Άλογος φόβος

Ο φόβος δε σου ταιριάζει

ούτε η χαρμολύπη.

Μια ζωή άβατη, αόριστη, άοσμη.

Μάλλον γι αυτό χαμογελάς λιγότερο

απολαμβάνεις τα όνειρα τα γυάλινα.

Σαν καθρέπτης σπασμένος έρχεται 

σε διπλώνει στη μέση του δωματίου

δεν αντιδράς

το έχεις νιώσει ξανά...

Δεν είναι ο εγκλεισμός που σε τρομάζει

ο αποκλεισμός της ψυχής είναι που σε λυπεί.

Τα μελένια όνειρα βάφουν τα γκρίζα σύννεφα

αναμοχλεύεις στο ντουλάπι κάποιες παλιές φωτογραφίες

το άλικο χρώμα ρέει στις ρυτιδιασμένες φλέβες

ο έλλογος όνυξ αγγίζει το κορμί...