ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΥ

1. Να αναγνωρίσετε στις παρακάτω προτάσεις το είδος του ρήματος (αμετάβατο ή μεταβατικό). Εάν το ρήμα είναι μεταβατικό, να αναγνωρίσετε αν είναι μονόπτωτο ή δίπτωτο και να εντοπίσετε τα αντικείμενα τους και τις πτώσεις στις οποίες βρίσκονται. 

- Λακεδαιμόνιοι ἀπέθανον ἐν Θερμοπύλαις.

- Διηγήσομαι ὑμῖν μῦθον.

- Ἀλέξανδρος ἐπεκράτησε τῶν πολεμίων.

- Θάσιοι ἤκουσαν τῶν πρέσβεων.

- Σωκράτης διδάσκει τοὺς νεανίας τὴν ἀρετὴν.

- Προμηθεὺς ἔδωκε τοῖς ἀνθρώποις πῦρ.

- Κῦρος ἐλπίδων ἐνέπλησε τοὺς Ἕλληνας.

- Οἱ Θετταλοὶ ἐκώλυον τὸν Ἀγησίλαον τῆς παρόδου.

- Πορευόμεθα ἀσφαλῶς ἐπὶ τὴν πατρίδα.

2. Στις παρακάτω προτάσεις να εντοπίσετε τα απρόσωπα ρήματα και τις   απρόσωπες εκφράσεις, το υποκείμενό τους και τη δοτική προσωπική (όπου υπάρχει).

- Χρὴ ἡμᾶς τοὺς θεοὺς σέβειν.

- Δοκεῖ αὐτοῖς τὴν εἰρήνην δέχεσθαι.

- Ἄξιόν ἐστι σὲ ὑμνεῖν.

- Δεῖ ἡμῖν ἐξ ἀρχῆς τῶν πραγμάτων ἀκοῦσαι.

- Καλόν ἐστὶ τοὺς ἀνθρώπους ἀγαθοὺς εἶναι.

- Προσήκει τοῖς πολίταις πείθεσθαι τοῖς νόμοις.

- Καιρὸς ἐστὶν ἡμῖν πράττειν τὰ δέοντα.

- Ἔξεστιν παντὶ ἀνθρώπῳ ἀγορεύειν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ.

- Δεῖ ἡμᾶς θεραπεύειν τοὺς θεούς.

- Ἀνάγκη ἐστὶ φυλάττειν τὰς πύλας.

- Ἀδύνατόν ἐστι φεύγειν πεπρωμένον.

- Καλῶς ἔχει μένειν ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ.

3. Να αναγνωρίσετε το είδος της μετοχής στις παρακάτω προτάσεις (επιθετική, κατηγορηματική, επιρρηματική).

- Μακάριοι εἰσὶ οἱ πιστεύοντες εἰς ἐμέ.

- Ἀγγέλλω τοὺς Λακεδαιμονίους νενικηκότας.

- Οὗτος τοσαῦτα εἰπὼν ἀπῆλθεν.

- Ἔρχομαι λέξων τοῦτο.

- Ὀ φεύγων πόνους φεύγει τιμάς.

- Χαίρω λέγων τὴν ἀλήθειαν.

- Ἐλυποῦντο ἡττηθέντες.

- Ἦλθεν ἔχων ὀλίγας ναῦς.

- Οὗτος ἐπιβουλεύων ἡμᾶς φαίνεται.

- Οἱ Θηβαῖοι ἐπορεύοντο καίοντες οἰκίας.

- Ἀγγέλλω τοὺς Λακεδαιμονίους νενικηκότας.

-Ὁ κακῶς βασιλεύων φθονερός ἐστι.

-Ἰάσων εἰς τὸν ἰσθμὸν πλεύσας τὴν ναῦν (=το πλοίο)  ἀνέθηκεν  τω  Ποσειδῶνι.

- Ξενοφῶν θύσας τοῖς θεοῖς ἐστράτευσε.

-Οἱ  πολλάκις (=πολλές φορές) πεπιστευκότες  τοῖς  ψευδέσι  φίλοις   ὕστερον    οὐδὲ τοῖς πιστοῖς πιστεύουσιν.

-Οἱ Πέρσαι ἦλθον τὴν Ἑλλάδα ὑποτάξοντες.

