ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ

Περιληπτική αναδιήγηση ραψωδιών Κ, Λ, Μ, Ν, Ξ, Ο, Π

  ΡΑΨΩΔΙΑ: Κ «ΔΟΛΩΝΕΙΑ»

Η άρνηση του Αχιλλέα να επιστρέψει στη μάχη και να βοηθήσει έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στους Αχαιούς. Αποφασίζεται να σταλούν ως κατάσκοποι ο Διομήδης κι ο Οδυσσέας στο στρατόπεδο των Τρώων ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους Τρώες που στέλνουν το Δόλωνα ως κατάσκοπο στο αχαϊκό στρατόπεδο. Ο Δόλωνας, όμως, χάνει τη ζωή του αφού συλλαμβάνεται από τους Αχαιούς.

  ΡΑΨΩΔΙΑ: Λ «ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΑ»

Η εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ Αχαιών και Τρώων συνεχίζεται και αρχικά νικούν οι πρώτοι ενώ διακρίνεται για τις στρατηγικές του ικανότητες ο Αγαμέμνονας (αριστεία). Όμως κάποια στιγμή τραυματίζεται τόσο ο Αγαμέμνονας όσο και κάποιοι άλλοι σημαντικό Αχαιοί (Οδυσσέας, Διομήδης), γεγονός που «ρίχνει» το ηθικό τους. Ο Αχιλλέας -παρακολουθώντας τις εξελίξεις- στέλνει το φίλο του, Πάτροκλο, στο Νέστορα κι εκεί γίνεται μια δεύτερη προσπάθεια είτε για να μεταπειστεί ο Αχιλλέας να γυρίσει στη μάχη είτε να οδηγήσει ο Πάτροκλος τους Μυρμιδόνες στη μάχη φορώντας την πανοπλία του Αχιλλέα.

  ΡΑΨΩΔΙΑ: Μ «ΤΕΙΧΟΜΑΧΙΑ»

Στο πεδίο της μάχης οι Αχαιοί συνεχίζουν να χάνουν έδαφος και να υποχωρούν. Οι Τρώες απειλητικά προσεγγίζουν την προστατευτική τάφρο των Αχαιών και λίγο αργότερα ο Έκτορας ρίχνει μια τεράστια πέτρα και γκρεμίζει μια πύλη του αντίπαλου στρατοπέδου. Οι Τρώες εισβάλλουν και απωθούν τους Αχαιούς στα πλοία.

  ΡΑΨΩΔΙΑ: Ν «ΜΑΧΗ ΕΝ ΤΑΙΣ ΝΑΥΣΙΝ»

Οι Αχαιοί πλέον πιέζονται ιδιαίτερα ενώ παράλληλα ο Έκτορας καυχιέται ότι θα κάψει τα καράβιά τους. Στην κρίσιμη αυτή στιγμή παρεμβαίνει ο θεός Ποσειδώνας που προσπαθεί να ενισχύσει τους Αχαιούς και να τους αναπτερώσει το ηθικό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι Έλληνες να εξακολουθούν να βρίσκονται σε άσχημα θέση, όμως αμύνονται με σθένος και δεν σταματούν να αγωνίζονται.

  ΡΑΨΩΔΙΑ: Ξ «ΔΙΟΣ ΑΠΑΤΗ»

Η κατάσταση για τους Αχαιούς τείνει να γίνει απογοητευτική. Ο Αγαμέμνονας προτείνει ως μόνη λύση να φύγουν μέσα στη νύχτα, πρόταση που απορρίπτεται από τους άλλους αχαιούς ηγέτες. Τότε παρεμβαίνει η θεά Ήρα που κοιμίζει το Δία κι αμέσως ο Ποσειδώνας συνεχίζει να παροτρύνει τους Αχαιούς και να τους ρίχνει με ορμή στον πόλεμο. Τέλος, έρχεται ο τραυματισμός του Έκτορα από τον Αίαντα, κάτι που έχει ως συνέπεια την απομάκρυνσή του από τη μάχη. Εύκολα τότε οι Αχαιοί τρέπουν τους Τρώες σε φυγή.

  ΡΑΨΩΔΙΑ: Ο «ΠΑΛΙΩΞΙΣ ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ»

Όταν ο Δίας ξυπνά από το βαθύ ύπνο του, αρχικά καυγαδίζει με την Ήρα, όμως μετά της αποκαλύπτει όλο το σχέδιό του και ζητά τη συνεργασία της. Απομακρύνεται ο Ποσειδώνας ενώ παράλληλα στέλνεται ο Απόλλωνας στο πλευρό τον Τρώων. Η παρέμβαση του Απόλλωνα είναι καταλυτική. Γκρεμίζει ένα ακόμη μέρος του τείχους και οι Τρώες εισβάλλουν ξανά στο αχαϊκό στρατόπεδο. Τότε ο Πάτροκλος σπεύδει στον Αχιλλέα και προσπαθεί να τον πιέσει να επιστρέψει στη μάχη.

