" Επάνω σ' ένα ακοίμητο αερόστατο
ατενίζουμε το καθάριο χρώμα τ' ουρανού,
τις ανθισμένες κοιλάδες του μυαλού,
την ανεξίτηλη θαλασσινή δροσιά,
τους ορεινούς στυλοβάτες της απεραντοσύνης...
Οι ψυχές μας γίνονται συνοδοιπόροι..."

Σας καλωσορίζω στο ιστολόγιό μου ελπίζοντας να κάνουμε πολλά ταξίδια - ονειρικά και μακρινά - στο χώρο του πνεύματος, της τέχνης και της δημιουργίας...

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016


Ηλεκτρονικά παιχνίδια: Τα υπέρ και τα κατά


Ηλεκτρονικά παιχνίδια: Τα υπέρ και τα κατά

Η εικόνα ενός παιδιού που έχει γίνει «ένα» με την καρέκλα του και έχει τα μάτια «καρφωμένα» στο ηλεκτρονικό του παιχνίδι είναι, στην εποχή μας, ιδιαίτερα οικεία. Ακόμα κι όταν βρίσκεται μαζί με άλλους συνομηλίκους του, μπορεί να παίζουν απλά δίπλα-δίπλα και η μόνη κουβέντα που ανταλλάσσουν να είναι «Εσύ τι σκορ έχεις;». Για τη δική μας γενιά, που μεγάλωσε τρέχοντας στις γειτονιές και παίζοντας κυνηγητό ή κρυφτό, αυτή η κατάσταση μοιάζει εξωπραγματική. Όμως, τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ από τότε. Τα παιδιά στην πόλη, που δεν μπορούν ελεύθερα να παίξουν, έχουν μεταφέρει την έννοια του παιχνιδιού από τους δρόμους στον υπολογιστή ή την κονσόλα τους. Από την άλλη μεριά, η τεχνολογία εξελίχθηκε αλματωδώς τα τελευταία χρόνια. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια της δεκαετίας του '80 «έσβησαν» σταδιακά κάτω από την επιτυχία των καινούργιων, ηλεκτρονικών παιχνιδιών, που προσφέρουν ποικιλία, καλύτερα γραφικά, συναρπαστικούς ήρωες και σαφώς πιο ενδιαφέρουσα πλοκή. Το ερώτημα όμως για τους γονείς παραμένει: κινδυνεύει ή επωφελείται το παιδί από τα παιχνίδια αυτά;

Τα θετικά
- Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι διασκεδαστικά και αναπτύσσουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία.
- Βοηθούν το παιδί να εξοικειωθεί με την τεχνολογία.
- Αυξάνουν την αυτοπεποίθησή του, αφού του δίνουν τη δυνατότητα του ελέγχου.
- Αναπτύσσουν την ικανότητα απομνημόνευσης του παιδιού.
- Ορισμένα παιχνίδια, που ενσωματώνουν διαφορετικές Γλώσσες, αναδεικνύουν τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των πολιτισμών, δηλαδή αποτελούν χρήσιμα εκπαιδευτικά εργαλεία και μεθόδους ομαλής κοινωνικοποίησης.

Τα αρνητικά
- Η υπερβολική έκθεση σε βίαια βιντεοπαιχνίδια μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνική συμπεριφορά του παιδιού. Μην μπερδεύετε, όμως, τα βίαια παιχνίδια με τα παιχνίδια, για παράδειγμα, στρατηγικής.
- Πολλοί πιστεύουν πως τα βιντεοπαιχνίδια μπορούν να προκαλέσουν εθισμό στα παιδιά. Ο εθισμός αυτός είναι πιθανό να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας και καταναλωτικής συμπεριφοράς, καθώς και κακή επίδοση στο σχολείο. Βέβαια, για να φτάσει ένα παιδί να εθιστεί, υπεύθυνος θα είναι ο γονιός που δεν ασχολείται και δεν έχει τον έλεγχο του παιδιού του, και όχι το παιχνίδι.
- Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μαζί με την τηλεόραση αποτελούν το δεύτερο παράγοντα πρόκλησης παχυσαρκίας, μετά την κατανάλωση πρόχειρου φαγητού.


Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς

Δεν είναι λύση να απαγορεύσετε στο παιδί σας να παίζει με το αγαπημένο του ηλεκτρονικό, επειδή φοβάστε ότι θα εθιστεί ή ότι δεν είναι κατάλληλο για την ηλικία του. Πάνω σε όλα τα παιχνίδια, τόσο για ηλεκτρονικό υπολογιστή όσο και για κονσόλες, υπάρχει ειδική ένδειξη σχετικά με την ηλικία για την οποία είναι κατάλληλα. Αφότου επιλέξετε το κατάλληλο για την ηλικία του παιχνίδι, θα πρέπει επιπλέον να:
- Ελέγχετε τη χρονική διάρκεια που παίζει το παιδί, η οποία καλό είναι να μην ξεπερνά τις 2 ώρες την ημέρα.
- Ζητήσετε τη γνώμη και τις συμβουλές ειδικών και άλλων γονέων γύρω από τα ενδεδειγμένα παιχνίδια. Υπάρχουν αξιόπιστες πηγές στο Διαδίκτυο, όπως περιοδικά και άλλα μέσα ενημέρωσης.
- Βρείτε παιχνίδια που απαιτούν στρατηγική και ικανότητες επίλυσης προβλημάτων. Υπάρχουν πλέον πολλά με έντονα ψυχαγωγικό αλλά και με εκπαιδευτικό χαρακτήρα.
- Αναζητήσετε παιχνίδια που απαιτούν τη συμμετοχή τουλάχιστον δύο παικτών, ώστε να ενθαρρύνετε τη συνεργασία και να κάνετε το παιχνίδι μια κοινωνική δραστηριότητα.
- Μπείτε στη διαδικασία να μάθετε κι εσείς να παίζετε παιχνίδια, ώστε να μπορείτε να κάνετε μια προεπισκόπηση του παιχνιδιού ή να παίξετε το πριν από το παιδί.
- Ελέγχετε τη συμπεριφορά του παιδιού. Αν παρατηρήσετε ότι γίνεται πιο επιθετικό, συζητήστε μαζί του και εξηγήστε του πως η βία που απεικονίζεται στο παιχνίδι είναι διαφορετική από τη βία που εκδηλώνεται στον πραγματικό κόσμο.
- Ενθαρρύνετε το παιδί να ασχοληθεί και με άλλες δραστηριότητες.

