" Επάνω σ' ένα ακοίμητο αερόστατο
ατενίζουμε το καθάριο χρώμα τ' ουρανού,
τις ανθισμένες κοιλάδες του μυαλού,
την ανεξίτηλη θαλασσινή δροσιά,
τους ορεινούς στυλοβάτες της απεραντοσύνης...
Οι ψυχές μας γίνονται συνοδοιπόροι..."

Σας καλωσορίζω στο ιστολόγιό μου ελπίζοντας να κάνουμε πολλά ταξίδια - ονειρικά και μακρινά - στο χώρο του πνεύματος, της τέχνης και της δημιουργίας...

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Νευρική Ανορεξία και Διαταραχές Διατροφής






Τι είναι οι Διαταραχές Διατροφής;

Οι διαταραχές της διατροφής χαρακτηρίζονται από διατάραξη της σχέσης μεταξύ της πρόσληψης του φαγητού και της εικόνας του σώματος, οδηγώντας σε συχνά επακόλουθα προβλήματα υγείας. Αν και οι διαταραχές της θρέψης συναντώνται κυρίως σε εφήβους και στους νεαρούς ενήλικες, παρουσιάζονται με αυξανόμενη συχνότητα στα παιδιά και στους προεφήβους. Η ανορεξία εκτιμάται ότι εμφανίζεται σε ποσοστό <3% των εφήβων γυναικών και η νευρογενής βουλιμία στο 1% έως το 4%.

Οι διατροφικές διαταραχές που εμφανίζονται πιο συχνά είναι η Νευρική Ανορεξία, η Νευρική Βουλιμία και η Επεισοδιακή Υπερφαγία.

Η Νευρική Ανορεξία  παρά τη λέξη «ανορεξία» δεν εμπεριέχει έλλειψη της όρεξης για φαγητό. Το νεαρό άτομο έχει αισθήματα πείνας όμως ασκεί έλεγχο πάνω στην ορμή του για φαγητό. 
Το σύνηθες είναι η Νευρική Ανορεξία να ξεκινάει στην εφηβεία. Οι έφηβοι που πάσχουν χαρακτηρίζονται από μεγάλη απώλεια βάρους, χωρίς να υπάρχει λόγος, πχ αρρώστια. Μειώνουν σημαντικά την τροφή τους, ενώ προσπαθούν να αρνηθούν την αίσθηση της πείνας. Επιθυμούν όλο και πιο λεπτό σώμα ενώ έχουν έντονο το φόβο του πάχους. Βλέπουν το σώμα τους πιο γεμάτο από ότι είναι (διαστρεβλωμένη αντίληψη) ενώ η αυτοεκτίμησή τους επηρεάζεται από το βάρος και την αίσθηση του σώματος. Έχουν μια σημαντική επιθυμία ελέγχου της ζωής τους ώστε να νιώσουν ικανοί. 
Αυτό πιστεύουν ότι μπορούν να το πετύχουν με το να ελέγχουν τη διατροφή και το βάρος τους. Πολλές φορές τα σημάδια ασιτίας είναι ορατά πάνω τους και συχνά οι έφηβες έχουν αμηνόρροια ή διαταραχές στον κύκλο.

