Αναμνήσεις χάρτινες

Ένα μικρό χαρτί ήταν η αφορμή,

ένα τόσο δα μικρό χαρτάκι

κάπου μέσα στην τσάντα μου,

τι μου θύμισες τώρα;

ένα ζευγάρι χέρια κάθιδρα από την αγωνία,

μια πατημασιά αέρινη και ομιχλώδης,

τους δείκτες του ρολογιού

άλλοτε να καλπάζουν αναφανδόν

άλλοτε να πετρώνουν μαζί με τους χτύπους της καρδιάς.

Ήταν ένα το χαρτάκι

κι αν ναι, τι έγραφε;

Επιθυμίες που αναρριχήθηκαν στη Σελήνη,

όνειρα που πλάσθηκαν από τη φαντασία,

συναντήσεις που δεν έγιναν ποτέ;

Είναι κρίμα τα χαρτάκια να παραμένουν διπλωμένα,

ορθάνοιχτα κι ευθυτενή να είναι,

να παραμένουν ζωντανά τα διδάγματα 

κι οι νουθεσίες...