωση και άλλα μέσα.

Πηγή: http://fastfuture.com