Πορεία ζωής



Τα χρόνια διαβαίνουν,
πλάθονται οι άνθρωποι...
Μεταμορφώνονται σε οζώδεις μορφές 
που κρατούν αμείλικτες ράβδους,
ραπίζουν τα μέλη τους, 
επελαύνουν εναντίον του εχθρού.
Η χρυσοστόλιστη τρυφερή οπτασία του παρελθόντος σβήνει
ένα λιωμένο κερί στη μέση του Ωκεανού.
Ακόμη κι εσύ ο ίδιος δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου
βαθιά κρυμμένα μυστικά,
μειλίχια ρόδινα λόγια,
ενδόμυχες επίπλαστες σκέψεις.
Ένα ψηφιδωτό στεναγμών, στοχασμών σε αιχμαλωτίζει
μια θηλιά περιστρέφεται γύρω από τη φωνή σου.
Οι κραυγές δεν ακούγονται
προσπαθείς, ψελλίζεις αλλά μάταια...
Εν τέλει τα πάντα ρέουν προς μια πορεία,
μια πορεία προδιαγεγραμμένη κι ανερμήνευτη.
Κατακερματισμένος και μοναχικός στη διάβα σου.