Με τη συνεργασία της ελληνικής ομάδας έρευνας που ηγείται η δρ. Λίζα Τσαλική (επ. καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών).
http://www.imommy.gr

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

 Ποιο είναι το θεμελιώδες αίτιο της άνισης σχολικής επίδοσης; (της Ειρήνης Διάδου)


Πάνω από έναν αιώνα, αμέτρητα tests και αρκετές θεωρίες χρειάστηκαν για να καταλήξουν οι γενετιστές στο συμπέρασμα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κληρονομημένο ένα ποσοστό της νοητικής ικανότητας, ώστε να φοιτήσουν με επιτυχία σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, ακόμη και σε αυτές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Επίσης ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην επίδραση των περιβαλλοντικών παραγόντων για την ανάπτυξη και την καλλιέργεια της ευφυΐας, η οποία αποτελείται από πολλά είδη (Πολυχρονοπούλου Σ., 2001). Σύμφωνα με τα επιστημονικά συμπεράσματα όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου κοινωνικής καταγωγής, που εισάγονται στην εκπαίδευση έχουν την ικανότητα να ολοκληρώσουν επιτυχώς όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, με μοναδική προϋπόθεση την παροχή ίσων, προσαρμοσμένων κατάλληλα εκπαιδευτικών συνθηκών μάθησης. Ωστόσο η παραδοχή αυτή έρχεται σε σύγκρουση με τις πεποιθήσεις και τις αντιλήψεις που επικρατούν στα σχολεία παγκοσμίως, ότι οι μαθητές που προέρχονται από συγκεκριμένες, κοινωνικά ανώτερες ομάδες, προορίζονται για εργασίες όπου απαιτούνται διανοητικές ικανότητες, ενώ οι μαθητές που προέρχονται από κοινωνικά κατώτερες ομάδες προορίζονται για χειρωνακτικές εργασίες. Η πεποίθηση αυτή προδικάζει τη σχολική επίδοση των μαθητών, αφού ορίζει ως κυρίαρχο παράγοντα την κοινωνική καταγωγή τους και απαιτεί απ’ αυτούς να συνοδεύονται από συγκεκριμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά, όπως η πρότυπη γλώσσα, η κουλτούρα, τα οποία ανταποκρίνονται στον επίσημο κώδικα του σχολείου. (Δραγώνα Θ., Σκούρτου Ε., Φραγκουδάκη Α.,2001).
Η καλή σχολική επίδοση, η οποία στην πορεία θα δώσει στους μαθητές τη δυνατότητα να φοιτήσουν στην ανώτατη εκπαιδευτική βαθμίδα, ορίζεται ουσιαστικά από κριτήρια κοινωνικά και όχι ανάπτυξης ικανοτήτων, δεξιοτήτων ή κατοχής γνώσεων. Οι μαθητές που έχουν καλή σχολική επίδοση, κάνουν χρήση της πρότυπης γλώσσας του σχολείου. Η πρότυπη γλώσσα διαμορφώνεται σύμφωνα με το λεξιλόγιο, τη σύνταξη και την εκφορά των λέξεων που χρησιμοποιεί η γλωσσική κοινότητα, δηλαδή τα ανώτερα μορφωτικά, κοινωνικά και αστικά στρώματα (Δραγώνα Θ. κ.ά.,2001). Η σωστή χρήση της πρότυπης γλώσσας όμως δεν αρκεί. Ο έχων καλή σχολική επίδοση μαθητής χρησιμοποιεί την πρότυπη γλώσσα σωστά στις εκάστοτε περιστάσεις ώστε να μεταφέρεται ορθό μήνυμα στο συνομιλητή. Παραδείγματος χάρη απευθύνεται στο δάσκαλο του ή σε ένα μεγαλύτερο χρησιμοποιώντας πληθυντικό αριθμό και σε ένα φίλο του χρησιμοποιώντας ενικό αριθμό. Ο μαθητής για να έχει καλή σχολική επίδοση θα πρέπει να κατέχει ένα υπόβαθρο κουλτούρας και συμπεριφοράς το οποίο να ανταποκρίνεται στον επίσημο κώδικα του σχολείου (Δραγώνα Θ. κ.ά.,2001).
Τόσο η γλωσσική όσο και η επικοινωνιακή χρήση της γλώσσας σε συνδυασμό με το σύνολο της κουλτούρας του ατόμου παίζουν το σημαντικότερο ρόλο στη σχολική επίδοση. Όπως προαναφέρθηκε στην προηγούμενη παράγραφο, η χρήση της πρότυπης γλώσσας δεν επαρκεί αλλά χρειάζεται το άτομο να έχει συγκεκριμένη κουλτούρα, σύμφωνα με την ταξική διαστρωμάτωση η οποία δημιουργεί ανισότητα, αποδίδοντας «ανωτερότητα» σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες. Η κουλτούρα ορίζεται ως το σύνολο της γλώσσας, κανόνων  συμπεριφοράς, της αισθητικής και των συνηθειών αυτών των κοινωνικών ομάδων  (Δραγώνα Θ. κ.ά.,2001: 119). Ο κώδικας επικοινωνίας και συμπεριφοράς που χρησιμοποιούν τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα είναι ο ίδιος με τον επίσημο κώδικα του σχολείου, αφού ο τελευταίος διαμορφώθηκε σύμφωνα με αυτόν που χρησιμοποιεί το σύνολο του ανώτερου κοινωνικά και μορφωτικά (κατέχοντος ακαδημαϊκών τίτλων) πληθυσμού καθώς και του αστικού (Λάμνιας Κ.,2001). Αντίθετα, ο κώδικας επικοινωνίας και συμπεριφοράς των εργατικών στρωμάτων διαφέρει σημαντικά απ’ αυτόν του σχολείου, με αποτέλεσμα το γεγονός αυτό να θέτει τη βάση για την άνιση σχολική επίδοση του μαθητικού συνόλου.
