Νεφελώδης εισβολέας



Ήλθες αναπάντεχα...
Γιατί;
Μια τεθλασμένη γραμμή
όλα μικρά τετραγωνάκια γεμάτα κι αραδιασμένα προσεκτικά,
μια εικόνα ανέπαφη κι αδρανής.
Ήταν τόσο απρόσμενο το σύννεφο.
Ένα μικρό τόσο δα μικρό συννεφάκι
που μόλις άγγιζε τον ουρανό.
Έφυγε ο μπάτης,
ένας άνεμος δυνατός έδωσε στο νέφος φτερά, πνοή.
Ένα σύννεφο που στροβίλισε τη θημωνιά,
που γκρέμισε την επίπλαστη ηρεμία.
Μια καταιγίδα ορμητική κι απροσπέλαστη.
Ένας αριθμός η εικόνα σου.
Μια αράδα λέξεις η γέφυρά μας.
Ένα φως ιλαρό, γλυκόπικρο η αναπνοή μου.
Ένας διάτρητος ανδριάντας το κορμί σου.