-Κίρκη  ἥδετο(=χαιρόταν) παραλλάξασα τοὺς  ἐταίρους τοῦ Ὀδυσσέως εἰς ὗας (=γουρούνια). 

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ

1. Να σχηματίσετε τις πτώσεις των ουσιαστικών που σας ζητούνται μέσα σε παρένθεση.

• ἡ λύπη (δοτική ενικού)…………………………………………………………   
• ἡ θάλασσα (γεν. ενικού)………………………………………………………
• ὁ ἀθλητής (αιτιατ. πληθυντικού)…………………………………………....
• ἡ ὁδός (ονομαστική πληθυντικού)………………………………….............
• τὸ δῶρον (δοτική πληθυντικού)………………………………………………
• ἡ δύναμις (γενική ενικού) ……………………………………………………
• ὁ γέρων (ονομαστική πληθυντικού) ………………………………………..
• ὁ κόραξ (δοτική ενικού) ………………………………………………………
• ἡ πατρίς (αιτιατική πληθυντικού)…………………………………………..
• ὁ χειμών (δοτική ενικού)…………………………………………………......
• ὁ λιμήν (αιτιατική ενικού) ……………………………………………………
• τό μῆκος (ονομαστική πληθυντικού)………………………………………

2. Να τοποθετήσετε στην κατάλληλη πτώση, γένος και αριθμό τα επίθετα που βρίσκονται σε παρένθεση.

• Εἶχε τράπεζαν ................................καί  ............................... ἐδεσμάτων (πλήρης, πολυτελής).
•  Νοῦς .............................. ἐν σώματι ............................ (ὑγιής).
• Ἁνθρώπων ............................ τοῦτο ἔργον εἶναι νομίζομεν. (ἄφρων)
• Αἱ τάφροι ............................ ἦσαν (βαθὺς).
• ........................... ἄνθη ἐν τῷ λειμῶνι συνελέγομεν (πολυειδὴς).

3. Να αντικαταστήσετε τους τύπους της οριστικής στις άλλες εγκλίσεις προσέχοντας το χρόνο, το πρόσωπο και τον αριθμό.

ΟΡΙΣΤΙΚΗ φυλάττεις διώκει ἐταράξατε θύσουσι ἤλλαξαν ἐλέγχετε ἐβλάψαμεν ἐρρίφατε ὤρυξας εἶ γράφουσι πέπραχας λέγει ηὕρισκον ἐκεκηρύχεσαν

ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ

ΕΥΚΤΙΚΗ

ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ

ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ

ΜΕΤΟΧΗ

4. Να σχηματίσετε τους τύπους των ρημάτων οι οποίοι ζητούνται μέσα σε παρένθεση.

παιδεύω (γ΄ πληθ. οριστικής ενεστώτα)………………………………………………………...

ἐλπίζω (α΄ ενικό οριστικής παρατατικού) ……………………………………………………...

πράττω (α΄ πληθ. οριστικής μέλλοντα)…………………………………………………………

τρίβω (β΄ ενικό οριστικής αορίστου) …………………………………………………………...

γράφω (β΄ πληθ. οριστικής παρακειμένου)……………………………………………………..

τοξεύω (β΄ ενικό υποτακτικής ενεστώτα)………………………………………………………

κρύπτω (α’ πληθ. υποτακτικής αορίστου)……………………………………………………...

λέγω (γ΄ πληθ. ευκτικής ενεστώτα)……………………………………………………………..

διώκω (α’ ενικό ευκτικής αορίστου)……………………………………………………………

κηρύσσω (β΄ ενικό προστακτικής ενεστώτα)…………………………………………………..

πλήττω (β΄ πληθ. προστακτικής αορίστου)…………………………………………………….

5. Να συμπληρώστε τα κενά με το σωστό τύπο της έγκλισης που δίνεται στην παρένθεση.

·  Μὴ ……………………………. (κρίνω, προστ., ενεστ.) ἵνα μὴ κριθῆτε.

· Πορεύεται εἰς το ἱερὸν, ἵνα ……………………… (εὔχομαι, υποτ., αορ.) τῷ θεῷ.

· Ἐὰν δύο εὐθεῖαι …………………………… (τέμνω, υποτ., ενεστ.) ἀλλήλας, τὰς κατὰ κορυφὴν γωνίας ἴσας ποιοῦσιν.