Η διαφορά γλώσσας και κουλτούρας των παιδιών των εργατικών στρωμάτων με την πρότυπη γλώσσα και τον επίσημο κώδικα του σχολείου δημιουργεί τις προϋποθέσεις για άνιση σχολική επίδοση. Ωστόσο το θεμελιώδες αίτιο αποτελεί η αγνόηση της διαφοράς αυτής και η μη αξιοποίηση των προϋπαρχουσών γνώσεων και εμπειριών των παιδιών αυτών, από την πλευρά του σχολείου/ του εκπαιδευτικού συστήματος (Λάμνιας Κ., 2001). Η άγνοια αυτή οδηγεί σε μια σειρά εκπαιδευτικών «λαθών». Τέτοιου είδους «λάθη» είναι η διδασκαλία επαγωγικών γνώσεων, δηλαδή από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο, ενώ τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων είναι περισσότερο εξοικειωμένα με το αντίθετο. Επίσης μια ακόμη συνέπεια της άγνοιας αυτής είναι η αξιολόγηση όλων των μαθητών με βάση τη πρότυπη γλώσσα την οποία δε γνωρίζουν οι μαθητές των λαϊκών στρωμάτων. Τέλος ανεκμετάλλευτη παραμένει η ικανότητα των παιδιών για χειρωνακτικές και πρακτικές εργασίες.
Η μη αξιοποίηση των προϋπαρχουσών γνώσεων και εμπειριών των μαθητών που προέρχονται από λαϊκά στρώματα συνεπικουρεί στη μαζική σχολική αποτυχία των μαθητών αυτών. Η θεωρία μάθησης του γνωστικού κονστρουκτιβισμού αποτελεί μία από τις σπουδαιότερες θεωρίες μάθησης όλων των εποχών και πρεσβεύει ότι η μάθηση είναι μια διαρκής οικοδόμηση γνώσεων που στηρίζονται στις προϋπάρχουσες και που συνδέονται με αυτές μέσω διαδικασιών των αφομοίωσης, εναρμόνισης, προσαρμογής (Τριλιανός Θ., 2000). Το σχολείο, αγνοώντας το αυτό, απορρίπτει την κουλτούρα των μαθητών αυτών και δεν αξιοποιεί τις γνώσεις, τις εμπειρίες, τα ερεθίσματα, τις «εικόνες» και τις ικανότητες που έχουν ήδη τα παιδιά, ώστε να δομήσει και να προσαρμόσει τις νέες γνώσεις με ένα τρόπο περισσότερο αποδοτικό και ανώδυνο για όλους.
Το σχολείο παρέχει στους μαθητές μετάδοση πληθώρας γνώσεων με συγκεκριμένους τρόπους, σε μια συγκεκριμένη πρότυπη γλώσσα, στα πλαίσια ενός συγκεκριμένου επίσημου κώδικα. Αυτό που αγνοεί ή δεν μπορεί να αντιληφθεί είναι ότι οι ίδιες ευκαιρίες για μάθηση που παρέχει δεν αποτελούν και ίσες ευκαιρίες για όλο το μαθητικό πληθυσμό. Και αυτό γιατί αγνοεί τη διαφορετική γλώσσα και κουλτούρα που έχουν τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων και δεν την αξιοποιεί στη διαδικασία της μάθησης, αναγκάζοντας τους μαθητές αυτούς να μάθουν την πρότυπη γλώσσα, να συμπεριφέρονται με τον επίσημο κώδικα του σχολείου το ίδιο καλά και γρήγορα με τα παιδιά που προέρχονται από ανώτερα κοινωνικά στρώματα, τα οποία όμως έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση αφού και στο σπίτι και στο περιβάλλον τους χρησιμοποιούν όμοια.
Το σχολείο αγνοώντας το κυρίαρχο αίτιο της άνισης σχολικής επίδοσης, δηλαδή την κοινωνική διαφορά των μαθητών στη γλώσσα και την κουλτούρα που τους συνοδεύει, παρέχει ίδια εκπαίδευση σε ανόμοιο κοινωνικά μαθητικό πληθυσμό, ενισχύοντας και συνεχίζοντας την αδικία. Αντιμετωπίζει όλους τους μαθητές του ως ίδιους, έχοντας ίδια δικαιώματα αλλά και ίδιες υποχρεώσεις, συνεπώς και ίδιες απαιτήσεις, αγνοώντας το διαφορετικό σύνολο κουλτούρας που έχει ο καθένας ξεχωριστά. Την άνιση σχολική επίδοση που προκύπτει από τη δική του εκπαιδευτική πολιτική την αποδίδει μεταφράζοντας την εξοικείωση των μαθητών που προέρχονται από ανώτερα κοινωνικά στρώματα, με την κουλτούρα και τον επίσημο κώδικα του σχολείου σε ανώτερη διανοητική ικανότητα, ενώ αγνοεί την ύπαρξη διαφορετικής γλώσσας και κουλτούρας με αυτή του σχολείου των προερχόμενων μαθητών από λαϊκά στρώματα, μεταφράζοντας τη σχολική αποτυχία τους σε ανύπαρκτη ή χαμηλότερη διανοητική ικανότητα.
Βιβλιογραφία
  1. Δραγώνα Θ., Σκούρτου Ε., Φραγκουδάκη Α. (2001), Εκπαίδευση: Κοινωνικές Tαυτότητες/ Ετερότητες- Κοινωνικές Ανισότητες, Διγλωσσία και Σχολείο, Τόμος Α΄, Πάτρα: ΕΑΠ.
  2. Λάμνιας Κ. (2002), Κοινωνιολογική θεωρία και εκπαίδευση: Διακριτές προσεγγίσεις, Αθήνα: Μεταίχμιο.
  3. Πολυχρονοπούλου Σ. (2001), Παιδιά και έφηβοι με ειδικές ανάγκες και δυνατότητες, Τόμος Β΄. Αθήνα: Ατραπός.
  4. Τριλιανός Θ. (2000), Μεθοδολογία της Σύγχρονης Διδασκαλίας: Καινοτόμες επιστημονικές προσεγγίσεις στη Διδακτική Πράξη, Τόμος Α΄. Αθήνα: έκδοση του συγγραφέα.
http://www.greekteachers.gr/


Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Ενότητα 5η (Τελικές & Αιτιολογικές προτάσεις)

Τελικές προτάσεις είναι οι δευτερεύουσες επιρρηματικές προτάσεις που φανερώνουν για ποιο σκοπό γίνεται η ενέργεια που δηλώνεται στην πρόταση από την οποία εξαρτώνται. Έχουν άρνηση μη(ν). Εισάγονται με τους τελικούς συνδέσμους  για να, να  και φανερώνουν σκοπό.
 Π.χ. [Περπάτησε πολλά χιλιόμετρα με τα πόδια] (για να φθάσει στον προορισμό του).
· Δεν πρέπει να συγχέουμε τις τελικές προτάσεις με τις βουλητικές επειδή και οι δύο εισάγονται με το να. Οι βουλητικές είναι ονοματικές προτάσεις ενώ οι τελικές είναι επιρρηματικές προτάσεις. Ένας εύκολος τρόπος αναγνώρισης των τελικών προτάσεων είναι να αντικαταστήσουμε το να με το για να:
Π.χ. Θέλω να σε δω. (βουλητική πρόταση)
Ήρθα να σε δω. (τελική πρόταση) ή Ήρθα για να σε δω. (τελική πρόταση)
Αν το να δεν μπορεί να αντικατασταθεί με το για να, τότε η πρόταση είναι σίγουρα βουλητική.
Οι τελικές προτάσεις ξεχωρίζουν από τις βουλητικές και από το ρήμα της εξάρτησής τους: οι τελικές εξαρτώνται συνήθως από ρήματα που δηλώνουν κίνηση, ενώ οι βουλητικές από ρήματα που δηλώνουν θέληση, ικανότητα, προσταγή κλπ.
· Όταν μια δευτερεύουσα  πρόταση εισάγεται με το για να δεν είναι πάντοτε τελική. Μπορεί να είναι και αιτιολογική ή και αποτελεσματική:
Π.χ. Είσαι πολύ ανόητος (για να πιστεύεις στα λόγια του). (αιτιολογική πρόταση)
Είναι πολύ προετοιμασμένος (για να αποτύχει στις εξετάσεις του). (αποτελεσματική πρόταση)

Αιτιολογικές προτάσεις είναι οι δευτερεύουσες επιρρηματικές προτάσεις που φανερώνουν την αιτία για την οποία γίνεται αυτό που δηλώνει η πρόταση που προσδιορίζεται. Έχουν άρνηση δε(ν). Εισάγονται με τους αιτιολογικούς συνδέσμους: γιατί, επειδή, διότι, αφού  καθώς και λέξεις και εκφράσεις που χρησιμοποιούνται ως αιτιολογικοί σύνδεσμοι που, καθώς, μια και, μια που και φανερώνουν αιτία

Ø Δεν πήγε στην εκδρομή επειδή ζαλιζόταν. 
Ø Δεν θα πάμε διακοπές φέτος γιατί δεν έχουμε χρήματα.
Ø Αφού μου το είπε η μητέρα μου, θα το κάνω. 
Ø Λυπάμαι πολύ που δεν κατόρθωσες να έλθεις στη γιορτή του σχολείου μας χθες.
Ø Θα σε τιμωρήσω, μια και δεν άκουσες τις εντολές μου.

