Μοναχικός ταξιδιώτης

Στέκεσαι στην άκρη του φύλλου, 
παρατηρείς τ' άλλα μυρμήγκια.
Περπατούν σκυμμένα 
αναζητώντας την πενιχρή λεία τους.
Σύρονται στο έδαφος 
χωρίς να κοιτούν ψηλά.
Δε χαίρονται, δεν ικανοποιούνται, δεν ευχαριστούν.
Όμως εσύ νιώθεις το άλγος να σε κατατρώει, 
το φόβο να σε εξουθενώνει.
Ορθώνεις το παράστημα, 
βλέπεις την αγάπη, 
αφουγκράζεσαι το όνειρο, 
γεύεσαι τη ζωή.
Αγαπάς τον άνθρωπο  
αλλά πιο πολύ αγαπάς την Ελπίδα...