  ΡΑΨΩΔΙΑ Π «ΠΑΤΡΟΚΛΕΙΑ»

Ο Πάτροκλος εκθέτει τη σοβαρότητα της κατάστασης στον Αχιλλέα και του ζητάει να επιτρέψει τουλάχιστον σ’ αυτόν να οδηγήσει τους Μυρμιδόνες στον πόλεμο. Ο Αχιλλέας, βλέποντας τα πρώτα αχαϊκά καράβια να καίγονται, επιτρέπει τελικά στο φίλο του να φορέσει την πανοπλία του συμβουλεύοντάς τον όμως να μην απομακρυνθεί από τα πλοία. Η εξόρμηση των Μυρμιδόνων γίνεται με ασυγκράτητη σφοδρότητα και μανία. Ο Πάτροκλος φθάνει σε επίπεδο «αριστείας», λησμονεί όμως τη συμβουλή του Αχιλλέα και «μεθυσμένος από τις επιτυχίες του» συνεχίζει την καταδίωξη έως τις Σκαιές Πύλες. Τότε έρχεται η παρέμβαση του Απόλλωνα, ο οποίος ανακόπτει την πετυχημένη πορεία του…

ENOTHTA 12^η   (Πρωτότυπο κείμενο-Μετάφραση)

«Τα φαινόμενα απατούν»

Ἔστωσαν δύο ἁμαρτωλοί, ὁ μέν κολαζόμενος, ὁ δέ μή κολαζόμενος. Μή λέγε, μακάριος οὗτος, ὅτι πλουτεῖ, ὀρφανούς ἀποδύει, χήρας βιάζεται. Καίτοι οὐ νοσεῖ, ἀλλ’ ἁρπάζων εὐδοκιμεῖ, τιμῆς μεγάλης ἀπολαύει καί δυναστείας, οὐδέν τῶν ἀνθρωπίνων κακῶν ὑπομένει  ἀλλά τοῦτον μάλιστα θρήνει, ὅτι και νοσεῖ, και οὐ θεραπεύεται. Ἐάν ἴδῃς τινά ὑδέρῳ κατεχόμενον, καί μή τρέχοντα πρός τόν ἰατρόν, ἀλλά τράπεζαν ἔχοντα Συβαριτικήν, μεθύοντα καί ἐπιτείνοντα τήν νόσον, μακαρίζεις τοῦτον, ἤ ταλανίζεις; Ἐάν δέ ἕτερον ἴδῃς ὑδέρῳ κατεχόμενον, ἰατρικῶν ἀπολαύοντα χειρῶν, λιμῷ ἑαυτόν ἐκδιδόντα, φαρμάκοις προσκαρτεροῦντα πικροῖς, οὐχί τοῦτον πολύ μᾶλλον ἐκείνου μακαρίζεις; Ὡμολόγηται ὁ μέν γάρ νοσεῖ, καί οὐ θεραπεύεται ὁ δέ νοσεῖ, καί ἀπολαύει ἰατρείας. Ἐπίπονος μέν ἡ ἰατρεία, ἀλλ’ ὠφέλιμον αὐτῆς τό τέλος. Οὕτως ἐστί καί ἐν τῷ παρόντι βίῳ. Ἰωάννης Χρυσόστομος,  Περί Λαζάρου, ΡG 48.1030-1031 (διασκευή)