· Μια πρόταση μπορεί να είναι αιτιολογική και να εισάγεται με το για να.
Π.χ. Είσαι πολύ αφελής (για να έχεις αυτή τη σκέψη).
· Ο σύνδεσμος γιατί  μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως παρατακτικός σύνδεσμος ύστερα από ένα ισχυρό σημείο στίξης (π.χ. τελεία, άνω τελεία, θαυμαστικό, ερωτηματικό) και τότε εισάγει κύρια πρόταση.
Π.χ. Σημαντικό ρόλο στην άρση του προσφυγικού προβλήματος διαδραματίζει η συνεργασία μεταξύ των κρατών της Ε.Ε. Γιατί μόνο σ’ αυτήν την περίπτωση θα σταθούμε συνολικά απέναντι στο πρόβλημα.
Ασκήσεις Εμπέδωσης

Α. Να βρείτε τις τελικές και αιτιολογικές προτάσεις και να υπογραμμίσετε το σύνδεσμο με τον οποίο εισάγονται.
1) Θέλω να βγω έξω να πάρω λίγο αέρα.
2) Ο Διευθυντής δεν ήταν στο γραφείο του να με δεχτεί.
3) Καταστράφηκαν οι καλλιέργειες, καθώς είχε ιδιαίτερα άσχημες καιρικές συνθήκες τη φετινή χρονιά.
4) Μια και άργησες, θα γράψεις το τεστ την άλλη εβδομάδα.
5) Μου φαίνεται ότι δε χάρηκες που θα γίνει η συνάντησή μας αύριο.
6)  Δεν ήξερα πού έχεις το παλτό σου να σου το δώσω.
7) Αφού μου λες ψέματα συνεχώς, δε σε θέλω για φίλο μου.
8) Τα ηλεκτρονικά μηνύματα είναι ένας διαδεδομένος τρόπος να επικοινωνούμε με τους φίλους μας.
9) Μάλλον θα πάω και σε άλλο κατάστημα για να βρω μια πιο εξελιγμένη συσκευή.
10)  Στεναχωρήθηκα πολύ που υπέφερες τόσο πολύ.

Β. Να διακρίνετε ποιες από τις παρακάτω προτάσεις που εισάγονται με το να είναι τελικές και ποιες βουλητικές.
1) Ήθελα να πάω μια εκδρομή να ηρεμήσω.
2) Αποφάσισε να αρνηθεί την πρόσκλησή της να πάνε μαζί στην εκδήλωση.
3) Έφυγε βιαστικά να προλάβει το λεωφορείο για το σχολείο.
4) Θα αγοράσω ένα καινούριο ποδήλατο για να κάνω πολλές βόλτες.
5) Δεν πρέπει να εκνευρίζεσαι τόσο πολύ γιατί κάνεις κακό στον εαυτό σου.
6) Ξύπνησα να πάω εκδρομή αλλά δυστυχώς είχα πυρετό.
7) Ο καθηγητής έδωσε εντολή να σταματήσουν να γράφουν οι μαθητές αφού είχε τελειώσει ο χρόνος.
8) Σκέφτηκε να διαβάσει περισσότερο στο επόμενο τρίμηνο για να πάρει καλύτερους βαθμούς.
9) Φύγε να μας αφήσεις λίγο ήσυχους.
10) Σου έγραψα αυτό το μήνυμα να σε ενημερώσω για το δυσάρεστο αυτό γεγονός.


Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016


Νεαρό ζευγάρι αγκαλιάζεται κοντά στην αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι, 1960

Έρωτας είναι θαρρώ...