Η Νευρική Βουλιμία χαρακτηρίζεται από κύκλους υπερφαγίας και κάθαρσης. Όπως και στην ανορεξία, αυτή η συμπεριφορά οδηγείται από την επιθυμία να ρυθμίσουν συναισθήματα και ανησυχίες για το σώμα και το βάρος. 
Ο κύκλος ξεκινάει με τον έφηβο να καταναλώνει γρήγορα μεγάλες ποσότητες φαγητού σε μικρό χρονικό διάστημα. Νιώθει πως δεν μπορεί να σταματήσει τη συμπεριφορά που τη χαρακτηρίζει ως αυτόματη. Έπειτα εμφανίζονται δυσάρεστα συναισθήματα όπως θυμός, τύψεις, λύπη και αηδία για τον εαυτό τους. Συγχρόνως προκαλείται σωματική δυσφορία και άγχος ότι θα πάρει βάρος. 
Έτσι ο έφηβος προσπαθεί να ξεφορτωθεί το φαγητό που κατανάλωσε με το να κάνει εμετό, να χρησιμοποιεί καθαρτικά ή διουρητικά, με το να ασκείται υπερβολικά, με το να παραλείπει γεύματα και να κάνει στερητική δίαιτα. 
Αυτές οι καθαρτικές μέθοδοι δεν επιτυγχάνουν τους επιθυμητούς στόχους, που είναι να νιώθει πιο άνετα σωματικά και να μην πάρει βάρος, αντίθετα είναι πολύ επιζήμιες και επικίνδυνες για την υγεία. Οι έφηβοι που έχουν  Βουλιμία χρησιμοποιούν το βάρος τους ως μέτρο για την αυτοεκτίμησή τους. 
Συχνά έφηβοι με Βουλιμία έχουν φυσιολογικό βάρος.

Η Διαταραχή Επεισοδιακής Υπερφαγίας (Δ.Ε.Υ.) πρόσφατα θεωρήθηκε ξεχωριστή διαταραχή. Διακρίνεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας. Όσοι αντιμετωπίζουν τη Δ.Ε.Υ. καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες φαγητού από ότι είναι το φυσιολογικό σε αντίστοιχες περιστάσεις. 
Τρώνε γρήγορα και πολύ, ακόμα και όταν δεν πεινάνε κυρίως  όμως όταν βρίσκονται μόνοι. Τρώνε για να ανακουφίσουν τον εαυτό τους, να αποφύγουν δυσάρεστες καταστάσεις αλλά και να μουδιάσουν τα συναισθήματα τους. 
Η υπερφαγία είναι μια προσπάθεια να ανακουφιστούν συναισθηματικά, όμως μετά  νιώθουν ντροπή και ενοχή για τη συμπεριφορά τους. Δεν προσπαθούν όμως να αντισταθμίσουν τη συμπεριφορά τους με καθαρτικές μεθόδους όπως στη νευρική βουλιμία.




Τι μπορείτε να κάνετε;

Προσπαθήστε να αποφύγετε, να κατηγορήσετε, να ντροπιάσετε ή να ενοχοποιήσετε τον έφηβο ή το παιδί σχετικά με τις πράξεις ή τους φόβους του. Μη χρησιμοποιήσετε εκφράσεις όπως «πρέπει να φας», «φέρσου υπεύθυνα». Αντίθετα πείτε «ανησυχώ για σένα γιατί αρνείσαι  να φας πρωινό ή μεσημεριανό» ή « Φοβάμαι κάθε φορά που σε ακούω να κάνεις εμετό»!

Είναι σημαντικό οι γονείς να μην ασχολούνται υπερβολικά με την εμφάνιση, τις επιδόσεις ή με την υγεία και τη διατροφή. Σε όλα χρειάζεται μέτρο. Να δώσουν στα παιδιά τους να καταλάβουν ότι το ουσιαστικό είναι το συναίσθημα, η ποιότητα που έχουν ως άνθρωποι στο σύνολο, συναισθηματικά, διανοητικά, κοινωνικά και όχι μόνο η εμφάνιση.

Αν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας πάσχει από μια διατροφική διαταραχή, είναι σημαντικό να μοιραστείτε μαζί του την ανησυχία σας. Όταν πλησιάσετε το παιδί σας, είναι σημαντικό να μοιραστείτε τις ανησυχίες σας με ένα τρυφερό – μη επικριτικό τρόπο.

Να είστε ήρεμοι, θετικοί, συγκεντρωμένοι και με σεβασμό στο παιδί σας και την ιδιωτικότητά του. Προσέξτε να αποφύγετε επικριτικές ή κατηγορικές προτάσεις γιατί αυτές θα κάνουν τον έφηβο επιθετικό. Αντίθετα συγκεντρωθείτε στις συγκεκριμένες συμπεριφορές που σας ανησυχούν.

