Ανθρώπινα Δρώμενα

Ολάκερη η ζωή μια θεατρική παράσταση.

Πρωταγωνιστές άνθρωποι 

που στέκονται σιωπηλοί μπροστά σε τρίστρατα,

πορεύονται σε ανηφορικούς δρομίσκους, 

αναρριχώνται σε απόκρημνα βουνά, 

κολυμπούν στο μανιασμένο πέλαγος...

Το θέμα κοινό,

ένας αδιάπτωτος αγώνας επιβίωσης!

Το τέλος άδηλο...

Οι ήρωες βυθίζονται στο δράμα τους, 

βαδίζουν μονάχοι πάνω στη σκηνή ασταμάτητα,

βρυχώνται σαν αρχαίες Όρνιθες, 

βιώνουν την τελευταία υπόκλιση μπροστά στους θεατές, 

απολαμβάνουν το θερμό χειροκρότημα, 

ανασηκώνονται, 

απογειώνονται...

Κι όμως... 

Ποιος άνθρωπος είναι ελεύθερος;

Sesshu, Τοπία φθινοπώρου και χειμώνα. Περίοδος 

Muromachi. 15ος αιώνας. Εθνικό Μουσείο του Τόκυο

 (Tokyo National Museum)

Αχ, η καρδιά μου... (Μαρία Πολυδούρη)

Αχ, η καρδιά μου νοσταλγεί,

τώρα που φεύγει η μέρα,

το ρόδινο ξημέρωμα,

τον ήλιο, τον αιθέρα.

Τα παιδικά χαμόγελα,

το κύμα που απαντούσε

στο φλοίσβημα της πρόσχαρης

φωνούλας μας που αχούσε.

Τη βάρκα που λικνίζονταν

στη μέθη μας του ονείρου,

το αβρό τραγούδι που έσμιγε

τη σιγαλιά του απείρου.

Τη χαραυγή που ρόδιζε

τα σεντεφένια πλάτια,

την πεθυμιά την άχραντη

στ´αγγελικά μας μάτια.

Αχ, η καρδιά μου νοσταλγεί,

τώρα που η μέρα σβήνει,

της ομορφιάς το πέρασμα,

τη νιότη που μ´αφήνει.

Από τη συλλογή Οι τρίλιες που σβήνουν (1928)

 "Πολύχρωμη ζωή"

W. Kandinsky - 1907