unpublished-photos-national-geographic-found-79__880



Τα πιο διάσημα αποφθέγματα του Ουμπέρτο Έκο

O Ιταλός συγγραφέας πέθανε στα 84 αφήνοντας τεράστιο έργο





image
Η είδηση του θανάτου του (19-02-2016) προκάλεσε παγκόσμια θλίψη, καθώς ο Ουμπέρτο Έκο αγαπήθηκε και διαβάστηκε όσο λίγοι σύγχρονοι διανοητές και συγγραφείς. Κάθε του νέο βιβλίο αποτελούσε τεράστιο εκδοτικό γεγονός και χωρία από τα έργα του απαντώνται πάντα στις συλλογές με γνωμικά και αποφθέγματα. Ακολουθούν μερικά από τα πιο διάσημα:
«Κάθε φορά που ένας ποιητής, ένας ιεροκήρυκας, ένας αρχηγός, ένας μάγος ξεστομίζει ασυναρτησίες, η ανθρωπότητα ξοδεύει αιώνες αποκρυπτογραφώντας το μήνυμα».
«Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση».
«Μου φτάνει που ξέρω να διαβάζω, γιατί έτσι μαθαίνω αυτά που δεν ξέρω, ενώ όταν γράφεις, γράφεις μόνο αυτά που ξέρεις ήδη».
«Τίποτε δεν δίνει σ’ έναν φοβισμένο άνθρωπο περισσότερο κουράγιο από το φόβο ενός άλλου».
«Η τέχνη του διαβάσματος έγκειται στο να ξέρεις ποιες σελίδες να πηδήξεις».
«Να φοβάσαι τους προφήτες κι αυτούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια, επειδή κατά κανόνα κάνουν και άλλους να πεθάνουν μαζί τους, μερικές φορές πριν από αυτούς και καμιά φορά αντί για αυτούς».
«Ο πολιτισμός δεν ακυρώνει τη βαρβαρότητα, αλλά, πολλές φορές, την επικυρώνει. Όσο πιο πολιτισμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος και καταστροφικός μπορεί να γίνει».
«Όταν οι άνθρωποι σταματούν να πιστεύουν στο Θεό, δεν είναι ότι δεν πιστεύουν πια τίποτα. Πιστεύουν στα πάντα».
«Η μαζική κουλτούρα είναι αντι-κουλτούρα».
«Οι κρίσεις πουλάνε καλά».
«Κωμικό είναι η κατανόηση του αντιφατικού. Χιούμορ είναι η υποψία γι’ αυτό».
«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις».
«Η υπερβολική συσσώρευση στοιχείων κιτς αποτελεί μια αξιοσημείωτη υφολογική πρόταση».
«Το ρόδο είναι τόσο πλούσιο σε νοήματα, που δεν του έχει μείνει πια σχεδόν κανένα νόημα».
«Η μετάφραση είναι η τέχνη της αποτυχίας».
«Έχω φτάσει να πιστεύω ότι ολόκληρος ο κόσμος είναι ένα αίνιγμα, ένα άκακο αίνιγμα που γίνεται τρομερό λόγω της δικής μας μανιώδους προσπάθειας να το ερμηνεύσουμε σαν να είχε δήθεν κάποια βαθύτερη αλήθεια».
«Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ, αφού είχαν πιει κανένα ποτήρι κρασί, χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα. Τους αναγκάζαμε αμέσως να σωπάσουν, αλλά σήμερα έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου με ένα βραβείο Νόμπελ. Είναι η εισβολή των ηλιθίων».
«Τι όμορφο που είναι ένα βιβλίο, που επινοήθηκε για να πιάνεται στο χέρι, ακόμη και στο κρεβάτι, ακόμη και μέσα σε μία βάρκα, ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχουν ηλεκτρικές πρίζες, ακόμη κι αν έχει αποφορτιστεί κάθε μπαταρία και αντέχει τα σημάδια και τα τσαλακώματα, μπορεί να αφεθεί να πέσει καταγής ή να παρατηθεί ανοιγμένο στο στήθος ή στα γόνατα όταν μας παίρνει ο ύπνος, μπαίνει στην τσέπη, φθείρεται, καταγράφει την ένταση, την επιμονή ή τον ρυθμό των αναγνώσεών μας, μας υπενθυμίζει (αν φαίνεται πολύ καινούργιο ή άκοπο) ότι δεν το διαβάσαμε ακόμη…»

photo: EPA/CARMEN SIGUENZA

 http://www.athensvoice.gr/

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016


ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ


Διαφήμιση θεωρείται η προβολή των πλεονεκτημάτων ενός ατόμου ή αντικειμένου με σκοπό την τόνωση της φήμης του καθώς και τη δημιουργία ή αύξηση της πελατείας του.

Διαφημιστικά μέσα: εφημερίδες, περιοδικά, διαδίκτυο, τηλεόραση, κινηματογράφος, ραδιόφωνο, διαφημιστικά έντυπα (ημερολόγια, πανό, επιγραφές σε τοίχους, φωτεινές επιγραφές )

Ιστορική αναδρομή: το αρχαιότερο διαφημιστικό έντυπο ήταν ένας αιγυπτιακός πάπυρος με προσφορά αμοιβής για τη σύλληψη ενός δραπέτη δούλου. Στην αρχαία Ρώμη τοποθετούσαν πινακίδες στην Αγορά με ανακοινώσεις πωλήσεων ή θεατρικών παραστάσεων. Μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας (15ος αι.) η διαφήμιση έλαβε σταδιακά τη μορφή με την οποία σήμερα μας είναι γνωστή. Η πρώτη έντυπη διαφημιστική αγγελία συντάχθηκε το έτος 1840 με δημιουργό τον Γουίλιαμ Κάξτον.


ΘΕΤΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ

1) Συμβάλλει στην άσκηση σοβαρής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
2) Ήλθε ως αποτέλεσμα της Βιομηχανικής Επανάστασης και του εμπορικού ανταγωνισμού, που αναπτύσσεται μέσα στα πλαίσια μιας ελεύθερης οικονομίας.
3) Με την αύξηση των αγοραστών προσφέρει μια διέξοδο στην κρίση της υπερπαραγωγής και συντελεί στην παραπέρα ανάπτυξή της, κάτι που δίδει ζωή και κίνηση σε πολλές επιχειρήσεις.
4) Ωφελείται το καταναλωτικό κοινό διότι μπορεί να έχει πλήρη γνώση της αγοράς και των τιμών και συνεπώς έχει τη δυνατότητα καλύτερης και οικονομικότερης επιλογής.
5) Ο διαφημιστικός ανταγωνισμός και συναγωνισμός συντελεί στη βελτίωση των παραγωγικών μεθόδων καθώς και την αριστοποίηση των προϊόντων.
6) Η παρότρυνση για την αγορά ποικίλων προϊόντων καθιστά τη ζωή ανετότερη για πολλά στρώματα του πληθυσμού.


