Πανσέληνος παντού...

Μια άλλη διαφορετικη σελήνη έχει απόψε,

η θάλασσα λαμποκοπάει, ακτινοβολεί.

Έχει φορέσει τα καλά της η φύση σήμερα το βράδυ

τα ουρλιαχτά των λύκων απόκοσμα

μάλλον ερωτοτροπούν μέσα στο φως της νύχτας.

Μικρόσωμα τόσο δα έντομα με περικυκλώνουν αβίαστα

γνέφουν με τον ίσκιο τους τη λήθη του παρελθόντος.

Μεγάλη η νύχτα της Πανσελήνου

όσοι πονούν κι όσοι θλίβονται

βρίσκουν παρηγοριά,

βάλσαμο στην ψυχή μου.

Κι εσύ κάπου μακριά κυνηγάς το δικό σου όνειρο,

το φεγγάρι ολόγιομο φωτίζει τις μνήμες σου,

σε πολιορκούν τα ανήσυχα βράδια που μάχονται το φως της αυγής...

Κοντοστέκεσαι, μάταια αντιδράς στο περίσσιο φως,

σκοτάδι παντού ο δρόμος σου, 

ο δρόμος της σιωπής!