Αγκαλιά ζωής

Σε άυλα όνειρα περιστρέφεται το μυαλό.

Η καρδιά πάλλεται,

μάχεται ν’ αναγεννηθεί.

Το σώμα το φθαρτό αγγίζει έρωτες,

αέναους και φλογερούς.

Αντικρίζοντας τη θάλασσα

ως ένας ώριμος έφηβος,

θέλεις ν’ αγαπήσεις,

θέλεις ν’ αγαπηθείς.

Ανασύρεις από το πολύχρωμο μπαούλο των αναμνήσεων

παλιές φωτογραφίες, χαρωπά χαμόγελα.

Ξεπροβάλλουν γαλήνιες μορφές,

ταραχώδεις έρωτες από το σχολείο.

Η αναβίωση δύσκολη είναι, η μνήμη θολή,

αδυσώπητες οι έγνοιες.

Η νιότη του ονείρου έχει παρέλθει…

Όμως εντελώς δεν έχει ασφαλίσει το παράθυρο.

Ξεπηδά η επιθυμία για ζωή,

ατενίζει η ωριμότητα,

αιωρείται η σοφία.

Στέκεσαι πληγωμένος αλλά ορθός.

Κοιτάζεις μπροστά, αγκαλιάζεις τη Ζωή…