Κάντε ότι μπορείτε για να ενισχύσετε την αυτοεκτίμηση του παιδιού σας. Δώστε του ευκαιρίες και ενθάρρυνση. Μια καλή αυτοεκτίμηση είναι το καλύτερο φάρμακο για την αντιμετώπιση της διαταραχής.

Σίγουρα θα πρέπει να επισκεφτείτε ένα γιατρό για να κάνει το παιδί σας όλες τις ιατρικές εξετάσεις που χρειάζονται. Ο έφηβος με διατροφική διαταραχή χρειάζεται διατροφολογική υποστήριξη αλλά και υποστήριξη από επαγγελματία ψυχικής υγείας  (ψυχολόγο, ψυχίατρο). Για ένα καλύτερο αποτέλεσμα όλες οι παραπάνω ειδικότητες θα πρέπει να συνεργαστούν μαζί με τους γονείς και τον έφηβο για πιο ολιστική αντιμετώπιση.

Για οποιοδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056» ή ηλεκτρονικά στην διεύθυνση sos1056@hamogelo.gr ώστε να συζητήσετε όλα αυτά που σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας.


https://www.facebook.com/hamogelo.org






Λάθη στην ορθογραφία ή/και σημασία παρώνυμων και ομόρριζων λέξεων:



  • τεχνικός τεχνητός (με τεχνητά μέσα)
  • πηλήκιο (καπέλο)- πηλίκο(της διαίρεσης)
  • βρόχος (=θηλιά) - βρόγχος (των πνευμόνων)
  • σήραγγα (=τούνελ) - σύριγγα (=ένεση)
  • λίαν καλώς - λεία επιφάνεια, η λεία των πειρατών
  • εγκύπτει στη μελέτη της φιλοσοφίας - ενσκήπτει κακοκαιρία
  • κυκλαδικό ειδώλιο - εδώλιο του κατηγορουμένου
  • «τον κατατρέχουν οι εχθροί του» - «τον κατατρύχουν οι αρρώστιες»
  • «κληροδοτώ το σπίτι στο γιο μου» - «κληρονομώ το σπίτι από τον πατέρα μου»
  • «κυκλοφοριακή συμφόρηση στην πόλη» - «το κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπινου σώματος»
  • χιλιετία: περίοδος χιλίων ετών- χιλιετηρίδα: η επέτειος χιλίων ετών.
  • αποδημία: μόνιμη εγκατάσταση σε ξένη χώρα. παρεπιδημία: προσωρινή (αλλά όχι σύντομη) παραμονή σε ξένη χώρα. εκδημία: ο θάνατος
  • «το μείγμα συνίσταται από τα εξής υλικά» -«συνιστάται η ανάπαυση του ασθενούς»
  • ψυχική οδύνη ωδίνες (=πόνοι της γέννας)
  • «οι κάτοικοι της υπαίθρου» - «βγήκα στο ύπαιθρο για να ξεμουδιάσω»
  • «απαιτείται η νοσηλεία του σε κλινική» - «η ασφαλιστική του εταιρία θα καταβάλει τα νοσήλια».
  • Το άμεσα (τροπικό επίρρημα) δεν υποκαθιστά το αμέσως (χρονικό επίρρημα). Π.χ., «Η υπόθεση δεν τον αφορά άμεσα» (αλλά έμμεσα). «Να παρουσιαστεί αμέσως» (και όχι: άμεσα).
  • Απλώς : μόνο- Απλά: με απλό, ανεπιτήδευτο τρόπο. Π.χ. «Δεν είναι ζήτημα απλώς προσωπικό, αλλά μας αφορά όλους» (και όχι: απλά).
  • Τοπογραφία είναι η απεικόνιση υπό κλίμακα χώρου σε σχέδιο-τοπιογραφία είναι το ζωγραφικό έργο που απεικονίζει τοπίο.
  • Ομότιμος: πανεπιστημιακός τίτλος που απονέμεται σε πανεπιστημιακό καθηγητή μετά τη συνταξιοδότησή του- Επίτιμος: αυτός που έχει τιμητικό τίτλο χωρίς να ασκεί καθήκοντα.
  • Παλαίμαχος: πολύπειρος και παλιός αλλά συνήθως ακόμη ενεργός-Απόμαχος: απόστρατος, συνταξιούχος
  • Αδιακρίτως: χωρίς διάκριση-Αδιάκριτα: χωρίς ευγένεια, χωρίς διακριτικότητα
  • Έξοχα: θαυμάσια – Εξόχως: πάρα πολύ, υπερβολικά
  • Ιδιαίτερα: κυρίως, κατ’ εξοχήν-Ιδιαιτέρως: χωρίς την παρουσία άλλων
  • Αψίκορος: αυτός που χορταίνει εύκολα (και όχι: οξύθυμος) -αψίθυμος: αυτός που θυμώνει εύκολα - αμφίθυμος: αυτός που αλλάζει εύκολα διάθεση, ο κυκλοθυμικός
  • Αντισκορικό: προϊόν που προστατεύει από σκόρους-αντισκωριακό: προϊόν κατά της σκουριάς
  • Ενδελέχεια: η συνεχής φροντίδα, η επιμέλεια –Εντελέχεια(αριστοτελικός όρος): η μετάβαση της ύλης από τη «δυνάμει» στην «ενεργεία» κατάσταση.
  • Νύμφη: νεαρό έντομο ή νεράιδα (και άλλο η νύφη του γάμου)
  • Στιβάδα: στρώμα ύλης από ομοειδή στοιχεία – Στοίβα: σωρός από πράγματα
  • Φιλοφρόνηση: επαινετικό και κολακευτικό σχόλιο, κομπλιμέντο –φιλοφροσύνη: φιλική και ευγενική συμπεριφορά
  • Προτέρα: η προηγούμενη (π.χ. "επανήλθε στην προτέρα κατάσταση") – προτεραία: η προηγούμενη μέρα (π.χ. "το έμαθα την προτεραία της αναχώρησής μου")
  • Αναστηλώνω: αποκαθιστώ μνημείο – υποστυλώνω: στηρίζω με στύλους




