Ελληνικό καλοκαίρι

θα πει

ήλιος, θάλασσα, κολύμπι, καρπούζι.

(στην πιο λιτή του -μεγαλειώδη- εκδοχή).

Λέω εγώ.

Οι ποιητές τα λένε καλύτερα βέβαια…

σκέψου να μην πρόφταινα κι αυτό το καλοκαίρι

να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό

να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου

να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιέςνα γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις

να ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας

να καταλαβαίνω τους δικούς μου που αγαπώ

να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν

να αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου…

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