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δυο κατηγορίες αμαρτωλών, ο ένας είναι αυτός που τιμωρείται, ενώ ο άλλος αυτός που δεν τιμωρείται. Να μη λες ότι (αυτός που δεν τιμωρείται) είναι ευτυχισμένος, γιατί έχει πλούτη, γδύνει ορφανά, και (χρησιμοποιεί βία) επιτίθεται στις χήρες. Και πράγματι δεν νιώθει αδύναμος, αλλά αρπάζοντας προοδεύει και απολαμβάνει μεγάλη τιμή και εξουσία και δεν υποφέρει από καμιά ανθρώπινη δυστυχία· αλλά αυτόν πάρα πολύ να τον θρηνείς, γιατί είναι πραγματικά άρρωστος και δεν θεραπεύεται. Αν δεις κάποιον που πάσχει από υδρωπικία να μην τρέχει στο γιατρό, αλλά να κάθεται σε βαρυφορτωμένο με εδέσματα τραπέζι, να μεθά και να επιδεινώνει την αρρώστια, αυτόν τον καλοτυχίζεις ή τον θεωρείς δυστυχισμένο;  Ενώ αν δεις έναν άλλο που πάσχει από υδρωπικία να απολαμβάνει ιατρικής φροντίδας, να αποφεύγει το φαγητό, να παίρνει με υπομονή πικρά φάρμακα, αυτόν δεν τον θεωρείς πολύ πιο ευτυχισμένο από εκείνον; Είναι κοινά αποδεκτό: γιατί, ο ένας είναι άρρωστος και δεν θεραπεύεται ενώ ο άλλος ασθενεί και ωφελείται από την θεραπεία. Η θεραπεία είναι επίπονη, αλλά ο σκοπός της ωφέλιμος. Έτσι συμβαίνει και στην παρούσα ζωή.

Φύλλο Εργασίας – Ενότητα 12^η

  1) Να τοποθετήσετε τις παρακάτω λέξεις στην ίδια πτώση του άλλου αριθμού:

οὗτος:	ἰατρόν:
ὀρφανούς:	(τῷ) παρόντι βίῳ:
ἁρπάζων:	ἐπίπονος ἰατρεία:
τιμῆς:	ἀνθρωπίνων κακῶν:
δυναστείας:	ἐκείνου:
λιμῷ:	τράπεζαν:
φαρμάκοις:	τινά:
(τό) τέλος:	αὐτῆς

  2) Να τοποθετήσετε τα ρήματα στο ίδιο πρόσωπο των άλλων εγκλίσεων + απρφ + μτχ.

Οριστική	ἀποδύει	ἐστί	μακαρίζεις
Υποτακτική				θεραπεύσωμεν
Ευκτική
Προστακτική
Απαρέμφατο
Μετοχή

  3) Να αντιστοιχίσετε τις λέξεις της Στήλης Α’ με την ερμηνεία τους στη Στήλη Β’. Στη συνέχεια να σχηματίσετε προτάσεις με τις λέξεις της Α’ Στήλης.

(ΠΡΟΣΟΧΗ: δύο λέξεις της Στήλης Β’ περισσεύουν)

Στήλη Α’	Στήλη Β’
αυτοτέλεια	αναποτελεσματικός
ατέλεια	ελλιπής, χωρίς φόρους
εντέλεια	Αυτός που αποβλέπει στο προσωπικό του συμφέρον
ατελέσφορος	Ανεξαρτησία
ατελής	Υποδούλωση
ευτελής	Φθηνός
υποτελής	Τελειότητα
ιδιοτελής	Πολυέξοδος
τελεσίδικος	Ελάττωμα
πολυτελής	Πολυδιάστατος
	Οριστικός, αμετάκλητος
	υπόδουλος

Υεμένη...

Ύπνος: πόσες είναι οι ιδανικές ώρες ύπνου;

Οι οκτώ ώρες ύπνου θεωρούνται από πολλούς ειδικούς ιδανικές, όμως οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουν τη δυνατότητα να αφιερώσουν τόσο χρόνο στη νυχτερινή ξεκούρασή τους.

Σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει περισσότερο το τοπίο αλλά και να υπογραμμίσει τη σημασία του επαρκούς ύπνου στη ζωή μας, το Αμερικανικό Ίδρυμα για τον Ύπνο (NSF) εξέδωσε νέα, επικαιροποιημένη οδηγία που αφορά στις συνιστώμενες ώρες ύπνου ανά ηλικία.

Η νέα οδηγία αντανακλά τη σημασία της ηλικίας στο μοτίβο του ύπνου, καθώς οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι ανάγκες μας για ξεκούραση μεταβάλλονται σημαντικά με την πάροδο των ετών.

Η σχετική έκθεση του μη κερδοσκοπικού οργανισμού συντάχθηκε από ομάδα ειδικών σε θέματα ύπνου και βασίστηκε σε αναλυτική επισκόπηση δημοσιευμένων επιστημονικών μελετών που αφορούν στον ύπνο και την υγεία. Η έκθεση δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Sleep Health, το επίσημο περιοδικό του Αμερικανικού Ιδρύματος για τον Ύπνο.

Στον πίνακα που ακολουθεί, θα δείτε ποια είναι η νέα οδηγία και πώς διαφοροποιείται από την προηγούμενη.

