Ολόκληρη η ζωή μου μια θάλασσα.

Αγέννητη στη μήτρα κολυμπούσα,
γευόμουν τους παλμούς της ζωής.

Το καθάριο νερό τώρα με ξεδιψάει, 
μου ξυπνά μνήμες του παρελθόντος.

Το υγρό χάδι με αγγίζει 
και νομίζω πως οι ύφαλοι και οι ξέρες είναι μακριά...

Το γκρίζο χρώμα τ' ουρανού ερωτεύεται το γαλάζιο των ματιών σου
και αντιστέκονται στην οργή των θεών.

Θα δεις, όλα θα περάσουν...
Η Ανάσταση προπορεύεται, επανδρωμένη με καραβόσκοινα, κουπιά, πυξίδες.
Το ταξίδι αυτό οδηγεί στη θάλασσα των ανεκπλήρωτων ονείρων μας...

"Το ταξίδι στη θάλασσα" (26/07/2014)

"Les joueurs de carte (Οι χαρτοπαίχτες)

Πωλ Σεζάν - 1892/1895

"Ο διαμελισμός των ιματίων του Χριστού"

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco) - 1577/1579

"Ερωτικό"

Γιάννης Μόραλης - 1990

"Η ψυχή του καλλιτέχνη"

Νικόλαος Γύζης -1893

"Ιστορία"

Νικόλαος Γύζης - 1892

Κωνσταντίνος .Π. Καβάφης

«Κεριά»

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας

σα μια σειρά κεράκια αναμένα —

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων.

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω. με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.