·  …………………………  (εἰμί, γ΄ ενικό, προστ.) δύο εὐθεῖαι παράλληλοι.

· Δερκυλίδας ἠγνόει ὅτι ………………………… (λύομαι, ευκτ. παρκμ.) αἱ σπονδαί.

· Οἱ στρατιῶται τρόπαιον ἐπὶ τοῦ λόφου …………………….. (ἱδρύω, οριστ. υπερσ.).

Περί ελληνικής γλώσσας

Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία... 

Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο. 

Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα. Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα Νέο Ελληνικά). 

Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. 

Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν. Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας. 

Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. 

Έναν Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών. 27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500. 

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1 

ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1 

ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου 

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα. 

Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά κάθισαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε. 

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται). 

Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. 

Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου. 

Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ) 

Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής: 

1. ομιλών 

2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο) 

3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος) 

-Το πρώτο είναι η ομιλία 

-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω 

-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους) 

Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι). 

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν: 

1. Αριθμοί (μαθηματικά) 

2. Σχήματα (Γεωμετρία) 

3. Μουσική (Αρμονία) 

4. Αστρονομία 

Οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες. 

1. Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες. 

2. Ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος. 

Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται: συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους. 

Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ. 

ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει… 

Όμως η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1). 

Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. 

Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική. 

Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της. 

Παράδειγμα: 

Η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο. 

Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη. 

Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικο – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης; 

Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/

Ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα

Ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν απλά μια ευχάριστη ενασχόληση ή επάγγελμα όπως είναι σήμερα. Αποτελούσε έναν από τους βασικότερους λόγους επιβίωσης της Ελληνικής φυλής – ιδιαίτερα την εποχή των Περσικών πολέμων (490-479 π.Χ.). Σύμφωνα με τον Gardiner «η νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών … ήταν η νίκη μιάς χούφτας ασκημένων αθλητών κατά των ορδών μαλθακών βαρβάρων». Θα ήταν περιττό να αναλυθεί η σημασία που έδιναν ειδικά οι Σπαρτιάτες στην καθημερινή εκγύμναση των νέων (Αγωγή), ώστε να βασίζονται ανά πάσα ώρα και στιγμή στην προάσπιση της πόλης τους από εχθρικές επιδρομές. Είναι γνωστό ότι η Σπάρτη ήταν ίσως η μοναδική πόλη στην αρχαία Ελλάδα που δεν είχε εξωτερικά τείχη – οι Σπαρτιάτες θεωρούσαν τα τείχη θηλυπρεπές μέσο άμυνας- ακριβώς για τον λόγο ότι βασίζονταν στην άρτια εκπαίδευσή τους!

Μερικά από τα πιό γνωστά αγωνίσματα ήταν ο ιππόδρομος, ο δρόμος, το άλμα, ο δίσκος, το ακόντιο, η πάλη, το πένταθλο, το παγκράτιο και άλλα. Ωστόσο στη παρούσα ανάρτηση θα αναφερθούμε περισσότερο σε αθλήματα που σήμερα είναι ευρέως διαδεδομένα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το χάντμπολ και το χόκεϋ, τα οποία στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστά σαν αθλήματα «σφαιρομαχιών» και τα οποία αποτελούσαν ομαδικές αθλοπαιδιές χωρίς να ανήκουν στο πρόγραμμα των επίσημων αγώνων . Είναι λογικό να φαίνεται περίεργο πως οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν και ανακάλυψαν αυτά τα αθλήματα. Ο λόγος βεβαίως έχει να κάνει με το ότι η ανακάλυψη αυτών των αθλημάτων έχει –λανθασμένα- αποδοθεί σε άλλους λαούς. Απόδειξη αφενός η ύπαρξη πολλών γλυπτικών έργων που απεικονίζουν ξεκάθαρα αυτά τα αθλήματα και αφετέρου οι αναφορές των πηγών της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, με βασικές την Οδύσσεια του Ομήρου και τους Δειπνοσοφιστές του Αθηναίου. Εξάλλου πολλοί γνωστοί γλύπτες αλλά και άγνωστοι δημιουργοί αφιέρωσαν όλη τη ζωή τους στην απόδοση του αθλητικού ιδανικού! Ας δούμε περισσότερο αναλυτικά το κάθε άθλημα:

