Θερινή βροχή

Βουλιάζουν οι αστράγαλοί σου στην υγρή άμμο,

βουλιάζουν όπως βυθίζεσαι κι εσύ.

Το κύμα γοργά διαγράφει τα σημάδια,

τα αποτυπώματα στην ψυχή σου

ποιος θα τα σβήσει;

Ατενίζεις το μαβί χρώμα τ' ουρανού

την ώρα που ερωτεύεται τη γυμνή θάλασσα,

μια ηρεμία πριν την καταιγίδα

ή μήπως μετά, αναρωτιέσαι...

Λίγες μικρές ολοστρόγγυλες σταγόνες 

κυλούν στο χλωμό μέτωπό σου,

απαλύνουν την οργή του μυαλού

τις ευαίσθητες χορδές αγγίζουν.

Η βροχή δυναμώνει,

γίνεται πυρετώδης, βασανιστική, ανατρεπτική...

Ίσως έρθει επιτέλους η κάθαρση του ονείρου και της ψυχής!