Μονήρης θεατής

Δεν ξέρεις πώς νιώθεις απόψε

μπορεί να καραδοκεί το φεγγάρι του θερισμού

μπορεί να ανανεώνεται η εποχή

μπορεί να ενδυναμώνεται η ράθυμη ψυχή

μπορεί ίσως απλά να προβάλει μια νέα αρχή...

Όλα τόσο μετέωρα και ασαφή

όνειρα αποκωδικοποιημένα

ελπίδες διάτρητες

σκέψεις αραχνούφαντες και τελετουργικές.

Κι εσύ πάλι μόνος στη σκηνή

αναζητάς το τέλος της αρχής

το ρόδο της λησμονιάς

το γλάρο του αποχαιρετισμού...

Άραγε ήρθε ποτέ;

Αλλάζουν οι καιροί,

ομοίως αλλάζουν κι οι αποχωρισμοί...