Ηλικία	Νέα οδηγία (ώρες)	Παλιάοδηγία (ώρες)
Νεογέννητα 0-3 μηνών	14-17	12-18
Βρέφη 4-11 μηνών	12-15	14-15
Νήπια 1-2 ετών	11-14	12-14
Παιδιά 3-5 ετών	10-13	11-13
Παιδιά 6-13 ετών	9-11	10-11
Έφηβοι 14-17 ετών	8-10	8,5-9,5
Νεαροί ενήλικες 18-25	7-9	(Νέα κατηγορία)
Ενήλικες 26-64 ετών	7-9	7-9
Ενήλικες 65+	7-8	(Νέα κατηγορία)

Θα πρέπει να τονιστεί ότι η οδηγία είναι ενδεικτική, καθώς ο ύπνος που χρειάζεται καθένας από εμάς είναι υπόθεση… προσωπική. Εάν ένας νεαρός ενήλικας μπορεί να λειτουργήσει αποδοτικά καθ” όλη τη διάρκεια της ημέρας με 6 ή 6,5 ώρες ύπνου, τότε τόσο ύπνο χρειάζεται και δεν απαιτείται να κοιμάται παραπάνω.

Μερικοί άνθρωποι, στους οποίους αποδίδεται ο χαρακτηρισμός short sleepers, μπορούν όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά να είναι και εξαιρετικά αποδοτικοί έχοντας κοιμηθεί ελάχιστες ώρες. Οι άνθρωποι αυτοί κοιμούνται καθημερινά κάτω από 6 ώρες, όμως νιώθουν εξίσου αναζωογονημένοι και ξεκούραστοι με άλλους που έχουν κοιμηθεί 8 ώρες.

Η ικανότητα αυτή, σύμφωνα με το onmed, έχει γενετική βάση. Ωστόσο, οι ειδικοί σημειώνουν ότι οι πραγματικοί short sleepers αντιπροσωπεύουν μόλις το 1% του πληθυσμού.

Οι περισσότεροι που υποστηρίζουν λοιπόν ότι νιώθουν μια χαρά ενώ κοιμούνται ελάχιστα πιθανότατα κοροϊδεύουν τον εαυτό τους!

Και μην ξεχνάτε: η ποιότητα του ύπνου είναι εξίσου σημαντική με την ποσότητα του ύπνου που απολαμβάνουμε καθημερινά.

http://www.enallaxnews.gr/

Για τον Άργο, το σκυλί του Οδυσσέα...

Αν και τετράποδος, ο Άργος είναι ένας από τους συμπαθέστερους «ήρωες» της Οδύσσειας. Δίκαια η ανεπανάληπτη αγάπη του για τον Οδυσσέα τον ανέδειξε σε αιώνιο σύμβολο αφοσίωσης. Παρότι σύντομη, η σκηνή στην οποία πρωταγωνιστεί είναι ομολογουμένως συγκλονιστική.

Παραμελημένος για είκοσι ολόκληρα χρόνια εξαιτίας της ασπλαχνίας των ανθρώπων, έχοντας εισπράξει ελάχιστα απ’ όσα λόγω ράτσας και προσόντων τού όφειλε η ζωή, αφημένος να σέρνεται στις κοπριές γεμάτος τσιμπούρια, με τις δυνάμεις του να τον έχουν εγκαταλείψει προ πολλού, ο Άργος υπομένει αγόγγυστα τη σκληρότητα της σκυλίσιας του ζωής.

Ζαρώνει σε μια γωνία, αρνούμενος πεισματικά να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, λες και ο κύκλος του στον μάταιο τούτο κόσμο δεν έχει ακόμα κλείσει. Λες και περιμένει κάτι –ή κάποιον– που θα σηματοδοτήσει τη δίχως επιστροφή αναχώρησή του. Λες και προσμένει μια σταγόνα ευτυχίας, που θα ξεπλύνει μονομιάς τον συσσωρευμένο πόνο τόσων ετών και θα κάνει ευκολότερο το τελευταίο του ταξίδι, δικαιώνοντας ταυτόχρονα το σύντομο πέρασμά του από τη Γη.

Η εικόνα του Οδυσσέα, στα χέρια του οποίου μεγάλωσε, είναι φαίνεται βαθιά χαραγμένη στη μνήμη του. Τόσο βαθιά, ώστε στοιχειώνει την κάθε του στιγμή –παρελθοντική, παροντική ή μελλοντική– και καθορίζει απόλυτα την ύπαρξή του.