Gustave Caillebotte 1875


Gustave Caillebotte 1875

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014


Τεχνικές διαχείρισης θυμού

Από τον Λ. Α. Βλαχόπουλο
(σχολικός ψυχολόγος)

Όπως όλα τα συναισθήματα, έτσι και ο θυμός, όταν καταπιέζεται διογκώνεται. Ο διογκωμένος θυμός μπορεί να ξεσπάσει με μικρή σχετικά αφορμή και με δυσανάλογο (της αφορμής) μέγεθος.





Η ελεγχόμενη απελευθέρωση του θυμού
α) μειώνει τις πιθανότητες εκδήλωσης επιθετικής συμπεριφοράς και
β) μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε πιο καθαρά.

Για τα παιδιά είναι πιο δύσκολο να καταλάβουν τα αρνητικά τους συναισθήματα και να τα εκφράσουν με κοινωνικά αποδεκτό τρόπο. Έτσι μπορούν πιο εύκολα να καταφύγουν σε λεκτική ή φυσική κακοποίηση, σε περιφρόνηση/απομόνωση, ακόμη και σε αυτοτιμωρητικές συμπεριφορές (αυτοτραυματισμός, άρνηση τροφής κ.ά.). Μπορούν επίσης να παρουσιάσουν αντικοινωνική συμπεριφορά αντιδρώντας σε κανόνες, αποφεύγοντας συναναστροφές και μειώνοντας τις σχολικές τους επιδόσεις.


