Αγωνία αγρυπνίας

Η αγωνία πάλι με κυριεύει σήμερα

ξανά οι ίδιες εικόνες, τα ίδια πρόσωπα

κι εγώ να προσπαθώ να φωτίζω το μυαλό μου

με σκέψεις νωχελικές και λυτρωτικές…

Τα πάντα περιστρέφονται γύρω μου

νιώθω σαν θεατής αρχαίας τραγωδίας

περιμένοντας την κάθαρση που δεν έρχεται.

Κι όμως πρωταγωνιστώ ακούσια και ανελέητα

παραμονεύει η χίμαιρα στα πιο τρελά μου όνειρα

το στιβαρό χέρι με γραπώνει, με σφίγγει χωρίς αναπνοή.

Σαν τη Λερναία Ύδρα με κυνηγάει, με εξαντλεί.

Το φως του ήλιου κόκκινο σαν φωτιά με καίει,

έφθασε η ώρα να δω την πράσινη μορφή να με χαιρετά:

«Καλημέρα! Όλα έτοιμα; Ξεκινάμε…»