1. Ποδόσφαιρο ή «επίσκυρο»:

Με βάση τον Όμηρο (Οδύσσεια, Θ, στ. 282-293) το ποδόσφαιρο στην αρχαία Ελλάδα ονομαζόταν «επίσκυρο» και ήταν γνωστό ήδη από την Μυκηναϊκή εποχή (1600-1100 π.Χ.). Μάλιστα στις ανασκαφές της Σαμοθράκης βρέθηκε μπάλα ποδοσφαίρου από δερμάτινο κάλυμμα, η οποία χρονολογείται στον 3ο αιώνα π. Χ. Σύμφωνα με τον ερευνητή Λεωνίδα Μπίλλη: «Το γήπεδο ποδοσφαίρου ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη και τα όριά του τα καθόριζαν γραμμές από χαλίκια». Σύμφωνα με τον Αρριανό (ΧΙV 47) το άθλημα αυτό παιζόταν από μικρά παιδιά ή ενήλικες άντρες. Γνωστοί ποδοσφαιριστές της εποχής υπήρξαν ο Αριστόνικος και ο Δημοτέλης από τη Χίο, μεταξύ άλλων.

ανάγλυφη παράσταση ποδοσφαίρου, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

2. Μπάσκετ ή «ανακρουσία»:

Οι κανονισμοί της «ανακρουσίας» ήταν όμοιοι με τους σημερινούς κανόνες του μπάσκετ, που λανθασμένα θεωρείται ανακάλυψη των Αμερικανών. Ο αθλητής λοιπόν έπρεπε να χτυπήσει τη μπάλα (σφαίρα) δυνατά στο χώμα ώστε αυτή να επιστρέψει πάλι στο χέρι του. Βεβαίως αν υπερέβαινε τον αριθμό των βημάτων, που όριζε ο κανονισμός, έχανε την κατοχή της μπάλας, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Ο Όμηρος περιγράφει γλαφυρά μια σκηνή από αγώνα της εποχής (Οδύσσεια, Θ, στ. 370-375): «Έριχνε ψηλά την σφαίρα (μπάλα) και την γή που έθρεψε πολλούς άρχισε να χτυπά με προικισμένα πόδια και να κάνει στροφές γρήγορες και εναλλασόμενες, ενώ οι άλλοι νέοι τον ζητωκραύγαζαν και στον ουρανό υψώνονταν δυνατές φωνές».

                αγγείο με παράσταση «ανακρουσίας»

3. Χάντμπολ ή χειροσφαίριση:

Το χάντμπολ αν και θεωρείται άθλημα προερχόμενο από χώρες όπως η Γερμανία και η Δανία, έχει τις ρίζες του και αυτό στη αρχαία Ελλάδα. Υπάρχουν αναφορές του παιχνιδιού ήδη από την Μινωϊκή περίοδο, ενώ στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου το άθλημα διαδίδεται αρχικά στις Ελληνικές αποικίες της Ιταλίας. Σημαντική πηγή αποτελεί πάλι η Οδύσσεια του Ομήρου, όπου περιγράφεται σκηνή από το παιχνίδι: «…Τότε ο Αλκίνος πρόσταξε το Λαοδάμα κι Άλιο, μόνοι να πιάσουν το χορό, που δεν τους έφτανε άλλος. Κι αυτοί μια κόκκινη όμορφη σφαίρα στα χέρια παίρνουν, που ‘χε φτιασμένη ο Πόλυβος, κι ο ένας την πετούσε, πίσω λυγώντας το κορμί, στα σύγνεφα τα μαύρα. Κι ο άλλος απ’ τη γη ψηλά πηδώντας στον αέρα την έπιανε εύκολα, προτού στο χώμα να πατήσει». Μια ακόμη τρανταχτή απόδειξη για την ελληνική προέλευση του αθλήματος αποτελεί το χάλκινο αγαλματίδιο που βρέθηκε στη Δωδώνη (3ος αιώνας π. Χ.) και απεικονίζει ένα παιδί με σφαίρα στο χέρι.