7) Συμβάλλει στη γνωριμία και σύνδεση του καταναλωτικού κοινού με νέα προϊόντα.
8) Σε εθνικό επίπεδο μια κατάλληλη διαφήμιση μπορεί να βοηθήσει κάθε χώρα να προβάλλει τα προϊόντα και τα αξιοθέατά της στο εξωτερικό με απώτερο σκοπό την αύξηση των εμπορικών συναλλαγών και του ρεύματος των ξένων επισκεπτών.
9) Το σύστημα των διαφημίσεων παρέχει εργασία σ’ ένα πλήθος ατόμων ποικίλων ειδικοτήτων (οικονομολόγους, ψυχολόγους, καλλιτέχνες, τεχνίτες… απλούς αφισοκολλητές).
10)Συντηρεί τα Μ.Μ.Ε. (τηλεόραση, εφημερίδες, περιοδικά).
11) Θετικός είναι και ο ρόλος της κοινωνικής διαφήμισης που δεν έχει εμπορικούς σκοπούς, αλλά αποσκοπεί στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού πάνω σε σοβαρά προβλήματα ή σημαντικούς τομείς της ζωής (π.χ. διαφημίσεις κατά του καπνίσματος και των ναρκωτικών, για την προστασία του περιβάλλοντος, για διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις).


ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ

1) Η διαφήμιση είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για το κύμα του καταναλωτισμού που έχει κατακλύσει τις σύγχρονες κοινωνίες. Συχνά ασκείται συστηματική «πλύση εγκεφάλου». Ο άνθρωπος δεν καταναλώνει για να ζει αλλά ζει για να καταναλώνει.
2) Γελοιοποιούνται οι ανθρώπινες σχέσεις, αφού η έκφραση για παράδειγμα της αγάπης, της φιλίας, της στοργής συνδέεται με την αγορά κάποιου προϊόντος.
3) Δημιουργούνται πλασματικές ανάγκες και προβάλλονται αρνητικά πρότυπα ζωής.
4) Η διαφήμιση ανεβάζει το κόστος ενός αγαθού κατά ¼ ή κατά ½  της πραγματικής του αξίας οδηγώντας το αγοραστικό κοινό στην οικονομική αφαίμαξη.
5) Η τάση για διαρκώς μεγαλύτερη παραγωγή τείνει να οδηγήσει σ’ εξάντληση τους φυσικούς πόρους της γης καθώς και σε μια αυξανόμενη μόλυνση και καταστροφή του περιβάλλοντος. Παράλληλα παρατηρείται προσβολή του φυσικού τοπίου και καταστροφή της αισθητικής του αρμονίας.
6) Σε ηθικό επίπεδο καθιστά τον άνθρωπο έναν άβουλο και παθητικό δέκτη μηνυμάτων, κατεβάζει τα αισθητικά του κριτήρια, απονευρώνει το πνεύμα του, τον εκμαυλίζει.


7) Η υπερπροβολή διαφημίσεων προκαλεί κορεσμό και σύγχυση στον καταναλωτή.
8) Συχνά καλλιεργεί την τάση για πολυτέλεια και εύκολη ζωή ενώ στη συνέχεια οδηγεί τους ανθρώπους – ιδιαίτερα τους νέους – στην παρανομία και το έγκλημα.
9) Προσβάλλει έντονα την τρυφερή ψυχή κυρίως των μικρών παιδιών.
10)Η γλώσσα επηρεάζεται αρνητικά: τα γραμματικά και συντακτικά λάθη, οι ανορθογραφίες, η δημιουργία παράξενων λέξεων που παρατηρούνται στις διαφημίσεις εισβάλλουν στην καθημερινή ομιλία αλλοιώνοντας τη γλώσσα μας.
11) Στο χώρο της πολιτικής παρατηρείται διαστροφή των πολιτικών κριτηρίων και προβολή του λογοκοπικού δημαγωγισμού. 


ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

· Αντίδραση του καταναλωτικού κοινού προκειμένου ν’ αποφύγει να γίνεται άθυρμα της καταναλωτικής μηχανής.
· Απαιτείται θωράκιση του ατόμου με κριτική σκέψη και αυτοέλεγχο.
· Έλεγχος των διαφημίσεων από τα διάφορα διαφημιστικά γραφεία και τήρηση συγκεκριμένων κανόνων επαγγελματικής δεοντολογίας.
·  Ο κρατικός φορέας και η πολιτεία πρέπει να ελέγχουν και να θεσπίσουν κανόνες δεοντολογίας προκειμένου να περιορίσουν τη διαφήμιση στα όρια της λογικής και της ευπρέπειας. Όταν παρατηρούνται φαινόμενα παραπληροφόρησης και χειραγώγησης, οι αρμόδιοι φορείς πρέπει να παρεμβαίνουν και να επιβάλλουν κυρώσεις.


Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

ΕΙΡΗΝΗ – ΠΟΛΕΜΟΣ


Ορισμοί Εννοιών

Ειρήνη: η κατάσταση ησυχίας, τάξης και ασφάλειας από κάθε εσωτερικό ή εξωτερικό εχθρό με κύριο χαρακτηριστικό την αρμονική και φιλική σχέση μεταξύ ανθρώπων και κρατών.
Πόλεμος: η ένοπλη σύρραξη-σύγκρουση ανάμεσα σε δύο κράτη ή ομάδες κρατών ή ακόμη και μεταξύ εθνοτήτων ή μειονοτήτων του ίδιου κράτους που ξεσπά ως μια προσπάθεια να επιλυθούν με τα όπλα οι εκάστοτε διαφορές.