Πώς μπορούμε να τα βοηθήσουμε:

1. Μιλάμε μαζί τους για τα συναισθήματα που βιώνουν και τα υποστηρίζουμε στην προσπάθειά τους να τα κατανοήσουν. Είναι σημαντικό να απενοχοποιήσουμε τα συναισθήματα. Κανείς δεν είναι υπεύ-θυνος γι’ αυτά που νιώθει, μόνο για το πώς τα διαχειρίζεται. Αυτό είναι ανάγκη να το πιστέψουμε πρώτα εμείς και μετά να το περάσουμε και στα παιδιά.

2. Μένουμε κοντά στο παιδί καθώς προσπαθεί να καταλάβει τον θυμό του και να «δουλέψει» μαζί του. Δίνουμε το μήνυμα πως είμαστε παρόντες, πως δεν το απορρίπτουμε, πως δεν το αγαπούμε μόνο όταν είναι «καλό παιδί».


3. Βοηθούμε το παιδί να εκφράσει με θετικό τρόπο τον θυμό του. Του μαθαίνουμε να λέει «με εξοργίζει όταν ο φίλος μου...» (κάνει ή λέει κάτι) και όχι «μισώ τον φίλο μου». Έτσι αρχίζει να κατανοεί τα συναισθήματα και τις ανάγκες του και αποφεύγει τις προσωποποιήσεις και τις προ-βολές.

4. Εμποδίζουμε τη διόγκωση του θυμού του. Δίνουμε μη επιθετικές διεξόδους, όπως τη δυνατότητα φυσικής εκτόνωσης (τρέξιμο, φωνές), έντονου παιχνιδιού (π.χ. μαξιλαρομαχία) κτλ. Χρήσιμες μπορεί να αποδειχθούν και τεχνικές όπως η καταγραφή των αρνητικών συναισθημάτων σε χαρτί και μετά καταστροφή του χαρτιού ή η εκτόνωση μέσω ζωγραφικής.

5. Γινόμαστε εμείς ένα καλό παράδειγμα διαχείρισης του θυμού μας.

Τέλος, η διαχείριση θυμού δεν πρέπει να εφαρμόζεται όταν γίνονται τα ξεσπάσματα αλλά να είναι μέρος της διαπαιδαγώγησης των παιδιών.

http://sxoleio98.blogspot.gr




Εγώ Φταίω!



Νομίζεις πως είναι κάπου μακριά και δεν ακούν.
Νομίζεις πως είναι απασχολημένα  και δεν σε βλέπουν.
Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν…

Η μαμά γύρισε αργά από τη δουλειά. Είναι κουρασμένη.

Κάνει δουλειές και είναι θυμωμένη.

Εγώ φταίω αν  είχα μαζέψει τα παιχνίδια μου, δεν θα χρειαζόταν να κουραστεί για να τα μαζέψει εκείνη…


Η αλήθεια είναι πως είναι εκεί. Κρυμμένα ή απλά αόρατα.

Μέσα στον μικρό χρωματιστό τους κόσμο, εκεί που εσύ είσαι πελώριος.

Ο γονιός, ο τροφός, ο δάσκαλος, ο αρχηγός…
Ο Πελώριος!
Η μαμά ξέχασε το φαγητό. Το φαγητό κάηκε κι η μαμά είναι λυπημένη γιατί πρέπει να κάνει άλλο.
Εγώ φταίω. Αν είχα κάνει μόνος τα μαθήματα μου δεν θα χρειαζόταν η μαμά να με βοηθήσει  και δεν θα καιγόταν το φαγητό…


Ακούν, νιώθουν, οσφραίνονται την αγωνία, το φόβο, το θυμό, την κούραση, την ένταση…

Τα νιώθουν χωρίς να το θέλουν.



Θυμωμένη μαμά, παιδάκι που κλαίει. Γιώργος

Ο μπαμπάς φτιάχνει τη βρύση που χάλασε και εγώ παίζω με τα κατσαβίδια του…Έσπασε όμως ο σωλήνας και πλημμύρισε η κουζίνα με νερά. Είναι θυμωμένος και φωνάζει και η μαμά μαλώνει μαζί του. Εγώ φταίω, αν δεν ήμουν μέσα στα πόδια του όλη την ώρα δεν θα είχε γίνει αυτό!