 παράσταση αγώνα χειροσφαίρισης στην αρχαία Ελλάδα 

4. Χόκεϋ ή «κερητίζειν»: 

Η αντισφαίριση –όπως ονομάζεται στη νεοελληνική το χόκεϋ – αποτέλεσε ένα ακόμη άθλημα στην αρχαία Ελλάδα με βάση τη σφαίρα. Αγγεία που έχουν ανακαλυφθεί και χρονολογούνται από το 540 π.Χ. απεικονίζουν σκηνές αναπαράστασης νέων που έπαιζαν το γνωστό σήμερα χόκεϋ. Στην αρχαία Ελλάδα το άθλημα ονομαζόταν «κερητίζειν», επειδή παιζόταν με κυρτά ραβδιά, σε σχήμα κεράτων. Η μπάλα ήταν από ύφασμα ή δέρμα. Το εσωτερικό της κάλυπτε μαλλί προβάτου ή τρίχες αλόγου, ώστε να αναπηδά με ευκολία. Χαρακτηριστική είναι η ανάγλυφη βάση που βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και χρονολογείται στο 510-500 π.Χ.

 ανάγλυφη βάση αγώνα αντισφαίρισης, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Πηγές: 

1) Ομήρου Οδύσσεια 

2) Δειπνοσοφιστές Αθηναίου 

3) Ιστορία του Ελληνικού έθνους, Ακαδημία Αθηνών, τόμος Α, Προϊστορία και πρωτοϊστορία 

4) Ιστορία του Ελληνικού έθνους, Ακαδημία Αθηνών, τόμος Β, Αρχαϊκός Ελληνισμός 

5) Πώλ Κάρτλεντζ, Οι Σπαρτιάτες 

6) Δρ. Λεωνίδας Μπίλλης, Όλοι αντέγραψαν τους Έλληνες

ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ:

Ελληνικά Χρονικά

by Γιάννης Αθανασόπουλος

Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Β' Γυμνασίου

Ασκήσεις Εμπέδωσης

ΕΝΟΤΗΤΑ 13^η

1. Να συμπληρωθούν τα κενά με τον κατάλληλο τύπο του ρήματος στην Υποτακτική μέσης φωνής:

·   Τί …………………………….. (πράττομαι, α΄ πληθ. αόρ.);

·   Ἐάν  …………………………… ἡ  πόλις,  οἱ  πολῖται  εὐτυχοῦσιν  (αὒξομαι, γ’ ενικ. ενεστ.).

·   Παρασκευάζομαι,   ἵνα  ………………………………. τοὺς    φίλους   (δέχομαι,  α’ ενικ. αόρ.).

·   Ἐὰν  ὁ  ἄρχων τῷ λόγῳ…………………………., καλῶς διοικεῖ (πείθομαι, γ’ ενικ. ενεστ.).

·   ……………………… (θύομαι, α’ πληθ. ενεστ.) τοῖς θεοῖς, ἵνα καλῶς βαίνῃ ἡ ἐκστρατεία.

·   ……………………… (βούλομαι, α΄ πληθ. ενεστ.) ἀγαθοὶ πολῖται εἶναι, ὦ συμπολῖται.

·   Ὁ διδάσκαλος  εὐτυχὴς  ἐστι,  ἐὰν   οἱ   μαθηταὶ   ὀρθῶς   …………………………….. (ἀποκρίνομαι, γ’ πληθ. ενεστ.).

·   Ὁ ὀκνηρὸς  προφάσεις  εὑρίσκει,  ἵνα …………………………. τὰ   δέοντα   ποιῆσαι (ἀναβάλλομαι, γ’ ενικ. ενεστ.).

·   ………………………. (ἀμύνομαι, α΄ πληθ. ενεστ) τοὺς πολεμίους, ὦ συμπολῖται.

·   Οὗτοι άκούουσι τῶν ασμάτων, ἵνα ………………….. τῇ μουσικῇ (τέρπομαι, γ’ πληθ. ενεστ.).

·   Οἱ ἀκοντισταὶ βάλλουσι τοῖς ἀκοντίοις, ἵνα ……………………….. τοὺς πολεμίους (τρέπομαι, γ’ πληθ. ενεστ.).

·   Πέρσαι παρασκευάζονται, ἵνα ………………….. ἐπὶ τοὺς Ελληνας (στρατεύομαι, γ’ πληθ. αόρ.).