Ρόδου αγάπη

 Μόλις σε πρωτοείδα,

μαλάκωσε η πικρή ψυχή.

Μου χαμογέλασες.

Προσέφερες το πληγωμένο χέρι σου,

με οδήγησες ψηλά στον άυλο ουρανό.

Ανάμεσα στα σύννεφα

που αυλακώνουν τη θάλασσα.

Μαζί σου δε φοβάμαι το θολό σκοτάδι.

Μαζί σου απελευθερώνομαι.

Σπάω τα δεσμά του πόνου,

κοιτώ προς την επερχόμενη ανάσταση.

Η ρόδινη μορφή με συντροφεύει…

Μάιος 2015