Χωρίς να το επιδιώκουν, τα κάνουν όλα «δικά τους».

Φταίνε αυτά…

Για όλα.
Για τα πάντα.
Για τα αδύνατα.
Για τα αδιανόητα.
Φταίνε αυτά!


Η μαμά μάλωσε με τον μπαμπά. Φωνάζουν κι είναι πολύ θυμωμένοι. Εγώ φταίω, αν είχα πάει πιο νωρίς για ύπνο, δεν θα ήταν τόσο κουρασμένοι και δεν θα θύμωναν, τόσο πολύ!



Οι μικροί, άγουροι άνθρωποι. Νέοι σε έναν κόσμο παλιό κι ακατανόητο.
Κι αν όλα αυτά πια είναι για εσένα απλά. Κι αν είσαι ο μόνιμα κουρασμένος ενήλικας, με τις μεγάλες ευθύνες και τη δύσκολη καθημερινότητα...


Όταν φοβάμαι. Άγγελος

Θυμήσου

Θυμήσου εσένα κρυμμένο στις σκιές.

Να ακούς, να νιώθεις, να παλεύεις, με τα «θηρία» και να νομίζεις , να πιστεύεις, για κάποιο ανεξήγητο λόγο πως είναι δικά σου… Κι εσύ να πρέπει να αλλάξεις! Εσύ να βρεις τη λύση στα δικά τους προβλήματα…


Ο μπαμπάς μετράει τα λεφτά και δεν φτάνουν. Είναι λίγα. Θύμωσε και είναι νευριασμένος. Εγώ φταίω αν δεν του είχα ζητήσει να μου πάρει κρουασάν... Δεν θα ξαναζητήσω να μου πάρουν τίποτα…

Θυμήσου πως είναι να νιώθεις ότι πρέπει να αλλάξεις χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να ξέρεις το πώς…

Πώς;

Θυμήσου πως είναι να νιώθεις συνέχεια πως είσαι «το λάθος»… πως «εσύ φταις».
Απλά θυμήσου


Πως φαίνεσαι στα μάτια μου, όταν θυμώνεις. Άγγελος

Η αδερφή μου έχασε το αρκουδάκι της και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κλαίει κι η μαμά κι ο μπαμπάς την μαλώνουν που όλο το χάνει. Εγώ φταίω αν δεν είχα μπει στο δωμάτιο της να παίξω, σίγουρα δεν θα είχαν ανακατευτεί τα παιχνίδια και θα έβρισκαν το αρκουδάκι της!

Θυμήσου: Τα λόγια που σε πλήγωσαν για να μην τα ξαναπείς.

Ο μπαμπάς δεν έχει καθόλου χρόνο για να με βοηθήσει στα Μαθηματικά. Η μαμά είναι στη δουλειά και πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του.

Κλαίω στο δωμάτιο μου γιατί δεν καταλαβαίνω και με μαλώνει.

Εγώ φταίω, αν ήμουν καλή κι άκουγα την δασκάλα στο σχολείο θα καταλάβαινα τα μαθηματικά μου…Ο μπαμπάς μου λέει ότι είμαι ανόητη και χαζή…Είμαι χαζή!


Όταν είμαι χαρούμενος. Αγγελος
Θυμήσου: Τις πράξεις που σε πόνεσαν για να μην τις ξανακάνεις.

Στο σχολείο έχασα την κασετίνα μου. Δεν μπορώ να την βρω πουθενά. Φοβάμαι να το πω γιατί θα με μαλώσουν. Εγώ φταίω…είμαι απρόσεχτος, αν πρόσεχα τα πράγματα μου δεν θα έχανα την κασετίνα. Τώρα μπορεί να μου τραβήξουν το αυτί ή τα μαλλιά και θα μπω τιμωρία στο δωμάτιο μου. Φοβάμαι.

Κι ύστερα θυμήσου τον ήχο του παιδικού σου γέλιου και σκέψου ποιοι ήταν οι λόγοι που εκείνο το γέλιο έπαψε!