Μορφές πολέμου

· Ανάλογα με το σκοπό που επιδιώκει, διακρίνεται σε κατακτητικό – αποικιακό, αμυντικό, απελευθερωτικό, θρησκευτικό, δυναστικό, εμφύλιο.
· Ανάλογα με την έκτασή του και τον τόπο στον οποίο διεξάγεται, διακρίνεται σε τοπικό, παγκόσμιο, «κατά ξηράν», «κατά θάλασσαν».
·  Ανάλογα με τα μέσα (όπλα) με τα οποία διεξάγεται, μπορεί να είναι συμβατικός, χημικός, πυρηνικός.


Αίτια πολέμου

· Ο υποβιβασμός του ανθρώπινου παράγοντα, η απανθρωποίηση της εποχής, η επικράτηση της σκέψης του Ρωμαίου Πλαύτου «homo homini lupus» ότι δηλ. «ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος».
· Κρίση αξιών και επικράτηση της αρχομανίας, της απληστίας και εγωιστικών ενστίκτων. Οικονομικά συμφέροντα, διεθνείς συσχετισμοί και πόλοι εξουσίας.
· Οι φανατισμοί ποικίλλων μορφών (π.χ. θρησκευτικοί, πολιτικοί) που πολλές φορές παίρνουν τη μορφή σωβινισμού, ικανού να διεγείρει τις μάζες και να τις οπλίσει για έναν παράλογο και εξοντωτικό αγώνα επέκτασης.
· Η ενεργειακή κρίση απειλεί το μεγαλύτερο ποσοστό του πλανήτη και έχει ως αποτέλεσμα την όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών καθώς και τη ρύθμιση των επικοινωνιακών τους σχέσεων με βασικό γνώμονα τα συμφέροντά τους.
· Η ανάδυση θεωριών και σκέψεων που προβάλλουν τον πόλεμο σαν νόμιμη και αναγκαία πολιτική, επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων (π.χ. πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, η ιδεολογία περί ζωτικού χώρου που αποτέλεσε επιχείρημα των φασιστικών καθεστώτων στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο).
· Η ισορροπία τρόμου που έχει επιβληθεί στο διεθνές πεδίο εξαιτίας των πυρηνικών, που είναι απόρροια της τεχνολογικής προόδου και αποτελούν ζοφερό και επαίσχυντο τίμημα του πολιτισμού μας.


Συνέπειες πολέμου

· Μείωση πληθυσμού και απώλεια ανθρώπινου δυναμικού.
· Καταστροφή διάφορων έργων, ισοπέδωση, μείωση εθνικού πλούτου.
· Κακή λειτουργία κοινωνικών θεσμών, ανατροπή πολιτευμάτων, αναρχία.
· Πλημμελής εκπαίδευση, καθυστέρηση επιστημών και τεχνών.
· Χαλάρωση ηθικής τάξης, κατάλυση συμφωνιών και συνθηκών.
· Δημιουργία κλίματος κατάλληλου για την ανάπτυξη αναρχικών και παρασιτικών στοιχείων (συκοφάντες, προδότες, εκμεταλλευτές).
· Ο πόλεμος γίνεται δάσκαλος της βίας, εξαγριώνει, εξομοιώνει τις ψυχικές διαθέσεις των ανθρώπων με το πολεμικό περιβάλλον, φέρνει στο φως τις βαθιές εσωτερικές ανθρώπινες αντιφάσεις.
· Η σκιά του πολέμου εμποδίζει την ανθρώπινη ευδαιμονία, απογοητεύει.
· Αναδεικνύει τη θηριωδία ως μέσο επίλυσης των διαφορών.
· Έξαρση προσφυγικού κύματος


Αποτελέσματα ειρήνης

· Οικονομική ανάπτυξη
· Ανάδειξη ατομικών και κοινωνικών αρετών
· Καλλιέργεια Παιδείας, γραμμάτων, τεχνών, επιστημών
· Ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, ευνομία
· Διασφάλιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών
· Ανάπτυξη του διεθνούς διαλόγου και της συνεργασίας


Τρόποι αντιμετώπισης πολέμου αλλά και προστασίας της ειρήνης

· Καλλιέργεια του διαλόγου σ’ όλα τα επίπεδα, δηλ. διάλογος οικονομικός, κοινωνικός, πολιτικός, πνευματικός, εθνικός, διεθνής.
· Ανάπτυξη της διεθνούς συνεργασίας σ’ όλους τους τομείς, όπως για παράδειγμα την τέχνη, την επιστήμη, την οικονομία, τις πολιτιστικές ανταλλαγές, τον αθλητισμό)
· Προσέγγιση των λαών όχι μόνο σε ηγετικό επίπεδο αλλά ανάληψη πρωτοβουλιών από ομάδες κοινωνικές, αθλητικές, καλλιτεχνικές.
· Ενεργοποίηση και ενίσχυση των διεθνών οργανισμών.
· Μείωση της αδικίας και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
· Εξάλειψη των ηγεμονισμών που αναφύονται μεταξύ των διεθνών δυνάμεων.
· Σεβασμός στις εθνικές, θρησκευτικές και φυλετικές ιδιαιτερότητες.
· Μείωση των εξοπλισμών.
· Ανθρωπιστική Παιδεία και γενικότερη προβολή των ανθρωπιστικών αξιών.
· Αντιμετώπιση του ρατσισμού, του εθνικισμού, του θρησκευτικού φανατισμού.