Λευκόχρωμα

Άπλετο φως εισέρχεται στο άχαρο δωμάτιο.

Χωρίς ηχώ τα μάτια συνομιλούν.

Κοινός πόνος, κοινή ελπίδα.

Το τέρας στέκεται στα χαμόσπιτα,

τα πλοκάμια του ξεδιπλώνει

και περιστρέφεται.

Ζαλίζεσαι, θολώνεις, πέφτεις…

Όμως κάπου εκεί παράμερα

στέκεται ένας άγγελος στεφανωμένος.

Κομίζει την ελπίδα, το όνειρο.

Σε αγκαλιάζει

και μια ηρεμία νιώθεις να σε διαπερνά.

Ο ήλιος φωτίζει το πρόσωπό σου,

μέσα σου μια νέα αχτίδα διεισδύει.