Παίζουμε και χτυπάμε τα παιχνίδια μας στο πάτωμα και γελάμε. Η μαμά και ο μπαμπάς μας λένε να σταματήσουμε. Δεν κάνουμε τίποτα μόνο γελάμε. Μας φωνάζουν να σταματήσουμε να κάνουμε βλακείες και να κάνουμε επιτέλους ησυχία…γελάμε κρυφά και μετά εκείνοι θυμώνουν γιατί τους κοροϊδεύουμε. Μας έπιασαν δυνατά  από το χέρι και μας έκλεισαν στα δωμάτια μας. Μόνους…

Εμείς φταίμε γιατί γελούσαμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε!! 



Ευτυχισμένο παιδάκι. Γιώργος

Χιλιάδες λόγοι.

Σε ένα πελώριο στα μάτια του κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να φταίει. Σε μια ζωή της οποίας δεν έχει τον έλεγχο.

Δίπλα σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα.
Υπάρχουν εκατοντάδες παράλογες στιγμές στις οποίες φταίει.
Δεκάδες παράλογα λάθη τα οποία δεν έκανε, δεν προέβλεψε, δεν γνώριζε και για τα οποία φταίει…


Αυτός ο μικρός άνθρωπος με τα λεπτά χέρια και τα πελώρια μάτια.

Φταίει για όλα και ζει την καθημερινή αγωνία…για όλα αυτά για τα οποία θα φταίει μέχρι το τέλος της ημέρας…

Προσπαθεί σκληρά να ελαχιστοποιήσει τα λάθη μα είναι αδύνατον να γίνει αυτό.
Άλλωστε πώς να σταματήσεις να φταις για κάτι που δεν φταις;


Σε κάθε φωνή, σε κάθε ένταση, μια σκιά είναι πίσω.

Ένα προσωπάκι σιωπηλό, χλωμό, παρακολουθεί με αγωνία και δεν προσπαθεί πια να καταλάβει…Το έχει πάρει απόφαση πως φταίει!!!



Όχι. Στόχος δεν είναι η ενοχή. Στόχος είναι η ευθύνη.





Συναισθηματικό θερμόμετρο: Πως νιώθω όταν η μαμά κι ο μπαμπάς είναι πολύ θυμωμένοι, λιγότερο θυμωμένοι, χαρούμενοι. Γιώργος

Πως γίνεται αυτό με εμένα;…

Αλλάζω και προσπαθώ να αλλάξω όχι από τη στιγμή που έγινα γονιός αλλά, από τη στιγμή που το συνειδητοποιώ.

Από τη στιγμή που νιώθω την ανάγκη να κάνω χαρούμενο, όχι μόνο το παιδί μου αλλά να ξανακάνω χαρούμενο το παιδί εκείνο. 

Το μικρό μπερδεμένο ανθρωπάκι που νόμιζε πως φταίει για όλα…
Εμένα!Εσένα!
Πριν θυμώσεις, πριν μιλήσεις, πριν σηκώσεις τη φωνή σου ή το χέρι σου, στάσου λίγο και σκέψου...Σκέψου την δύναμη που έχεις. Εσύ ο πελώριος γονιός. Σκέψου την εξουσία! Την εξουσία σου πάνω του...Τον έλεγχο σε έναν άλλο άνθρωπο.


"Θα σε πάρω αγκαλιά και θα σε σφίξω όπως σου αξίζει."


Μην φοβάσαι μικρέ άνθρωπε. Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και σήμερα θα σου πω μια μεγάλη και δύσκολη για εμένα αλήθεια…
Να θυμάσαι λοιπόν, δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!
...Σε όλους τους μικρούς μας ανθρώπους. Σε αυτούς που μεγαλώνουμε και σε αυτούς που ζουν ακόμη μέσα μας...Σε εσάς αγαπημένοι...
                                                                                                       Κατερίνα


πηγήhttp://kapaworld.blogspot.gr