Μόνον όταν το φάντασμα του "αφέντη" του θα πάρει μπροστά του σάρκα και οστά, ο Άργος θα λυτρωθεί από τούτο το στοίχειωμα και θα μπορέσει επιτέλους ν’ αναπαυθεί εν ειρήνη, μακριά από την παγερή αδιαφορία των ανθρώπων. Αυτή τη λύτρωση κι αυτή τη δικαίωση της ζωής του περιμένει καρτερικά τόσα χρόνια.

Και οι θεοί δεν τον απογοητεύουν. Ο Οδυσσέας επιστρέφει. Το φάντασμά του παίρνει επιτέλους σάρκα και οστά. Ντύνεται βέβαια ένα ξένο σαρκίο, αυτό του γεροζητιάνου, αλλά ο Άργος δεν ξεγελιέται. Αναγνωρίζει αμέσως –μόνος αυτός, ανάμεσα σε τόσους!– τον "αφέντη" του, οσμίζεται από μακριά τη μυρουδιά του.

Σαλεύει χαρούμενος την ουρά του και κάνει να κινηθεί προς το μέρος του, να τριφτεί στα πόδια του για τελευταία φορά. Δεν έχει ωστόσο τις αναγκαίες για ένα τέτοιο εγχείρημα δυνάμεις. Την ώρα που ο Οδυσσέας και ο Εύμαιος περνούν το κατώφλι της μεγάλης αίθουσας, ο Άργος αφήνει στο χώμα την τελευταία του πνοή…

Ειρωνεία της τύχης; Ένα ακόμα αταίριαστο παιχνίδι των θεών; Ή μήπως μια αδικαιολόγητη σκληρότητα του ποιητή; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Η αδυναμία του Άργου να φτάσει στον Οδυσσέα, για χάρη του οποίου άντεξε τόσα χρόνια, εκτινάσσει τη σκηνή –και μαζί την τέχνη του Ομήρου– σε ύψη δυσθεώρητα.

Μια τόσο δυνατή αγάπη, σαν κι αυτήν του Άργου για τον Οδυσσέα και του Οδυσσέα για τον Άργο, δεν χρειάζεται την άμεση σωματική επαφή για να εκραγεί και να διαβρώσει με χιλιάδες ολοφώτεινα χρώματα τον γκρίζο ορίζοντα της σκληρότητας και της αδιαφορίας. Του αρκεί μια μόνο κίνηση, ένα νεύμα, μια τρυφερή ματιά… 

Ο Άργος κάνει αυτήν την κίνηση. Και ο Οδυσσέας του την ανταποδίδει. Όχι κινούμενος προς το μέρος του –αφού αν έκανε κάτι τέτοιο θα πρόδιδε την αληθινή του ταυτότητα και θα έθετε σε κίνδυνο τόσο τα σχέδια όσο και τη ζωή του–, αλλά κοιτάζοντάς τον και αφήνοντας ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλό του.

Με την αλάνθαστη «έκτη αίσθησή» του, ο Άργος καταλαβαίνει. Δεν χρειάζεται να συνεχίσει πλέον την επίπονη προσπάθειά του. Οσμίζεται στον αέρα τη μυρωδιά που αφήνουν τα έντονα συναισθήματα του "αφέντη" του, νιώθει την τρυφερότητα της ματιάς του, αισθάνεται τη θέρμη των δακρύων του να τον τυλίγει σαν ζεστή κουβέρτα το καταχείμωνο.

Και αφήνεται να πεθάνει. Λυτρωμένος. Δικαιωμένος. Γεμάτος ευτυχία και ικανοποίηση. Ευτυχισμένος που αξιώθηκε να ξαναδεί τον Οδυσσέα. Και ικανοποιημένος που ο "αφέντης" του δεν τον ξέχασε, δεν έπαψε να τον αγαπά.

Και ίσως, συναισθανόμενος τους κινδύνους που κρύβει ένας φανερός αναγνωρισμός, ο Άργος χαρίζει στον Οδυσσέα την τελευταία απόδειξη της αφοσίωσής του. Ενώ φλέγεται από την επιθυμία να τον πλησιάσει, να τον αγγίξει, εντούτοις μένει μακριά, μετατρέποντας την τελευταία του πνοή σε μανδύα που αγκαλιάζει προστατευτικά τον Οδυσσέα.

Έτσι επιτάσσει η αληθινή αγάπη και η ανιδιοτελής αφοσίωση. Και έτσι ενεργεί ο Άργος. Παραδίδοντας στους άσπλαχνους δούλους του παλατιού, αλλά και σε όλους εμάς, μοναδικά μαθήματα ανθρωπιάς.

Αυτός, ο Άργος, ένα σκυλί…

http://www.egriechen.info/

Rio de Janeiro